Ιησούς Χριστός: Μια συνέντευξη για όλους και για όλα

Σήμερα είναι η ημέρα των Χριστουγέννων. Πολλά από όσα είχε πει ο Ιησούς Χριστός σήμερα δεν γίνονται πράξη ακόμη και από εκείνους που δηλώνουν πιστοί, όπως το αγαπάτε αλλήλους. Εάν είχε την ευκαιρία να κατέλθει επί της γης και να δώσει μια συνέντευξη, τι θα απαντούσε ο Θεάνθρωπος σχολιάζοντας σήμερα την επικαιρότητα; 

Του Νίκου Μίχου


Δημοσιογράφος: Ιησού, Σε ευχαριστώ που ήρθες στην εκπομπή «Εσπερινός στις 10». Ξέρω ότι Είσαι πολυάσχολος και για αυτό δε θα σπαταλήσω τον χρόνο. Θα Ξέρεις πιθανώς για την έλλειψη εισοδήματος στους ανθρώπους του κόσμου στις μέρες μας. Τι θα Έλεγες σε όσους αυτοαποκαλούνται «Χριστιανοί» να πράξουν για αυτό;

Ιησούς: Πηγαίνε και πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στον Θεό (κατά Ματθαίον 19:21)

Δημ: Πραγματικά δεν έχω ακούσει εκπρόσωπο της Εκκλησίας να το λέει αυτό. Είναι δύσκολο να το πραγματοποιήσεις, να δώσεις όλα σου τα χρήματα στους φτωχούς. Χωρίς αμφιβολία δεν υπάρχουν τόσοι αληθινοί Χριστιανοί.

Ιησούς : Πολλοί όσοι εκλήθησαν αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί (22:14). Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες, όμως, λίγοι. (9:37).

Δημ: Μα Λες ακριβώς το αντίθετο από όσα επιτάσσει η καταναλωτική μας κουλτούρα, βάσει της οποίας πρέπει να κυνηγήσουμε τον πλούτο όσο περισσότερο μπορούμε.

Ιησούς: Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στον Θεό και στο χρήμα (6:24). Μόνον τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνάς και μόνον αυτόν θα λατρεύεις (4:10).

Δημ: Άρα Λες ότι δεν πρέπει να θέλουμε να είμαστε πλούσιοι, ε;

Ιησούς: Σας βεβαιώνω ότι δύσκολα θα περάσει πλούσιος στην βασιλεία του Θεού (19:23). Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στην ζωή και λίγοι είναι εκείνοι που την βρίσκουν (7:14). Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι και άλλοι από τελευταίοι πρώτοι (19:30).

Δημ: Αηδία. Ακούγεται σαν να υπάρχουν πολλοί πλούσιοι και διάσημοι που δεν θα δουν τα μετέπειτα. Τι Λες για τους Αγανακτισμένους, και όσους διαδηλώνουν ενάντια στις αδικίες του οικονομικού και πολιτικού συστήματος;

Ιησούς: Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη (5:6).

Δημ: Αλλά τους χτυπάει η Αστυνομία!

Ιησούς: Μακάριοι όσοι διώκονται γιατί επιθυμούν το δίκαιο (5:10). Μην φοβηθείτε αυτούς που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή (10:28).

Δημ: Μα θα τους συλλάβουν και θα τους οδηγήσουν στο δικαστήριο για να αντιμετωπίσουν τον δικαστή. Τότε τι γίνεται;

Ιησούς: Μην αγωνιάτε για το τι θα πείτε ή πως θα το πείτε. Γιατί δεν είστε εσείς αυτοί που θα μιλήσετε. Το Πνεύμα του Πατέρα σας θα μιλάει μέσα από εσάς (10:19, 10:20).

Δημ: Ναι, μα αντιμετωπίζεις το δικαστήριο. Τον Νόμο.

Ιησούς: Οι σημαντικότερες αρετές για τον Νόμο είναι η δικαιοσύνη, το έλεος και η πίστη (23:23)

Δημ: Μμμ, δεν είμαι σίγουρος ότι τα διδάσκουν αυτά ακόμη και στις νομικές σχολές! Πρέπει να Σου πω ότι με το αστυνομικό κράτος και όλα αυτά, κάποιες φορές φοβάμαι, όχι για μένα αλλά για τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου.

Ιησούς: Μην αγωνιάτε για το αύριο, γιατί η αυριανή ημέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες (6:34).

Δημ: Ναι, αλλά εξακολουθεί να είναι λίγο ανησυχητικό.

Ιησούς: Γιατί είσαι δειλός, ολιγόπιστε; (8:26).

Δημ: Εντάξει. Το παραδέχομαι. Δεν πιστεύω και πολύ.

Ιησούς: Μην φοβάσαι. (17:7). Εάν η πίστη σου είναι όσο ένας κόκκος σιναπιού, τίποτα δεν θα είναι αδύνατο (17:20).

Δημ: Θεωρείς ότι πρέπει να πηγαίνουμε στην Εκκλησία συχνότερα;

Ιησούς: Όταν προσεύχεσαι, πήγαινε σε ένα απόμερο δωμάτιο μόνος και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις (6:6).

Δημ: Οι ιερείς λένε στο ποίμνιο να είναι σκεπτικό απέναντι στην άμβλωση, στους γκέι και σε όλα αυτά. Τι τους απαντάς;

Ιησούς: Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας γιατί θα κριθείτε από τον Θεό. Γιατί όπως κρίνετε θα κριθείτε, όπως μετράτε θα μετρηθείτε. (7:1, 7:2). Έτσι θα κάνει και σε σάς ο ουράνιος Πατέρας μου εάν δεν συγχωρείτε τα ο καθένας σας τα παραπτώματα του αδερφού του με όλη του την καρδιά (18:35).

Δημ: Υπάρχουν πολλοί που κάνουν θυσίες για τον διπλανό τους. Τι Θέλεις από αυτούς;

Ιησούς: Θέλω έλεος, όχι θυσίες (9:13).

Δημ: Ναι. Αλλά οι ιερείς και οι ιεραπόστολοι ζητούν θυσίες!

Ιησούς: Φυλαχθείτε τους ψευδοπροφήτες! (7:15). Από τον καρπό αναγνωρίζεται το δέντρο (12:33). Στην βασιλεία του Θεού δεν θα μπουν αυτοί που μου λένε «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνοι που κάνουν πράξη την θέληση του ουράνιου Πατέρα μου (7:21).

Δημ: Θα έχεις ακούσει για τις πράξεις βίας απέναντι σε μετανάστες, εβραίους και άλλους. Τι Λες για αυτό;

Ιησούς: Με ρώτησαν οι μαθητές κάποτε “ποιος είναι ανώτερος στην βασιλεία του Θεού”. Φώναξα ένα παιδάκι και το έβαλα ανάμεσά τους και τους είπα “Σας βεβαιώνω ότι εάν δεν αλλάξετε και δεν γίνετε σαν τα παιδιά δε θα μπείτε ποτέ στην βασιλεία του Θεού. Όποιος λοιπόν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδί, αυτός είναι ανώτερος στην βασιλεία του Θεού. (18:1,2,3,4)

Δημ: Τι Πιστεύεις για την ελευθερία του λόγου;

Ιησούς: Τα λόγια σου θα σε δικαιώσουν, αλλά και τα λόγια σου θα σε καταδικάσουν (12:37). Αυτά που βγαίνουν από το στόμα, προέρχονται από την καρδιά, και αυτά είναι που κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο (15:18).

Δημ: Βλέπεις, προφανώς, ότι κάποιες κοινωνίες είναι θύματα ενός οικονομικού πολέμου στις μέρες μας. Τι σοφά λόγια Έχεις να πεις σε αυτούς που έχουν συμφέροντα στον πόλεμο αυτό;
Ιησούς: Πάντα να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως θες να σου συμπεριφέρονται εκείνοι (7:12). Μην φοβάστε (14:28).

