ΝΔ-ΔΗΜΑΡ αθωώνουν ΠΑΣΟΚ: "Εξεταστική επιτροπή για το Μνημόνιο; Ποια Εξεταστική;"

Άλλα έλεγε η ΝΔ προεκλογικά και άλλα πράττει και το κορυφαίο από πλευράς ηθικής σημασίας θέμα της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για το Μνημόνιο. Θα αρνηθεί λοιπόν το κυβερνητικό κόμμα της σύσταση εξεταστικής ςπιτροπής που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ίδιο θα πράξει και η ΔΗΜΑΡ (για το ΠΑΣΟΚ είναι αυτονότητο: Ποιος δολοφόνος εποιυμεί την σύλληψή του;).

Με την άρνηση της τρικομματικής πλειοψηφίας να δεχθεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει πλέον ορατός κίνδυνος διαγραφής των ποινικών. ευθυνών Γ.Παπανδρέου και Γ.Παπακωνσταντίνου και όσων άλλων προκάλεσαν το ανοσιούργημα σε βάρος της χώρας.

Η εξέλιξη είχε προβλεφθεί από το defencenet.gr, το οποίο επανειλημμένα είχε θέσει ζήτημα "ξένης προστασίας" στους δύο και βέβαια για μια ακόμα φορά δικαιωνόμαστε και η κυβέρνηση επιδεικνύει για άλλη μια φορά την ελαστική και επιλεκτική πολιτική ηθική της.

Στη ΝΔ φοβούνται ότι θα έρθει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ και μπορεί να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Έτσι η τρίτη κυβέρνηση του Μνημονίου γίνεται ουσιαστικά η κολυμβήθρα του Σιλωάμ της πρώτης και ... όλα καλά!

Μάλιστα για να υποβαθμίσει τη συζήτηση η Ν.Δ. δεν θα είναι καν ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς στην συζήτηση. Αυτός, που έβγαζε πύρηνους λόγους από τα μπαλκόνια ότι "Θα λογοδοτήσουν στην εξεταστική αυτοί που έφεραν την χώρα σε αυτό το σημείο"!

Πάντως στη ΝΔ να μην θεωρούν δεδομένη και συμπαγή την θέση της ΚΟ του κόμματος γιατί θα απογοητευθούν. Υπάρχουν τουλάχιστον δέκα βουλευτές που για λόγους αρχής ή θα υπερψηφίσουν την πρόταση ή  δεν θα παραστούν στην ψηφοφορία. Τουλάχιστον αυτό προτίθενται να κάνουν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές...

Πηγή http://www.defencenet.gr/

Ο Βουλευτής, η ΔΕΗ και στη μέση ο λαός

Δείτε πρώτα το βίντεο με το βουλευτή και μετά το βίντεο με το ρεπορτάζ του ALPHA για τη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε πολίτες από την ΔΕΗ, τα σχόλια δικά σας.

Η αδικία μέσα από τα μάτια των παιδιών

Παλιό Αεροδρόμιο Ελληνικού – Μαζί θα τα φάμε ΚΑΙ αυτά?

Αξίζει να το διαβάσετε μέχρι τέλους, γιατί μαζί δεν πρόκειται να τα φάμε! Όλα τα στοιχεία για το έγκλημα που ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να γίνει! 

Ηράκλειος Οιωνός

(Σημαντική σημείωση, όλες οι πηγές για όσα λέμε αναφέρονται δίπλα στους νόμους με παραπομπές σε επίσημες σελίδες, σε κάποιες από αυτές θα σας ζητηθεί να ανοίξετε Acrobat-PFF αρχείο, μην τρομάξετε είναι τα ΕΠΙΣΗΜΑ ΦΕΚ από το Εθνικό Τυπογραφείο)

Αντί-προλόγου

Μας λένε εδώ και χρόνια ότι το παλιό αεροδρόμιο θα γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο, φυσικά όπως όλοι γνωρίζουμε δεν έχει γίνει τίποτα για πάνω από 10 χρόνια που έφυγε το αεροδρόμιο από το Ελληνικό.  Μέσα σε αυτά τα χρόνια ήρθαν οι Ολυμπιακοί του 2004 και έφυγαν αφήνοντας πίσω στάδια και εγκαταστάσεις που κόστισαν στον Ελληνικό λαό πάνω από 400 εκ. ευρώ.  Μετά ήρθε η κρίση και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.   Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι το τι προσπαθούν να κάνουν κάποιοι με αυτή την τεράστια έκταση των 5.2 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων (ναι καλά διαβάσατε).

Ας δούμε όμως γρήγορα όλα τα νομικά τερτίπια των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά.

Τον Μάρτιο του 2011 περιήλθε στην «Ελληνικό Α.Ε.» , η  χρήση, διοίκηση, διαχείριση και εκμετάλλευση του πρώην Αεροδρόμιου  του Ελληνικού με το άρθρο 42 του νόμου 3943/2011 (ΦΕΚ 66 Α΄) (πηγή ΕΔΩ)

Τον Ιούλιο του 2011 φτιάχνετε το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (πηγή ΕΔΩ ) του οποίου ο μοναδικός σκοπός είναι   «Όποιο περιουσιακό στοιχείο μεταφερθεί στο Ταμείο, πωλείται, αξιοποιείται ή ρευστοποιείται», όπως αναφέρεται στην σελίδα του (πηγή ΕΔΩ ). 

Τα έσοδα όμως από αυτές τις πωλήσεις τι γίνονται?   Βάση του νόμου 3986/2011 (πηγή ΕΔΩ) με το οποίο συστάθηκε αυτό το ταμείο και συγκεκριμένα στο άρθρο 2, διαβάζουμε  «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικό για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας…»

Τον Μάρτιο του 2012 συμπεριλαμβάνουν τον Άγιο Κοσμά και όλες τις εγκαταστάσεις του μαζί με το παλιό αεροδρόμιο στο νόμο  4062/2012 (πηγή ΕΔΩ)

Τον Απρίλιο του 2012 αποφασίζει η ΔΙΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ να μεταβιβάσει, μαζί με άλλα, την «Ελληνικό Α.Ε.» στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, ΦΕΚ 1363 Τεύχος 2^ο / 21 Απριλίου του 2012 (πηγή ΕΔΩ)

Με λίγα λόγια, αρχικά μετέφεραν οτιδήποτε υπήρχε στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού στην «Ελληνικό Α.Ε.», κόλλησαν μαζί με νόμο και τις εγκαταστάσεις του Άγιου Κοσμά και στην συνέχεια όλο αυτό το τεράστιο ΔΗΜΟΣΙΟ περιουσιακό στοιχείο το μεταβίβασαν στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, με μοναδικό σκοπό την αποπληρωμή μέρους του δημόσιου χρέους μας.

Και ερχόμαστε στο…

Σήμερα

Τώρα μας λένε ότι είναι προς όφελος του Ελληνικού λαού να πουληθεί αυτό το τεράστιο περιουσιακό στοιχείο για να δημιουργηθούν δουλείες, να υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία.

Είναι έτσι όμως τα πράγματα?  Ισχύουν ή μήπως είναι λόγια του αέρα?

