Το βίντεο που δεν θέλει κανένας τους να δούμε! Η Ισλανδία μας δείχνει τον δρόμο.

Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι χώρες της Ευρωζώνης, υποστηρίζει, σε συνέντευξή του στην Deutsche Welle, ο πρόεδρος της χώρας Όλαφουρ Γκρίμσον.

Η Ισλανδία ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και η κατάσταση της οικονομίας της, τότε, ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας.

Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, καθώς η οικονομία αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.

«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν»

«Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία», είπε στη συνέντευξή του ο κ. Γκρίμσον.

«Επιδιώξαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη και παράλληλα να αλλάξουμε τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων. Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης», προσέθεσε.

Δηλαδή, η Ισλανδία δεν έκανε τίποτε για να διασώσεις τια τράπεζές της, όπως τονίζει ο κ. Γκρίμσον, εξηγώντας τους λόγους:

«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τις τράπεζες από άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη θα πρέπει να χρεοκοπούν. Σε διαφορετική περίπτωση τους δημιουργούμε την εντύπωση πως μπορούν να παίρνουν μεγάλα ρίσκα χωρίς ευθύνη. Δεν γίνεται όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν μεγάλα κέρδη και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει τον λογαριασμό».

«Στηρίξαμε το κράτος πρόνοιας»

Ο κ. Γκρίμσον δεν κρύβει ακόμα ότι επικρίθηκε έντονα η ισλανδική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον ισλανδικό δρόμο.

Ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης.

«Φυσικά και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας νόμισμα. Προχωρήσαμε στην υποτίμηση της κορώνας και αυτό ήταν σημαντικό», σημείωσε ο Ισλανδός πρόεδρος.

«Ωστόσο», προσέθεσε, «όλες οι άλλες κινήσεις που κάναμε δεν είχαν σχέση με την υποτίμηση. Στηρίξαμε το σύστημα πρόνοιας. Δώσαμε τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και φτιάξαμε άλλες. Αυτά θα τα κάναμε ακόμη και εάν ήμασταν μέλος της Ευρωζώνης», συμπλήρωσε.

Πηγή κειμένου: http://news.in.gr/

Ισλανδία: Δικαιώθηκε σχετικά με την χρεοκοπία της τράπεζας Icesave

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών δικαίωσε την Ισλανδική κυβέρνηση, καθώς έκρινε τελεσίδικα ότι δεν είναι υποχρεωμένη να αποζημιώσει Βρετανούς και Ολλανδούς καταθέτες που έχασαν χρήματα όταν χρεοκόπησε η ισλανδική τράπεζα Icesave το 2008. 

Η απόφαση αναμενόταν για να γίνει γνωστό αν οι χρεοκοπημένες τράπεζες πρέπει ή όχι να διασώζονται με δημόσιο χρήμα. Μετά την χρεοκοπία της μεγαλύτερης ιδιωτικής τράπεζας της χώρας, της Landsbanki, η Ισλανδία αναγκάσθηκε να εθνικοποιήσει επειγόντως το τραπεζικό σύστημά της, χωρίς να μπορεί να απαντήσει στις ανησυχίες των καταθετών της Icesave, μιας on-line τράπεζας θυγατρικής της Landsbanki την οποία προτιμούσαν οι Βρετανοί και οι Ολλανδοί αποταμιευτές. Την εποχή του κραχ, η Icesave είχε καταθέσεις σχεδόν 4 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Ιρλανδίας είχαν αποζημιώσει τότε πλήρως τους αποταμιευτές της Icesave και στη συνέχεια είχαν στείλει το λογαριασμό στο Ρέικιαβικ.

Όμως το 2010 και στη συνέχεια το 2011 οι Ισλανδοί είχαν αρνηθεί με δημοψήφισμα τις ρυθμίσεις της αποζημίωσης που είχαν συμφωνηθεί με το Λονδίνο και τη Χάγη, υποστηρίζοντας δεν έχουν τη νομική υποχρέωση να αναλάβουν τις ζημιές μιας ιδιωτικής τράπεζας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε στο δικαστήριο της AELE για παραβίαση της ευρωπαϊκής οδηγίας σχετικά με την εγγύηση των καταθέσεων, η οποία υποχρεώνει να εξασφαλίζεται ένα ελάχιστο 20.000 ευρώ σε κάθε καταθέτη μιας τράπεζας που χρεοκοπεί.