Δημ: Ακούγεται δίκαιο. Αλλά τι θα πούμε σε αυτούς που μας εμπλέκουν σε αυτόν τον πόλεμο εξαθλίωσης;

Ιησούς: Υποκριτές! Εσάς εννοούσε ο Ησαΐας όταν σωστά προφήτεψε: Οι άνθρωποι θα Τον λατρεύουν επιφανειακά. Η καρδιά τους θα είναι μακριά Του (15:7, 15:8)

Δημ: Θα Ήθελες να πεις κάτι για να κλείσουμε;

Ιησούς: Ω, γενιά άπιστη και διεφθαρμένη (17:17). Τι ωφελείται ένας άνθρωπος αν κερδίσει όλον τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του; Ή τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για την ζωή του; (16:26). Είστε όλοι αδέρφια (23:8).

Δημ: Αχ, γιατί οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούν να τα βρουν;

Ιησούς: Η μέριμνα για τα εγκόσμια και η απάτη του πλούτου καταπνίγουν τον λόγο και τον κάνουν άκαρπο (13:22).

Δημ: Ε, πρέπει να Σου πω ότι ήταν φανταστική η κουβέντα μας και πιθανώς εξαιρετική για τα νούμερα της εκπομπής. Σε ευχαριστώ πολύ!

Ιησούς: Εκεί που είναι ο θησαυρός σου, εκεί θα είναι και η καρδιά σου (6:21).

*Βασισμένο στην έμπνευση του Αμερικανού συνταξιούχου εκπαιδευτικού, φιλοσόφου και συγγραφέα Tσάρλς Ρέινερ Κέλι


Πηγή http://tvxs.gr

Χάσαμε δωρεάν οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. για την καλοκαιρινή καταστροφή της Χίου!

Ναι, έγινε και αυτό, η ελληνική κυβέρνηση... έχασε την προθεσμία και δεν ζήτησε δωρεάν χρηματοδότηση για τις ζημιές που προκλήθηκαν στις υποδομές στη Χίο από την πυρκαγιά του περασμένου Αυγούστου, και το αποκάλυψε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής επικαλούμενος την απάντηση του αρμόδιου Επίτροπου για τα διαρθρωτικά ταμεία, Γιοχάνες Χαν σε σχετική ερώτηση του!

Όμως υπάρχει και συνέχεια αφού είχαμε κοινή δήλωση του Γραμματέα της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Μανιάτη και του Βουλευτή Χίου ΠΑΣΟΚ, Κώστα Τριαντάφυλλου, οι οποίοι όχι μόνο κατηγορούν για «ανεξήγητη ολιγωρία» το Υπουργείο Ανάπτυξης, αλλά το καθιστούν «αποκλειστικά υπεύθυνο για αυτή τη δυσμενή εξέλιξη» και καταθέτουν επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή Πιο συγκεκριμένα, ο Έλληνας ευρωβουλευτής Ν. Χουντής , σε ερώτησή του προς την Κομισιόν, ζητούσε να διερευνηθεί η δυνατότητα ενεργοποίησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλληλεγγύης για την χρηματοδότηση των καταστροφών που υπέστη η Χίος τον Αύγουστο του 2012, επικαλούμενος τον Κανονισμό 2012/2020, σύμφωνα με τον οποίο, δίνεται η δυνατότητα εξαιρετικά ευνοϊκότερης μεταχείρισης σε νησιά όπως της Ελλάδας αλλά και σε υπερπόντια νησιά, όπως η Ρεουνιόν, η Μαρτινίκα, η Μαδέρα, κλπ, με μόνο όρο, η καταστροφή να έχει «σοβαρές και μακροχρόνιες επιπτώσεις για τις συνθήκες διαβίωσης και για την οικονομική σταθερότητα της περιοχής». Καταλήγοντας στην ερώτησή του ο Νίκος Χουντής ζητούσε να πληροφορηθεί αν εμπίπτει υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις, η περίπτωση της Χίου στον Κανονισμό για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλληλεγγύης και αν υπάρχει δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας.

Η απάντηση του Επίτροπου, η οποία, όπως αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του «εκθέτει ανεπανόρθωτα την ελληνική κυβέρνηση», ήταν ότι, «Οι αιτήσεις για οικονομική ενίσχυση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλληλεγγύης πρέπει να υποβάλλονται στην Επιτροπή από τις εθνικές αρχές της πληγείσας χώρας εντός δέκα εβδομάδων από την ημερομηνία καταγραφής της πρώτης ζημιάς.

Η Επιτροπή δεν μπορεί να ενεργοποιήσει το Ταμείο με δική της πρωτοβουλία. Αν οι πυρκαγιές στη Χίο ξεκίνησαν στις 18 Αυγούστου, η προθεσμία για την υποβολή της αίτησης πρέπει να είναι η 27η Οκτωβρίου. Η Επιτροπή δεν έχει λάβει αίτηση από την Ελλάδα σχετικά με τις πυρκαγιές στη Χίο. Ωστόσο, η παράταση της προθεσμίας δεν είναι δυνατή»!

Συνεχίζοντας, ο Επίτροπος, διευκρινίζει ότι, «οι επιδοτήσεις από το Ταμείο Αλληλεγγύης μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για συγκεκριμένες περιπτώσεις επειγουσών ενεργειών στις οποίες έχουν προβεί οι δημόσιες αρχές. Ιδιωτικές απώλειες, συμπεριλαμβανομένου του τομέα της γεωργίας, δεν αποζημιώνονται» (σ.σ: αλλά υπολογίζονται προκειμένου να στοιχειοθετηθεί ότι υπάρχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις στις συνθήκες διαβίωσης και την οικονομική σταθερότητα της περιοχής, που είναι το μόνο ζητούμενο από τον Κανονισμό του Ταμείου Αλληλεγγύης).

Καταλήγοντας στην απάντησή του, ο κ. Χαν αναφέρει ότι, ήδη έχουν δοθεί στη Γαλλία για τα νησιά Ρεουνιόν και Μαρτινίκα περίπου 19 εκατ. Ευρώ, στην Πορτογαλία για τη Μαδέρα 31,2 εκατ. Ευρώ, ενώ αξιολογείται τώρα αίτηση της Ισπανίας για πυρκαγιές στα Κανάρια νησιά»Και μετά παρουσιάζεται και το ΠΑΣΟΚ ως "οσία παρθένα" για να προβεί στην "φανταστική" δήλωση:


«Είναι ανεξήγητη η ολιγωρία του Υπουργείου Ανάπτυξης, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, στο θέμα της μη υποβολής της αίτησης προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η Χίος από το Ταμείο Αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και της ανακήρυξης της Χίου σε πυρόπληκτη περιοχή.

Από τον Αύγουστο, αμέσως μετά την πυρκαγιά, εξετάσαμε τη δυνατότητα ενεργοποίησης του Ταμείου Αλληλεγγύης για τη χρηματοδότηση της αποκατάστασης των καταστροφών που υπέστη η Χίος από τη μεγάλη φωτιά.

Κατόπιν συσκέψεως με το Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην Αθήνα, υπογραμμίσαμε τη δυνατότητα παροχής βοήθειας από τους εταίρους μας, υπό την απαρέγκλιτη προϋπόθεση όμως, ότι το αίτημα της Ελληνικής Κυβέρνησης θα κατατίθετο μέσα σε ένα προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα (δέκα εβδομάδων).

Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε και χάσαμε την προθεσμία κατάθεσης του αιτήματος για να λάβει το νησί τη χρηματοδότηση. Το Υπουργείο Ανάπτυξης απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις μας, αναφέρει ότι το “συμβάν είναι τοπικού χαρακτήρα και εμπίπτει στην ευθύνη των Εθνικών Αρχών” (αρα γνώριζαν και στο ΠΑΣΟΚ τα περί δωρεάν επιδότησης από την Ε.Ε).

Όπως είναι γνωστό, οι επιδοτήσεις του Ταμείου Αλληλεγγύης αφορούν συγκεκριμένες περιπτώσεις αποκατάστασης. Σταθμίζονται, ωστόσο, όπως προβλέπει και ο κανονισμός του Ταμείου, τόσο οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στην παραγωγή και την οικονομία μίας περιοχής όσο όμως και ο νησιωτικός της χαρακτήρας. Για αυτόν τον λόγο η Ελλάδα έλαβε χρηματοδότηση για τις πλημμύρες του Έβρου το 2005 με 9.3 εκ €, καθώς επίσης και η Ισπανία, Γαλλία και Πορτογαλία για αντίστοιχες καταστροφές σε νησιά τους.