Ο Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, Επίκουρος Καθηγητής στο ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Νίκος Μπελαβίλας έχει κάνει μια πολύ σοβαρή μελέτη που την επικαιροποίησε τον Οκτώβριο του 2012 και κάνει κάποιες συγκρίσεις βάση δικιάς του, και της ομάδας του, πρότασης για την αξιοποίηση του Ελληνικού, σε αντιπαραβολή με όσα έχουν αφήσει να εννοηθούν οι κυβερνόντες  ότι θα γίνουν στο Ελληνικό.

Τα στοιχεία που παραθέτει είναι συγκλονιστικά και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το φαγοπότι που έπεται να γίνει, εάν φυσικά προχωρήσουν τα σχέδια τους.

Επιγραμματικά αναφέρει η καθηγητής και η ομάδα του στη μελέτη τους:

Συγκεκριμένα το Ελληνικό Δημόσιο αναμένεται να επιβαρυνθεί τουλάχιστον με τα εξής

1. Το κόστος μεταστέγασης των φορέων που αυτή τη στιγμή λειτουργούν εντός της έκτασης του

Ελληνικού παράγοντας κοινωνικό, πολιτιστικό, ερευνητικό, τεχνικό, προνοιακό, διοικητικό και

εκπαιδευτικό έργο. Αυτή τη στιγμή εντός της έκτασης του Ελληνικού υπάρχουν 493.000 τ.μ.

κτιριακών επιφανειών (2.584.000 κ.μ.), από τις οποίες χρησιμοποιούνται 305.000 τ.μ. (1.571.000 κ.μ.). Λόγω των εξειδικευμένων κατασκευών που απαιτούνται για τη στέγαση των περισσότερων από τις υφιστάμενες χρήσεις (π.χ. ερευνητικά κέντρα, προνοιακές υποδομές, αθλητικές εγκαταστάσεις), εκτιμάται ότι το κόστος αυτό θα είναι πολύ υψηλότερο από το κόστος μιας συνήθους μεταστέγασης μίας τυχαίας υπηρεσίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μόνο για την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων για το ΕΛΚΕΘΕ (δεξαμενές εκτροφής, συστήματα ανακύκλωσης, αντλιοστάσιο κλπ) θα απαιτηθούν περίπου 3 εκατ €. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία εκτιμούμε ότι το συνολικό κόστος μεταστέγασης και εγκατάστασης σε άλλες περιοχές των υπηρεσιών που σήμερα στεγάζονται στο χώρο του Ελληνικού ανέρχεται σε περίπου 614 εκατ. €. Το κόστος των κατεδαφίσεων ανέρχεται σε 34 εκατ. €.

2. Το κόστος των συνοδών έργων τα οποία “απαιτούνται” από τους επενδυτές ή και από την Ελληνικό Α.Ε. προκειμένου το «οικόπεδο» να γίνει πιο ελκυστικό και να αυξηθεί η εμπορική του αξία. Τα έργα αυτά είναι:

- Η σύνδεση μέσω σήραγγας με τα Μεσόγεια και τον Διεθνή Αερολιμένα “Ελευθέριος

Βενιζέλος”. Δεν ενδιαφέρει τόσο η επέκταση της περιφερειακής Υμηττού όσο αυτό το link.

Αυτό πιθανόν “δείχνει” και το μελλοντικό χαρακτήρα της επένδυσης. Το κόστος του

κυκλοφοριακού έργου αναμένεται στα 1,2‐1,5 δις €.

- Η υπογειοποίηση της λεωφόρου Ποσειδώνος στο μέτωπο του Ελληνικού προκειμένου το

οικόπεδο του πρώην αεροδρομίου να γίνει παραλιακό. Εκτιμούμε ότι το κόστος της

υπογειοποίησης ανέρχεται σε περίπου 300 εκατ. €.

- Υποσταθμοί ηλεκτρικού ρεύματος, υποδομές ύδρευσης, κτλ

3. Η επέκταση της γραμμής Τραμ προς τα ανατολικά προκειμένου να συνδεθεί με τον Σταθμό Μετρό Αργυρούπολης. Το κόστος του έργου ανέρχεται σε 12 εκατ. €. Τόσο το Τραμ όσο και η επέκταση του Μετρό κατά δύο σταθμούς στο ανατολικό μέτωπο του πρώην αεροδρομίου είναι δύο εξαιρετικά ωφέλιμα έργα για τη Νότια Αθήνα, τα οποία όμως κατασκευάζονται με δημόσιες ελληνικές ή ευρωπαϊκές δαπάνες και αυξάνουν την υπεραξία του Ελληνικού την οποία θα καρπωθούν οι επενδυτές.

4. Τέλος οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι τα Ολυμπιακά έργα του πόλου του Ελληνικού τα οποία θα κατεδαφιστούν κόστισαν στο Ελληνικό Δημόσιο 417 εκατ. € και ολοκληρώθηκαν μόλις πριν από 6 χρόνια.

Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε το κόστος για το Ελληνικό Δημόσιο ανέρχεται 2,577 δις € (χωρίς την επέκταση Μετρό) ή αν σκεφτούμε πως τα Ολυμπιακά Έργα μπορούν και να καταστραφούν ‐ ας κόστισαν χρυσάφι ‐ σε 2,1 δις € περίπου. Δηλαδή η χώρα συμμετέχει στην «αξιοποίηση του Ελληνικού» καταβάλλοντας ποσό αντίστοιχο με το 1/3 της συνολικής επένδυσης σε πραγματικό χρήμα.

Ας δούμε τι αναμένεται:
 

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΠΩΛΗΣΗΣ 

Το 2010 αναμενόταν η είσπραξη 5 δις €. Αυτό δήλωνε η τότε κυβέρνηση δια των υπουργών της. Ο αριθμός αυτό διολισθαίνει συνεχώς προς τα κάτω. Τόσο ο νυν υπουργός οικονομικών κ. Στουρνάρας όσο και ο πρώην επιφαλής του ΤΑΙΠΕΔ κ. Μητρόπουλος δεν κουράζονται να λένε πως τα κρατικά οικόπεδα έχουν μεγάλα προβλήματα, θεσμικά, τεχνικά κλπ, πως το Ελληνικό έχει εμπλοκές που πρέπει να λυθούν κ.α. Αυτό το γνωρίζουμε και το γνωρίζαμε ήδη από το 2010. Εκείνοι δεν το γνώριζαν ή το αποσιωπούσαν.

Αναρωτιόμαστε όμως πως είναι δυνατόν οι επικεφαλής των αποκρατικοποιήσεων να παρουσιάζονται στις διεθνείς συναντήσεις προβάλλοντας την προβληματική κατάσταση της περιουσίας την οποία διαχειρίζονται. Κάπως σαν ο διευθύνων σύμβουλος μίας μεγάλης τράπεζας ή μίας εταιρείας να εξηγεί σε διεθνή συνέδρια πως η τράπεζα του ή η εταιρεία του βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης. Έτσι την επόμενη μέρα η τράπεζα θα πτωχεύσει λόγω της κατάρρευσης των μετοχών της. Στην περίπτωσή μας είναι σαν να ετοιμαζόμαστε να πουλήσουμε το σπίτι μας και στις “μικρές αγγελίες” να γράφουμε πωλείται οικία με πολλά κατασκευαστικά και ιδιοκτησιακά προβλήματα!

