2005 (!), ακούστε τι έλεγε τότε η Μπενάκη στον Παπούλια

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ - ΜΠΕΝΑΚΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ ΤΗΝ 8/2/2005:

«ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ, ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ, ΟΠΟΥ ΘΑ ΣΗΜΕΙΩΘΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ, ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΟΥΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΘΕΙ, ΑΠΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ». 

Βαξεβάνης: Αναζητούν εμένα αντί για την αλήθεια (video)

Ο καταζητούμενος Κώστας Βαξεβάνης μιλάει στο Κουτί της Πανδώρας για το δημοσίευμα του HOT DOC και την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ αλλά και την προσπάθεια φίμωσης του δημοσιογραφικού λόγου και της αλήθειας.


Δείτε το βίντεο:









Πηγή http://www.koutipandoras.gr/

Ανάμεσα στις περικοπές, οι Έλληνες Γιατροί στέλνουν μήνυμα στους Φτωχούς: δεν είσαστε μόνοι (New York Times)

Από τη Liz Alderman

ΑΘΗΝΑ: Ως διευθυντής του μεγαλύτερου ογκολογικού τμήματος της Ελλάδας, ο Δρ. Κώστας Συρίγος νόμιζε ότι τα είχε δει όλα. Αλλά τίποτα δεν τον προετοίμασε για την Έλενα, μια άνεργη γυναίκα η οποία είχε διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού ένα χρόνο πριν τον επισκεφτεί.
 

Μέχρι τότε, ο όγκος είχε το μέγεθος πορτοκαλιού κ είχε βγει από το δέρμα, αφήνοντας μια πληγή που η Έλενα διατηρούσε στεγνή με χαρτοπετσέτες. «Όταν την είδαμε, μείναμε άφωνοι» είπε ο Δρ. Συρίγος, επικεφαλής του ογκολογικού τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Αγ. Σωτηρία στο κέντρο της Αθήνας. «Όλοι έκλαιγαν. Αυτά τα πράγματα περιγράφονται στα ιατρικά συγγράμματα, αλλά ποτέ δεν τα έβλεπες μέχρι τώρα, όποιος αρρώσταινε σ’ αυτή τη χώρα μπορούσε πάντα να βρει βοήθεια.»

Η ζωή στην Ελλάδα έχει γυρίσει ανάποδα από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους. Λίγοι όμως είναι οι τομείς όπου η αλλαγή είναι μεγαλύτερη από αυτή στον τομέα της Περίθαλψης. Μέχρι πρόσφατα η Ελλάδα είχε ένα τυπικό Ευρωπαϊκό σύστημα υγείας, με τους εργοδότες και τους εργαζομένους να συνεισφέρουν σε ένα ταμείο το οποίο με την κυβερνητική βοήθεια, χρηματοδοτούσε την περίθαλψη σε όλους τους πολίτες. Οι άνθρωποι που έχαναν τη δουλειά τους εξακολουθούσαν να λαμβάνουν περίθαλψη επ’ αόριστο.

Αυτό άλλαξε τον Ιούλιο του 2011, όταν η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία δανεισμού  με διεθνείς δανειστές για να αποτρέψει την οικονομική κατάρρευση. Τώρα, όπως ορίζεται στη συμφωνία, οι Έλληνες που χάνουν τη δουλειά τους έχουν περίθαλψη το πολύ για ένα χρόνο. Μετά από αυτό, αν δε μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά, είναι μόνοι τους, πληρώνοντας τα πάντα από την τσέπη τους.

Περίπου οι μισοί από το 1,2 εκατομμύρια μακροχρόνια άνεργοι της Ελλάδας δεν έχουν ασφάλεια υγείας, ένα νούμερο που αναμένεται να αυξηθεί απότομα σε μια χώρα με ποσοστό ανεργίας 25% και μια ετοιμοθάνατη οικονομία, λέει ο Σάββας Ρομπόλης, διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος. Ένα νέο πακέτο λιτότητας, περικοπών και αύξησης φόρων ύψους 17,5 δις δολαρίων το οποίο συμφωνήθηκε την Τετάρτη με τους διεθνείς δανειστές το μόνο που θα κάνει, είναι τα πράγματα χειρότερα, λένε οι περισσότεροι οικονομολόγοι. 

Οι αλλαγές αναγκάζουν ολοένα αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων να ζητούν βοήθεια εκτός του παραδοσιακού συστήματος υγείας. Η Έλενα, για παράδειγμα, παραπέμφθηκε στον Δρ. Συρίγο από ένα υπόγειο κίνημα που έχει ξεπηδήσει εδώ για να φροντίσει τους ανασφάλιστους. «Στην Ελλάδα τώρα, το να είσαι ανασφάλιστος σημαίνει θάνατο,» λέει ο Δρ. Συρίγος, ένας επιβλητικός άνθρωπος με αυστηρή συμπεριφορά που μαλάκωσε όταν συζητούσε τη σοβαρή κατάσταση των καρκινοπαθών.

Η εξέλιξη είναι καινούρια για τους Έλληνες –και ίσως για την Ευρώπη επίσης. «Κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου όταν χάνεις τη δουλειά σου και είσαι ανασφάλιστος, δεν είσαι καλυμμένος,» είπε ο Δρ.Συρίγος.  

Η αλλαγή είναι ιδιαίτερα εμφανής στον τομέα των καρκινοπαθών, με τις μακροχρόνιες και ακριβές θεραπείες. Όταν διαγνωστεί καρκίνος σε ανασφάλιστους, «το σύστημα απλά τους αγνοεί,» είπε ο Δρ Συρίγος. «Δε μπορούν να έχουν πρόσβαση σε χημειοθεραπεία, επεμβάσεις ούτε καν σε απλά φάρμακα.»

Το σύστημα υγείας γίνεται όλο κ πιο δυσλειτουργικό και μπορεί να χειροτερέψει αν η κυβέρνηση κόψει άλλα 2 δις. Δολάρια σε δαπάνες για την Υγεία, κάτι που προτάθηκε ως μέρος νέου σχεδίου λιτότητας με στόχο την εξασφάλιση της χρηματοδότησης. Με άδεια κρατικά ταμεία, οι προμήθειες έχουν λιγοστέψει τόσο πολύ που οι ασθενείς αναγκάζονται να φέρνουν τα δικά τους υλικά, όπως στεντ κ σύριγγες για τις θεραπείες. 

Τα νοσοκομεία κ τα φαρμακεία τώρα απαιτούν τις μετρητοίς εξόφληση για φάρμακα, κάτι που για καρκινοπαθείς ασθενείς φτάνει το ποσό των πολλών χιλιάδων δολαρίων, χρήματα πολλοί από τους οποίους δεν έχουν. Με το σύστημα να καταρρέει, ο Δρ. Συρίγος και πολλοί άλλοι συνάδελφοι αποφάσισαν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους.  

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά, ξεκίνησαν ένα «λαθραίο» δίκτυο για να βοηθήσουν ανασφάλιστους καρκινοπαθείς και άλλους ασθενείς, το οποίο λειτουργεί εκτός του επίσημου συστήματος χρησιμοποιώντας περισσευούμενα φάρμακα που δωρίζονται από φαρμακεία, φαρμακευτικές βιομηχανίες ακόμα και από οικογένειες καρκινοπαθών που έχουν αποβιώσει. Στην Ελλάδα, οι γιατροί που πιάνονται να βοηθούν ανασφάλιστο άτομο χρησιμοποιώντας φάρμακα του νοσοκομείου, πρέπει να πληρώσουν το κόστος από την τσέπη τους.      

Στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο, ένα αυτοσχέδιο ιατρικό κέντρο κοντά σε μια εγκαταλελειμμένη Αμερικάνικη Βάση έξω από την Αθήνα, ο Δρ. Γιώργος Βήχας έδειξε κάποιο απόγευμα τώρα πρόσφατα τις γεμάτες φάρμακα από δωρεές σακούλες που ήταν παραταγμένες στο πάτωμα έξω από το γραφείο του.

«Είμαστε ένα δίκτυο Ρομπέν των Δασών,» είπε ο Δρ. Βήχας, ένας καρδιολόγος που ίδρυσε το υπόγειο κίνημα τον Ιανουάριο. «Αλλά αυτή η επιχείρηση έχει ημερομηνία λήξης,» είπε. «Κάποια στιγμή οι άνθρωποι δε θα είναι σε θέση να κάνουν δωρεές εξαιτίας της κρίσης. Γι’ αυτό πρέπει να πιέσουμε την Πολιτεία να πάρει πάλι την ευθύνη.»

Στο φαρμακείο, ένα μπλε ντουλαπάκι αρχειοθέτησης ήταν γεμάτο με αντικαρκινικά φάρμακα. Αλλά δεν ήταν αρκετά για να φροντίζουν τον αυξανόμενο αριθμό των ασθενών που χτυπούν την πόρτα του. Πολλά από αυτά τα φάρμακα προωθούνται στον Δρα Συρίγο, που έστησε ένα θεραπευτήριο εκτός ωραρίου στο νοσοκομείο πριν τρεις μήνες για να περιθάλπει ασθενείς που του στέλνουν ο Δρ Βήχας κ άλλοι γιατροί του δικτύου.

Το προσωπικό του Δρ Συρίγου συνεχώς προσφέρονται να δουλέψουν εθελοντικά μετά την επίσημη βάρδιά τους. Ο αριθμός των ασθενών έχει ανέβει από 5 στους 35. «Καμιά φορά γυρνάω στο σπίτι κουρασμένη, εξαντλημένη, βλέπω τα πάντα διπλά,» λέει η Κορίνα Λυμπεροπούλου, η παθολόγος που ήταν εκεί κάποιο απόγευμα με 5 γιατρούς νοσοκόμες. «Αλλά όσο υπάρχουν υλικά για να δουλέψουμε, αυτό θα συνεχιστεί.»

Πίσω στο ιατρικό κέντρο, ο Δρ Βήχας είπε ότι δεν είχε φανταστεί ποτέ να κατακλύζονται με ανθρώπους σε ανάγκη.

Την ώρα που μιλούσε, εμφανίστηκε η Έλενα, με ένα γκρι τουρμπάνι στο κεφάλι και μια άνετη δαμασκηνί μπλούζα. Ερχόταν για φάρμακα για να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της χημειοθεραπείας που είχε μόλις κάνει με το Δρ Συρίγο.

Η Έλενα είπε ότι έμεινε χωρίς ασφάλιση όταν παραιτήθηκε από τη διδασκαλία για να φροντίσει τους καρκινοπαθείς γονείς της και έναν άρρωστο θείο. Μέχρι τη στιγμή που απεβίωσαν, η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει την Ελλάδα και, στα 58 της, ήταν αδύνατο να βρει δουλειά.

Είπε ότι πανικοβλήθηκε όταν διαγνώστηκε να πάσχει από τον ίδιο τύπο καρκίνου του μαστού που σκότωσε τη μητέρα της: οι θεραπείες θα κόστιζαν 40.000 δολάρια της είπαν και οι οικογενειακές αποταμιεύσεις είχαν εξαντληθεί. Προσπάθησε να πουλήσει ένα μικρό κομμάτι γης, αλλά δεν το αγόραζε κανένας. 

Ο καρκίνος της εξαπλώθηκε και δε μπορούσε να βρει θεραπεία μέχρι πριν μερικούς μήνες, οπότε ζήτησε βοήθεια από την υπόγεια κλινική του Δρα Βήχα μετά που άκουσε γι’ αυτή. «Αν δε μπορούσα να έρθω εδώ, δε θα έκανα τίποτα,»είπε. «Στην Ελλάδα σήμερα, πρέπει να κάνεις συμβόλαιο με τον εαυτό σου ότι δε θα αρρωστήσεις πολύ.»

Είπε ότι είναι τρομοκρατημένη από το ότι το Ελληνικό κράτος, ως μέρος της εγγύησης, έχει αφαιρέσει έναν πάσσαλο στήριξης της κοινωνίας. Αλλά το γεγονός ότι γιατροί κ συνηθισμένοι Έλληνες οργανώθηκαν για να αναπληρώσουν εκεί όπου το κράτος απέτυχε, της έδωσε ελπίδα στις πιο μαύρες ώρες της. «Εδώ, υπάρχει κάποιος που νοιάζεται,» είπε η Έλενα.

Για το Δρα Βήχα η πιο δυνατή θεραπεία μπορεί να μην είναι τα φάρμακα αλλά η αισιοδοξία που η ομάδα Ρομπέν των Δασών φέρνει σε αυτούς που έχουν σχεδόν παραιτηθεί. «Αυτό που έχουμε κερδίσει από την κρίση είναι ότι έχουμε έρθει πιο κοντά,» είπε. 

«Αυτό είναι αντίσταση» πρόσθεσε, κοιτάζοντας τους εθελοντές και τους ασθενείς να πηγαινοέρχονται μέσα στην κλινική. «Είναι ένα έθνος, ένας λαός που του επιτρέπεται να σταθεί στα δυο του πόδια πάλι με τη βοήθεια που δίνει ο ένας στον άλλο.»

 

Ο Δημήτρης Μπουνιάς συμμετείχε στο ρεπορτάζ.