Το Υπουργείο Ανάπτυξης είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για αυτή τη δυσμενή εξέλιξη, την οποία δεν μπορεί να αποδεχθεί η κοινωνία της Χίου. Καταθέτουμε επίκαιρη ερώτηση και αναμένουμε την άμεση αντίδραση της Κυβέρνησης, προκειμένου να διορθωθεί το σφάλμα».

Μετά από αυτό έχουν τα "μούτρα" να μας ζητούν να πληρώνουμε απίστευτους φόρους, και να μας πάρουν τα σπίτια λόγω αδυναμίας πληρωμής δυσανάλογων ποσών.

Πηγή http://www.newsnow.gr/

Αποκρύπτουν τη λίστα Λαγκάνρτ όπως και τη συνάντηση ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου με τον Πρ. της HSBC

“Με έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών μου γνωστοποιείται, 42 ημέρες μετά την κατάθεση της σχετικής αίτησής μου (30/10/2012), ότι «δεν υπάρχουν στα οικεία αρχεία του Υπουργείου» έγγραφα σχετικά με τις συναντήσεις του τότε Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου και του τότε Υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου με τους επικεφαλής διεθνών τραπεζικών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων της HSBC και της UBS τον Ιανουάριο 2012″, καταγγέλλει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Όπως αναφέρει, ανάλογη ήταν η απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών ως προς τη λίστα Λαγκάρντ, για την οποία, επίσης, ουδεμία καταχώριση υφίσταται στα αρχεία του Υπουργείου.

“Δεν είναι, προφανώς, αδιάφορο, αλλά αντιθέτως είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι η HSBC είναι η Τράπεζα, την οποία αφορά η λίστα Λαγκάρντ. Ούτε άλλωστε είναι αδιάφορο ότι η επίμαχη συνάντηση, που ομολογήθηκε τόσο από τον κ. Παπακωνσταντίνου, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στις 24/10/2012, όσο και από τον κ. Παπανδρέου, με έγγραφο του γραφείου του, στις 26/10/2012, πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο 2011, δηλαδή σε χρόνο κατά τον οποίο ο πρώτος (Γ. Παπακωνσταντίνου) έχει ήδη από μηνών στην προνομιακή και αποκλειστική κατοχή του τη λίστα Λαγκάρντ, γεγονός για το οποίο έχει ενημερώσει τον δεύτερο (Γ. Παπανδρέου).

Η απόπειρα να εμφανισθεί η συνάντηση αυτή ως «θεσμική», «υπηρεσιακή», πραγματοποιηθείσα στα πλαίσια της «προσπάθειας σωτηρίας της χώρας» δεν τελεσφόρησε. Η μη καταχώριση της παραμικρής σχετικής πληροφορίας (πρακτικών επισήμων συναντήσεων, εκθέσεων απολογισμού, κάθε σχετικού κατατεθέντος εγγράφου και σχετικής επίσημης αλληλογραφίας) στα αρχεία του Υπουργείου Οικονομικών αποκαλύπτουν άλλη μια πτυχή της εξωθεσμικής και παραθεσμικής δράσης μιας παρεοκρατίας που συμπεριφέρθηκε σαν η τύχη της χώρας να της ανήκε και σαν να είχε δικαίωμα να χαραμίσει την ζωή και το μέλλον μας. Αποδεδειγμένα, πλέον, αποκαλύπτεται χαλκευμένο το περιεχόμενο της κατάθεσης ακόμη ενός προσώπου που εμφανίσθηκε ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ”, αναφέρει η βουλευτής.

Όπως δηλώνει, “παρά τις επάλληλες αποκαλύψεις, η διερεύνηση της συγκεκριμένης υπόθεσης διεκόπη από την 1/11/2012 και έκτοτε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας αρνείται αδικαιολόγητα τη συνέχιση της έρευνας με διάφορα προσχήματα. Εν τέλει, απροσχημάτιστα δεν εισάγει επανειλημμένα αιτήματα για κλήση και εξέταση προσώπων που θα φωτίσουν περαιτέρω την υπόθεση. Μετά και από αυτήν την αποκάλυψη και ενώ η δικογραφία για την λίστα Λαγκάρντ παραμένει, και αυτή, στα συρτάρια της νομοθετικής υπηρεσίας της Βουλής και δεν δίδονται αντίγραφά της ούτε στους βουλευτές ούτε στα κόμματα, είναι δεδομένο ότι επιτείνονται οι ευθύνες συγκάλυψης και υπόθαλψης.

Χάριν πλήρους αποκάλυψης των διαστάσεων της εξακολουθητικής απόπειρας συγκάλυψης και εξαπάτησης του Ελληνικού λαού, παρατίθεται αυτούσια η τοποθέτηση του κ. Παπακωνσταντίνου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας:

«Ο κ. Μπίκας μου ανέφερε για πρώτη φορά, είπα αρχές καλοκαιριού, αν θυμάμαι καλά ο κ. Μπίκας έχει πει άνοιξη, Μάιος, Ιούνιος, εκεί κάπου, την ύπαρξη των στοιχείων αυτών [...] Πώς ήρθαν τα στοιχεία; Τα στοιχεία ήρθαν μέσα από διπλωματικό σάκο [...]. Εγώ θα ήθελα να επαναλάβω αυτό το οποίο είπα και το πρωί, ότι παρελήφθησαν τον Οκτώβριο το είπα και το επαναλαμβάνω.»

«Λοιπόν, ο Πρωθυπουργός ενημερώθηκε από μένα, πριν γίνουν ενέργειες από την Ελβετία, ότι υπάρχει μια δυνατότητα να έχουμε κάποια στοιχεία. Μου είπε «προχώρα». Τα στοιχεία αυτά ελήφθησαν, ενημερώθηκε ότι ελήφθησαν και μου είπε «προχώρα με τις έρευνες» [...]»

Ακόμη, απαντώντας σε ερώτησή μου σχετικά με τη συνάντησή του με τραπεζίτες του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων και με τους επικεφαλής των Ελβετικών Τραπεζών «HSBC» και «UBS», κατά την διάρκεια της Ετήσιας Συνόδου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός της Ελβετίας τον Ιανουάριο του 2011, συνομολόγησε ότι η συγκεκριμένη συνάντηση, στην οποία συμμετείχε και ο τότε Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, έλαβε πράγματι χώρα.

Πιο συγκεκριμένα ο κ . Παπακώνσταντίνου, δήλωσε τα εξής:

«Ρωτήσατε με ποιον συναντηθήκαμε στο Νταβός μαζί με τον Πρωθυπουργό. Στο Νταβός με τον Πρωθυπουργό συναντηθήκαμε με τους επικεφαλής των μεγαλυτέρων διεθνών τραπεζών [...]»

«Άρα, λοιπόν, να σας επιβεβαιώσω ότι έγιναν συναντήσεις με εκπροσώπους του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου του κόσμου, γιατί αυτό είναι το Νταβός, αυτός είναι ο ρόλος του και για αυτό πηγαίνει κανένας εκεί.»

«Οι συναντήσεις αυτές, βεβαίως, δεν έγιναν για προσωπικούς λόγους, γιατί δεν πήγαμε εκεί ως άτομα, αλλά ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος και Υπουργός Οικονομικών. Είναι χρέος, λοιπόν, του Πρωθυπουργού της Ελλάδος και του Υπουργού Οικονομικών να συναντηθεί με όλους όσους έχουν ένα σημαντικό και ενεργό ρόλο στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα για να εξηγήσει τις θέσεις της Ελλάδας, να εξηγήσει τι κάνουμε, πότε το κάνουμε και γιατί δεν πρέπει η Ελλάδα να αποκλειστεί από τις αγορές».

Εντούτοις, και παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις μου, αρνήθηκε να αποκαλύψει το ακριβές περιεχόμενο των συναντήσεων αυτών.