Πηγή  http://euractiv.gr/

Δεν σε ρώτησα αυτό Κατερίνα (του Κώστα Βαξεβάνη)

Ένα από τα πιο πετυχημένα ανέκδοτα που κυκλοφορεί το τελευταίο διάστημα είναι αυτό με την Κατερίνα. Κάποιος τύπος πάει σε ένα μπαρ, βλέπει μια κοπέλα στη μπάρα και κάθεται δίπλα της. Παραγγέλνει ποτό και γυρνάει με ύφος προς το μέρος της. «Τι θα γίνει, Κατερίνα, θα κάνουμε σεξ σήμερα;» τη ρωτάει. Αυτή γουρλώνει τα μάτια και όλο απορία του απαντάει: «μα δεν με λένε Κατερίνα». Αυτός με φυσικότητα της ανταπαντάει: «δεν σε ρώτησα αυτό».

Δεν θέλω να υπονοήσω τίποτα για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά οφείλω να ομολογήσω την αμαρτία μου. Όταν τον άκουγα στη Βουλή να παραληρεί για το πόσα πρόσφερε στη χώρα, και πόσο κακός και εμμονικός είμαι απέναντί του, την ώρα που έπρεπε να απαντήσει απλά και ξεκάθαρα για όσα τον κατηγορούσαν, μου ερχόταν να του πω «δεν σε ρώτησα αυτό Κατερίνα».

Η Κατερίνα-Βενιζέλος  -ή αν θέλετε ο Βενιζέλος που το παίζει αθώα Κατερίνα-  συστηματικά λειτουργεί με εκείνον τον παλαιοκομματικό τρόπο που εγκαινιάστηκε από τον Μένιο Κουτσόγιωργα και αγκάλιασε όλη την πολιτική ζωή της χώρας επί δεκαετίες. Όταν συλλαμβάνεσαι «κλέπτων οπώρας», αντιστρέφεις τα διλήμματα, μιλάς για σκοπιμότητες, για μένος εναντίον σου, για βεντέντες, για πολιτικές διώξεις. Δεν είσαι εσύ ο παραβάτης, οι άλλοι είναι που θέλουν να σε εξοντώσουν.

Η ίδια λογική διέπει την επιχειρηματολογία και τη γραμμή αντίστασης του Άκη Τσοχατζόπουλου. Κάποιοι θέλουν την πολιτική του εξόντωση και στήνουν μια πλεκτάνη. Δεν είναι αυτός που έπαιρνε μίζες, προς Θεού. Αν αναρωτιέστε τώρα τι σχέση έχουν ο Άκης με τον Βενιζέλο, εκτός του ότι κυβέρνησαν επί δεκαετίες αυτή τη χώρα, στο ίδιο κόμμα, με την ίδια πολιτική, ο Βενιζέλος είναι αυτός που αθώωσε τον Άκη στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, υποστηρίζοντας πως οι λογαριασμοί με τις offshore είναι αριθμοί τηλεφώνων. Μετά την «αθώωση» Άκη, απαίτησε μάλιστα από όσους τον κατηγορούσαν να ζητήσουν συγνώμη από τον Τσοχατζόπουλο.

Άρα, η τακτική αυτή του ανεστραμμένου ερωτήματος και της επιθετικής τακτικής δεν είναι προιόν «ευφυίας» Βενιζέλου, αλλά παλιάς τακτικής. Τόσο παλιάς όσο και ο κόσμος. Στη βάση λοιπόν αυτής της τακτικής, ο Βενιζέλος δεν πρέπει να απολογηθεί για τίποτα, γιατί οι κατήγοροί του είναι εμμονικοί, έχουν βεντέτα μαζί του, θέλουν να τον εξολοθρεύσουν. Προφανώς και δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά. Ο Βενιζέλος μπορεί και μόνος του να αυτοεξολοθρευτεί, ρίχνοντας στον γκρεμό μαζί με το ογκώδες «εγώ» του και τον πολιτικό του χώρο, του οποίου αναμφίβολα είναι ο τελευταίος αρχηγός.