Πηγή http://www.nytimes.com/

Μονομαχία στην Ιβηρική

Ζούμε ημέρες σύγκρουσης εντός της ευρωζώνης, που ένας σκηνοθέτης σαν τον Σέρτζιο Λεόνε θα μπορούσε να μεταφέρει στην οθόνη, μετατρέποντας την κρίσησε γουέστερν αξιώσεων. Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής έθεσε τέλος στην ελπίδα της Ισπανίας ότι τα δεκάδες δισ. που θα χρειαστούν οι τράπεζές της δεν θα φορτωθούν στο ένα τρισ. δημόσιου χρέους της χώρας, το οποίο είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί χωρίς «εξωτερική βοήθεια» υπό τη μορφή μιας παρέμβασης από την ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά ομολόγων της Ιβηρικής Χώρας. Κι αυτό επειδή η Γερμανία, όπως απεδείχθη, παρέπεμψε στις καλένδες την τραπεζική ένωση της ευρωζώνης κι έτσι κατάφερε να κρατήσει άρρηκτα συνδεδεμένη την τραπεζική κρίση με την κρίση χρέους της Ισπανίας και, κατά προέκταση, της Ευρώπης ολόκληρης.

Μετά το ναυάγιο της προσπάθειας Μόντι-Ραχόι να αποσυνδεθεί το κόστος επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το δημόσιο χρέος, ιδίως, της Ισπανίας (που απειλεί να συμπαρασύρει την Ιταλία), το μόνο που απέμεινε στον Ισπανό πρωθυπουργό ως πηγή ελπίδας είναι η ετοιμότητα του κ. Ντράγκι, του προέδρου της ΕΚΤ, να αρχίσει να αγοράζει ισπανικά ομόλογα (δεύτερο χέρι πάντα), έως ότου τα επιτόκια δανεισμού της Ισπανίας σταθεροποιηθούν σε λογικά επίπεδα. Πρόκειται για το πρόγραμμα παρέμβασης που ο κ. Ντράγκι ονόμασε ΟΜΤ (Οutright Μonetary Τransactions). Αυτή η προοπτική για ένα ισπανικό ΟΜΤ είναι ο λόγος που τα  spreads της Ισπανίας έχουν συμπιεστεί τόσο πολύ τις τελευταίες εβδομάδες: οι επενδυτές στοιχηματίζουν ότι η Ισπανία θα ζητήσει την ενεργοποίηση του ΟΜΤ. Βέβαια, για να ενεργοποιηθεί υπέρ της Ισπανίας το ΟΜΤ του κ. Ντράγκι, πρέπει πρώτα η ισπανική κυβέρνηση να αιτηθεί την κατάρτηση Μνημονίου για τη μεγάλη Ιβηρική, ένα «αίτημα» που θα αποτελέσει τεράστια πολιτική ήττα του κ. Ραχόι.

Αυτό το σύμπλεγμα προσδοκιών των επενδυτών και του κ. Ραχόι θεμελιώνει την «ιβηρική μονομαχία» του τίτλου: από τη μία, οι επενδυτές στις διεθνείς χρηματαγορές αγοράζουν ισπανικά ομόλογα βάσει της προσδοκίας ότι ο κ. Ραχόι θα κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και θα σκύψει το κεφάλι σε επίσημο μνημόνιο (δηλαδή σε διεθνή επιτήρηση από την Τρόικα), που αποτελεί προαπαιτούμενο για ένα ισπανικό ΟΜΤ. Από την άλλη, όσο οι επενδυτές πιστεύουν κάτι τέτοιο, αγοράζουν ισπανικά ομόλογα (συμπιέζοντας τα spreads της Ισπανίας), δίνοντας στον κ. Ραχόι τη δυνατότητα να καθυστερεί την αποδοχή του μοιραίου μνημονίου που απαιτείται για την αρχή του προγράμματος ΟΜΤ. Κάποια στιγμή, όμως, όσο ο κ. Ραχόι αρνείται να υποκύψει, οι επενδυτές θα πατήσουν τη σκανδάλη (αρχίζοντας να ξεπουλούν ισπανικά ομόλογα), οπότε ο κ. Ραχόι θα αναγκαστεί εντός μερικών λεπτών της ώρας να σκύψει το κεφάλι και να παρακαλέσει, ως ένας νέος Γιώργος Παπανδρέου, για το μνημόνιό του. Όσο όμως οι επενδυτές αναμένουν τον κ. Ραχόι να ενδώσει, εκείνος έχει την ευχέρεια να μην το κάνει, καθώς τα επιτόκια δανεισμού παραμένουν συμπιεσμένα.

Το ερώτημα, λοιπόν, τίθεται: τι είναι εκείνο που θα κάνει τους επενδυτές να πατήσουν τη σκανδάλη; Το ερώτημα τούτο δεν μπορεί να απαντηθεί χωρίς να μελετήσουμε ένα δεύτερο παιχνίδι που παίζεται μεταξύ των επενδυτών: όλοι τους γνωρίζουν ότι, όσο ο κ. Ραχόι καθυστερεί να καταθέσει τα όπλα, κάποια στιγμή, εντελώς ξαφνικά, εκείνοι (οι επενδυτές) θα εγκαταλείψουν τα ισπανικά ομόλογα και η αντίσταση του κ. Ραχόι θα καμφθεί. Όμως, κανείς τους (προς το παρόν) δεν είναι διατεθειμένος να ρίξει το πρώτο βόλι, φοβούμενος ότι το προσωπικό του κόστος μπορεί να αποδειχτεί μεγάλο, αν δεν ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι επενδυτές άμεσα. Π.χ. αν ένας επενδυτής στοιχηματίσει στη μείωση της αξίας των ισπανικών ομολόγων (που όλοι γνωρίζουν ότι θα έρθει, αν ο κ. Ραχόι δεν υποχωρήσει) και τα «σορτάρει», τότε η τύχη της κίνησης αυτής θα εξαρτηθεί από το εάν θα τον ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Αν τον ακολουθήσουν θα κερδίσει μια περιουσία. Αν όχι, θα χάσει –οπότε προτιμά να περιμένει κάποιους άλλους επενδυτές να κάνουν εκείνοι την πρώτη κίνηση. Το όλο σκηνικό θυμίζει τις ύαινες που πλησιάζουν ένα ετοιμοθάνατο λιοντάρι: όλες τους γνωρίζουν ότι το τέλος του έρχεται, αλλά όλες διστάζουν να κάνουν την πρώτη κίνηση.

Περιληπτικά, το «ισπανικό δράμα» αποτελείται από δύο παράλληλα «παίγνια». Το πρώτο παίζεται, ως κλασική μονομαχία, μεταξύ της ισπανικής κυβέρνησης και των επενδυτών που εμπορεύονται ισπανικά ομόλογα. Ο ένας, μοναχικός μονομάχος είναι έτοιμος να τραβήξει τη σκανδάλη (να αιτηθεί την παρέμβαση της ΕΚΤ) μόλις οι αντίπαλοι (οι επενδυτές) βγάλουν το περίστροφο από τη θήκη του, έτοιμοι να ξεπουλήσουν συντονισμένα τα ισπανικά ομόλογα που διαθέτουν. Όσο αφήνουν το περίστροφο στη θήκη, ο Ισπανός μονομάχος (ο κ. Ραχόι) κάνει το ίδιο, συντηρώντας αμείωτη την ένταση και καθυστερώντας την κατάληξη του δράματος. Το δεύτερο παράλληλο παίγνιο εκτυλίσσεται μεταξύ των αντιπάλων του, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, κάποια στιγμή, θα τραβήξουν το περίστροφο, αλλά, φευ, κανείς τους δεν τολμά να το κάνει πρώτος, δίνοντας την ευκαιρία στον Ισπανό πρωθυπουργό να κωλυσιεργεί.

Το τέλος του δράματος είναι γνωστό εκ προοιμίου. Ο κ. Ραχόι θα υποκύψει. Κι όταν υποκύψει θα ξεκινήσει ένα νέο παίγνιο, μια νέα μονομαχία, με τον κ. Ντράγκι αυτήν τη φορά, για το πότε οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ υπέρ των ισπανικών ομολόγων θα διακοπούν λόγω της μη συμμόρφωσης της Ισπανίας προς τις επιταγές του Μνημονίου της (καλή ώρα, όπως γίνεται με την Ελλάδα σήμερα). Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι πότε ακριβώς η σημερινή μονομαχία θα λήξει και με τι κόστος για την Ισπανία, την ευρωζώνη και, βέβαια, την Ελλάδα, της οποίας η σήψη επιμηκύνεται έως ότου η Γερμανία αποκτήσει καλύτερη εικόνα για το πώς θα εξελιχθεί η ιβηρική μονομαχία.


Πηγή http://www.lifo.gr/

Πτωχευμένοι λαοί...

Η ελληνική κρίση φαίνεται να εισέρχεται στην πιο μελανή φάση της. Η στάση πληρωμών δεν είναι ανέκδοτο. Ούτως ή άλλως, η λιτότητα –δηλαδή η φτώχεια– είναι μονόδρομος. Η χώρα αρχίζει να ζει ημέρες χρεοκοπίας και είναι θέμα χρόνου να αρχίσει μια καλπάζουσα φτωχοποίηση. Οι ολοένα ογκούμενες απαιτήσεις των δανειστών μας διατυπώνονται πλέον με ωμό τρόπο. Πόσο αντέχουμε, άραγε, να ζήσουμε έτσι;

Η επισήμανση του Bloomberg πως "η κατάσταση στην Ελλάδα είναι αντίστοιχη της Μεγάλης Υφεσης του 1929 στις ΗΠA", έκανε τον γύρο του κόσμου. Δυστυχώς, λέει αλήθειες που δύσκολα πλέον κρύβονται κάτω από το χαλί. Η Ελλάδα υφίσταται μια οικονομική συρρίκνωση του είδους και του μεγέθους που υπέστησαν οι ΗΠΑ και η Γερμανία κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης (1929), γεγονός που αποτυπώνει την κλίμακα της δυσκολίας που αντιμετωπίζει στην προσπάθεια να ανακτήσει ανταγωνιστικότητα μέσω της ύφεσης, αναφέρει το δημοσίευμα.

Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 18,4% τα τελευταία 4 χρόνια, αναφέρει το δημοσίευμα, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προβλέπει ότι θα συρρικνωθεί επιπλέον 4% το 2013, καθώς η χώρα πασχίζει να μειώσει το χρέος της στο πλαίσιο των προγραμμάτων διάσωσης.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σωρευτική απώλεια εθνικού προϊόντος σε μια ανεπτυγμένη οικονομία για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, επισημαίνει το πρακτορείο, με μικρή διαφορά από την πτώση κατά 27% του ΑΕΠ της αμερικανικής οικονομίας μεταξύ του 1929 και του 1933, όπως αναφέρει το Γραφείο Οικονομικής Ανάλυσης στην Ουάσιγκτον. Η γερμανική οικονομία είχε μειωθεί σχεδόν 34% από το 1929 έως το 1933, οπότε ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος της χώρας, σύμφωνα με στοιχεία από την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία του Βισμπάντεν. Η ανάκαμψη στη Γερμανία άρχισε το 1934, αλλά το εθνικό προϊόν επέστρεψε το 1937 στα επίπεδα του 1929.

Κατά βάθος, οι λαοί γνωρίζουν ότι όλο αυτό που γίνεται είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα θέατρο, δυστυχώς, δε, του παραλόγου. Και περισσότερο από ποτέ ισχύει η ρήση του Αμερικανού προέδρου Λίνκολν, που ήταν κάπως έτσι: Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι πολλούς για πολύ καιρό. Στην εποχή μας, και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα άλλο δικέφαλο τέρας, που αψηφά κάθε δοκιμασμένη θεραπευτική μέθοδο: την εκτίναξη της ανεργίας σε ύψη που είχε να δει ο βιομηχανικός Βορράς από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης, του 1929–33, παρά την εφιαλτική διόγκωση των ελλειμμάτων και χρεών και τη διοχέτευση τεραστίων κονδυλίων στο τραπεζικό σύστημα για την αναθέρμανση της οικονομίας. Η εξάπλωση του ελληνικού ιού χρέους τροφοδότησε τη λαϊκιστική ρητορεία συντηρητικών κυβερνήσεων εναντίον «τεμπέληδων» και «εργατικών» Eυρωπαίων, χωρίς όμως ιδιαίτερο ουσιαστικό αντίκρισμα.

Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως πυγμαχικό σάκο, πειραματικό εργαστήριο, για την επιβολή μιας δρακόντειας πολιτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Και όχι χωρίς αποτελέσματα, όπως ήδη φαίνεται.

Επί τρεις δεκαετίες είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε την Αμερική ως Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού, με την Ευρώπη να ακολουθεί γογγύζοντας, διατηρώντας πάντα περισσότερα στοιχεία από την παράδοση του κοινωνικού κράτους. Ισως είναι η ώρα να αλλάξουμε οπτική γωνία. Την ώρα που όλη η Ευρώπη σύρεται από τους Γερμανούς τραπεζίτες, τα πραγματικά αφεντικά της Ευρωζώνης, στην πιο αυστηρή λιτότητα, η Αμερική του Μπαράκ Ομπάμα ήδη αναζητεί έναν άλλο δρόμο, έστω και αν δίνει την εικόνα πως προσπαθεί να τετραγωνίσει έναν φαύλο κύκλο, αντί να τον διαρρήξει.