Εξάλλου, στις 26/10/2012 το γραφείο του πρώην Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία επιβεβαιώνεται η συμμετοχή του κ. Παπανδρέου στην συγκεκριμένη συνάντηση και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον θεσμικό χαρακτήρα αυτής της συναντήσεως, ως «αυτονόητης δραστηριότητας ενός Πρωθυπουργού».

Προκύπτει, λοιπόν, ότι ο κατέχων τη λίστα μεγαλοκαταθετών στην Τράπεζα «HSBC», κ. Παπακωνσταντίνου, και ο γνωρίζων για αυτήν, κ. Παπανδρέου, συναντήθηκαν με τον επικεφαλής της ίδιας Τράπεζας ανεπισήμως, αδιαφανώς και εξωθεσμικώς, το δε περιεχόμενο της συναντήσεως παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστο.

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η συγκεκριμένη Τράπεζα καλείται να πληρώσει πρόστιμο 1,92 δις δολαρίων, στο πλαίσιο συμβιβασμού με τις δικαστικές αρχές των ΗΠΑ, για την κατηγορία «ξεπλύματος χρήματος», ενώ απομένει ακόμη να ερευνηθεί ο ρόλος του ελληνικού υποκαταστήματος της «HSBC», εν σχέσει με τη μαζική εκροή ελληνικών καταθέσεων προς το εξωτερικό.

Ουδέν θεσμικόν έγινε και ουδέν θεσμικόν γίνεται, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, προς την κατεύθυνση του ελέγχου και της φορολόγησης των μη φορολογηθεισών καταθέσεων σε Ελβετία, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους.

Για διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών «αναμένουμε», σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα, την άφιξη της αυθεντικής λίστας Λαγκάρντ. Εδώ και δυο χρόνια αναμένουμε, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα, την «εξάντληση» των δυνατοτήτων επαλήθευσης και διασταύρωσης των στοιχείων της «λίστας Λιχτενστάιν».

Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί ούτε να αναμένει, ούτε να υπομένει αυτή τη φαύλη διαχείριση, που ουδεμία σχέση έχει με άσκηση πολιτικής”.


Πηγή http://www.staparaskinia.gr/

Το παράδειγμα της Malala Yousafzai

Η Malala Yousafzai είναι ένα 14χρονο κορίτσι από το Πακιστάν.  Η μικρή κοπέλα  πριν από 3 χρόνια, στην ηλικία των 11, αποφάσισε να ενημερώσει τον κόσμο, μέσω του Blog της, για τον τρόπο με τον οποίο ζούσε η ίδια αλλά και όλος ο περίγυρος της κάτω από την κυριαρχία των Ταλιμπάν.  Σύντομα έγινε ηρωίδα, μετά τον εντοπισμό της από δυτικούς δημοσιογράφους.  Έχει κερδίσει αναρίθμητα βραβεία και μέχρι πρόσφατα υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των γυναικών στην συγκεκριμένη χώρα.   Στις 09/10/12 η Malala δέχτηκε την άνανδρη επίθεση των Ταλιμπάν, την πυροβόλησαν σχεδόν εξ επαφής στο κεφάλι και το λαιμό όταν γύριζε από το σχολείο της.  Η μικρή ηρωίδα αποδείχτηκε σκληρό καρύδι και κατάφερε να επιζήσει.  Αυτή τη στιγμή είναι στην Βρετανία όπου έκανε πολλές επεμβάσεις και θεραπείες για να κρατηθεί στη ζωή.

Δυστυχώς η συνέχεια της ιστορίας δεν είναι το ίδιο καλή.  Η χώρα της, το Πακιστάν, αποφάσισε να ονομάσει διάφορα σχολεία με το όνομα της μικρής Malala, ώστε να κάνει παράδειγμα το μικρό κορίτσι στα μάτια των άλλων μικρών κοριτσιών.  Δυστυχώς η ανθρώπινη φύση αποδείχτηκε πολύ ισχυρή, και αντί να παραδειγματιστούν οι άλλες μαθήτριες, κάποιες από αυτές αποφάσισαν ότι πρέπει να αντισταθούν στην ονομασία των σχολείων τους με το όνομα της Malala, λόγο του φόβου των αντιποίνων από τους Ταλιμπάν.  Αντί τα κορίτσια αυτά να ταχθούν με την μικρή Malala και με όλα όσα πρεσβεύει, αποφάσισαν να ταχθούν με τους δυνάστες τους και το σκότος.

Κρίμα …

Ηράκλειος Οιωνός

+++

Εάν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για την μικρή Malala, δείτε τις παρακάτω σελίδες

http://en.wikipedia.org/wiki/Malala_Yousafzai 

http://www.skai.gr/news/world/article/216970/pakistan-sholeia-pros-timin-tis-malala/ 

http://www.pakistantoday.com.pk/2012/12/13/news/national/swat-girls-protest-naming-of-college-after-malala-2/ 

Ανοιχτή επιστολή Ελλήνων μαθητών στην Γερμανία κατά της Χρυσής Αυγής

«Θέλουμε να γνωρίζετε ότι κάθε φορά που η ναζιστική Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα κυνηγά μετανάστες και χτυπά μαθητές που αγωνίζονται, δίνει πάτημα σε αντίστοιχες φασιστικές οργανώσεις στην Γερμανία να επιτεθούν με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο σε εμάς και τους γονείς μας» αναφέρουν σε ανοιχτή επιστολή τους 265 Έλληνες μαθητές στη Γερμανία για τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας στη χώρα μας, τα οποία και καταδικάζουν.

Στην επιστολή τους, γράμμα όπως το ονομάζουν, τα ελληνόπουλα της Γερμανίας δηλώνουν ότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει ρατσιστική βία, τι σημαίνει ναζισμός και εκφράζουν την οργή τους για τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών, εργαζομένων και συμμαθητών τους στην Ελλάδα από μέλη της Χρυσής Αυγής.

Την επιστολή των Ελλήνων μαθητών και μαθητριών από το Μόναχο, τη Στουτγάρδη, τη Φρανκφούρτη, το Ντύσελντορφ, την Κολώνια, το Λεβερκούζεν, το Μπόχουμ, το Έσσεν και Γκέτερσλο, κοινοποίησε η ιστοσελίδα mathites.gr.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:

«Είμαστε Έλληνες μαθητές και μαθήτριες στη Γερμανία. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε γεννηθεί εδώ. Οι οικογένειές μας αναγκάστηκαν εξαιτίας των δυσκολιών να μεταναστεύσουν τις προηγούμενες δεκαετίες στη Γερμανία, αλλά και τώρα εξαιτίας της κρίσης στην Ελλάδα. Με αυτό μας το γράμμα θέλουμε να εκφράσουμε την οργή μας και την καταδίκη μας για τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών, εργαζομένων και συμμαθητών μας στην Ελλάδα από τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Σαν παιδιά μεταναστών στην Γερμανία γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ρατσιστική βία, τι σημαίνει ναζισμός. Εμείς και οι οικογένειές μας έχουμε έρθει πολλές φορές αντιμέτωποι με τη δράση ναζιστικών οργανώσεων στη Γερμανία σαν τη Χρυσή Αυγή, που επιτίθενται στους ξένους εργάτες που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία. Η ρατσιστική βία δεν ξεχωρίζει νόμιμους και παράνομους μετανάστες, έχει ένα και μόνο στόχο. Να διχάσει τους λαούς, τους εργαζόμενους, τους νέους για να μην βλέπουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα προβλήματά τους.

Θέλουμε να γνωρίζετε ότι κάθε φορά που η ναζιστική Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα κυνηγά μετανάστες και χτυπά μαθητές που αγωνίζονται, δίνει πάτημα σε αντίστοιχες φασιστικές οργανώσεις στην Γερμανία να επιτεθούν με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο σε εμάς και τους γονείς μας.