Η φημολογούμενη «ευφυία» του τελευταίου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έφτασε ως το σημείο να κάνει αυτό που όλοι (ακόμη και οι ανόητοι) κάνουν. Να κατηγορήσει αυτούς που τον κατηγορούν. Ταύτισε το HOT DOC με έναν πολιτικό χώρο και εμένα με μια ψυχολογική συμπεριφορά, για να παρουσιάσει όσα έχουν αποκαλυφθεί ως αποτέλεσμα προσωπικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων.

Είναι δεδομένο πως με τον Βενιζέλο, δεν μας χωρίζει τίποτα άλλο εκτός από αυτά που έχει κάνει σε αυτή τη χώρα. Νομικά εκτρώματα, εξυπηρέτηση συμφερόντων συγκεκριμένων ομάδων, πολιτικές αλχημείες και καταδίκη της χώρας σε λιτότητα και καταστροφή. Η συνεχής αναφορά στο πρόσωπό του, σχετίζεται με το γεγονός ότι συστηματικά  βρίσκεται πίσω από οτιδήποτε ακουμπάει η δημοσιογραφική έρευνα. Παντού υπάρχει ένας Βενιζέλος.

Για τον Ευάγ. Βενιζέλο, όλα αυτά αποτελούν εμμονή. Η αλήθεια, η αναζήτησή της, δεν είναι εμμονή. Είναι υποχρέωση του δημοσιογράφου. Υποχρέωση του πολιτικού είναι να απαντάει στον δημόσιο έλεγχο. Ακόμη και αν είναι άδικος. Είναι κάτι που ο Βενιζέλος συστηματικά δεν κάνει, προτιμώντας το προστατευμένο περιβάλλον των οικείων Μέσων Ενημέρωσης τα οποία το πολύ πολύ να του αποδώσουν ευθύνη μέσω του προπατορικού αμαρτήματος. Τίποτα άλλο.

Αν επιμένει ωστόσο να χαρακτηρίζει τη δημοσιογραφική έρευνα εμμονή, με μεγάλη μου χαρά να το αποδεχθώ. Αλλά επιμένω, «δεν σε ρώτησα αυτό Κατερίνα».

Πηγή http://www.koutipandoras.gr/

Πρετεντέρης: Παραδοχή Παραπληροφόρησης

Παραθέτουμε ΑΥΤΟΥΣΙΑ την συνέντευξη που έδωσε ο "δημοσιογράφος" Γιάννης Πρετεντέρης στην ηλεκτρονική εφημερίδα iefimerida όπου και παραδέχεται ανοιχτά ότι παραπληροφορούσε τους πολίτες για την βιωσιμότητα του χρέους το 2010.  Από την πλευρά μας κανένα σχόλιο, σας αφήνουμε να βγάλετε μόνοι τα συμπεράσματα σας.

http://irakleios-oionos.blogspot.gr/
 
+++

Ο Γιάννης Πρετεντέρης μιλάει αποκλειστικά στο iefimerida.gr για το νέο του βιβλίο και δανείζεται αυτή τη φράση του Πολ Νιούμαν «Οποιος δεν έχει εχθρούς δεν έχει χαρακτήρα», ίσως γιατί αισθάνεται ότι του ταιριάζει γάντι. Μας μιλάει με διάθεση αυτοκριτικής για τη σχέση του με την πολιτική και τους πολιτικούς, για το ΜEGA, την ολιγαρχία, τον φόβο, το μίσος και για την κριτική που δέχεται.

Αφορμή για τη συνέντευξη με τον γνωστό δημοσιογράφο του Mega και των εφημερίδων του ΔΟΛ, ήταν το βιβλίο του «Ο Ψυχρός Εμφύλιος/ Τα πρόσωπα & τα γεγονότα που διέλυσαν μια χώρα»(εκδόσεις Πατάκη) όπου μιλάει για τα χρόνια της κρίσης από το 2009. Εκκινεί περίπου ως εξής: «πριν από τρία χρόνια, όταν η Ελλάδα έπεσε στα χέρια των τυχαίων. Κι αμέσως μετά βρέθηκε στο στόχαστρο των τυχάρπαστων».