Στον πυρήνα της ελληνικής κρίσης βρίσκεται η ευρωπαϊκή κρίση. Κρίση ταυτότητας, κρίση συνείδησης, κρίση αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, κρίση ηγεσίας και οράματος, κρίση από σύγκρουση συμφερόντων. Συγκρούονται τα έθνη–κράτη με τους «κεντρικούς σχεδιαστές» του σημερινού νεοφιλελεύθερου κόσμου των Βρυξελλών και του ΔΝΤ καθώς και με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, παγκοσμιοποιημένο, επιθετικό και αχαλίνωτο. Και οι ηγέτες των δημοκρατιών αποδεικνύονται υποδεέστεροι των περιστάσεων, αφιλοσόφητοι, ανιστόρητοι, αναίσθητοι, ανίσχυροι, υποτελείς σε προσωπικές δεσμεύσεις και νοητικά στερεότυπα.

Φαίνεται, επίσης, ότι είναι πεδίο δοκιμασίας για τη δημοκρατία και την πολιτική κουλτούρα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Η καταγραφόμενη δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης, το έλλειμμα νομιμοποίησης, η αποτυχία των τεχνοκρατών, η κρίση αντιπροσώπευσης, η ανάδυση νέων επιθετικών εθνικισμών, η επέλαση των στερεοτύπων μίσους δεν αφορούν πια μόνο στην εξασθενημένη και πολλαπλώς βαλλόμενη Ελλάδα – αφορούν στο σύνολο της Ευρώπης.


Πηγή http://www.kathimerini.gr/

Αναμένοντας τη δόση (του Γιάνη Βαρουφάκη)

«Νυν υπέρ πάντων η επόμενη δόση», λοιπόν. «Αν δεν την πάρουμε», σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών, «θα πεινάσει κόσμος». Όπερ μεθερμηνευόμενο, «πρέπει» να αποδεχθούμε όλα τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα, ακόμα κι εκείνα που ξέρουμε ότι θα δημιουργήσουν, μεσοπρόθεσμα, μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα που λύνουν. Ας πάρουμε την επόμενη δόση και μετά «έχει ο Θεός» - δηλαδή, η κα Μέρκελ η οποία, ευελπιστούμε, αν όλα πάνε κατ΄ευχήν, να δώσει λύσεις στην Κρίση του Ευρώ, λύσεις που να φέρουν στο μέλλον πραγματικές λύσεις και για την Ελλάδα (δηλαδή, κατ’ ελάχιστον, διαγραφή μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους το οποίο επ’ ουδενί δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει η αποδυναμωμένη ελληνική οικονομία).

Αυτή είναι αναμφίβολα η θέση και το σκεπτικό της κυβέρνησης. Κανείς τους δεν πιστεύει, ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο κ. Στουρνάρας ούτε κάποιος από τα τρία κόμματα που την στηρίζουν, ότι το νέο πακέτο μέτρων θα βοηθήσει στην επίτευξη του στόχων του προγράμματος. Γνωρίζουν καλά ότι, με το τραπεζικό σύστημα και το ελληνικό δημόσιο να βουλιάζουν σφικτά αγκαλιασμένα στον ωκεανό της πτώχευσης, οι μειώσεις στις κρατικές δαπάνες της τάξης των περίπου 7 δις (την επόμενη χρονιά) θα μειώσουν το εθνικό εισόδημα τουλάχιστον κατά 10 δις, με αποτέλεσμα οι στόχοι για τα φορολογικά έσοδα της επόμενης χρονιάς να είναι πέρα για πέρα άπιαστοι. Γνωρίζουν, με άλλα λόγια, ότι ετοιμάζονται να βάλουν την υπογραφή τους σε σειρά μέτρων που θα φέρουν την Ελλάδα σε χειρότερη κατάσταση τέτοια εποχή του χρόνου απ’ ότι είναι σήμερα. Γνωρίζουν πλήρως πως η επιμήκυνση που ζητούν, και να δοθεί, θα θυμίζει εκείνη που πήραμε τον Μάρτιο του 2011 – μια τρύπα στο νερό που μετά από μερικούς μήνες ανάγκασε την Ευρώπη να παραδεχθεί την αποτυχία του Μνημονίου 1.

(*) Τα ξέρουν όλα αυτά, αλλά πιστεύουν ότι έτσι η Ελλάδα παραμένει εντός του ευρώ και έτσι μπορεί στο μέλλον να διασωθεί πραγματικά, όταν η Ευρώπη (δηλαδή η Γερμανία) αποφασίσει, επί τέλους, να δώσει την συνολική λύση στην Κρίση που υπόσχεται τόσο καιρό.

Ανεξάρτητα του αν συμφωνεί κανείς με αυτό το σκεπτικό, ένα είναι σίγουρο: Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Στουρνάρας έχουν ηθική υποχρέωση να ζητήσουν συγγνώμη, επισήμως και ευθαρσώς, από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου αντίστοιχα. Πράγματι, το παραπάνω σκεπτικό δεν είναι παρά μια απλή επανέκδοση του Συνδρόμου Παπακωνσταντίνου: να κάνουμε ό,τι μας ζητούν, χωρίς να απαιτήσουμε τίποτα (πέρα κάποιων αιτημάτων τα οποία θα αποσύρουμε με το που μας πουν nein), με στόχο την επόμενη δόση και με το επιχείρημα ότι χωρίς την επόμενη δόση «θα πεινάσει πολύς κόσμος».

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα κι όσοι δεν έχετε ξαναδιαβάσει τις απόψεις μου, θεωρώ το συγκεκριμένο σκεπτικό σαθρό, υποδεέστερο των καταστάσεων, και καταστροφικό για την χώρα και για την Ευρώπη. Θα ήταν ευχής έργο όχι μόνον να μην μας δώσουν την επόμενη αλλά και να μην μας είχαν δώσει πολλές από τις προηγούμενες καθώς, δεδομένης της αδυναμίας τους να μας διώξουν από το ευρώ, έτσι θα αναγκάζονταν να έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της Κρίσης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Με τις δόσεις να μην δίνονται, η ΕΚΤ θα αναγκαζόταν να βρει μια λύση τόσο για τα τραπεζικά συστήματα όσο και για την κατ’ ελάχιστο χρηματοδότηση των κρατών-μελών έξω από την λογική των δανείων. Το αποτέλεσμα θα ήταν η λήξη της Κρίσης από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και από την Ισπανία στις ανατολικές επαρχίες της Γερμανίας. Αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη, κουβέντα. Δεν θα σταθώ σήμερα σε αυτές μου τις απόψεις. Δεν θα εξηγήσω γιατί τα μέτρα που εισάγονται απομακρύνουν, αντί να επισπεύδουν, την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Αντίθετα, θέτω το ρώτημα στους νυν κυβερνώντες: Σε τι διαφέρει το σκεπτικό σας από εκείνο του κ. Παπακωνσταντίνου; Αν, όπως είναι προφανές, είναι ίδιο και απαράλλακτο, τότε παρακαλώ πολύ να ζητήσετε συγγνώμη από τον τέως υπουργό οικονομικών και τον πρωθυπουργό του. Αν διαφέρει, πείτε μας που διαφέρει.

Η μόνη διαφορά που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος κυβερνητικός σήμερα είναι ότι η Ευρώπη φαίνεται να έχει κάνει κάποιες σημαντικές κινήσεις προς την κατεύθυνση μιας επίλυσης, σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε πέρσι τέτοιον καιρό. Για αυτό τον λόγο ίσως οι μεγαλύτερες θυσίες σήμερα να έχουν λογική καθώς, παρά την ανοησία που διακρίνει τα μέτρα που απαιτούν οι της τρόικας να επιβάλουμε, μας κρατούν εντός της ευρωζώνης έως ότου έρθει το ιππικό της κυοφορούμενης επίλυσης και μας... σώσει. Η απάντησή μου σε αυτό το επιχείρημα είναι διττή:

Πρώτον, δεν αναιρεί την ανάγκη μιας συγγνώμης προς το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, καθώς αυτή ήταν η στρατηγική τους: να λέμε ναι σε όλα έως ότου το Άγιον Πνεύμα επισκεφτεί τους ευρωπαίους και ολοκληρωθεί η επιφοίτησή τους. Δεύτερον, κι αυτή είναι η δική μου ερμηνεία των πρόσφατων εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καμία τέτοια επιφοίτηση δεν έχει προκύψει, καμία λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα.  Αυτό το τελευταίο αξίζει επεξήγησης – με την οποία κλείνω το σημερινό άρθρο.

Σας θυμίζω ότι στην Σύνοδο του Ιουνίου, Μόντι, Ραχόι και Ολλάντ επέβαλαν στην κα Μέρκελ την ιδέα της άμεσης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της Ισπανίας ώστε να αρχίσει η αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση του δημόσιου χρέους. Η κα Μέρκελ, «στριμωγμένη» από την λατινική αυτή συμμαχία, αποδέχθηκε την ιδέα υπό τον όρο η επιτήρηση του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης να περάσει στην ΕΚΤ. Αυτή ήταν η συμφωνία. Όλο το καλοκαίρι όμως, η γερμανική πλευρά την υπονόμευε επιμένοντας ότι η συμφωνία αφορά 25 μεγάλες τράπεζες και όχι όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Στην πρόσφατη Σύνοδο του Οκτωβρίου, ο κ. Ολλάντ επανήλθε απαιτώντας να μπει τέλος στην υπονόμευση αυτή έτσι ώστε η Συμφωνία του Ιουνίου να εφαρμοστεί εντός του 2013, δίνοντας ανάσες αρχικά στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, κατόπιν στην Ιταλία και, χωρίς να το ομολογεί, μειώνοντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το γαλλικό τραπεζικό σύστημα.

Και τι έγινε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Όποιος άκουσε τον κ. Ολλάντ, αλλά και τα ελληνικά ΜΜΕ, δικαιολογείται να συμπεράνει ότι η γαλλική άποψη επιβλήθηκε, πως η Γερμανία αποδέχθηκε την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος εντός του 2013 και πως η αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση δημόσιου χρέους είναι προ των θυρών (και άρα κάτι στο οποίο μπορεί να προσβλέπει και η Ελλάδα). Όποιος όμως άκουσε την ερμηνεία που έδωσε η κα Μέρκελ, καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα: Σε συνομιλία της με οικονομικούς συντάκτες την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, η γερμανίδα καγκελάριος ξεκαθάρισε ότι οι ζημίες των ισπανικών και ιρλανδικών τραπεζών δεν θα επανακεφαλαιποιηθούν από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης, το ESM, χωρίς να καταγραφούν στο δημόσιο χρέος των χωρών αυτών. Πως ο ESM θα βοηθά άμεσα μόνο μεγάλες τράπεζες που αντιμετωπίζουν «φρέσκιες» ζημίες από τούδε και στο εξής. Ουσιαστικά, η κα Μέρκελ αναίρεσε τις προσδοκίες όλων περί καταπολέμισης της σημερινής Κρίσης μέσω της πολυπόθητης αποσύνδεσης της σημερινής τραπεζικής κρίσης από την σημερινή κρίση χρέους.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Ισπανία ερρίφθη μόλις στον Καιάδα. Μην ξεχνάμε ότι οι ισπανικές τράπεζες, για να συνεχίσουν να λειτουργούν, «τραβάνε» 40 δις από την ΕΚΤ κάθε μήνα. Ότι αναγκάζονται, για να επιβιώνουν, να πουλάνε περισσότερα ισπανικά ομόλογα από όσα αγοράζουν, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να είναι σχεδόν ο μόνος οργανισμός που αγοράζει ισπανικό χρέος. Ότι το 18% των καταθέσεων στις ισπανικές τράπεζες έφυγε για το εξωτερικό τους τελευταίους 8 μήνες. Ότι εντός του 2013, οι ισπανικές τράπεζες πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν το 20% των χρεών τους. Ότι το ισπανικό δημόσιο που πρέπει να τις κρατήσει εν ζωή (λόγω της εμμονής της κας Μέρκελ να μην επιτρέψει την άμεση επανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών από τον ESM) αναγκάζεται να προβεί σε περικοπές και λιτότητα που καταδικάζουν μια οικονομία με 25% ανεργία στην περαιτέρω συρρίκνωση.

Εν κατακλείδι, η σημερινή κυβέρνηση βασίζει την στρατηγική της στην ίδια σαθρή λογική του κ. Παπακωνσταντίνου που παρέσυρε την χώρα στο σημερινό τέλμα και έδωσε στην Ευρώπη την ευκαιρία να ρίξει στο ίδιο με εμάς τέλμα σοβαρές χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία (χρησιμοποιώντας πολιτικές που «εξελίχθηκαν» στο ελληνικό «πειραματικό εργαστήρι»). Όσο τα εκλογικά οφέλη της κας Μέρκελ από την επέκταση του τέλματος (με την ελεγχόμενη εισαγωγή σε αυτό χωρών όπως η Ισπανία και η Ιταλία) μεγεθύνονται, χώρες όπως η δική μας έχουν εξασφαλισμένη την δόση τους. Μπορεί βέβαια να σφάλω. Αν είναι έτσι, τουλάχιστον να ζητήσουν συγγνώμη στον κ. Παπακωνσταντίνου και να τον επαναφέρουν σε κυβερνητικό πόστο. Αν δεν είναι, κι έχω δίκιο, τότε να παραιτηθούν πριν κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στον τόπο και στην Ευρώπη.