Εμείς που βλέπουμε κάθε μέρα τους γονείς μας να ιδρώνουν για την επιβίωση μας στα εργοστάσια και τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας, να παλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε ένα εστιατόριο ή μια μικρή επιχείρηση, εμείς που σαν μαθητές πολλές φορές δουλεύουμε για να βοηθήσουμε τους γονείς μας, γνωρίζουμε ότι για τα καθημερινά βάσανα της οικογένειάς μας δεν φταίει ο συμμαθητής μας που έχει άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία ή είναι από άλλη χώρα.

Η φασιστική Χρυσή Αυγή και οι αδελφές της ναζιστικές οργανώσεις στην Γερμανία με τα ψέματά τους και τους τραμπουκισμούς τους έχουν ένα στόχο: Να τρομοκρατήσουν εμάς και τους γονείς μας για να μην αντιδράσουμε με τη δίκαιη οργή και αγανάκτηση που κάθε μέρα νιώθουμε, να μείνουν στο απυρόβλητο οι πολιτικές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και τους νέους στην Ελλάδα και τη Γερμανία.


Πηγή http://news.in.gr/

Το Κοτσύφι που γύρισε απ’ το Κρύο

Λαμπρινή Θωμά
 
  Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα δεν είναι εντελώς συμπτωματική

Η «Επιχείρηση Κοτσύφι» (Operation Mockingbird) ήταν ενεργή από το 1948 και ανήκε στα βασικά όπλα του Ψυχρού Πολέμου. Πέρασε στο χώρο των θεωριών συνομωσίας τη δεκαετία του 1970 και αποδείχθηκε πραγματικότητα μόλις το 2007. Στόχος της, ο έλεγχος του Τύπου από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και ιδιαίτερα τη CIA.Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, το Γραφείο Πολιτικού Συντονισμού της CIA πλήρωνε συγκροτήματα Τύπου και αρχισυντάκτες πρακτορείων ειδήσεων για λόγους «προπαγάνδας, οικονομικού πολέμου» και για την εξυπηρέτηση των αναγκών «υποταγής εχθρικών κρατών».  

Η «Επιχείρηση Κοτσύφι» είχε ως πρώτο και βασικό στόχο την προπαγάνδα σε μέσα άλλων κρατών, αλλά δεν έμεινε ασυγκίνητη μπρος σε όσες ευκαιρίες της προσφέρθηκαν και σε ντόπια, αμερικάνικα μέσα. Ειδικά για αυτά, και ειδικά για μεγαλοδημοσιογράφους, ο εκάστοτε διευθυντής της CIA έδινε αυτοπροσώπως τις παραγγελιές ― τι να γράψουν και πότε. Και μάλιστα, όχι μόνο καλοπλήρωνε τους μεγαλοδημοσιογράφους, με χιλιάδες δολάρια για κάθε «εξυπηρέτηση», αλλά τους έδινε αποκλειστικά και από τις for his eyes only πληροφορίες, για να χτίσουν την καριέρα τους ως …λαγωνικά.

Για τους κονδυλοφόρους εξωτερικού, τα χρήματα προέρχονταν από τα λεφτά του «φιλάνθρωπου» Σχεδίου Μάρσαλ (τη «βοήθεια» του οποίου δέχθηκε μεταπολεμικά και η χώρα μας). «Δεν υπήρχε όριο στα χρήματα που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν [για λάδωμα], δεν υπήρχε όριο στον αριθμό ανθρώπων προς εξαγορά, δεν υπήρχε φραγμός στο είδος των πρακτικών που κρίνονταν απαραίτητες για τον πόλεμο αυτό [της προπαγάνδας]», αποκάλυψε χρόνια αργότερα ο ίδιος ο πρώτος επικεφαλής της Επιχείρησης για τα ξένα ΜΜΕ, Τόμας Μπρέιντεν.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της ιστορίας της «Επιχείρησης Κοτσύφι», όπως καταγράφεται σε σχετικές μελέτες, είναι ότι βρήκε πιο πρόσφορο έδαφος στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Βέβαια, τις πρώτες δεκαετίες, που έδρασε σε χώρες με δικτατορίες ή απολύτως ελεγχόμενα από κρατικές μηχανές ΜΜΕ, τα κρατικά και δημόσια ΜΜΕ δεν αποτελούσαν πρόβλημα για τη CIA. Με την έλευση της δημοκρατίας όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Τα δημόσια ΜΜΕ, προστατευμένα από ειδικό νομικό πλαίσιο, έγιναν δυσκολότερος στόχος για τους μηχανισμούς προπαγάνδας.

Δημόσια και ιδιωτικά μέσα, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, εποχές κρίσης και ανοικοδόμησης, ξένοι δάκτυλοι, πακτωλοί χρημάτων και βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες ολόκληρων λαών. Η εποχή μας, η χώρα μας και η κρίση μας. Ένα το κρατούμενο.

Στο βιβλίο «Η Εκπαίδευση της Αμάθειας» ο Ζαν-Κλώντ Μισεά μιλάει για μια σύσκεψη των ισχυρών του πλανήτη στην οποία εξέταζαν πως θα αντιμετωπίσουν την οργή του κόσμου στο προσεχές μέλλον, όταν η πλειοψηφία του ενεργού πληθυσμού (η κατεστραμμένη μεσαία τάξη, οι στρατιές των ανέργων, οι περιθωριοποιημένοι, εμείς όλοι) θα είναι πλέον υπεράριθμη και άχρηστη για την οικονομία τους:

«Η λύση που επικράτησε στη σύσκεψη ως πιο λογική, ήταν αυτή που πρότεινε ο [νεοφιλελεύθερος γκουρού] Ζμπίγκνιου Μπρζίνσκυ. Και της έδωσε το όνομα tittytainment [άρτος και θέαμα]. Με αυτόν τον νεολογισμό επρόκειτο να ορισθεί ένα κοκτέιλ αποβλακωτικής διασκέδασης και επαρκούς διατροφής που θα επέτρεπαν να διατηρηθεί σε καλή διάθεση ο αποστερημένος πληθυσμός του πλανήτη».

Δύο τα κρατούμενα. Και ρούμπος: με αυτά τα δύο και μόνο, έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο μέρος της απάντησης στα ερωτήματα για τη σημασία της ενημέρωσης και την αναγκαιότητα των δημόσιων μέσων. 

Η ενημέρωση, λοιπόν, δεν πρέπει και δεν μπορεί να αφεθεί στον ιδιωτικό τομέα, αν όχι για κάποιον άλλο λόγο, τουλάχιστον επειδή δεν πρόκειται για έναν υγιή ιδιωτικό τομέα, αλλά για ξεκάθαρη διαπλοκή και για εργολάβους που μέσα από την επένδυση σε ΜΜΕ χτίζουν περιουσίες σε άλλους τομείς. Κάτι που δεν αποτελεί «ελληνική ιδιαιτερότητα» προς διόρθωση, αλλά ισχύει παντού ― η διαπλοκή ΜΜΕ και ιδιοτελών συμφερόντων είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Άλλωστε τα «εργολαβικά κέρδη» είναι η καλή περίπτωση: ο επηρεασμός της κοινής γνώμης προς όφελος ξένων συμφερόντων είναι ασφαλώς ακόμα χειρότερος. Το καθόλου δόλιο Κοτσύφι αυτό λέει. 

Ασφαλώς η κυβέρνηση επηρεάζει, όσο μπορεί, τα δημόσια μέσα προς οφελός της. Ο κρατικός μηχανισμός, στο όποιο κράτος, δεν είναι ποτέ ελεύθερος συμφερόντων. Δε θα διαφωνήσω καν με όσους υποστηρίξουν πως ο κρατικός μηχανισμός αποτελεί συχνά εχθρό του πολίτη. Δεν παύει όμως να είναι ο μόνος «εχθρός» ο οποίος ελέγχεται και συνδιαμορφώνεται από τους πολίτες της χώρας με συγκεκριμένους μηχανισμούς. 

Αυτή είναι η ουσία της δημοκρατίας, και εδώ είναι η αντίθεσή μου στους ακραίους φιλελεύθερους οι οποίοι, ξεκινώντας από την σωστή διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν είναι πάντα καλό πράγμα, ζητάνε να περιοριστεί στο ελάχιστο δυνατό. Αν το κράτος δεν είναι καλό πράγμα, η εναλλακτική που προτείνουν είναι ακόμα χειρότερη, αφού δεν είναι άλλη από τη ζούγκλα των ιδιωτικών συμφερόντων.