Αρθρογραφείτε καθημερινά, βρίσκεστε καθημερινά στην τηλεόραση. Δεν καλύπτετε απλώς την επικαιρότητα, είστε μέρος της. Γιατί γράψατε και αυτό το βιβλίο;
Ακριβώς επειδή ζω την επικαιρότητα πρώτο τραπέζι πίστα, αισθάνομαι την ανάγκη όταν υπάρχει ένα μεγάλο θέμα να πάρω μια απόσταση, να ξαναελέγξω και τον εαυτό μου και αυτά που έγραφα, να ξαναδώ τα πράγματα σε πιο ψύχραιμη προοπτική. Μην αμφιβάλετε ότι ζώντας μέσα σε αυτή την κατάσταση - όπως ακριβώς την περιγράψατε- δεν έχεις πάντα τη δυνατότητα να έχεις πλήρη απόσταση, ούτε είσαι και ο Πάπας που ότι πεις ισχύει. Το βιβλίο είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας.

Αυτοκριτικής;
Και αυτοκριτικής, όμως υπάρχουν ελαφρυντικά. Ο μέσος Έλληνας δημοσιογράφος βουτήχτηκε σε αυτή την ιστορία, χωρίς να έχει την απαραίτητη τεχνική να τη χειριστεί σωστά.

Δίνετε και στον εαυτό σας ελαφρυντικό όμως, με δεδομένη την εμπειρία που διαθέτετε; Δεν είστε ο μέσος δημοσιογράφος...
Η μάνα μου συνέχεια μού λέει «βρε παιδί μου τόσα χρόνια σε σπούδαζα οικονομικά και τι κάνεις; Τίποτα». Ε, τώρα τα χρειάστηκα. Η αλήθεια είναι ότι είχα καλύτερη τεχνική επάρκεια από άλλους για να γνωρίζω το αντικείμενο, αλλά και πάλι, δεν το έπαιζα στα δάχτυλα.

«Υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο»

Ποια είναι τα βασικά στοιχεία αυτής της αυτοκριτικής κύριε Πρετεντέρη;
Φωνάξαμε «Λύκος» περισσότερες φορές από όσες έπρεπε τα μέσα ενημέρωσης. Το δεύτερο είναι ότι δεν τα είπαμε όλα, μέσα από μια ηλίθια αίσθηση εθνικού, δημόσιου συμφέροντος.

Πείτε μου ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, παρακαλώ.
Η αναδιάρθρωση του χρέους: όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι το 2010 έλεγαν όλοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο και εμείς δεν τους απαντούσαμε «όχι, δεν είναι!». Δεν τους λέγαμε ότι αυτά είναι βλακείες. Αυτό ήταν μια αυτοσυγκράτηση.

Δική σας αυτοκριτική;
Δική μου. Δεν μας επιβάλλουν πράγματα. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση...

Τι σας οδήγησε σε αυτή την αυτοσυγκράτηση;
Εμένα λειτούργησε μια πίεση από συνανθρώπους προκειμένου να το πάμε μαλακά το θέμα και κυρίως μια αίσθηση ότι είναι μια κρίσιμη στιγμή. Έπρεπε να σκεφτώ το δημόσιο συμφέρον και όχι να βγω και να φωνάζω. Λάθος μου μπορεί να ήταν... Θεωρώ όμως ήταν σωστή η στάση μου στις εκλογές του 2009 που τους έλεγα: «λεφτά δεν υπάρχουν». Με κατηγόρησαν τότε ότι δεν θέλω να γίνει πρωθυπουργός ο Παπανδρέου. Τους έλεγα «κουταμάρες είναι αυτά που λέτε, λεφτά δεν υπάρχουν». Με κατηγόρησαν ότι με συμβουλεύει ο Καραμανλής και επέμενα: «κουταμάρες, πάντως λεφτά δεν υπάρχουν». Από το μνημόνιο ως τον Απρίλη του 2010 όταν ετέθη για πρώτη φορά ανοιχτά το θέμα της διαπραγμάτευσης από τον Σημίτη (και μας νομιμοποίησε να βγούμε και να πούμε «ναι, έχει δίκιο ο άνθρωπος»), δεν είχαμε πει κουβέντα. Για ένα δεκάμηνο υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Τρίχες: δεν ήταν. Εγώ δεν το έλεγα αυτό, απλώς δεν αντέκρουσα όσους το έλεγαν.