Έτσι λοιπόν η αναμενόμενη τιμή πώλησης κατρακύλησε από τα 5 δισ € στα 3 και τείνει στο 1 δισ €. Μία πτώση από 40% έως 80% της αρχικά εκτιμώμενης τιμής πώλησης του χώρου μέσα σε μόλις δύο χρόνια.  Αυτοί οι αριθμοί κυκλοφορούν στα ενημερωμένα και μάλλον έγκυρα δημοσιεύματα της κτηματαγοράς.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι υπολογισμοί γίνονται μάλλον απλοί και ευκολονόητοι ακόμα και χωρίς οποιαδήποτε επίσημη εκτίμηση: Αναμένεται να εισπράξουμε από 1 έως 3 δις € που θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους, ενώ πρέπει να διαθέσουμε εδώ και τώρα περίπου 2,1 δισ € και να απολέσουμε έργα που  ατασκευάσαμε προ 6ετίας αξίας 0,5 δισ €.
 

Πέρα από το εξαιρετικά υψηλό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος της εκποίησης του τελευταίου μεγάλου δημόσιου χώρου του Λεκανοπεδίου, το οικονομικό κόστος είναι επίσης εξαιρετικά υψηλό και επιπλέον αυξάνεται συνεχώς και συστηματικά.

+++

Όλη η ομιλία του καθηγητή Νίκου Μπελαβίλα στη δημόσια διαβούλευση στη Βουλήστις 29/10/2012 με θέμα το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικου

Όλη η μελέτη που παρουσίασε ο καθηγητής Νίκος Μπελαβίλας στηδημόσια διαβούλευση στη Βουλή στις 29/10/2012 με θέμα το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού

+++

Σχόλιο δικό μας: «Μαζί θα τα φάμε και αυτά???»

Ηράκλειος Οιωνός

Πηγή της ανάρτησης http://irakleios-oionos.blogspot.gr/

*** ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ *** - Η επικαιροποιημένη μελέτη του Πολυτεχνείου για το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού

Είχαμε την τύχη στις 29/10/2012 να πάρουμε μέρος σε δημόσια διαβούλευση που έγινε στη Βουλή για το θέμα της πώλησης του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού.  Κατά την διάρκεια της διαβούλευσης έγινε παρουσίαση της επικαιροποιημένης μελέτης του Πολυτεχνείου (συγκεκριμένα της ομάδα του καθηγητή Νίκου Μπελαβίλα) για το παλιό αεροδρόμιο.

Εν ολίγοις το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού μαζί με το θαλάσσιο μέτωπο του Αγίου Κοσμά θα (ξε) πουληθούν και το Ελληνικό Δημόσιο όχι μόνο δεν θα πάρει λεφτά αλλά θα βάλει και από την τσέπη του.

Σας την παραθέτουμε αυτούσια για να βγάλετε τα συμπεράσματα σας.

Ακολουθεί πρώτα η ομιλία του καθηγητή και μετά όλη η επικαιροποιημένη μελέτη.

http://irakleios-oionos.blogspot.gr/

+++

Νίκος Μπελαβίλας, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ‐ Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος

Ομιλία στη Δημόσια Διαβούλευση για το Ελληνικό, Βουλή των Ελλήνων, 29 Οκτωβρίου2012
 

ΟΙΚΟΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Η «πρόταση του Πολυτεχνείου και των Δήμων» – όπως συνηθίσαμε να την ονομάζουμε εμείς, οι άνθρωποι των κινημάτων και οι δημοσιογράφοι– δηλαδή η έρευνα “Βασικές αρχές σχεδιασμού Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ», της ΤΕΔΚΝΑ και των Δήμων, Αλίμου, Αργυρούπολης‐Ελληνικού και Γλυφάδας, – στηρίχθηκε αφ' ενός στην πρώτη καταγραφή των πραγματικών δεδομένων του πρώην αεροδρομίου και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, με τη σύνταξη του πρώτου κτηματολογίου από τότε που έκλεισε ο αερολιμένας, και στην ανάλυση της σχέσης της έκτασης με το Λεκανοπέδιο και την παράκτια ζώνη του Σαρωνικού και του Λεκανοπεδίου, με την όσο το δυνατόν πιο πλήρη καταγραφή του χώρου. Και αφ' ετέρου στην αναζήτηση ενός σεναρίου υλοποίησης βήμα‐βήμα του πάρκου υψηλού πρασίνου με βάση τα διεθνή standards, το οποίο θα έχει λάβει υπ' όψη αυτά τα πραγματικά δεδομένα.

Μα δεν είναι αυτονόητο ότι οποιαδήποτε έρευνα ή πρόταση θα πρέπει να έχει λάβει υπ' όψη τα πιο πάνω;

Όχι!

Η πρόταση ΟΡΣΑ ‐ ΥΠΕΧΩΔΕ τον Νοέμβριο 2007 αλλοίωσε τα πραγματικά δεδομένα της αρχιτεκτονικής μελέτης της γαλλικής ομάδας – του πρώτου βραβείου του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του 2004 – ανεβάζοντας το κόστος κατασκευής του πάρκου από περίπου 260 εκατομμύρια € σε 700, θέλοντας να πείσει ότι το πάρκο είναι ακριβό και όχι βιώσιμο.

Η πρόταση της Ελληνικής Κυβέρνησης προς το Κατάρ, το φθινόπωρο του 2010 αγνοούσε πλήρως τα
θεσμικά και ιδιοκτησιακά δεδομένα του πρώην αεροδρομίου. Αυτή η άγνοια συνέβαλε και στη διάλυση της συμφωνίας λίγους μήνες αργότερα.

Η πρόταση Ασεμπίγιο του 2011 δεν είχε ουδεμία σχέση με το Ελληνικό ή την Αθήνα εν γένει, όπως δεν είχε και το κυβερνητικό πλαίσιο οδηγιών μέσα στο οποίο έγινε. Ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά μαζί της, ούτε καν η ίδια η κυβέρνηση που την παράγγειλε και πλήρωσε. Προλείανε όμως θα λέγαμε το έδαφος για ότι ακολούθησε με το Ν.4062/12 «για την αξιοποίηση του Ελληνικού…».
 