(*) Και που σηματοδότησε τις Συνόδους Κορυφής του Ιουνίου και Οκτωβρίου του 2011 οι οποίες, με την σειρά τους, οδήγησαν (πέραν από την εκπαραθύρωση του κ. Παπανδρέου) στο κούρεμα του Μαρτίου του 2012 (αν δεν θυμάστε την πρόσφατη εκείνη πτώχευση, ρωτήστε τους ομολογιούχους του δημοσίου που έχασαν τα χρήματά τους) το οποίο, μοναδικά στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας, αύξησε αντί να μειώσει το χρέος μιας υπό πτώχευση χώρας!


Πηγή http://www.protagon.gr/

Οι συνέπειες της επιστροφής... (βίντεο)

Ο ναζιστικός χαιρετισμός της Χ.Α. είναι τόσο δωρικός, όσο είναι και η μούντζα

Για όσους πιστεύουν τις αρλούμπες της Χρυσής Αυγής περί αρχαίου δωρικού χαιρετισμού σίγουρα πρέπει να κοιταχθούν και να χαιρετηθούν μεταξύ τους με άλλη μια "αρχαία" χειρονομία ... την μούντζα.

Γιατί λοιπόν ο ναζιστικός χαιρετισμός δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία Ελλάδα;  Διαβάστε το παρακάτω άρθρο.

http://irakleios-oionos.blogspot.gr/

Η αλήθεια για τον ναζιστικό χαιρετισμό

Επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το σάλο που προκάλεσε ο ναζιστικός χαιρετισμός Μιχαλολιάκου η Χρυσή Αυγή.  Ο ναζιστικός χαιρετισμός καθιερώθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της η Χρυσή Αυγή, θέλοντας να υποβαθμίσει το θόρυβο που προκάλεσε ο ναζιστικός χαιρετισμός του γενικού γραμματέα του κόμματος κ. Νίκου Μιχαλολιάκου το Σάββατο στο Γουδή. 

"Το εθνικό καθεστώς του Ιωάννου Μεταξά, που είπε ΟΧΙ στους ξένους εισβολείς και τους πολέμησε στην Πίνδο και την Μακεδονία το 1940-41 είχε καθιερώσει επισήμως τον χαιρετισμό με τεταμένη την δεξιά», σημειώνει η Χρυσή Αυγή και προσθέτει: «Έτσι ακριβώς χαιρετούσαν τότε οι Έλληνες πατριώτες που έδωσαν το αίμα τους για την Ελευθερία της Πατρίδας μας" καταλήγει η ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής.

Και όντως ανατρέχοντας κανείς στα αρχεία του καθεστώτος Μεταξά θα παρατηρήσει την αναγωγή του συγκεκριμένου χαιρετισμού στο αρχαιοελληνικό παρελθόν. Συγκεκριμένα στο άρθρο 30 των Γενικών Διατάξεων του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας της ΕΟΝ του 1937 αναφέρεται πως «Ο χαιρετισμός αποδίδεται δια ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτύλους ηνωμένους και την παλάμην εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού, κατά το πρότυπον του καθαρώς Aρχαίου Eλληνικού χαιρετισμού»….”

Όπως στην περίπτωση Μιχαλολιάκου έτσι και στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου επιχειρείται η «απενοχοποίηση» του συγκεκριμένου χαιρετισμού εξαγνιζόμενη μέσα από μια αρχαιοελληνική και συγκεκριμένα δωρική καταγωγή.

Σε παλαιότερες συνεντεύξεις του ο Νίκος Μιχαλολιάκος απαντώντας στις κατηγορίες περί ναζιστικού χαιρετισμού υποστήριζε πως η ανύψωση της δεξιάς χειρός είναι ο κατεξοχήν δωρικός χαιρετισμός προς τον «Ανατέλλοντα Ήλιο».

Σύμφωνα με τους απολογητές του δωρικού χαιρετισμού η κίνηση αυτή χρησιμοποιούνταν κατά κόρον στις συνεδριάσεις της Απέλλας. Ο ομιλητής προσερχόταν στο βήμα της «Απέλλας» και με την ανάταση της χειρός χαιρετούσε τον θεό Ήλιο και απευθυνόμενος στο κοινό των Ομοίων ( δηλ. τη συνέλευση των ελεύθερων Σπαρτιατών αρρένων που κατείχαν πολιτικά δικαιώματα ), ανέκραζε        «έρρωσθε και ευδαιμονείτε».

Γύρω από την άποψη αυτή έχει καλλιεργηθεί μια φιλολογία χωρίς αναφορές σε ιστορικές πηγές και στοιχεία δίνοντας την εντύπωση της δημιουργίας ενός ακόμη αστικού μύθου που αναπαράγεται άκριτα με μοναδικό σκοπό την κατασκευή μιας ιδεολογικής αυταπάτης και ενός ψεύδους.

Δυστυχώς για τους εμπνευστές του «μύθου» μέχρι σήμερα η θεωρία του σπαρτιάτικου χαιρετισμού δεν συνοδεύεται από παραστάσεις και αρχαιολογικά ευρήματα που να αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς τους και η θολή μεταξική αναφορά «του καθαρώς Aρχαίου Eλληνικού χαιρετισμού» παραμένει μια ιστορική αυθαιρεσία.

Λίγο πριν τον Μεταξά ο Μουσολίνι είναι αυτός που καθιερώνει στην φασιστική Ιταλία τον "saluto romano" θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να φέρει το καθεστώς του πιο κοντά στους Ρωμαίους προγόνους του. Και στα δύο καθεστώτα παρατηρεί κανείς τις ίδιες αναγωγές στο ιστορικό παρελθόν μόνο που ο Μουσολίνι δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να αναπαράγει έναν εικαστικό μύθο που έχει τις ρίζες του όχι στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αλλά σε κάποιους ζωγραφικούς πίνακες του 18ου αιώνα όπου για πρώτη φορά εμφανίζεται η εικόνα του συγκεκριμένου χαιρετισμού.

Ο Martin Winkler στο βιβλίο του "Ο ρωμαϊκός χαιρετισμός. Κινηματογράφος, Ιστορία, Ιδεολογία" αναφέρει:

"Σε κανένα ρωμαϊκό έργο τέχνης -άγαλμα, νόμισμα ή ζωγραφική- δεν αναπαρίσταται ο χαιρετισμός που συναντάται στο Φασισμό, στον Εθνικοσοσιαλισμό ή σε κάποια άλλη συγγενή ιδεολογία. Επίσης είναι άγνωστος και στην Ρωμαϊκή Γραμματεία, δεν αναφέρεται από κανέναν αρχαίο ιστορικό. Ούτε στην περίοδο των Καισάρων, ούτε και στην ρεπουμπλικανική περίοδο."

Σύμφωνα με τους μελετητές ο συγκεκριμένος χαιρετισμός εμφανίστηκε κατά τον 18ο αιώνα σε πίνακες που αναπαριστούσαν σκηνές ρωμαϊκών εποχών, όπως πχ. ο "Oath of the Horatii" του Jacques-Louis David.

Από την Ιταλία και το καθεστώς Μουσολίνι γρήγορα ο χαιρετισμός εξάγεται και στην ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ που σπεύδει να τον αντιγράψει βαφτίζοντάς τον "Deutscher Gruß" ή και "Hitlergruß" ("γερμανικός χαιρετισμός" & "χαιρετισμός του Χίτλερ" αντίστοιχα).

Από την Γερμανία ο χαιρετισμός ταξιδεύει στην Ελλάδα του Μεταξά και στην Ισπανία του στρατηγού Φράνκο. Κοινός παρονομαστής όλων – εκτός του Φράνκο που δεν μιλάει για χαιρετισμούς αρχαίων Ισπανών – η κατασκευή ενός ιστορικού μύθου που ξεπερνά τα όρια της προγονολατρείας.

Τα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μύθος του Μουσολίνι θα γνωρίσει μια εξαιρετική αναπαραγωγή μέσα από τα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλυγουντ και της Τσινετσιτά καθώς σε κινηματογραφικές υπερπαραγωγές όπως ο Μπεν Χουρ και ο Σπάρτακος οι Ρωμαίοι χαιρετούν σαν «μελανοχίτωνες». Η αναπαραγωγή του μύθου όμως δεν ήταν αρκετή για να απενοχοποιήσει στα μάτια της ιταλικής κοινωνίας τον φασιστικό χαιρετισμό. Στην γείτονα χώρα ο συγκεκριμένος χαιρετισμός αποτελεί προσβολή στην δημοκρατία αφού η δικαιοσύνη δεν δέχεται την δικαιολογία του "saluto romano".

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αυστηρότητα της Ιταλικής δικαιοσύνης στα περιστατικά φασιστικού χαιρετισμού στα ποδοσφαιρικά γήπεδα όπου συχνά πυκνά κάποιοι νοσταλγοί του παρελθόντος δεν διστάζουν να προτάσσουν «την δεξιά χείρα  τεταμένης με δακτύλους ηνωμένους και την παλάμην εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού».

Τελευταίο περιστατικό η επιβολή προστίμου 10 χιλιάδων ευρώ στον ποδοσφαιριστή Μάουρο Ζάρατε για τον ναζιστικό χαιρετισμό του από τις εξέδρες του Ολίμπικο, στον αγώνα της Λάτσιο απέναντι στη Μπάρι (14/3). Ο Αργεντινός επιθετικός προέβη στη συγκεκριμένη ενέργεια λίγο πριν την έναρξη της αναμέτρησης ανάμεσα στις δύο ομάδες, όταν οι συμπαίκτες του βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο για προθέρμανση.

Σήμερα, ο χαιρετισμός έχει κηρυχθεί παράνομος σε Ολλανδία, Τσεχία, Αυστρία και φυσικά στην Γερμανία όπου τιμωρείται με τριετή ποινή φυλάκισης.



Πηγή http://www.protothema.gr/

H ευρωζώνη πάλι στο χείλος του γκρεμού;

Όταν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi ανακοίνωσε στα τέλη Ιουλίου ότι η ΕΚΤ «θα κάνει ό,τι χρειάζεται» για να προληφθεί η αποκαλούμενη «μετάδοση του κινδύνου» η απειλή δηλαδή ότι ορισμένες χώρες ενδέχεται να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το ευρώ και να επαναφέρουν τα δικά τους νομίσματα, οι αποδόσεις των ισπανικών και ιταλικών κρατικών ομολόγων υποχώρησαν αμέσως. Στη συνέχεια, στις αρχές Σεπτεμβρίου, το Συμβούλιο της ΕΚΤ ενέκρινε την πρόταση του Draghi, ηρεμώντας περαιτέρω τις αγορές.

Η παλίρροια της κρίσης, φάνηκε, είχε αρχίσει να γυρνάει, ιδιαίτερα μετά από την επικύρωση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας από το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο. Παρά την επιβολή προϋποθέσεων από την ΕΚΤ για τους δικαιούχους της «δυνητικά απεριόριστης» αγοράς ομολόγων, οι χρηματοπιστωτικές αγορές σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν ένα σημαντικό ράλι.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι η ευφορία ήταν βραχύβια. Οι αποδόσεις των ισπανικών και ιταλικών κρατικών ομολόγων αρχίζουν να ανεβαίνουν ξανά, και η διάθεση των επενδυτών ιδίων κεφαλαίων μάλλον χαλάει. Τι πήγε στραβά;

Η ικανοποίησή που δημιούργησε η δήλωση Draghi τον Αύγουστο, σχετικά με τα νέα της ΕΚΤ για «οριστικές χρηματικές συναλλαγές» κανονικά θα ολοκληρωθεί όταν ολοκληρωθεί και η ευρωζώνη, με μια κοινή φορολογική αρχή, μια ένωση τραπεζών, και κάποια μορφή αμοιβαιοποίησης χρέους. Η επιτυχία του προγράμματος προϋποθέτει  μια αποφασιστική αλλαγή στο μείγμα των μακροοικονομικών πολιτικών σε ολόκληρη την ευρωζώνη.

Υπήρξε κάποια πρόοδος, αν και αργή, προς μια συμφωνία σχετικά με τη θεσμική αρχιτεκτονική μιας πιο ολοκληρωμένης ευρωζώνης. Η αναγκαιότητα μιας τραπεζικής ένωσης είναι τώρα γενικά αποδεκτή, και υπάρχει μια κινητικότητα προς την αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού με κεφάλαια που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν εκτός από τους πόρους ESM.