Έχετε μετανιώσει για τη στάση σας στο θέμα του χρέους;
Ίσως θα έπρεπε κάποια πράγματα να τα πω... Άλλα, τα είπα βέβαια. Το θέμα της ανάπτυξης ας πούμε: από την πρώτη στιγμή είπα ότι το μνημόνιο είναι υφεσιακό και ουδείς μπορεί να με διαψεύσει σε αυτό. Το θέμα του χρέους θα μπορούσα να το έχω πει, ναι... Μια άλλη κριτική είναι ότι οδηγηθήκαμε πολλές φορές σε σύγκρουση με κοινωνικές ομάδες, όπως τους οδηγούς ταξί. Είχε γίνει θέμα εκ του μη όντος. Μας έλεγαν ότι είναι απαίτηση της τρόικας και στη συνέχεια απεδείχθη ότι δεν είναι. Εκεί, υιοθετήσαμε πολύ εύκολα μια άποψη που δεν ήταν αλήθεια.

«Έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά με τον Παπακωνσταντίνου»

Είστε αυστηρός με τον Ραγκούση για αυτό το θέμα στο βιβλίο, ενώ αντίθετα με τον Παπακωνσταντίνου είστε ελαστικός.
Ακόμα μέσα μου δεν έχω κατορθώσει να ερμηνεύσω την περίπτωση Παπακωνσταντίνου. Είχε όλα τα προσόντα, την αμέριστη υποστήριξη του Παπανδρέου και κατάφερε να είναι ο χειρότερος υπουργός οικονομικών που έχει περάσει ποτέ, με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο. Μην προσθέσω και τα τελευταία με τη λίστα Λαγκάρντ... Έχω σηκώσει τα χέρια με τον Παπακωνσταντίνου, μου είναι αδύνατο να τον ερμηνεύσω.

Έχετε μιλήσει τελευταία μαζί του;
Πριν από τρεις μήνες περίπου. Τι να πάρω και να του πω; Για έναν άνθρωπο που είναι στο στόχαστρο μιας υπόθεσης, έχω μια κατανόηση. Είναι σε δύσκολη θέση δεν μου αρέσει να πυροβολώ τα ασθενοφόρα.

Την Δευτέρα που μίλησε στην Έλλη Στάη ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εσείς επιλέξατε να κάνετε μια εκπομπή με Αρναούτογλου, Μπέζο και άλλους καλλιτέχνες για την πολιτική. Σας ασκήθηκε κριτική για αυτή την επιλογή σε μια κορυφαία πολιτική στιγμή.
Και τους κερδίσαμε. Άνετα. Άνετα. Την εκπομπή την είχα σχεδιάσει πολύ πριν, ήταν μια ιδέα της Μυρτώς Λοβέρδου, δεν είχε σχέση με τον Παπακωνσταντίνου. Ξέρετε, βασική αρχή της τηλεόρασης είναι ότι όταν κάποιος έχει ένα πολύ ισχυρό προϊόν, εσύ βγάζεις ένα άλλο προϊόν. Όταν ο ένας έχει Ολυμπιακό- Παναθηναϊκό, εσύ δεν βάζεις Πανιώνιο- Ατρόμητο Αθηνών. Πάντως μου βγήκε καλά αυτή η εκπομπή.

«Όταν ο Μιχαλολιάκος πήγε στο Μega»

Με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα τι σχέσεις είχατε πριν τις εκλογές.
Καμία.

Είναι δυνατόν;
Δεν έχω σχέση με κανένα κόμμα. Κοιτάξτε, δεν έχω πρόβλημα με κανέναν πλην αυτών που είναι οφθαλμοφανώς χυδαίοι. Και δεν θέλω να έχω πολλά πολλά με την Χρυσή Αυγή. Μια φορά είχε μπουκάρει το '95 σε μια εκπομπή μου στον Αντ1 ο Μιχαλολιάκος και διέκοψα επιτόπου την εκπομπή.