Δεν θα σας κουράσουμε με την ανάλυση των στοιχείων. Σε 300 περίπου σελίδες και 30 χάρτες οι οποίες είναι αναρτημένες στο διαδίκτυο στις ιστοσελίδες του ΕΜΠ (www.arch.ntua.gr/envlab) θα δείτε το πλήρες υλικό. Καταγράφονται τα κτίρια και οι υποδομές, οι σημερινές χρήσεις γης, το ιδιοκτησιακό καθεστώς, οι υφιστάμενες πολεοδομικές ρυθμίσεις, οι συμβάσεις, τα οικονομοτεχνικά δεδομένα, το ιστορικό των μελετών, η πολεοδομική θέση και η σχέση της έκτασης με το Λεκανοπέδιο, καθώς και η διεθνής εμπειρία δημιουργίας μητροπολιτικών πάρκων ως προς το σχεδιασμό, το κόστος κατασκευής και το κόστος συντήρησής. Με βάση όλα αυτά στη συνέχεια τεκμηριώνεται η αναγκαιότητας της δημιουργίας του πάρκου σε σχέση με την μητροπολιτική ενότητα της πρωτεύουσας και την ακτή του Σαρωνικού και η οργάνωση των λειτουργιών σε αυτό. Από τα οικονομικά στοιχεία της διαχείρισης του χώρου προκύπτουν και ενδιαφέροντα στοιχεία ως προς τις μελλοντικές δυνατότητες χρήσης του.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ

 Στο Ελληνικό εν ολίγοις προτείναμε την δημιουργία ενός πάρκου που συνδυάζει υψηλό και χαμηλό
πράσινου, μαζί με ελεύθερη και αποκατεστημένη ακτογραμμή, και που περιλαμβάνει χρήσεις
μητροπολιτικής εμβέλειας, ισχυρούς πόλους έλξης για τους Αθηναίους και τους επισκέπτες της
πρωτεύουσας, και χρήσεις που εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.

Πώς; Μέσω της επανάχρησης του τεράστιου αριθμού κτιρίων και της αξιοποίησης των υπαρχουσών
λειτουργιών και χρήσεων. Σήμερα στο Ελληνικό υπάρχουν περισσότερα από 400 κτίρια, η πλειοψηφία των οποίων είτε χρησιμοποιείται, είτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
 

ΟΙ ΧΡΗΣΕΙΣ 
Μα καλά, μόνο πάρκο; Ας δούμε τις χρήσεις συνοπτικά πως κατανέμονται και ποιες είναι:
Αθλητισμός, Πολιτισμός, 'Έρευνα ‐ Εκπαίδευση, Πρόνοια, Αναψυχή, Διοίκηση, Υπηρεσίες, Τοπικό Εμπόριο, Συνέδρια και Εκθέσεις.
 

Οι ισχυροί πόλοι:
 

1. Το θεματικό θαλάσσιο και αρχαιολογικό πάρκο Σαρωνικού με τρεις κύριους λειτουργικούς
πόλους – οι αρχαιολογικές συλλογές που είναι ήδη εγκατεστημένες στα hangar με τα αρχαία και
νεώτερα μνημεία του Ελληνικού συγκροτούν το κλειστό και ανοικτό (open‐air) μουσείο των
ευρημάτων του νότου του Σαρωνικού. Το ΕΛΚΕΘΕ όπως λειτουργεί σήμερα, σε συνδυασμό με ένα
ερευνητικό‐εκπαιδευτικό ενυδρείο συγκροτούν μαζί με την αναβίωση της ακτής και των εκβολών
των ρεμάτων το θαλάσσιο και παράκτιο πάρκο. Το Μουσείο Πολιτικής και Πολεμικής Αεροπορίας
το οποίο περιλαμβάνει τα ιστορικά κτίρια του αεροδρομίου, τα αεροπλάνα και τον εξοπλισμό, τις
ιστορικές εγκαταστάσεις ραντάρ και το ήδη εγκατεστημένο Μουσείο της Ολυμπιακής Αεροπορίας,
με προσβάσεις από τη γραμμή τραμ και τη λεωφόρο Ποσειδώνος.
 

2. Ο μητροπολιτικός αθλητικός πόλος Ελληνικού με ανοικτές εγκαταστάσεις λαϊκού αθλητισμού και
ναυταθλητισμού στον Άγιο Κοσμά και εγκαταστάσεις επαγγελματικού πρωταθλητισμού στο
συγκρότημα των ολυμπιακών αγώνων με προσβάσεις από τη γραμμή τραμ και τη λεωφόρο
Ποσειδώνος.

3. Το συνεδριακό και εκθεσιακό κέντρο Ανατολικού Αεροσταθμού στο υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας
διατηρητέο κτίριο του Eero Saarinen με πρόσβαση από το σταθμό του μετρό και τη λεωφόρο
Βουλιαγμένης.

4. Το τοπικό κέντρο δημοτικών, διοικητικών και κοινωνικών υπηρεσιών και υπηρεσιών μικρής
κλίμακας στην πρώην Αμερικανική Βάση για τις ανάγκες των γύρω δήμων, στο οποίο
περιλαμβάνεται και το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, με την τεράστια κοινωνική
προσφορά του σε αυτή τη φάση τις κρίσης.

5. Το κέντρο ήπιας αναψυχής στο πρώην ολυμπιακό σλάλομ κανόε‐καγιάκ.
 

Τέλος διατηρούνται οι εγκαταστάσεις του FIR Αθηνών, της Πολιτικής Αεροπορίας, της ΕΜΥ, όπως και οι εγκαταστάσεις μεταφορών (Τραμ, ΚΤΕΟ, ΕΘΕΛ).
 

Το πάρκο ολοκληρώνεται με τις κατακόρυφες συνδέσεις πεζών, ποδηλάτων και τραμ που συνδέουν την λεωφόρο Ποσειδώνος με τη λεωφόρο Βουλιαγμένης και τους δύο νέους σταθμούς μετρό μέσω των ζωνών
πρασίνου.
 

Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ 

H μίξη χρήσεων και πρασίνου καλύπτουν το 40% της επιφάνειας του χώρου, ενώ το αμιγές πράσινο
καλύπτει το 60% περίπου της επιφάνειας.

ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΣΟΔΑ 

Το κόστος κατασκευής το πάρκου, ανέρχεται με ευρωπαϊκές και επίσημες ελληνικές τιμές δημοσίων έργων του 2010, στα 47 εκατομμύρια € για τις πρώτες φάσεις υλοποίησης και στα 101 εκατομμύρια € για το σύνολο του έργου.

Το κόστος συντήρησης ανέρχεται σε 5 εκατομμύρια € κατ' έτος για τις πρώτες φάσεις υλοποίησης και σε 10 έως 12 εκατομμύρια € κατ' έτος για το σύνολο του έργου. Οι τιμές προκύπτουν με βάση τις ευρωπαϊκές τιμές λειτουργίας πάρκων και είναι 2‐3 φορές υψηλότερες από τις αντίστοιχες ελληνικές τιμές, οι οποίες θεωρούνται ανεπαρκείς για την εύρυθμη λειτουργία και την καλή ποιότητα χώρων πρασίνου. Αυτό ακριβώς το ποσό των 11 εκατομμυρίων € προβλέπεται να δαπανάται κατ' έτος για τη στέγαση υπηρεσιών οι οποίες θα απομακρυνθούν από το Ελληνικό.

Ενδεικτικά αναφέρουμε σε σχέση με τα έσοδα ότι από τις ενοικιάσεις των ολυμπιακών εγκαταστάσεων την περίοδο 2004‐2010 έπρεπε να έχουν εισπραχθεί σύμφωνα με τις συμβάσεις παραχωρήσεων ή ενοικιάσεων 87 εκατομμύρια €. Εισπράχθηκαν περί τα 40 εκατομμύρια €.