Ο ESM, που υποστηρίζεται από την ΕΚΤ, θα μπορούσε να γίνει μια ευρωπαϊκή εκδοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και τα νέα κονδύλια στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό θα μπορούσαν να μετατραπούν, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, στην Ευρωπαϊκή World Bank. Όλα αυτά θα πάρουν χρόνο, αλλά υπάρχει κάποια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.

Εκεί που δεν έχει παρατηρηθεί σχεδόν καμία πρόοδος είναι στην αναβαθμονόμηση της μακροοικονομικής πολιτικής. Η επικρατούσα στρατηγική στην Ευρώπη επιμένει απλά για εσωτερική υποτίμηση στις χώρες του νότου, με υπερβολική λιτότητα με σκοπό την πρόκληση σοβαρού αποπληθωρισμού μισθών και τιμών. Αν και κάποια εσωτερική υποτίμηση παρατηρείται, οδηγεί σε τόσο μεγάλο βαθμό στην οικονομική και κοινωνική αποδιάρθρωση - και όλο και περισσότερο στην πολιτική αναταραχή - που δεν υπάρχει καμία αντίδραση από πλευράς προσφοράς, παρά τις συνοδευτικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Πράγματι, η αποπληθωριστική δίνη, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και την Ισπανία, προκαλεί την παραγωγή να συρρικνωθεί τόσο γρήγορα που οι περαιτέρω περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων δεν οδηγούν σε μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ. Και η προτινώμενη λύση στην Ευρώπη - περισσότερα μέτρα λιτότητας - απλώς προκαλούν τους δημοσιονομικούς στόχους να υποχωρούν ταχύτερα. Ως αποτέλεσμα, οι αγορές έχουν αρχίσει και πάλι να αξιολογούν το ΑΕΠ και να περιλαμβάνουν κάποια πιθανότητα αλλαγής νομίσματος, προκαλώντας χειρότερες προβλέψεις χρέους από ότι εκείνες που βασίζονται στη βεβαιότητα της συνεχούς συμμετοχής στην ευρωζώνη.

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στη νότια Ευρώπη, οι περισσότερες από τις βόρειες χώρες εμφανίζουν πλεονάσματα. Το πλεόνασμα της Γερμανίας, στα 216 δισ. δολάρια, είναι τώρα μεγαλύτερο από της Κίνας - και το μεγαλύτερο στον κόσμο σε απόλυτους όρους. Μαζί με τα πλεονάσματα της Αυστρίας, της Ολλανδίας, και των περισσότερων εκτός ευρωζώνης χωρών του βορρά - δηλαδή, Ελβετία, Σουηδία, Δανία και Νορβηγία – η βόρεια Ευρώπη εμφανίζει ένα πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών 511 δισ. δολαρίων κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών. Αυτό είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε κινεζικό πλεόνασμα - και τρομακτικό συγχρόνως γιατί αφαιρεί την καθαρή ζήτηση από την υπόλοιπη Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία.

Προκαλώντας υπερβολική λιτότητα στις χώρες της νότιας Ευρώπης, περιορίζοντας ταυτόχρονα τις εξαγωγές τους με τον περιορισμό της πραγματικής ζήτησης στο βορρά είναι σαν τη χορήγηση υπερβολικής δόσης σε έναν ασθενή, καθώς σταματά η παροχή οξυγόνου. Η πολιτική και οικονομική επιτυχία των απαραίτητων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της νότιας Ευρώπης απαιτεί την κατάλληλη δόση, το χρονοδιάγραμμα της δημοσιονομικής ιατρικής και την ισχυρή ζήτηση στο βορρά.

Οι βόρειες χώρες υποστηρίζουν ότι επιτρέποντας την αύξηση των μισθών και της εγχώριας ζήτησης θα μειώσει την ανταγωνιστικότητά τους και το εμπορικό τους πλεόνασμα. Αλλά οι χώρες με πλεόνασμα πρέπει να συμβάλουν όσο και οι ελλειμματικές χώρες στην παγκόσμια και περιφερειακή εξισορρόπηση, γιατί η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να εξάγει προϊόντα στο διάστημα!

Αν οι συντηρητικοί πολιτικοί και οικονομολόγοι στη βόρεια Ευρώπη συνεχίζουν να επιμένουν σε λάθος συνολική μακροοικονομική πολιτική στην Ευρώπη, θα μπορούσαν ακόμη και να επιφέρουν το τέλος της ευρωζώνης, και, με αυτό, το τέλος του ευρωπαϊκού σχεδίου για την ειρήνη και την ολοκλήρωση, όπως το ξέρουμε εδώ και δεκαετίες. Αυτό δεν είναι επιχείρημα κατά της ανάγκης για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας. Απλά ο σκοπός είναι οι μεταρρυθμίσεις αυτές να έχουν την ευκαιρία να πετύχουν.

Πηγή http://www.banksnews.gr/

Συμβούλιο της Ευρώπης "Παράνομη η μείωση μισθών στους νέους!"

Αυτό και αν είναι βόμβα, το Συμβούλιο της Ευρώπης έκρινε ως παράνομο το "πετσόκομα" των νέων εργαζομένων τους οποίους η τρόικα ανγκάζει να φυτοζωούν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δηλαδή η Ευρώπη βγάζει παράνομη την Ευρώπη.
 
- Η απόφαση κρίνει ως παράνομες 2 μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά που πήρε η ελληνική κυβέρνηση το 2010 μετά από απαίτηση της τρόικας

- Παράνομη πλέον θεωρείται η μείωση του κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στα δύο τρίτα του εθνικού κατώτατου μισθού
 
- Παράνομη κρίθηκε επίσης και η παράταση ενός έτους στην δοκιμαστική περίοδο που οι εργαζόμενοι μπορεί να απολυθούν χωρίς ειδοποίηση
 
- Το Συμβούλιο της Ευρώπης θεωρεί πως η μείωση του μισθού στους νέους Έλληνες σημαίνει πως πλέον αμείβονται κάτω από το όριο της φτώχειας των 580 ευρώ το μήνα
 
- Reuters:”Η απόφαση μπορεί να αποδειχθεί ενοχλητική για την Αθήνα και την τρόικα καθώς αποφασίζονται νέες περικοπές που απαιτούνται για να κρατηθεί η Ελλάδα στη ζωή”

Η σπουδαιότητα της απόφασης αυτής από επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι τεράστια διότι δίνει τη δυνατότητα στα ελληνικά συνδικάτα να προσφύγουν στα δικαστήρια και να ζητήσουν την κατάργηση των εργασιακών αλλαγών επειδή παραβιάζουν τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη!

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης πρέπει να γυρίσουμε στο 2010 όταν κατ’ εντολή της τρόικας η τότε ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά ώστε να μειωθεί το κόστος για τους εργοδότες.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές, που τώρα κρίνονται ως παράνομες, ήταν δύο:

- Η παράταση κατά ένα χρόνο στην δοκιμαστική περίοδο στην οποία οι εργαζόμενοι μπορεί να απολυθούν χωρίς ειδοποίηση
- Η μείωση στα 2\3 του εθνικού κατώτατου μισθού για τον κατώτατο μισθό για εργαζόμενους κάτω των 25 ετών

Σύμφωνα με το σκεπτικό του Συμβουλίου της Ευρώπης η μείωση του μισθού στους νέους κάτω των 25 ετών σημαίνει πολύ απλά πως οι νέοι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας των 580 ευρώ το μήνα.
Επίσης σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, η παράταση που επιβλήθηκε αντιβαίνει στο καταστατικό που αναφέρει πως οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα σε «λογική» ειδοποίηση πριν τερματιστεί η απασχόλησή τους.

Η απόφαση αυτή δικαίως χαρακτηρίζεται ως ”βόμβα” καθώς όπως αναφέρει το Reuters:”Η απόφαση μπορεί να αποδειχθεί ενοχλητική για την Αθήνα και τους πιστωτές της, καθώς μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές σε ένα νέο γύρο περικοπών ύψους 11,5 δισ. ευρώ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επόμενη δόση από τη διάσωση των 130 δισ. ευρώ, που απαιτούνται ώστε να κρατηθεί η Ελλάδα εν ζωή”.

Τι θα κάνουν τώρα οι "έξυπνοι" της τρόικα; Θα βγάλουν παράνομο ή αναρμόδιο το Συμβούλιο της Ευρώπης; Μήπως η Μέρκελ θα ζητήσει την κατάργησή του;


Πηγή http://www.defencenet.gr/

Το κόστος της υποταγής

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν. Ε, τελικά, η κυβέρνηση θα διαλέξει το ρέμα: θα κάνει πίσω σε ό,τι απαιτεί η τρόικα, η οποία υπενθυμίζει στην Αθήνα ότι έχει ήδη υπογράψει και νομοθετήσει τα ζητούμενα και τώρα απλώς απαιτείται συμμόρφωση και εφαρμογή.

Η κυβέρνηση ασφυκτιά: είναι η ασφυξία της αυταπάτης, ο στρουθοκαμηλισμός που έκανε κάποιους να πιστέψουν ότι με δυο χαμόγελα και δυο χτυπήματα στην πλάτη από την καγκελάριο Μέρκελ, κάτι άλλαξε επί της ουσίας για την Ελλάδα. Ε, τίποτα απολύτως δεν άλλαξε. Κι αν άλλαξε, αυτό είναι προς το χειρότερο: η Ελλάδα είναι σήμερα ακόμα πιο δεδομένη, ακόμα πιο ελεγχόμενη, ακόμα πιο ακίνδυνη, ακόμα πιο αλώσιμη – και αναλώσιμη.  

Εν τω μεταξύ, η γερμανική ηγεσία - ίσως και να μην το θέλει - εκθέτει ανεπανόρθωτα το ελληνικό πολιτικό σύστημα με την πιο πρόσφατη μεταστροφή της σύμφωνα με την οποία ελληνική έξοδος από το ευρώ είναι «αδιανόητη» και ούτε καν συζητιέται. Ποιος το είπε αυτό; Μα μόλις χθες η Μέρκελ, όπως και ο Σόιμπλε, την περασμένη εβδομάδα.

Δηλαδή, τρία χρόνια ψέματα, τρία χρόνια εκβιασμοί, όλα εν κενώ;  Δεν εκτίθεται άραγε το ελληνικό πολιτικό σύστημα που στάθηκε ανίκανο να υπερασπιστεί στο ελάχιστο την πατρίδα του και την κοινωνία την οποία δέχθηκε με τέτοια ευκολία να διαλύσει, για ένα τέτοιο «αδιανόητο» ενδεχόμενο, για ένα πουκάμισο αδειανό;

Οι άνθρωποι τα έδωσαν όλα, γη και ύδωρ μέχρι τέλους, για κάτι που, όπως τώρα οι ίδιοι οι Γερμανοί ομολογούν, δεν θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να γίνει! Όπως είπε ο Σόιμπλε, ο άνθρωπος που περισσότερο από κάθε άλλον πόνταρε στο χαρτί της ελληνικής χρεοκοπίας για να εκβιάσει τη χώρα «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να υποστεί χρεοκοπία […] Οι εικασίες για την έξοδο της από τη νομισματική ένωση στερούνται κάθε βάσης. Τυχόν έξοδος θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα για όλους». Είπε επίσης ότι κι αν ακόμα η Ελλάδα έφευγε από την ευρωζώνη, ο ελληνικός πληθυσμός θα έμενε στην Ευρώπη και ότι αν συνέβαινε τέτοιο «κακό», τα πράγματα θα γίνονταν δυσκολότερα για όλους τους Ευρωπαίους: «Η έξοδος δεν αποτελεί μια από τις δυνατές εναλλακτικές λύσεις» ήταν το συμπέρασμα.

Δυστυχώς, η Ελλάδα ουδέποτε έκανε χρήση αυτών των «όπλων» που κυνικά εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται τώρα η ίδια η γερμανική ηγεσία ότι είχε στα χέρια της. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προτίμησαν να περάσουν όλη την πίεση στην ελληνική κοινωνία αντί να παλέψουν με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα προς τα έξω. Κι αυτό που ονομάζουν διαπραγμάτευση ούτε τώρα είναι διαπραγμάτευση, ούτε μέχρι τώρα ουδέποτε υπήρξε. Απλώς, αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση ανακαλύπτει τα βασικά που θα έπρεπε να ξέρει από την πρώτη μέρα: ότι δεν υπάρχει ούτε «σωτηρία», ούτε «σωτήρες», ούτε αλληλεγγύη, ούτε τίποτα τέτοιο. 

Υπάρχει ένας αδυσώπητος πόλεμος στον οποίο η Ελλάδα άτακτα και από την πρώτη στιγμή παραδόθηκε ενώ μπορούσε να παλέψει. Κι αυτό πληρώνουμε σήμερα: ότι αυτοί που είχαν κι έχουν την ευθύνη, υποτάχθηκαν αμέσως, χωρίς καμιά αντίσταση.

Πηγή http://www.tovima.gr/

Στα Ιατρεία των ΜΚΟ προσφεύγει το 30% των Ελλήνων

Στα Ιατρεία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων προσφεύγει πλέον το 30% των Ελλήνων λόγω αδυναμίας πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας ενώ η οικονομική κρίση επηρεάζει το προσδόκιμο επιβίωσης, τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα.