Τα δημόσια ΜΜΕ, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ελέγχονται. Και ελέγχονται ακριβώς γιατί είναι δημόσια και ο πολίτης που «πληρώνει το λογαριασμό» έχει δικαίωμα να τα κρίνει και να ζητήσει εξηγήσεις για τις όποιες παρασπονδίες τους. Αντίθετα, στα ιδιωτικά μέσα υπάρχουν μόνον συμφέροντα, ειδικά σε όσα οι ιδιοκτήτες τους επιμένουν να τα χρηματοδοτούν κι ας είναι ζημιογόνα: το κάνουν όχι γιατί υπηρετούν κάποια “ελευθερία της αγοράς”, αλλά γιατί ανήκουν σε μηχανισμούς προσπάθειας ελέγχου της κοινής γνώμης και των επενδύσεων, της μίζας και της διαπλοκής.

Συμφέροντα που κυμαίνονται από μικρά (να προβάλλουμε τον «κολλητό»), σε μεγαλύτερα (να εξασφαλίσει ο ιδιοκτήτης τους ένα δημόσιο έργο), σε τεράστια, τα οποία ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και ξεπουλάνε λαούς. Εκατομμύρια δολλάρια σπαταλήθηκαν στην Κύπρο για να χτιστεί πλειοψηφία του “Ναι” στο σχέδιο Αννάν, αμέτρητα είναι τα κεφάλαια που επενδύθηκαν και συνεχίζουν να επενδύονται στην “Επιχείρηση Κοτσύφι”...

Όσο για τα ΜΜΕ που παίζουν καθαρότερο παιγνίδι (υπάρχουν πάντα και αυτά), πολλές φορές δεν βρίσκουν καμμία τράπεζα να θέλει να τα διευκολύνει ― κλείνουν ευκολότερα πάει να πει. Ή συντηρούνται στο περιθώριο, χάρη μόνο στο μεράκι και τις θυσίες των δημοσιογράφων τους.

Ακόμα περισσότερο από την ενημέρωση, είναι η ψυχαγωγία η οποία δεν μπορεί να αφεθεί εξ ολοκλήρου στα ιδιωτικά μέσα, αφού αυτά, κινούμενα με γνώμονα την εμπορική σκοπιμότητα, έχουν τελείως άλλες προτεραιότητες. Κάπως έτσι, άλλωστε, τα μετρημένα δελτία ειδήσεων της δεκαετίας του ογδόντα έδωσαν την θέση τους στο τσίρκο του Star και τα τέσσερα ταυτόχρονα παράθυρα του Mega, οι σινεφίλ ταινίες αντικαταστάθηκαν από δεύτερες χολυγουντιανές μπαλαφάρες, οι μουσικές εκπομπές έδωσαν τι θέση τους σε σκυλο-ποπ αφιερώματα, και οι προσεγμένες ελληνικές και ξένες σειρές στην Λάμψη, τα βραζιλιάνικα και τον Σουλεϊμάν. Το tittytainment του Μπρζίνσκυ, σε όλο του το μεγαλείο.Εξαίρεση; Τα δημόσια μέσα.

Διότι, ναι μεν στη συνείδηση του κόσμου η ΕΡΤ θεωρείται υποτονική ή βαρετή (όπως και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, άλλωστε, ή ο Αλέξης Δαμιανός) αλλα θεωρείται και ποιοτική. Αναρωτιέμαι:Όλοι αυτοί που επιτίθενται στα δημόσια ΜΜΕ, θα τολμούσαν άραγε να ταχθούν κατά της χρηματοδότησης των ταινιών του Αγγελόπουλου, επειδή δεν κόβανε αρκετά εισιτήρια;

Δεν είναι, εξάλλου, προφανές ότι είναι ακριβώς η δημιουργία που «δεν κόβει πολλά εισιτήρια» η οποία απαιτεί χρηματοδότηση και προστασία; Η «ψυχαγωγία» της παραλιακής και η «ενημέρωση» της Πετρούλας τα καταφέρνουν μια χαρά από μόνες τους. Αυτό φυσικά και δεν πρέπει να μεταφράζεται στην χρηματοδότηση αυτο-αναφορικών, αυτιστικών δημιουργών «που οδήγησαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά». Το ζητούμενο είναι, όπως πάντα, η διάκριση.

Η ΕΡΤ δικαίωσε τον ρόλο της σε μεγάλο βαθμό: υπήρξε σημείο αναφοράς στην παιδεία όλων μας. Ο Μπακογιαννόπουλος εγινε σλόγκαν και νούμερο στις επιθεωρήσεις αλλά μας έμαθε και κινηματογράφο ― ομολογώ ότι προσωπικώς του χρωστώ πολλά, και κυρίως τον Παρατζάνωφ. Ο Κωστάλας μπορεί να ταυτίστηκε με την ελιτίστικη ψυχαγωγία, αλλά την έφερε στο μέσο ελληνικό σπίτι και μας βοήθησε να την κατανοήσουμε.

Όσο για το «Τρίτο» του Χατζιδάκι και γενικά την ΕΡΑ δεν χρειάζεται καν να σχολιάσω τι άφησαν πίσω τους: τα «σχόλια του Τρίτου», το επιτελείο της Λιλιπούπολης, ο Γιάννης Πετρίδης, η Μαρία Ρεζάν, ο Χρήστος Βακαλόπουλος, ο Αργύρης Ζήλος και ο Χρήστος Δασκαλόπουλος, ο Κώστας Γιαννουλόπουλος, ο Τάσος Φαληρέας… Ο κατάλογος δεν έχει τέλος και περιλαμβάνει ονόματα που μπορούν επάξια να σταθούν ανάμεσα στους καλύτερους ραδιοφωνικούς παραγωγούς παγκόσμια και υπήρξαν οι καλύτεροι δάσκαλοι τουλάχιστον μιας γενιάς.

Κι αυτά έτσι, χωρίς πρόγραμμα, και συχνά με την εχθρική στάση κυβερνήσεων και «καλοπροαίρετων». Των ίδιων καλοπροαίρετων ίσως που θα μου αντιτείνουν πως σήμερα τα δημόσια ΜΜΕ δεν είναι δα και το Τρίτο επί Χατζιδάκι. Θα συμφωνήσω. Αλλά γιατί «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι»; Δεν θα ήταν σωστότερο το αίτημα όλων μας να είναι: δημόσια μέσα αντίστοιχης ποιότητας ή και ανώτερης από το Τρίτο του Χατζιδάκι; Οχι κατάργηση, ούτε συρρίκνωση: ποιότητα. Γιατί πρέπει μόνιμα, σε αυτό το κράτος, να υποτιμάμε τον εαυτό μας;

«Και ποιός θα χτίσει κάτι τέτοιο;», η αναμενόμενη αντίδραση, «δεν υπάρχει κανείς». Διαφωνώ, ―κατάλληλοι άνθρωποι υπάρχουν και θα μπορούσα να ονομάσω μερικούς. Δεν υπάρχει λόγος. Αλλά: αν θεωρούμε ότι σήμερα, σε ολόκληρη τη χώρα, δεν υπάρχει ένας (1) κατάλληλος κι εμπνευσμένος διευθυντής για τα δημόσια ΜΜΕ, τότε δεν πρέπει να κλείσουμε τα μέσα, πρέπει να κλείσουμε τη χώρα.