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 

Ας δούμε τα σημερινά δεδομένα του προβλήματος:

Στο Ελληνικό προγραμματιζόταν το 2007 η δόμηση 1.000.000 τ.μ. με κόστος κατασκευής 1,6 δισ €. Σήμερα προγραμματίζεται και έχει θεσμοθετηθεί ως προς τις πολεοδομικές ρυθμίσεις μία γιγαντιαίων διαστάσεων οικιστική ανάπλαση (60 mall) με δόμηση 3.100.0000 τ.μ. Δίδεται η δυνατότητα αύξησης αυτής της δόμησης στα 3.700.000 τ.μ. Το κόστος κατασκευής ανέρχεται κατ' αρχήν σε 5 δισ €.

Είναι σαφές ότι η επονομαζόμενη «αξιοποίηση του Ελληνικού» πρόκειται να έχει σοβαρές
περιβαλλοντικές, πολεοδομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Δεν θα τα συζητήσουμε εδώ. Θα σταθούμε στην άμεση επιβάρυνση που αναμένεται να υπάρξει για τον κρατικό προϋπολογισμό με κάποια από τα ενδεικτικά κόστη, τα οποία είτε δεν έχουν υπολογιστεί από το ΤΑΙΠΕΔ, είτε δεν δημοσιοποιούνται επίσημα.

Συγκεκριμένα το Ελληνικό Δημόσιο αναμένεται να επιβαρυνθεί τουλάχιστον με τα εξής:
 

1. Το κόστος μεταστέγασης των φορέων που αυτή τη στιγμή λειτουργούν εντός της έκτασης του
Ελληνικού παράγοντας κοινωνικό, πολιτιστικό, ερευνητικό, τεχνικό, προνοιακό, διοικητικό και
εκπαιδευτικό έργο. Αυτή τη στιγμή εντός της έκτασης του Ελληνικού υπάρχουν 493.000 τ.μ.
κτιριακών επιφανειών (2.584.000 κ.μ.), από τις οποίες χρησιμοποιούνται 305.000 τ.μ. (1.571.000
κ.μ.). Λόγω των εξειδικευμένων κατασκευών που απαιτούνται για τη στέγαση των περισσότερων
από τις υφιστάμενες χρήσεις (π.χ. ερευνητικά κέντρα, προνοιακές υποδομές, αθλητικές
εγκαταστάσεις), εκτιμάται ότι το κόστος αυτό θα είναι πολύ υψηλότερο από το κόστος μιας
συνήθους μεταστέγασης μίας τυχαίας υπηρεσίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μόνο για την
κατασκευή νέων εγκαταστάσεων για το ΕΛΚΕΘΕ (δεξαμενές εκτροφής, συστήματα ανακύκλωσης,
αντλιοστάσιο κλπ) θα απαιτηθούν περίπου 3 εκατ €. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία εκτιμούμε
ότι το συνολικό κόστος μεταστέγασης και εγκατάστασης σε άλλες περιοχές των υπηρεσιών που
σήμερα στεγάζονται στο χώρο του Ελληνικού ανέρχεται σε περίπου 614 εκατ. €. Το κόστος των
κατεδαφίσεων ανέρχεται σε 34 εκατ. €.

2. Το κόστος των συνοδών έργων τα οποία “απαιτούνται” από τους επενδυτές ή και από την Ελληνικό
Α.Ε. προκειμένου το «οικόπεδο» να γίνει πιο ελκυστικό και να αυξηθεί η εμπορική του αξία. Τα
έργα αυτά είναι:

- Η σύνδεση μέσω σήραγγας με τα Μεσόγεια και τον Διεθνή Αερολιμένα “Ελευθέριος
Βενιζέλος”. Δεν ενδιαφέρει τόσο η επέκταση της περιφερειακής Υμηττού όσο αυτό το link.
Αυτό πιθανόν “δείχνει” και το μελλοντικό χαρακτήρα της επένδυσης. Το κόστος του
κυκλοφοριακού έργου αναμένεται στα 1,2‐1,5 δις €.

- Η υπογειοποίηση της λεωφόρου Ποσειδώνος στο μέτωπο του Ελληνικού προκειμένου το
οικόπεδο του πρώην αεροδρομίου να γίνει παραλιακό. Εκτιμούμε ότι το κόστος της
υπογειοποίησης ανέρχεται σε περίπου 300 εκατ. €.

- Υποσταθμοί ηλεκτρικού ρεύματος, υποδομές ύδρευσης, κτλ

3. Η επέκταση της γραμμής Τραμ προς τα ανατολικά προκειμένου να συνδεθεί με τον Σταθμό Μετρό
Αργυρούπολης. Το κόστος του έργου ανέρχεται σε 12 εκατ. €. Τόσο το Τραμ όσο και η επέκταση του
Μετρό κατά δύο σταθμούς στο ανατολικό μέτωπο του πρώην αεροδρομίου είναι δύο εξαιρετικά
ωφέλιμα έργα για τη Νότια Αθήνα, τα οποία όμως κατασκευάζονται με δημόσιες ελληνικές ή
ευρωπαϊκές δαπάνες και αυξάνουν την υπεραξία του Ελληνικού την οποία θα καρπωθούν οι
επενδυτές.

4. Τέλος οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι τα Ολυμπιακά έργα του πόλου του Ελληνικού τα οποία
θα κατεδαφιστούν κόστισαν στο Ελληνικό Δημόσιο 417 εκατ. € και ολοκληρώθηκαν μόλις πριν
από 6 χρόνια.
 

Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε το κόστος για το Ελληνικό Δημόσιο ανέρχεται 2,577 δις € (χωρίς την επέκταση Μετρό) ή αν σκεφτούμε πως τα Ολυμπιακά Έργα μπορούν και να καταστραφούν ‐ ας κόστισαν χρυσάφι ‐ σε 2,1 δις € περίπου. Δηλαδή η χώρα συμμετέχει στην «αξιοποίηση του Ελληνικού» καταβάλλοντας ποσό αντίστοιχο με το 1/3 της συνολικής επένδυσης σε πραγματικό χρήμα.

Ας δούμε τι αναμένεται:
 

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΠΩΛΗΣΗΣ 

Το 2010 αναμενόταν η είσπραξη 5 δις €. Αυτό δήλωνε η τότε κυβέρνηση δια των υπουργών της. Ο
αριθμός αυτό διολισθαίνει συνεχώς προς τα κάτω. Τόσο ο νυν υπουργός οικονομικών κ. Στουρνάρας όσο και ο πρώην επιφαλής του ΤΑΙΠΕΔ κ. Μητρόπουλος δεν κουράζονται να λένε πως τα κρατικά οικόπεδα έχουν μεγάλα προβλήματα, θεσμικά, τεχνικά κλπ, πως το Ελληνικό έχει εμπλοκές που πρέπει να λυθούν κ.α. Αυτό το γνωρίζουμε και το γνωρίζαμε ήδη από το 2010. Εκείνοι δεν το γνώριζαν ή το αποσιωπούσαν.