«Το 30% των Ελλήνων σύμφωνα με στοιχεία του Ιατρών του Κόσμου, προσφεύγει σε ιατρείο ΜΚΟ, ενώ πριν τη κρίση το ποσοστό ήταν 3-4%. Σε διαφορετικές έρευνες έχει βρεθεί ότι αύξηση της ανεργίας κατά 1% συνδέεται με παράλληλη αύξηση των αυτοκτονιών κατά 0,79% καθώς και αύξηση στο δείκτη θνησιμότητας κατά 2,18. Επίσης έχει παρατηρηθεί μείωση σε υπηρεσίες που δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως οδοντιατρική περίθαλψη ή προληπτική ιατρική. Μελέτες δείχνουν ότι στο πρώτο εξάμηνο του 2011 υπήρξε συνολική αύξηση στις εισαγωγές στα δημόσια νοσοκομεία κατά 32% σε σχέση με το 2009, και αντίστοιχη μείωση 25-30% στα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Καταγράφηκε 52% αύξηση στις μολύνσεις από AIDS το 2011 σε σχέση με το 2010, κυρίως μεταξύ χρηστών τοξικών ουσιών και λόγω αύξησης της πορνείας συνδυαζόμενης με την αυξανόμενη μη χρήση προφυλάξεων», επισήμανε στο ΑΜΠΕ ο συνταγματάρχης γενικός αρχίατρος Γιώργος Γκούβας, επικαλούμενος στοιχεία που θα παρουσιαστούν στο 24ο Ιατρικό Συνέδριο Ενόπλων Δυνάμεων οι εργασίες του οποίου αρχίζουν στις 18 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Αναφερόμενος στις αρνητικές συνέπειες της κρίσης ο κ.Γκούβας τονίζει ότι η ανεργία και η ευπρόσβλητη εργασία έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των ψυχικών διαταραχών, των προβλημάτων εθισμού και εξάρτησης σε ουσίες, των αυτοκτονιών και της θνησιμότητας από ισχαιμική καρδιοπάθεια.

«Προβλήματα υπάρχουν στη χρηματοδότηση των δημοσιων αλλά και ιδιωτικών συστημάτων υγείας, ενώ ήδη έχει επιβαρυνθεί η λειτουργία των δημόσιων μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας λόγω αυξημένης ζήτησης. Από την άλλη φαίνεται ότι υπάρχουν και κάποια θετικά μηνύματα, όπως συνέβη παλαιότερα σε άλλες χώρες που βίωσαν μεγάλη οικονομική κρίση. Η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος συνήθως οδηγεί τους ανθρώπους σε μείωση στα ποσοστά του καπνίσματος, ενώ έχουν παρατηρηθεί μειώσεις στους θανάτους από αυτοκινητιστικά ατυχήματα δεδομένου ότι ο όγκος της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων πέφτει. Το πιο όμως αισιόδοξο είναι ότι μαθαίνουμε πια να συνεργαζόμαστε, να γινόμαστε πιο δημιουργικοί στην παροχή υγειονομικών υπηρεσιών και στην εκμετάλλευση των ολοένα και μικρότερων κονδυλίων. Μαθαίνουμε να λειτουργούμε καλύτερα σαν ομάδα» προσθέτει ο κ.Γκούβας.


Πηγή http://health.in.gr/

ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΘΕΕ ΜΟΥ ...

Σκηνές απόγνωσης στην Ελλάδα του Μνημονίου – Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τους Γιατρούς του Κόσμου

Ένα παιδί σκαρφαλωμένο τεντώνει το χέρι του για να ανοίξει το καπάκι του σκουπιδοτενεκέ. Αναζητά την τυρόπιτα που πριν λίγο πετάχτηκε από το διπλανό κατάστημα. Ένα ζευγάρι έχει στρέψει το βλέμμα του στον ορίζοντα κοιτάζοντας από μακριά τα παιδιά του να επιστρέφουν στο προσωρινό σπίτι τους. Το παγκάκι τους. Μια 30χρονη γυναίκα που έφτασε με ότο-στοπ περιμένει στο γεμάτο από κόσμο πολυϊατρείο για να κάνει το εμβόλιο στο παιδί της. Το πρωί είχε περάσει από τα συσσίτια για να μπορέσει να το ταΐσει. Ένας άνδρας, γύρω στα 45 σκεπάζεται με την κουβέρτα καθώς ξαπλώνει στο αυτοσχέδιο από χαρτοσακούλες κρεβάτι του στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο. Δάσκαλοι φτάνουν στο κυλικείο για να αγοράσουν και να προσφέρουν στους νηστικούς μαθητές τους πρωινό. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις σοκαριστικές εικόνες της πόλης. Μιας πόλης που δεν βρίσκεται και τόσο μακριά μας, μόλις 10 χιλιόμετρα από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Ο λόγος για το Πέραμα, την περιοχή όπου η ανεργία αγγίζει το 45%, το μεροκάματο έχει μετατραπεί σε είδος προς εξαφάνιση, και η φτώχεια είναι η καθημερινότητα των ανθρώπων.

Μια περιοχή που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αλλά παρουσιάζει συγγενή χαρακτηριστικά, απόρροια των πολιτικών ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜ.ΑΡ. και της τρόικα, έχοντας φτάσει τον πληθυσμό στα όρια της επισιτιστικής κρίσης.

Μια κοινωνία σε ελεύθερη πτώση με τους πολίτες της να αναζητούν τρόπους επιβίωσης ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν συνάνθρωποί μας από τις τρίτες χώρες του κόσμου. Δηλαδή μέσω των φιλανθρωπικών οργανώσεων. Θεσμών που μέχρι πρόσφατα είχαν σκοπό τη στήριξη πολιτών που ζούσαν σε ζώνες καταστροφής και είχαν έρθει μετανάστες στην Ελλάδα…

 «Δεν έχουμε πρωινό για τα παιδιά μας»

Στις αρχές του 2010 η οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου», πήρε την απόφαση να εγκαταστήσει ένα πολυϊατρείο στην περιοχή με κεντρικό στόχο τη προσφορά περίθαλψης κυρίως σε μετανάστες που ήταν ανασφάλιστοι: «Όμως η πορεία και η ζωή μας έδειξε άλλα πράγματα..», σημειώνει αρχικά, μιλώντας στον Δρόμο, η Λιάνα Μαΐλλη, παιδίατρος και υπεύθυνη των προγραμμάτων εμβολιασμού της οργάνωσης, περιγράφοντας τριτοκοσμικές εικόνες μερικά μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της πρωτεύουσας μιας ευρωπαϊκής χώρας η οποία μάλιστα έχει… σωθεί από τους δανειστές της: «Το 80-90% των ανθρώπων που μας επισκέπτονται στο πολυϊατρείο του Περάματος είναι Έλληνες.

Άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους και την ασφαλιστική τους κάλυψη, γεγονός που σημαίνει πως οτιδήποτε χρειαστούν από το ιατροφαρμακευτικό πεδίο πρέπει να το πληρώσουν. Είναι μια εξέλιξη δραματική, που την είδαμε να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας πολύ γρήγορα. Μέσα σε δύο χρόνια έρχονται άνθρωποι που ζούσαν μέχρι χτες μία αξιοπρεπή ζωή. Άνθρωποι που είχαν το σπίτι τους, το αυτοκίνητό τους, άνθρωποι που σίγουρα μέχρι χθες δεν ήταν πλούσιοι, ήταν φτωχοί αλλά πλέον είναι εξαθλιωμένοι. Στο Πέραμα συναντάμε εξαθλιωμένες οικογένειες. Οικογένειες που δεν έχουν να πάρουν γάλα για το παιδί τους. Άνθρωποι που δεν έχουν να κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους ή τρόφιμα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Αυτό που μας συγκλονίζει παράλληλα είναι η διαπίστωση πως είναι άνθρωποι που μέχρι χτες ήταν σαν και εμάς».

Τα περιστατικά φτωχών συμπολιτών μας, ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, ούτε καν να τους δώσουν γάλα, διαδέχονται το ένα μετά το άλλο στην συμβολή των οδών Αριστείδου 5 και Ξενοφώντος. Δυστυχώς η αλήθεια των εικόνων που μας μεταφέρει η ίδια η γιατρός τσακίζει και τους πιο δυνατούς: «’Όταν δίναμε συνταγές για ένα παιδικό φάρμακο και συμβουλεύαμε τους γονείς να το δώσουν στο παιδί μετά το πρωινό, αρκετοί γονείς μας απαντούσαν πως “ξέρετε, δεν παίρνουμε πρωινό γιατί δεν έχουμε για να του δώσουμε”. Τότε αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πως πρέπει να βοηθήσουμε. Μέσα στο 2012 έχουμε δώσει σε άπορες και ανασφάλιστες οικογένειες 10 χιλιάδες κούτες με περιεχόμενο τα απαραίτητα για τη διατροφή τους.

Πολύ διακριτικά, χωρίς ουρές, χωρίς αναμονή για να μην νιώθουν ότι εκτίθενται στα μάτια των άλλων. Έχει συμβεί επίσης να πούμε σε γονείς πως θα πρέπει το παιδί τους να πάει σε νοσοκομείο γιατί δεν μπορούσαμε εμείς να το θεραπεύσουμε, με τη μητέρα να μας απαντά “πως δεν μπορούσε”. Όταν τη ρωτήσαμε “γιατί δεν μπορείτε”, αφού της εξηγήσαμε πως θα επικοινωνούσαμε εμείς με τους γιατρούς του νοσοκομείου για να μην πληρώσει, μας απάντησε πως δεν έχει το 1,40 να πάρει το λεωφορείο…».

Σημείο αναφοράς λόγω των Γιατρών
Το Πέραμα πλέον έχει γίνει ένα σημείο αναφοράς. Εκατοντάδες συνάνθρωποί μας προσεγγίζουν την περιοχή για να δεχτούν τη βοήθεια των γιατρών. Σύμφωνα με τους ίδιους, στη περιοχή καταφθάνουν καθημερινά οικογένειες από όλες τις περιοχές της Αττικής. Από τον Κολωνό, την Κόρινθο, τον Ασπρόπυργο, ακόμη και με… ότο στόπ. Μητέρες, αγκαλιά με τα παιδιά τους, καταφθάνουν στο πολυϊατρείο για ένα εμβόλιο ή γιατί το παιδί τους είναι άρρωστο και δεν έχουν χρήματα για το νοσοκομείο.

«Στην αρχή ντρεπόντουσαν πάρα πολύ να ζητήσουν βοήθεια, ήταν επιφυλακτικοί και κουμπωμένοι», μας εκμυστηρεύεται η κ. Μαΐλλη, διευκρινίζοντας: «Ξέρετε, με αυτή τη στενοχώρια ότι έχουν απολέσει την αξιοπρέπειά τους. Όμως τώρα πλέον, η κατάσταση είναι τέτοια που οι άνθρωποι ζητάνε ανοιχτά βοήθεια -γεγονός θετικό κατά την άποψή μου- και ο καθένας απλώνει το χέρι του. Υπάρχει και συμπαράσταση από παντού, από απλούς ανθρώπους και φορείς για εμβόλια, φάρμακα κ.λπ.».

Ακόμη και αυτές όμως οι οικογένειες, που τα μέλη τους είναι επί σειρά ετών στην ανεργία, χωρίς ασφάλιση και με την ανάγκη βοήθειας από οργανώσεις, φορείς και αλληλέγγυες ομάδες δεν είναι στη χειρότερη μοίρα στο Πέραμα. Πάντα υπάρχει ένα σκαλί χαμηλότερα, όχι στο επίπεδο της αξιοπρέπειας, αλλά της φτώχειας. Ο λόγος για τους νεοάστεγους, με την ιστορία μιας οικογένειας που έμενε μαζί με τα παιδιά της σε παγκάκι να συγκλονίζει. Αυτόπτης μάρτυρας η κ. Μαΐλλη: «Δυστυχώς υπάρχουν και άστεγοι στην περιοχή. Χαρακτηριστικά θυμάμαι μία οικογένεια, την έβλεπα μέχρι την άνοιξη, η οποία είχε δύο παιδάκια και έμεναν όλοι μαζί σε ένα παγκάκι. Δεν ξέρω για πόσο διάστημα συνέβαινε αυτό, αλλά σκεφτείτε πως τα παιδάκια πήγαιναν στο σχολείο και επέστρεφαν στο παγκάκι τους. Κάποια στιγμή νομίζω φιλοξενήθηκαν από την Εκκλησία. Εκτός από άστεγους όμως, έχουμε αρχίσει να βλέπουμε και παιδιά που ανοίγουν κάδους σκουπιδιών για να βρούνε τροφή, όπως μία τυρόπιτα από το τυροπιτάδικο που την πέταξε…»

Δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα
Το κλείσιμο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, πηγή δουλειάς για την πλειοψηφία των μόνιμων κατοίκων του Περάματος, ήταν το πρώτο σημαντικό χτύπημα στην τοπική κοινωνία. Όπως συμβαίνει συνήθως, η σταδιακή αύξηση της ανεργίας, τα μέτρα της συγκυβέρνησης και η έλλειψη εναλλακτικών επιλογών για την επιβίωση έχουν καθηλώσει το πιο δυναμικό κομμάτι του πληθυσμού στην ανεργία και στην ανέχεια. Σύμφωνα μάλιστα με το δήμαρχο της πόλης κ. Παντελή Ζουμπούλη, η ανεργία αγγίζει το 45% ενώ το ποσοστό εκτοξεύεται στο 95% από τους εργαζόμενους που ήταν στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. «Έχουμε ανθρώπους που έχουν από 2 έως και 3 χρόνια να δουλέψουν, άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ, το νερό, ή το τηλέφωνο», υπογραμμίζει ο δήμαρχος μιλώντας στον Δρόμο για τη δραματική καθημερινότητα που εκτυλίσσεται στο Πέραμα: «Η πλειοψηφία των εργαζομένων στο Πέραμα ήταν στη Ζώνη. Δυστυχώς, η ζωή των πολιτών είχε συνδυαστεί και ταυτιστεί μόνο με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα ενώ έχουν κλείσει και συνεχίζουν να κλείνουν καταστήματα που επιβίωναν μέσω αυτής»…

«Η πείνα πλέον είναι ορατή»

Η φτώχεια φαίνεται ξεκάθαρα ακόμη και μέσα στις σχολικές αίθουσες
Με αυτή τη φράση άρχισε η συζήτησή μας με τον κ. Σταύρο Καλλώνη, δάσκαλο στο 8ο δημοτικό σχολείο του Περάματος και μόνιμο κάτοικο της περιοχής τα τελευταία 15 χρόνια, παραθέτοντας παραδείγματα από τις προσωπικές του εμπειρίες στο σχολείο: «Αυξάνονται συνεχώς οι γονείς που δεν έχουν βιβλιάρια για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Το συναντάμε ακόμη και στα πιο απλά ζητήματα. Όπως πχ για να μας δώσουν ένα χαρτί από γιατρό, σύμφωνα με τη νομοθεσία, για τη γυμναστική των παιδιών τους.