Μπορούμε, αν σκεφτούμε με γνώμονα το κόστος, να κλείσουμε ή να ζητήσουμε να κλείσουν τα δημόσια μέσα. Ασφαλώς θα «γλυτώσουμε» κάμποσα εκατομμύρια ευρώ. Πολύ περισσότερο που, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, το παραπάνω από την γυμνή επιβίωση φαντάζει σε μερικούς πολυτέλεια, αν όχι και αδικαιολόγητη πρόκληση. Μήπως όμως έτσι εμφανιζόμαστε «ακριβοί στα πίτουρα, και φθηνοί στ' αλεύρι»;

Η χώρα είχε δημόσια ενημέρωση εδώ και σχεδόν ένα αιώνα. Την διατήρησε σε καιρούς ακόμα μεγαλύτερης κρίσης και φτώχειας από τη σημερινή. Έλαβε, δε, από αυτήν μικρούς και μεγάλους καρπούς, από την θεία Λένα και τη Λιλιπούπολη, έως την «ροκ προπαιδεία» του Γιάννη Πετρίδη και την ανεκτίμητη λαογραφική προσφορά του Σίμωνα Καρρά. 

Αν θέλουμε να σοβαρευτούμε επιτέλους, και να αποδείξουμε ότι έχουμε διάθεση όχι για αυτο-ακρωτηριασμό, προς όφελος των όποιων δανειστών ή καραδοκούντων ιδιωτών, αλλά για ανάπτυξη, τότε είναι καιρός να απαιτήσουμε όχι λιγότερο αλλά καλύτερο κράτος. Όχι λιγότερη δημόσια παιδεία, αλλά περισσότερη και καλύτερη. Όχι λιγότερη δημόσια υγεία, αλλά καλύτερη. Και, ασφαλώς, όχι λιγότερη δημόσια ενημέρωση, αλλά καλύτερη. 

Αναγνώσματα:
 Hugh Wilford: The Mighty Wurlitzer, How the CIA Played America, Harvard University Press, 2008.

Ζαν Κλωντ Μισεά: Η εκπαίδευση της Αμάθειας, Εκδόσεις Βιβλιόραμα, μετάφραση Άγγελος Ελεφάντης, 2002.

Λαμπρινή Θωμά

Πηγή http://infognomonpolitics.blogspot.gr/

«Αυτό που θα προσφέρει ο Έλληνας στην κρίση είναι ο τρόπος να ξανακερδίσουμε την έννοια της ελευθερίας»

Δεν συνηθίζουμε να ανεβάζουμε συνεντεύξεις, πόσο μάλλον συνεντεύξεις που έχουν να κάνουν με μια καινούργια ταινία.  Ο Γιώργος Χωραφάς όμως μιλά για σημαντικές έννοιες και δίνει ένα διαφορετικό στίγμα για το τι σημαίνει κρίση, αξίζει να τα διαβάσετε.

Ηράκλειος Οιωνός

Ο διεθνούς βεληνεκούς Έλληνας ηθοποιός Γιώργος Χωραφάς, επέστρεψε για λίγες μέρες στον «τόπο του εγκλήματος». Στους χώρους του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που τόσο αγάπησε, υπηρετώντας το από τη θέση του προέδρου. Αφορμή για την επίσκεψή του η προβολή της νέας του ταινίας με τίτλο “Papadopoulos and sons”.

Η δράση της ταινίας εκτυλίσσεται στην Αγγλία έχοντας στο φόντο την παγκόσμια οικονομική κρίση και το Γιώργο Χωραφά να υποδύεται έναν Έλληνα μετανάστη, τον Σπύρο Παπαδόπουλο. Η οικονομική κρίση, το δίδαγμα της ταινίας για επαναφορά στις πραγματικές αξίες, ο τρόπος με τον οποίο υπερασπίζεται τους Έλληνες στους Γάλλους φίλους του και ποια πραγματικά πιστεύει ότι θα είναι η νέα παρακαταθήκη των Ελλήνων στην ανθρωπότητα ειπώθηκαν σε μία φιλική κουβέντα, στην καρδιά του Φεστιβάλ δίπλα στη θάλασσα.

Η νέα σας ταινία “Papadopoulos and sons” κάνει πρεμιέρα επί ελληνικού εδάφους μέσα από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μία αγγλική ταινία που μιλάει για την οικονομική κρίση μέσα από το πρίσμα μίας ελληνικής οικογένειας. Θέλετε να μου πείτε δυο λόγια για την υπόθεση;

Η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με δύο αδέρφια από την Κύπρο, που έχουν μείνει ορφανά γιατί κάηκε το σπίτι τους μέσα από τις αναταραχές που υπήρχαν τότε, τη δεκαετία του ‘70. Χάθηκε και ο μεσαίος αδερφός τους κι έτσι έφθασαν στο Λονδίνο ο μεγάλος αδερφός κι ο μικρός. Εγώ παίζω το μεγάλο αδερφό ο οποίος έφθασε στο Λονδίνο 12-13 ετών και δεν έχασε την ελληνικότητά του, δεν απέκτησε την αγγλική κουλτούρα 100%. Ο μικρός που φθάνει εκεί τριών ετών, θα γίνει ένας «Άγγλος». Και μάλιστα ένας πολύ πετυχημένος Άγγλος. Στην αρχή συνεργάζονται σε ένα Fish and chips shop που πάει πολύ καλά, αλλά ο μικρός αδερφός θέλει να κάνει μία καλύτερη ζωή και φτιάχνει μία επιχείρηση με ελληνικά φαγητά που γίνονται τα καλύτερα στην Αγγλία και μετά στην Ευρώπη. Γίνεται πάμπλουτος και ξαφνικά έρχεται η κρίση. Πέφτει η μία τράπεζα, πέφτει η άλλη τράπεζα, βρίσκεται ξεκρέμαστος και τα χάνει όλα! Το μόνο που του μένει είναι το κλειστό από χρόνια Fish and chips, που οι τράπεζες δε μπόρεσαν να το κατασχέσουν γιατί το κατέχει 50-50 με τον αδερφό του. Αναγκάζεται να μιλήσει στον αδερφό του μετά από χρόνια και του ζητάει να πουλήσουν το μαγαζί γιατί χρειάζεται χρήματα, μέχρι να ξαναποκτήσει αυτά που είχε. Ο μεγάλος αδερφός του λέει «Καταλαβαίνω, θέλω να βοηθήσω, αλλά δεν πρέπει να το πουλήσουμε». Του προτείνει να ξανανοίξουν το μαγαζί και να μείνει με την οικογένειά του στα δωμάτια πίσω από το Fish and chips shop, μιας και δεν έχουν που να μείνουν. Στην αρχή αντιδρά, μετά αναγκάζεται να δεχθεί και ξαφνικά όλη αυτή η φαντασμένη ζωή που είχε, αλλάζει και ξαναβρίσκει κάποιες άλλες αξίες. Της επαφής, της επικοινωνίας, της οικογένειας, της γειτονιάς, όλα αυτά που είχε εντελώς χάσει. Ζούσε σ’ ένα σύννεφο, μακριά από τα πάντα. Ταυτόχρονα προσπαθεί να ξαναβρεί το δρόμο του με τις επιχειρήσεις που είχε, αλλά διαπιστώνει ότι δε θα είναι πια δυνατό να είναι το αφεντικό του εαυτού του. Μπορεί να ξαναβρεί τα πολλά λεφτά, αλλά τελικά αυτοί που θα κατέχουν την επιχείρηση δε θα είναι ο ίδιος, αλλά μία τράπεζα.