Αναρωτιόμαστε όμως πως είναι δυνατόν οι επικεφαλής των αποκρατικοποιήσεων να παρουσιάζονται στις διεθνείς συναντήσεις προβάλλοντας την προβληματική κατάσταση της περιουσίας την οποία
διαχειρίζονται. Κάπως σαν ο διευθύνων σύμβουλος μίας μεγάλης τράπεζας ή μίας εταιρείας να εξηγεί σε διεθνή συνέδρια πως η τράπεζα του ή η εταιρεία του βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης. Έτσι την επόμενη μέρα η τράπεζα θα πτωχεύσει λόγω της κατάρρευσης των μετοχών της. Στην περίπτωσή μας είναι σαν να ετοιμαζόμαστε να πουλήσουμε το σπίτι μας και στις “μικρές αγγελίες” να γράφουμε πωλείται οικία με πολλά κατασκευαστικά και ιδιοκτησιακά προβλήματα!

Έτσι λοιπόν η αναμενόμενη τιμή πώλησης κατρακύλησε από τα 5 δισ € στα 3 και τείνει στο 1 δισ €. Μία πτώση από 40% έως 80% της αρχικά εκτιμώμενης τιμής πώλησης του χώρου μέσα σε μόλις δύο χρόνια.  Αυτοί οι αριθμοί κυκλοφορούν στα ενημερωμένα και μάλλον έγκυρα δημοσιεύματα της κτηματαγοράς.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι υπολογισμοί γίνονται μάλλον απλοί και ευκολονόητοι ακόμα και χωρίς
οποιαδήποτε επίσημη εκτίμηση: Αναμένεται να εισπράξουμε από 1 έως 3 δις € που θα
χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους, ενώ πρέπει να διαθέσουμε εδώ και
τώρα περίπου 2,1 δισ € και να απολέσουμε έργα που κατασκευάσαμε προ 6ετίας αξίας 0,5 δισ €.
 

Πέρα από το εξαιρετικά υψηλό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος της εκποίησης του τελευταίου
μεγάλου δημόσιου χώρου του Λεκανοπεδίου, το οικονομικό κόστος είναι επίσης εξαιρετικά υψηλό και επιπλέον αυξάνεται συνεχώς και συστηματικά.

Σας ευχαριστώ.

Μελέτη του Πολυτεχνείου για το Ελληνικό

ΕΛΛΑΣ - ΔΝΤ - Συμμαχία (?) (του Γιάννη Βαρουφάκη)

Πριν δυο μέρες, η κα Lagarde βρέθηκε στην Κουάλα Λουμπούρ, στην πρωτεύουσα της Μαλαισίας. Εκεί προέβη σε δηλώσεις που, κατ’ ουσίαν, αποτελούν επίσημη συγγνώμη για την ανάλγητη συμπεριφορά του ΔΝΤ κατά την Κρίση του 1997 που έπληξε τις χώρες της ΝΑ Ασίας. «Γνωρίζω ότι το ΔΝΤ δεν έχαιρε πάντοτε εξαιρετικής φήμης, ιδίως σε αυτή την γωνιά της γης και ιδίως σε αυτή την χώρα», είπε κάνοντας το συνήθως συγκρατημένο και συντηρητικότατο κοινό της συγκεκριμένης χώρας να ξεσπάσει στα γέλια. Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία ότι θεωρεί πως για αυτό φταίχτης ήταν το ίδιο το ΔΝΤ, η κα Lagarde σημείωσε στην ομιλία της πόσο ορθά έπραξε η Μαλαισιανή κυβέρνηση το 1997 όταν, παρά την οικονομική κατάρρευση της χώρας, αντί να στραφεί στα δάνεια-μετά-Μνημονίου που την πίεζε να δεχθεί το ΔΝΤ, η Κουάλα Λουμπούρ επέλεξε πολιτικές που το ΔΝΤ έκανε τα πάνδεινα να αποτρέψει: π.χ. την επιβολή περιορισμών στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων προς και από την χώρα. «Με αυτή σας την επιλογή», παραδέχθηκε η κα Lagarde, «η Μαλαισία απεδείχθη ότι ήταν ένα βήμα μπροστά από εμάς τους υπόλοιπους».

Αυτή η επίσημη συγγνώμη της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ κρύβει μέσα της τους λόγους που το ΔΝΤ σήμερα έρχεται σε σφοδρή σύγκρουση με την ΕΕ. Είναι  ο ίδιος λόγος που θεωρώ πως η ελληνική κυβέρνηση έχει υποχρέωση να συστοιχηθεί με την κα Lagarde, να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του ΔΝΤ, και να δημιουργήσει μια νέα συμμαχία αρχικά με το ΔΝΤ, στην οποία πολύ γρήγορα μπορεί να προστεθεί η Γαλλία, η Ιταλία, ίσως και η Ισπανία - θέτωντας έτσι τις βάσεις για μια ουσιαστική αλλαγή πολιτικής της Ευρωζώνης που θα είναι σωτήρια όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη.

Θα μου πείτε: Καλά, η Ελλάδα θα βγάλει το φίδι από την τρύπα, σε αυτή την κατάσταση που είναι, παίρνοντας το ρίσκο να συμμαχήσει με το ΔΝΤ εναντίον της Γερμανίας; Μάλιστα, φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Για εμάς, για την μικρή και προβληματική Ελλάδα, άνοιξε πόλεμο η κα. Lagarde με την Γερμανία, επιμένοντας σε μια σειρά ευεργετικών μέτρων (από τα οποία μόνο ένα είναι το δεύτερο κούρεμα χρέους). Σε εμάς έλαχε λοιπόν ο κλήρος να παίξουμε τον ιστορικό ρόλο της ενίσχυσης του ΔΝΤ με στόχο την αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη. Δεδομένου ότι ο «τσακωμός» στο εσωτερικό της τρόικας γίνεται όχι για την Ισπανία ή την Ιταλία ή την Γαλλία αλλά για την Ελλάδα, ο έλληνας πρωθυπουργός είναι εκείνος που επιβάλλεται να πάρει σαφή θέση υπέρ του ΔΝΤ. Ούτε ο κ. Μόντι, ούτε ο κ. Ραχόι.

Ας δούμε όμως με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τι είναι εκείνο που «καίει» την κα Lagarde και που την εξωθεί σε μια καθόλου ευχάριστη κόντρα με τους ομοϊδεάτες, έως πρότινος, ευρωπαίους συναδέλφους της.

ΔΝΤ και Ασία

Πριν από λίγο καιρό, όταν το ΔΝΤ κινδύνευε να «μείνει» από χρήματα, καθώς υποσχέθηκε πάνω από το 80% των κονδυλίων του στην «διάσωση» των χωρών-μελών της Ευρωζώνης, ζήτησε από τα μέλη του να αυξήσουν τα κεφάλαια που διαθέτουν στο ΔΝΤ. Καναδάς και ΗΠΑ αρνήθηκαν ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση προσέφερε ένα ποσό μικρότερο από εκείνο που θα έπρεπε το ΔΝΤ να έχει έτοιμο για να βοηθήσει τις καταρρέουσες χώρες-μέλη της... ΕΕ! Αντίθετα, φτωχότερες χώρες όπως η Μαλαισία και η Ινδονησία προσέφεραν ένα δυσανάλογο μέρος των 461 δις δολαρίων που ζήτησε το ΔΝΤ.