Στο βιβλίο αναφέρετε «ομολογώ εξεπλάγην που αρκετοί συνάδελφοι στην τηλεόραση αντιμετώπισαν το ζήτημα της Χρυσής Αυγής με επιπολαιότητα, για να μην πω εμπορική ιδιοτέλεια». Είναι η εποχή που ο Μιχαλολιάκος έδωσε συνέντευξη στο Μega.
Τη θυμάμαι τη συνέντευξη του Μιχαλολιάκου. Το πρόβλημά μου δεν είναι το πρόσωπο, ποιοι δημοσιογράφοι το έκαναν. Πιστεύω ότι εκείνη την εποχή επικράτησε η άποψη ότι η Χρυσή Αυγή πουλάει και να την βγάλουμε για να πουλήσουμε. Δεν έχω την αίσθηση ότι είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα που μας ενδιαφέρουν οι απόψεις του για το ευρώ και την παγκοσμιοποίηση. Θα την καλέσω την Χρυσή Αυγή αν δημοσιογραφικά υπάρχει κάποιο θέμα που να τη συνδέει ευθέως. Αν κατηγορηθεί ο Μιχαλολιάκος πως έδειρε πέντε βουλευτές, προφανώς θα πάρω την άποψή του Μιχαλολιάκου. Δεν με ενδιαφέρει όμως η άποψη της Χρυσής Αυγής για τα θέματα της κοινωνίας.

Σας ενόχλησε που μίλησε ο Μιχαλολιάκος στο Μέγκα τον Μάιο;
Κοιτάξτε, έχω μάθει να μην με ενοχλεί τίποτα. Εγώ δεν το έκανα πάντως. Και δεν θα το έκανα. Όπως δεν μου αρέσει να με ελέγχουν, έτσι ο καθένας από εμάς κάνει ελευθέρως τις εκπομπές του. Είμαστε ένα πολυφωνικό κανάλι, ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει. Αλλά δεν είναι η δουλειά μας το ξεκατίνιασμα: τι εννοούσε η Στάη για τον Πρετεντέρη, τι λέει ο Πρετεντέρης για την Τρέμη κ.ο.κ.. Δεν με ενδιαφέρει αυτό το παιχνίδι. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω γράψει για δημοσιογράφο. Εγώ δεν θα τον καλούσα τον Μιχαλολιάκο και δεν τον κάλεσα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω δίκιο εγώ.

«Όταν ψυχράνθηκαν οι σχέσεις μου με τον Παπανδρέου»

Το βιβλίο σας είναι ουσιαστικά η πολιτική νεκρολογία του Παπανδρέου.
Χρειαζόταν; (χαμογελάει)

Η θέση σας για τις ευθύνες του είναι απόλυτη και δεν λείπουν οι σκληροί χαρακτηρισμοί.
Πιστεύω ότι δεν ήταν νομοτελειακή η καταστροφή της χώρας. Δεν ήμασταν οι διεφθαρμένοι, οι κλέφτες, τα λαμόγια που αργά ή γρήγορα, όπως στα Σόδομα και τα Γόμαρα θα έριχνε ο Θεός φωτιά να μας κάψει. Πιστεύω ότι η χώρα καταστράφηκε γιατί συγκεκριμένοι άνθρωποι, πήραν συγκεκριμένες αποφάσεις, τη συγκεκριμένη στιγμή. Η καταστροφή μιας χώρας έχει ονοματεπώνυμα, για να μην πω μόνο ένα. Δεν μας χτύπησε ο τυφώνας Κατρίνα . Συγκεκριμένες αποφάσεις μας χτύπησαν. Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε με ονοματεπώνυμα για να μη μένουμε στη γενική ιστορία ότι φταίει η μεταπολίτευση. Δεν φταίει η μεταπολίτευση που ο Καραμανλής διόρισε 70.000 ανθρώπους στο δημόσιο. Δεν φταίει η μεταπολίτευση που δεν πήγε να δανειστεί ο Παπανδρέου πριν το 2010. Ε, δεν φταίει η μεταπολίτευση που χρειάστηκε επτά μήνες για να καταλάβει ο Παπανδρέου τι συμβαίνει.

Γνωρίζω είχατε καλή σχέση με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Πολύ, πολύ, είχαμε χρόνια φιλική σχέση... Σε προσωπικό επίπεδο μου είναι πάντα ένα πολύ συμπαθητικό πρόσωπο. Στην περίπτωσή του λειτούργησε το «αρχή άνδρα δείκνυσι». Είναι άνθρωπος καλών προθέσεων και ευγενής. Αμφισβητώ εκ του αποτελέσματος την επάρκειά του να κάνει τη δουλειά για την οποία είχε εκλεγεί.