Πλέον έχουμε υψηλά ποσοστά παιδιών που δεν έχουν τη δυνατότητα -μέσω της ασφάλισης των γονιών τους- για να πάρουν τη συγκεκριμένη βεβαίωση, με τους γονείς να καταφεύγουν σε άλλους οργανισμούς για να καλύψουν αυτή την ανάγκη. Υπήρξε περίοδος που αρκετοί γονείς μας άφηναν ένα σημείωμα για να αγοράσουμε μία τυρόπιτα στους μαθητές», αναφέρει στο Δρόμο ο κ. Καλλώνης, πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων Κερατσινίου -Περάματος, σημειώνοντας παράλληλα πως οι κινήσεις αλληλεγγύης έχουν αυξηθεί και πολλαπλασιαστεί: «Την φτώχεια τη βλέπεις και τη συναντάς πλέον. Είναι μπροστά σου και φαίνεται ξεκάθαρα ακόμη και στις σχολικές αίθουσες. Στα ρούχα των παιδιών, στα κυλικεία, στους γονείς που έχουν αυτή την απόγνωση της ανεργίας στα πρόσωπα τους. 

Γι αυτό και σε πρόσφατη συζήτηση του Συλλόγου μας, αποφασίσαμε να βρούμε ποιες οικογένειες βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης και να τις βοηθήσουμε μαζί με άλλους φορείς που θα ήθελαν να συνδράμουν στη σταθεροποίηση της διατροφής τους. Δηλαδή π.χ. προσφέρονται κάποιοι εργαζόμενοι από το Λιμάνι του Πειραιά να φέρουν ένα πρωινό γάλα, να το φέρνουν σε μας, στα σχολεία. Κάποιοι άλλοι ανώνυμοι-αλληλέγγυοι από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και των προαστίων που μπορούν να “υιοθετήσουν” κάποιες οικογένειες πηγαίνοντας τρόφιμα σε οικογένειες».

Άστεγοι, πρώην εργαζόμενοι της Ζώνης
 

Στην Αγία Τριάδα για ένα πιάτο φαΐ και σε ξενώνες του Πειραιά για στέγη
Ένας από τους ανθρώπους που έζησαν από κοντά την ακμή και την παρακμή της Ζώνης είναι και ο κ. Τάκης Καραγιαννάκης, πρώην εργαζόμενος στη Ναυπηγοεπισκευαστική, γέννημα-θρέμμα Περαματιώτης, άνεργος ουσιαστικά από το 2008. Σήμερα ελπίζει μέσω των συλλογικών αγώνων να υπάρξει μια συνολική απάντηση στα όσα ζουν οι συμπολίτες του στο Πέραμα: «Από το 2008 έχω κάνει ελάχιστα ημερομίσθια. Το 2011 έκανα 30 μεροκάματα. Υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις και ίσως για κάποιους λίγους, κάπως καλύτερες. Το σίγουρο είναι πως η πλειοψηφία, το 95% των συναδέλφων, είναι περίπου σε αυτή τη κατάσταση», δηλώνει στο Δρόμο ο κ. Καραγιαννάκης, εξηγώντας μας το αδιέξοδο που ζουν εδώ και 4 χρόνια οι πρώην εργαζόμενοι στη Ζώνη: «Από τον Σεπτέμβριο του 2008, όταν κατέρρευσε η Ζώνη, μέχρι σήμερα, ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του καθώς στις καλές εποχές απασχολούσε σχεδόν 4.500 εργαζόμενους σε όλες τις ειδικότητες. Στο Πέραμα άλλες δουλειές -στην ειδικότητά μας- υπήρξε μόνο μία. Η επέκταση του διυλιστηρίου της Πετρόλα που απασχόλησε περίπου 4.000 άτομα, όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Τώρα το έργο βρίσκεται σε αποπεράτωση. Ωστόσο, σε αυτό το έργο, απασχολήθηκαν μόλις 600-700 άνεργοι από τη Ζώνη καθώς το 80% ήταν συνάδελφοι αλλοδαποί στο πλαίσιο της Συνθήκης Μπολκεστάιν με μεροκάματα των χωρών τους, μέσω των δουλεμπορικών γραφείων που υπάρχουν σε ολόκληρη τη Ευρωζώνη», σημειώνει ο ίδιος απογοητευμένος.

Ήδη αρκετοί συνάδελφοί του βρίσκονται σε χειρότερη θέση. Σε 4 χρόνια άλλωστε οι όποιες οικονομίες εξαντλήθηκαν, το επίδομα επίσης, η συνδρομή από συγγενείς και φίλους πάντα έχει όρια και δυστυχώς τα παραδείγματα του κ. Καραγιαννάκη από συναδέλφους του που έχουν φτάσει να ζουν άστεγοι είναι πολλά: «Κάποιοι ζουν από τα συσσίτια. Άλλοι έχουν καταλήξει στην Αγία Τριάδα για ένα πιάτο φαγητό. Υπάρχουν νοικοκυριά που βρίσκονται σε απόγνωση. Υπάρχουν άνθρωποι από το Πέραμα που έμειναν άστεγοι και έφτασαν να μένουν σε ξενώνες του Πειραιά. Άλλοι μένουν σε χώρους της Ζώνης και άλλοι σε εγκαταλελειμμένα εργοστάσια ή αυτοκίνητα». 


Πηγή http://www.inprecor.gr/

Μήνυμα για την Ελλάδα από τον Hordur Torfarson, τον άνθρωπο που άλλαξε την Ισλανδία.

Στο φως τρελές μίζες πολυεθνικών σε δημόσιους λειτουργούς!

Πέντε νέες υποθέσεις δωροδοκίας αξιωματούχων από πολυεθνικές εταιρίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με "ΤΑ ΝΕΑ", δόθηκαν την περίοδο 1997-2008 από πολυεθνικές εταιρίες σε έλληνες δημόσιους λειτουργούς, αξιωματούχους αλλά και ιδιώτες μίζες που ξεπερνούν τα 26,4 εκατ. δολάρια. Και όλα αυτά για να κερδίσουν συμβάσεις στην εγχώρια αγορά.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, πρόκειται για τουλάχιστον πέντε εταιρείες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης με επιχειρηματικές δραστηριότητες στην προμήθεια ιατρικοτεχνολογικού εξοπλισμού, στις τηλεπικοινωνίες, στην αυτοκινητοβιομηχανία και σε εμπόριο καπνού.

Οι εταιρείες αυτές, όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα τόσο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ όσο και της Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς έχουν συνομολογήσει δωροδοκίες ελλήνων αξιωματούχων και τους έχουν επιβληθεί πρόστιμα συνολικού ύψους 350 εκατ. δολαρίων.

Τα στοιχεία που αποτυπώνουν την παράνομη δραστηριότητα των εταιρειών αυτών διαβίβασε ο Γ.Σούρλας στους οικονομικούς εισαγγελείς Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη, οι οποίοι αναμένεται να προχωρήσουν στη διενέργεια προκαταρκτικών εξετάσεων για την αποκάλυψη της ταυτότητας των Ελλήνων που φέρεται να δωροδοκήθηκαν.

Ειδικότερα, πρόκειται για τις εξής εταιρείες:

*Johnson & Johnson-DePuy: Έδωσε 16,4 εκατ. δολάρια σε μετρητά σε δύο Έλληνες την περίοδο 1997-2006 μέσω θυγατρικών και υπαλλήλων της. Ένα μεγάλο μέρος πήγε σε μίζες σε αξιωματούχους του ΕΣΥ και των νοσοκομείων για την «προώθηση» των προϊόντων της. Μέσω του συστήματος αυτού, η Johnson & Johnson κέρδισε 24 εκατ. δολάρια σε πωλήσεις. Πλήρωσε πρόστιμο με συμβιβασμό ύψους 21,4 εκατ. δολαρίων για το ποινικό μέρος και άλλα 48,65 εκατ. δολάρια για το αστικό μέρος.

*Smith & Nephew: Ακόμα μια εταιρεία που παραδέχτηκε πως έδινε μίζες σε γιατρούς και αξιωματούχους του συστήματος περίθαλψης της Ελλάδας. Συνολικά, έδωσε 9,4 εκατ. δολάρια την περίοδο 1998-2006 μέσω offshore εταιρείας που ελεγχόταν από ελληνική εταιρεία διανομής. Της επιβλήθηκε πρόστιμο 16,8 εκατ. δολαρίων για το ποινικό μέρος και 5,3 εκατ. δολαρίων για το αστικό μέρος.

*Comverse Technology: Έδωσε μίζες 536.000 δολαρίων σε Έλληνες την περίοδο 2003-2006. Η εταιρεία κατηγορήθηκε για «ανάρμοστες πληρωμές» μέσω υπαλλήλων της προς τρίτους με τελικό αποδέκτη άτομα που συνδέονται με τον ΟΤΕ για να εξασφαλίσει παραγγελίες.

*Daimler AG: Έδωσε «δεκάδες εκατομμύρια δολάρια» σε μίζες σε 22 χώρες την περίοδο 1998-2008, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Χρησιμοποιούσε offshore, τραπεζικούς λογαριασμούς τρίτων προσώπων και παραπλανητικές τιμολογήσεις. Στις ΗΠΑ, της επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 185 εκατ. δολαρίων!

*Alliance One International: Η εταιρεία καπνού έδωσε μίζα 96.000 δολαρίων σε Έλληνα αξιωματούχο των φορολογικών και τελωνειακών αρχών το 2003. Το κέρδος της ήταν να μειωθεί ο φόρος για την εισαγωγή των προϊόντων της από τα 2,5 εκατ. ευρώ στα 600.000 ευρώ. Για τις ελληνικές μίζες αλλά και τις μίζες που έδωσε σε άλλες χώρες (Κιργιστάν, Ταϊλάνδη, Μαλάουι, Ινδονησία, Κίνα, κοκ) πλήρωσε πρόστιμο 9,45 εκατ. δολάρια για το ποινικό μέρος και 10 εκατ. δολάρια για αστικό μέρος.

Μάλιστα, όπως δηλώνει στην εφημερίδα ο γενικός γραμματέας Διαφάνειας του υπουργείου Δικαιοσύνης Γιώργος Σούρλας "η έρευνα θα συνεχισθεί και για άλλες υποθέσεις που αποκαλύπτουν διαφθορά στην Ελλάδα, είτε ξεκίνησαν από τις ΗΠΆ είτε από άλλες χώρες".


Πηγή http://www.defencenet.gr/

Οι Αργεντινοί σώθηκαν, διότι ξεσηκώθηκαν! (του Χουάν Ραμόν Ρότσα)

Άκουσα το τελευταίο διάστημα, στην Ελλάδα, αναφορές στη μεγάλη κρίση που βασάνισε την Αργεντινή, πριν από μια δεκαετία. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες, αλλά και διαφορές.

Ο κόσμος στην Αργεντινή ακόμη αποφεύγει να προφέρει το όνομα του Μένεμ, που κυβέρνησε στη δεκαετία του ΄90. Ο Μένεμ υποσχέθηκε ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Η πολιτική του έκανε το αντίθετο, διαλύοντας και τη μεσαία τάξη, όπως και την οικονομία. Καταστροφικές αποδείχθηκαν οι συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις κι οι «συνταγές» του ΔΝΤ, τις οποίες εφήρμοζε πιστά ο Μένεμ. Καταστροφική αποδείχθηκε και η ισοτιμία «ένα προς ένα» του νομίσματος, του πέσο, με το δολάριο (1991).