Δεδομένης της ύφεσης που πλήττει την Ευρώπη και την Αμερική, το ΔΝΤ γνωρίζει ότι αν δεν καταφέρει να επανακτήσει την χαμένη του αξιοπιστία στην Ανατολική Ασία (όπως και στην Ν. Αμερική), θα πάψει σύντομα να διαδραματίζει σημαντικό παγκόσμιο ρόλο. Πράγματι, όπως παραδέχθηκε και η κα Lagarde προχτές στην Μαλαισία, οι ασιατικές χώρες από τις οποίες εξαρτάται για την επιβίωσή του το ΔΝΤ ολοένα και περισσότερο, θεωρούν ότι το ΔΝΤ και δεν γνωρίζει πως να αντιμετωπίσει μια κρίση χρέους και δεν δύναται να προβλέψει το αποτέλεσμα των πολιτικών που επιβάλει όταν παρεμβαίνει. Οι μνήμες του 1997 στην περιοχή είναι ακόμα νωπές. Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων θυμούνται πως για 100 δις δολάρια που δάνεισε το ΔΝΤ στην Ταϋλάνδη, στην Ν. Κορέα και στην Ινδονησία, το ΔΝΤ απαίτησε πολιτικές που παραλίγο να καταστρέψουν τις χώρες αυτές – κάτι που θα είχαν «πετύχει» αν οι κυβερνήσεις τους δεν αποφάσιζαν, πολύ σύντομα, να στείλουν τους αντίστοιχους κκ. Τόμπσεν σπίτι τους και να απεγκλωβιστούν από τις δηλητηριώδεις πολιτικές του ΔΝΤ οι οποίες δολοφονούσαν από και τα πιο υγιή, τα πιο παραγωγικά, μέρη των οικονομιών τους. (Το γεγονός ότι διατηρούσαν το δικό τους νόμισμα, καθώς και το δικαίωμα να επιβάλουν περιορισμούς στις μεταφορές κεφαλαίων εκτός των χωρών τους ήταν, βεβαίως, καθοριστικής σημασίας.)

Λόγω αυτής της κακής προϊστορίας, οι χώρες της ΝΑ Ασίας ακούνε ΔΝΤ και το βάζουν στα πόδια. Από το 1997 κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να συσσωρεύουν ξένο συνάλλαγμα ώστε να μην έχουν ανάγκη το ΔΝΤ σε περίτπωση Κρίσης. Μάλιστα, κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για το ΔΝΤ, εδώ και μερικά χρόνια η Ν. Κορέα, η Ιαπωνία, η Κίνα και άλλες δέκα χώρες της περιοχής έχουν ιδρύσει ένα δικό τους, άτυπο αντι-ΔΝΤ. Λέγεται Chiang Mai Πρωτοβουλία Πολυμέριας (Multilaterisation Initiative) και δεν είναι παρά ένας κοινός κουμπαράς, περί τα 240 δις δολάρια, που σκοπό έχει να δανείσει μια ή περισσότερες από τις χώρες-μέλη του σε περίπτωση που ξαναπάθουν αυτό που είχαν πάθει το 1997 (ή αυτό που έπαθε η Ελλάδα το 2010).

Παρακολουθεί λοιπόν αυτές τις εξελίξεις η κα Lagarde και πανικοβάλεται. Γιατί, παρά την γενναιοδωρία που δείχνουν χώρες όπως η Μαλαισία προς το ΔΝΤ (όταν Καναδάς και ΗΠΑ δεν του δίνουν ούτε δεκάρα ενώ η ΕΕ δίνει λιγότερα από όσα περιμένει να λάβει), είναι φυσικό να ανησυχεί ότι, σύντομα, δεν θα έχουν κανένα λόγο να συνεισφέρουν σε έναν θεσμό που ούτε εκτιμούν ούτε και τον έχουν ανάγκη.

ΔΝΤ και Ευρωζώνη

Όταν το 2010 ξέσπασε η Κρίση του Ευρώ, αρχής γενομένης με την Ελλάδα, το ΔΝΤ είχε ήδη δει τον χάρο με τα μάτια. Πράγματι, εν έτει 2006 είχε δανείσει λιγότερα χρήματα ανά τον κόσμο από όσα δάνεια είχε δώσει η Κίνα στην Αγκόλα! Τι είχε συμβεί; Απλά, η κάκιστη φήμη που απέκτησε το 1997 στην ΝΑ Ασία και το 2000-2 στην Αργεντινή, αποτέλεσε ισχυρότατο αντικίνητρο για όποια χώρα σκεφτόταν να απευθυνθεί για βοήθεια στο ΔΝΤ. Έτσι λοιπόν, η Κρίση του Ευρώ έδωσε στο ΔΝΤ μια χρυσή ευκαιρία να ξαναμπεί στο παιχνίδι των «διασώσεων».

Η αλήθεια είναι ότι, λόγω της παταγώδους αποτυχίας του (τόσο καθαρά οικονομικής όσο και ηθικής), το ΔΝΤ είχε ήδη αρχίσει να αλλάζει. Επί διεύθυνσης Strauss-Kahn πολλά άλλαξαν στον οργανισμό. Όταν, για παράδειγμα, κατέρρευσε η χώρα μας στις αρχές του 2010, και άρχισε η διαδικασία που τελικά οδήγησε στο Μνημόνιο 1, η θέση του ΔΝΤ ήταν σαφέστατα (τουλάχιστον κεκλεισμένων των θυρών) πιο προοδευτική και ορθολογική από εκείνη της Γερμανίας και του αμίμητου ντουέτου Trichet-Παπαδήμου που διοικούσαν την ΕΚΤ τότε (των χειρότερων κεντρικών τραπεζιτών στην ιστορία του καπιταλισμού). Όμως, υπό την σκληρή εμμονή των ευρωπαίων για επιβολή στην Ελλάδα (και αργότερα στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία), μέτρων τύπου ΔΝΤ της δεκαετίας του 1990, το ΔΝΤ του κ. Strauss-Kahn αποφάσισε, εντελώς κυνικά, να αφήσει τους Ευρωπαίους να επιβάλουν τους όρους που θέλουν μόνο και μόνο για να ξαναμπεί το ΔΝΤ στο παιχνίδι.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ έβλεπε εξ αρχής πως το Μνημόνιό μας θα αποτύγχανε με πιθανότητα 100%, αποφάσισε να μην πει κουβέντα, τουλάχιστον, δημοσίως, να εκμισθώσει υπαλλήλους του (π.χ. τον κ. Τόμπσεν) στην ΕΕ, και να περιμένει έως ότου η Ευρώπη βάλει μυαλό από μόνη της. Τον περασμένο Φεβρουάριο, τότε που υπογράφτηκε το Μνημόνιο 2, μετά του PSI, ξέσπασε μεγάλη διχογνωμία εντός των κόλπων του ΔΝΤ για το εάν ο οργανισμός θα έπρεπε, επιτέλους, να υψώσει το ανάστημά του στους ευρωπαίους ή να πει «όχι». Τελικά, επικράτησε η ενδοτική άποψη. Κάτι για το οποίο, σήμερα, έχει μετανιώσει πικρά η κα Lagarde. Σκεφτείτε το: Πως νομίζετε ότι ένιωσε όταν βρέθηκε στην Μαλαισία, και ο Μαλαισιανός πρωθυπουργός, τον οποίο θέλει να εξευμενίσει (για λόγους που εξήγησα πιο πάνω), της θύμισε με μεγάλη δόση ειρωνείας ότι πριν μερικούς μόνο μήνες το ΔΝΤ προέβλεπε το ελληνικό χρέος να φτάσει το πολύ το 160% του ΑΕΠ και σήμερα να παραδέχεται ότι θα ξεπεράσει το 192%; Τι σκέφτηκε όταν ο συνομιλητής της την ρώτησε: «Ακόμα να βελτιώσετε τις προβλεπτικές ικανότητες των συνεργατών σας;»