Η οικονομική κρίση πιστεύετε ότι μας οδηγεί στο να ξαναβρούμε τις πραγματικές μας αξίες; Έτσι όπως ο ήρωας της ταινίας που είχε ως αξία του το χρήμα και την οικονομική επιτυχία, ξαναήρθε κοντά με τον αδερφό του με τον οποίο είχε κακές σχέσεις και στο τέλος ακόμη κι όταν μπορούσε να ξαναέχει το χρήμα, είχε επαναπροσδιορίσει τα πράγματα και τις αξίες μέσα του;

Εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι το θετικό σκέλος της κρίσεως (ο επαναπροσδιορισμός των αξιών). Αυτό που έχει κρίση είναι το σύστημα, όχι εμείς. Μας βάζει σε κρίση επειδή ζούμε μέσα σ’ αυτό το σύστημα, αλλά σιγά-σιγά δημιουργούμε ένα νέο σύστημα. Κι αυτό το σύστημα όσο πιο πολύ δύναμη θα πάρει, θα μπορούμε να πατήσουμε σ’ αυτό που δημιουργούμε και να βγούμε από αυτό που μας καταπατάει. Γιατί όντως το υπάρχον σύστημα δεν είναι και πολύ ανθρώπινο. Δεν έχει καμία ανθρωπιά το σύστημα στο οποίο ζούμε και προσπαθούμε να συνεχίσουμε να ζούμε. Απλώς, δε φεύγουμε ακόμα από αυτό το σύστημα γιατί πατάμε σε δύο βράχους (του παλιού και του νέου συστήματος). Είμαστε ανάμεσα στα δύο. Αλλά, όσο πάει και οργανωνόμαστε για να ξεφύγουμε από αυτό το διαβολικό σύστημα. Έχουμε δει ότι η ανθρωπότητα κάπως έτσι πάει. Αν κάτι πια γίνει εντελώς σάπιο, εντελώς σκάρτο, το παρατάμε και πάμε κάπου αλλού που μας φαίνεται καλύτερο και σιγά-σιγά το χαλάμε κι αυτό. Δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μία μεγαλύτερη ανθρώπινη λειτουργία σήμερα απ’ ότι το Μεσαίωνα. Ίσως, σιγά-σιγά, έχουμε μία καλύτερη συνείδηση. Γινόμαστε πιο έξυπνοι, καταλαβαίνουμε καλύτερα πώς λειτουργούν τα συστήματα, πώς οι αξίες μπορούν να μας σώσουν χωρίς οι αξίες να μας καταπατήσουν, όπως μας έχουν καταπατήσει πολιτικά, θρησκευτικά… Αρχίζουμε να βλέπουμε τις ανισορροπίες που μας φέρνουν όλα αυτά τα συστήματα. Και μπορεί να αρχίσουμε να φτιάχνουμε συστήματα που είναι πιο ίσα, πιο ανθρώπινα, να έχουν λίγο καρδιά.

Όταν σας πρότειναν το συγκεκριμένο ρόλο, φοβηθήκατε καθόλου το ενδεχόμενο μία ταινία με ελληνικό θέμα η οποία απευθύνεται κυρίως σε ξένο κοινό, δε θα τύχει της ανάλογης υποδοχής λόγω της κακής συγκυρίας; Τη δεδομένη χρονική στιγμή οι ξένοι είναι αρνητικά διακείμενοι απέναντί μας. Το σκεφτήκατε καθόλου πριν πείτε το ναι ή δε σας απασχόλησε;

Δεν το σκέφτηκα. Απλώς είδα μία ιστορία η οποία είχε καρδιά. Κι άμα έχει καρδιά μια ταινία, εμψυχώνει το θεατή απ’ όπου και να είναι θεατής. Αυτό που λέτε δε με απασχόλησε γιατί όντως εγώ ζω σ’ ένα περιβάλλον που οι άνθρωποι ίσως δεν είναι τόσο επηρεασμένοι από την πλύση εγκεφάλου που γίνεται και είναι λίγο πιο σκεπτόμενοι. Και έχουν μεγάλη συμπάθεια για την Ελλάδα, που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Καταλαβαίνουν ότι απλώς είναι οι πρώτοι οι Έλληνες, αλλά αν συνεχιστεί αυτό θα περάσουν όλοι από αυτό το χωνί. Αν δεχθούμε αυτή την εικόνα της ζωής, θα γίνουμε ρομπότ. Θα γίνουμε πιο σκλάβοι απ’ τους σκλάβους.

Ο ήρωας που υποδύεστε λέει μία ατάκα «Δύο πράγματα είναι σημαντικά στη ζωή: ο θάνατος και οι φόροι. Εκτός κι αν είσαι Έλληνας: είναι μόνο ο θάνατος». Αυτή η ατάκα δεν πιστεύετε ότι ενισχύει την εικόνα του κακού Έλληνα φοροφυγά;

Είχα πρόβλημα μ’ αυτή την ατάκα και προσπάθησα να την «ντύσω». Το ψάξαμε με τον Μάρκους (ο σκηνοθέτης) και σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαν και οι άλλοι που είναι γύρω να πουν κάποιες ατάκες για να τη βάλλουν σε μία προοπτική. Αλλά τελικά προτίμησε ο Μάρκους να μην το πολυαλλάξουμε γιατί όντως, αν το καλοσκεφτείς, οι φόροι που δήθεν δεν πληρώνουν ή δε συμμετέχουν οι Έλληνες, είναι φόροι που πηγαίνουν σε κακές τσέπες. Δε πηγαίνουν πραγματικά στο κοινό. Αυτή η ατίθαση στάση των Ελλήνων σε σχέση με το κράτος είναι γιατί το κράτος δεν τους αντιπροσωπεύει. Κι αυτό ισχύει από την τουρκοκρατία μέχρι σήμερα, χωρίς σχεδόν καμία διακοπή. Δε μπορεί να πει κανείς ότι το ελληνικό κράτος αντιπροσωπεύει πραγματικά το λαό. Τώρα θα μου πεις ότι ο περισσότερος κόσμος πληρώνει τους φόρους του, τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα πληρώνουν τους φόρους τους γιατί δεν έχουν την επιλογή να μην πληρώσουν. Αλλά έχουν μία πίκρα σε σχέση με το τι γίνεται, πού τελικά καταλήγουν οι φόροι οι οποίοι πληρώνουν. Βλέπουν τι διαφθορά υπάρχει και είναι πολύ αγανακτισμένοι οι άνθρωποι. Έτσι προκύπτει αυτό το πνεύμα το ατίθασο των Ελλήνων.

Είστε ένας Έλληνας του εξωτερικού, διαίτερα αγαπητός τόσο στη Γαλλία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο μέσα από τις διεθνείς συμπαραγωγές στις οποίες συμμετέχετε ως ηθοποιός. Θέλετε να μου πείτε αν κάνετε κάτι εσείς για να ανατρέψετε στους ανθρώπους που σας αγαπάνε –και φαίνεται να μην αγαπάνε πια τους Έλληνες- την εικόνα της κακής Ελλάδας;

Πολλά πράγματα. Πρώτα-πρώτα τους υπενθυμίζω ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν είχε αποικίες, στην εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης που έγινε με τις πρώτες ύλες των αποικιών και τη σκλαβιά εκατομμυρίων. Βεβαίως την οικονομία της Ελλάδας, τις παραγωγικές δομές της δε μπορείς να τις συγκρίνεις μ’ αυτές που υπάρχουν στη Γαλλία, στην Αγγλία και σ’ όλες αυτές τις χώρες που σήμερα οδηγούν την υποτίθεται Ενωμένη Ευρώπη. Αυτό είναι μία μεγάλη διαφορά, όπως επίσης ότι η διοίκηση της Ελλάδας προέρχεται από κάπου αλλού. Από την τουρκοκρατία και μετά περνώντας από τους βάρβαρους βασιλιάδες και τις Μεγάλες Δυνάμεις, όλη η ιστορία των τελευταίων 600 ετών είναι μιας χώρας η οποία υποφέρει από εξαρτήσεις. Ο κάθε άνθρωπος που μιλάω έχει αυτή τη δίψα για ανεξαρτησία, για ελευθερία και καταλαβαίνει πολύ καλά ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα είναι ακόμα ένα επεισόδιο παραπάνω που προστίθεται σε μία οδυνηρή ιστορία. Αλλά τελικά ίσως αυτό που θα προσφέρει ο Έλληνας είναι ο τρόπος να ξανακερδίσουμε αυτή την έννοια της ελευθερίας.

Όπως στην αρχαιότητα που δώσαμε τα φώτα μας με τον πολιτισμό, έτσι και σήμερα είναι η δεύτερη ιστορική συγκυρία. Αυτό μου λέτε;

Ναι, γιατί πιστεύω ότι λόγω του πολιτισμού της αρχαιότητας έχουμε μία πολύ ευρεία σκοπιά. Και μέσα από αυτή την σκοπιά, αυτό που υποφέρουμε μπορούμε να το μεταφράσουμε σε μία φιλοσοφία και σε κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει σε μία, ας το πούμε, αναγκαία επανάσταση.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Κι εγώ.


Πηγή http://www.unitedreporters.gr/