Όλα αυτά οδήγησαν στη χρεοκοπία του κράτους, αλλά η κοινωνία είχε χρεοκοπήσει νωρίτερα. Ο κόσμος εξεγέρθηκε το Δεκέμβριο του 2001 κι ανέτρεψε τέσσερις προέδρους σε 13 ημέρες! Μάλιστα ο ένας, ο Ντε Λα Ρούα, αυτός που έφυγε με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου, δικάζεται το Νοέμβριο. Αυτό είναι μια δικαίωση για τον κόσμο.

Η μεγαλύτερη δικαίωση, όμως, ήταν τα αποτελέσματα της εξέγερσης, χάρη στην οποία η Αργενινή - με πρόεδρο, πλέον τον Κίρσνερ- μπήκε σε ένα διαφορετικό δρόμο και συνήλθε, οικονομικά και κοινωνικά. Είπε «ως εδώ» στο ΔΝΤ και τους δανειστές. Και σώθηκε.

Οι ιδιοσυγκρασίες Ελλήνων και Αργεντινών μοιάζουν. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι οι Έλληνες ακόμη δεν αντιδρούν, αν και τα μέτρα που επιβάλλονται εδώ είναι ακόμη σκληρότερα! Βλέπω, επίσης, μεγαλύτερη ανεργία στην Ελλάδα. Παρατηρώ κάτι ακόμη: Εδώ δεν γίνεται ουσιαστική συζήτηση για τις αιτίες της κρίσης. Ούτε για το πως θα έλθει ανάπτυξη, σε μια «ξεζουμισμένη» χώρα.

Παρατηρώ ανθρώπους που εκτονώνονται βρίζοντας για ασήμαντη αφορμή τον γείτονα, ή τον διπλανό οδηγό στα φανάρια. Δεν ξέρω αν φταίνε τα δελτία ειδήσεων, που ισχυρίζονται διαρκώς πως «δεν γίνεται αλλιώς». Ξέρω όμως ότι κάθε κοινωνία που βιώνει τέτοια περιπέτεια χρειάζεται ελπίδα κι αυτή δεν τη βρίσκεις στη μοιρολατρία. Ούτε στην έχθρα προς το διπλανό.

Χθες η Αργεντινή. Σήμερα η Ελλάδα. Αύριο ίσως κι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Αν δεις σημεία στο χάρτη, είναι απομακρυσμένα μεταξύ τους. Αν ζήσεις όμως την αγωνία εκείνου που μπορεί να χάσει τα πάντα, σε ένα βράδυ, εξ αιτίας μιας κυβερνητικής απόφασης, καταλαβαίνεις πόσο κοντά είμαστε όλοι!


Πηγή http://aristerovima.gr/details.php?id=3728

Η οργή του κ. Μόντι (του Γιάννη Βαρουφάκη)

Σε πρόσφατη δημόσια συζήτηση για την Κρίση του Ευρώ, αμέσως μετά την τοποθέτησή μου, ο προεδρεύων κ. Georges Ugeux είπε εύστοχα ότι το μόνο καλό αυτής της Κρίσης είναι ότι έχει σπάσει το μονοπώλιο των δημοσιογράφων καθώς τώρα πια οι πανεπιστημιακοί έχουμε αρχίσει να συμμετέχουμε ενεργά στην ενημέρωση, μέσα από συνεχή αρθογραφία (λογοδιάρροια θα πούνε, εύστοχα, κάποιοι). Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τελικά καλό αλλά, τέλος πάντων, θα μου επιτρέψετε να επιβεβαιώσω τον καλό συνάδελφο μεταφέροντάς σας σήμερα μια δική μου αποκλειστική πληροφορία από την Ρώμη.

Η πληροφορία αφορά συζήτηση την περασμένη βδομάδα που είχε ο ιταλός πρωθυπουργός με γνωστό μου, έμπιστο, πρόσωπο, το οποίο μου την μετέφερε την Παρασκευή που πέρασε. Η συζήτηση αφορούσε την διελκυστίνδα Γερμανίας-Ισπανίας. Να σας θυμίσω τι συμβαίνει: Τον Ιούνιο, στην Σύνοδο Κορυφής, ο κ. Μόντι έθεσε δυναμικά το θέμα (α) της αποσύνδεσης της τραπεζικής κρίσης από την κρίση χρέους, και (β) της χρηματοδότησης του δημόσιου χρέους της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αφού ο κ. Μόντι εκτέθηκε, και προκάλεσε τον θυμό της κας Μέρκελ, τόλμησαν να τοποθετηυούν υπέρ του πρώτα ο Ραχόι, ο ισπανός πρωθυπουργός, και κατόπιν ο νέος γάλλος Πρόεδρος, ο κ. Ολάντ. Μπροστά σε αυτό το «λατινικό μέτωπο», η κα Μέρκελ έκανε πίσω. Έτσι είχαμε την συμφωνία του Ιουνίου – τη μοναδική συμφωνία, από τότε που ξέσπασε η Κρίση, που είχε μια λογική και υποσχόταν πειστικά να βοηθήσει στην καταπολέμισή της. Τι προέβλεπε;

Προέβλεπε (α) ότι οι ισπανικές τράπεζες, σε πρώτη φάση και αργότερα κι άλλες, θα επανακεφαλαιωποιηθούν με κεφάλαια του EFSF-ESM τα οποία δεν θα καταγραφούν στο δημόσιο χρέος της Ισπανίας (δίνοντας αναγκαίες ανάσες στην Μαδρίτη), και (β) ότι Ισπανία και Ιταλία θα χρηματοδοτούνταν άμεσα (με αγορές ομολόγων στην πρωτογενή αγορά) από το EFSF-ESM.

Τους καλοκαιρινούς μήνες που πέρασαν, η Γερμανία έκανε ό,τι μπορούσε για να ακυρώσει την συμφωνία αυτή. Ως προς το μέρος (α) της συμφωνίας, η γερμανική πλευρά επιμένει ότι αυτή η άμεση επανακεφαλαιωποίηση δεν μπορεί να γίνει πριν ενοποιηθεί το σύστημα επιτήρησης των τραπεζών της Ευρωζώνης (την ίδια ώρα που επιχειρηματολογεί εναντίον της ενοποίησής του!). Ως προς το (β), το πρόβλημα είναι ότι το EFSF-ESM απλά δεν διαθέτει τα αναγκαία κονδύλια για να βοηθήσει στην αναχρηματοδότηση των 3 τρις χρέους της Ιταλίας και της Ισπανίας. Για αυτό τον λόγο, στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι, παρουσίασε το νέο πρόγραμμα ΟΜΤ αγοράς ομολόγων της Ισπανίας και της Ιταλίας στη δευτερογενή αγορά (βοηθώντας έτσι στην σμίκρυνση των spreads των χωρών αυτών, μια σμίκρυνση που το EFSF-ESM δεν έχει τους πόρους να πετύχει).

Όμως, για να μπορέσει ο κ. Ντράγκι να πείσει τον Γερμανό κ. Άσμουσεν (μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ) να προσυπογράψει αυτό το πρόγραμμα, το ΟΜΤ, αναγκάστηκε να δεσμευτεί ότι για να γίνουν αυτές οι αγορές ισπανικών και ιταλικών ομολόγων, Ιταλία και Ισπανία πρέπει να αποδεχθούν από ένα Μνημόνιο έκαστη.

Η Ρώμη και η Μαδρίτη όμως αρνούνται να αιτηθούν Μνημονίου καθώς Μόντι και Ραχόι είναι έξαλλοι με την κα Μέρκελ. Γιατί; Επειδή τους ζητά να αποδεχθούν Μνημόνιο αλά ελληνικά παρά το γεγονός ότι έχει πάρει πίσω την συμφωνία της περί άμεσης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τους από το EFSF-ESM – κάτι που καταδικάζει Ιταλία και Ισπανία σε μια τύχη ανάλογη με την δικής μας (εφόσον τελικά τα κεφάλαια που θα πάρουν οι τράπεζές τους προστεθούν στο δημόσιο χρέος τους).

Κάπως έτσι προέκυψε το σημερινό αδιέξοδο: Η Ισπανία, που έχει πιο άμεσο πρόβλημα από την Ιταλία, αρνείται να αιτηθεί Μνημόνιο (που αποτελεί προαπαιτούμενο για την ενεργοποίηση του προγράμματος ΟΜΤ εκ μέρους της ΕΚΤ υπέρ των ισπανικών ομολόγων) όσο η Γερμανία απαιτεί τα έξοδα επανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών να καταγραφούν στο ισπανικό δημόσιο χρέος.

Το ερώτημα είναι: Ποιος θα υποχωρήσει πρώτος; Ο κ. Ραχόι, αποδεχόμενος ένα ισπανικό Μνημόνιο χωρίς να ενεργοποιηθεί η Συμφωνία του Ιουνίου, με τα έξοδα επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών να βαραίνουν το εθνικό χρέος, και την τραπεζική κρίση να ενισχύει την κρίση χρέους; Ή η κα Μέρκελ, αποδεχόμενη στην πράξη την Συμφωνία του Ιουνίου – την οποία συστηματικά υπονομεύει η γερμανική πλευρά από τότε που την υπέγραψε;

Αυτό είναι το μέγα ερώτημα των ημερών. Από την δική του μεριά, ο κ. Μόντι παρακολουθεί αυτό το δράμα με κομμένη την ανάσα. Έχει στηρίξει όλη του την πολιτική, έχει βάλει όλα του τα αυγά, στο καλάθι της Συμφωνίας του Ιουνίου. Ξέρει ότι αν ο κ. Ραχόι υποχωρήσει πρώτος, η Συμφωνία του Ιουνίου μας τελείωσε – και μαζί με την Συμφωνία του Ιουνίου «τελειώνει» και ο γιγάντιος αγώνας που δίνει μήνες τώρα να μην πτωχεύσει η Ιταλία – να παραμείνει εκτός του κλειού της τρόικας και των δεινών που 3 χρόνια τώρα γνωρίζουμε τόσο καλά στην Ελλάδα.

Και γιατί είναι οργισμένος ο κ. Μόντι; Αρχικά είχε απογοητευτεί από την κα Μέρκελ και ιδίως από τον υπουργό της επί των οικονομικών, τον κ. Schauble. Χαρακτηριστικά είπε στον συνομιλητή μου: «Δεν περίμενα να ανταμείψουν τις προσπάθειές μου έτσι.» Όμως δεν είχε νιώσει οργή απέναντι στην γερμανική κυβέρνηση. Οργή ένιωσε (τουλάχιστον την περασμένη εβδομάδα) απέναντι στον κ. Ραχόι, στον ισπανό ομόλογό του. Γιατί; Επειδή ήταν σίγουρος ότι ό ισπανός πρωθυπουργός τελικά θα ενδώσει στην Γερμανία, αποδεχόμενος Μνημόνιο χωρίς την ενεργοποίηση της Συμφωνίας του Ιουνίου. Τα λόγια του, που μου μετέφερε ο συνομιλητής του, ήταν: «Δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη.
 Τον Ιούνιο με τα χίλια ζόρια συμπαραστάθηκε στην προσπάθειά μου να μην καταγραφούν τα κεφάλαια που θα πάρουν οι τράπεζές του στο χρέος του. Φοβάμαι πολύ ότι τώρα, παρόλο που η Ισπανία θα καταστραφεί αν κάνει κάτι τέτοιο, είναι έτοιμος να προσκυνήσει.»

Αυτά τα ολίγα για να ξέρουμε τι συμβαίνει στην κεντρική σκηνή του δράματος.


Πηγή http://www.protagon.gr/

Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Τίποτε δεν υπάρχει στον κόσμο, πιο ολέθριο, πιο καταστροφικό από το χρήμα.  Γι αυτό γίνονται οι πιο άγριοι, οι πιο ματωβαμένοι πόλεμοι που ρημάζουν τον τόπο,  και αυτό ξεσπιτώνει τους ανθρώπους από τα σπίτια τους για να τους βυθίσει στην καταστροφή.  Το χρήμα είναι εκείνο που λερώνει με τη βρωμερή ακαθαρσία του αίσχους τις πιο αγνές παρθενικές ψυχές για να τις εξαφανίσει ολότελα αργότερα.

Το χρήμα ανάγκασε τον κόσμο να γίνει πανούργος και ασεβής, κι όσοι πουλήθηκαν με χρήμα για να κατορθώσουν τους πιο πρόστυχους και αισχρούς σκοπούς, αυτοί δεν μπορεί, παρά μια μέρα,
να πληρώσουν τα σπασμένα.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ - ΑΝΤΙΓΟΝΗ


Πηγή http://thalamofilakas.blogspot.gr/

"Οὐδὲν γὰρ ἀνθρώποισιν οἷον ἄργυρος κακὸν νόμισμ’ ἔβλαστε"

Μετάφραση: "Γιατί κανένας θεσμός σαν το χρήμα δεν φύτρωσε ανάμεσα στους ανθρώπους τόσο ολέθριος" - ΣΟΦΟΚΛΗΣ