Να λοιπόν τι κρύβεται πίσω από την κόντρα Lagarde-Schauble και Lagarde-Juncker όσον αφορά το ελληνικό δημόσιο χρέος και την βιωσιμότητά του: το μέλλον του ΔΝΤ (το οποίο προβλέπεται ζοφερό όσο ο οργανισμός κάνει τα στραβά μάτια στις τοξικές πολιτικές της ΕΕ στην χώρα μας και όσο συνυπογράφει ανόητες προβλέψεις για το χρέος μας). Τίποτα λιγότερο!

ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Περιφέρεια

Η ουσία βρίσκεται στην εξής πραγματικότητα: Η ΕΕ σήμερα επιβάλει στην χώρα μας μισανθρωπικές πολιτικές που το ΔΝΤ επέβαλε στην ΝΑ Ασία και στην Ν. Αμερική τα προηγούμενα χρόνια. Το ΔΝΤ πλήρωσε το αντίτιμο αυτών των πολιτικών, κινδυνεύοντας με πλήρη απαξίωση. Παραλίγο να πάψει να υφίσταται. Η ΕΕ δεν έχει καταβάλει, ακόμα, αυτό το τίμημα. Το ΔΝΤ γνωρίζει ότι, για να παραμείνει ζωναντό, πρέπει να σταματήσει άμεσα να συνηγορεί σε πολιτικές που ο υπόλοιπος πλανήτης αντιμετωπίζει ως αποκρουστικές και να πάψει να συνυπογράφει προβλέψεις που εντός μηνών αποδεικνύονται αστείες. Αντίθετα, οι πολιτικοί των πλεονασματικών χωρών της Ευρωζώνης δεν νοιάζονται ιδιάιτερα ούτε για το αποτέλεσμα των πολιτικών τους στις χώρες μας ούτε και για την ακρίβεια των προβλέψεών τους. Νοιάζονται για την επανεκλογή τους και μόνο. (Όπως παραδέχθηκε ο κ. Juncker: «Γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει αλλά όχι το πως θα επανεκλεγούμε αν το πράξουμε!») Όταν λοιπόν οι χώρες μας μετατρέπονται σε καμμένη γη, οι εν λόγω «εταίροι» μας απλά λένε στους ψηφοφόρους τους ότι φταίνε οι τεμπέληδες της Μεσογείου. Το ίδιο κι όταν οι προβλέψεις τους πέφτουν εξωφρενικά έξω: Φταίει η μη εφαρμογή του Μνημονίου – κάτι που το ΔΝΤ έχει αποφασίσει ότι, αν συνεχίζει να το λέει, θα γελάει μαζί του όλη η Ασία.

Προς μια τακτική συμμαχία με το ΔΝΤ

Πως μπορεί η χώρα μας να βοηθηθεί από την στροφή του ΔΝΤ; Πως μπορεί να την χρησιμοποιήσει ώστε να πετύχει μια νέα συμφωνία (δεδομένου ότι, έτσι κι αλλιώς, το Μνημόνιο 3 είναι στα σκαριά) που να της δίνει έστω και μια αμυδρή πιθανότητα να επιβιώσει αξιοπρεπώς εντός του ευρώ (κάτι που η σημερινή συγκυρία αποκλείει με μαθηματική ακρίβεια);

Το πρώτο που απαιτείται είναι μια καθαρή δήλωση, αν και διπλωματική, του πρωθυπουργού μας ότι συντάσσεται με την κα Lagarde -  ότι ούτε η επιμήκυνση, ούτε η επαναγορά χρέους ,ούτε και η μείωση των επιτοκίων θα θέσει το χρέος της χώρας σε βατό μονοπάτι. Επί τέλους, την αλήθεια κε πρωθυπουργέ! Τώρα μάλιστα που την βροντοφωνάζει όχι ο Σύριζα αλλά η κα Lagarde, τώρα είναι που πρέπει να την αρθρώσετε κι εσείς.

Το δεύτερο που απαιτείται είναι η παρουσίαση-πρόταση ενός εναλλακτικού προγράμματος το οποίο να κινείται σε τροχιά σύγκλισης τόσο με την κα Lagarde όσο και με τους ηγέτες της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας. Π.χ. να προταθεί όχι αναγκαστικά η διαγραφή του χρέους αλλά ένα moratorium αποπληρωμών το οποίο θα διασυνδέει τον ρυθμό αποπληρωμών με τον ρυθμό ανάπτυξης των χωρών μας. Ακόμα, να αιτηθούμε, σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, τα κονδύλια που δεν διατέθηκαν από το ΕΣΠΑ της περιόδου 2007-2013 (όχι μόνο τα 12 δις της χώρας μας αλλά και των άλλων χωρών της Περιφέρειας) να δοθούν 100% στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων η οποία, πιθανώς σε συνεργασία με επενδυτές από την Ασία (κάτι που θα χειροκροτήσει η κα Lagarde, δεδομένου του ενδιαφέροντός της για καλλιέργεια καλύτερων και στενότερων σχέσεων ΔΝΤ και ΝΑ Ασίας – βλ. πιο πάνω) να προβεί σε άμεσες επενδύσεις στις χώρες που πλήτττονται από την Ύφεση (σημ. για επικοινωνιακούς λόγους, θα πρόσθετα ότι αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σε κάποιες επενδύσεις στην... Ολλανδία, ακόμα και στην Γερμανία – αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ύφεση χτυπά πλέον και τις δικές τους πόρτες).

Εν κατακλείδι, μια (έστω και ευκαιριακή) συμμαχία της Ελλάδας με το ΔΝΤ επιβάλλεται όχι επειδή ο εν λόγω οργανισμός είναι καλός κ' αγαθός αλλά επειδή έχει πληρώσει ακριβά την επιβολή σε χώρες που σήμερα έχει ανάγκη των πολιτικών με τις οποίες η Ευρώπη δολοφονεί την πατρίδα μας σήμερα.

ΥΓ. Τις προάλλες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε στην προτροπή μου να πάρει η ελληνική κυβέρνηση θέση υπέρ του ΔΝΤ λέγοντας ότι αυτή η διένεξη δεν μας αφορά, καθώς πρόκειται για εσωτερική υπόθεση των δανειστών μας. Δεν θα τον σχολιάσω. Αρκεί να πει αυτή την φράση δυνατά κάποιος για να κατανοήσει το πόσο επικίνδυνη για την χώρα μια κυβέρνηση που σκέφτεται έτσι.


Πηγή http://www.protagon.gr/