Πότε αρχίσατε να το βλέπετε αυτό;
Από τις εκλογές του 2007 άρχισα να έχω φοβερές επιφυλάξεις για το πόσο μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά.

Του το είπατε;
Είχαμε μιλήσει πολλές φορές, του έλεγα τις επιφυλάξεις μου για πολλά θέματα. Δεν αρέσει στους πολιτικούς να τους λες ότι κάνουν λάθος. Οι σχέσεις μας ψυχράνθηκαν ακριβώς για αυτό το λόγο. Οι πολιτικοί έχουν μάθει να έχουν αυλές, να έχουν έναν κύκλο ανθρώπων που τους λέει «τι καλά που τα λες». Δυστυχώς οι Παπανδρέου, ίσως και από οικογενειακή παράδοση, το έχουν λίγο πιο έντονα. Πάντα στις σχέσεις μου με τους πολιτικούς – ακόμη και με αυτούς που έχω στενές προσωπικές σχέσεις- διατηρώ μία απόσταση ασφαλείας. Ποτέ δεν έχω πάρει δημόσιο αξίωμα, δεν έχω μπει σε επιτροπή, αν και μου έχει προταθεί πολλές φορές, από πολλά κόμματα. Ποτέ δεν έχω πάρει δημόσιο χρήμα. Η μόνη μου δημόσια θέση ήταν επί 4 χρόνια ήμουν στο Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου επί Νίκου Κούρκουλου. Ήταν η μόνη δημόσια δραστηριότητα που έχω αναπτύξει και το έκανα με χαρά γιατί αγαπώ την τέχνη, αγαπώ το θέατρο.

Έχετε διατηρήσει κάποια σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό;
Βρεθήκαμε το καλοκαίρι στην Πάτμο και φάγαμε μαζί. Μια χαρά, οι κόρες μας είναι φίλες. Δεν μου έκανε, ούτε του έκανα κάτι προσωπικά.

«Η χαζοχαρούμενη παρέα του... λεφτά υπάρχουν»

Κατηγορηθήκατε από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού για τη στάση σας απέναντι στον Παπανδρέου.
Πάρα πολύ, γιατί ήταν αυτοί οι καραγκιόζηδες που όταν τους έλεγες λεφτά δεν υπάρχουν και σου λέγανε «δεν θες να γίνει πρωθυπουργός ο Παπανδρέου, είσαι με τον Καραμανλή». Αυτά τα γελοία άτομα... Ε, αυτά τα γελοία άτομα το πλήρωσαν.

Ποιος έβαλε τον Παπανδρέου να πει λεφτά δεν υπάρχουν;
Υπήρχε ένα κλίμα τότε και πιστεύω ότι σε αυτό είχε παίξει ρόλο χαρακτηριστικό η Λούκα Κατσέλη ως μέρος του οικονομικού επιτελείου, δεν ξέρω αν έχει ευθύνη για τη φράση. Αλλά το γενικό κόνσεπτ ότι θα βγούμε και θα ξυρίζουμε τσάμπα, όπως λένε οι Γάλλοι, καλλιεργήθηκε από ένα οικονομικό επιτελείο με πρωτοστατούσα τη Λούκα Κατσέλη. Είχαν υπάρξει τότε πολλές παρεμβάσεις για να μη γίνει η Κατσέλη υπουργός οικονομικών και διαλυθεί εντελώς το μαγαζί. Οφείλω να πω όμως ότι ελάχιστοι τότε στο ΠΑΣΟΚ δεν είχαν αυτή την άποψη: Δεν την είχε ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, προφανώς ο Σημίτης και όλοι αυτοί που έμειναν στην άκρη. Όσοι είχαν αντίθετη άποψη περιθωριοποιήθηκαν και όλη η χαζοχαρούμενη παρέα πήγε με την σημαία λεφτά υπάρχουν.

«Στο Mega δεν παίρνουμε χαμπάρι από απειλές»

Αναφέρεστε στο βιβλίο στον Σαμαρά και σε «τμήματα του εγχώριου «συστήματος εξουσίας» επιχειρηματίες και εκδότες» που δεν του συγχώρεσαν τις αντιρρήσεις του για το Μνημόνιο. Ποιο είναι αυτό το σύστημα;
Δεν έχει όνομα. Υπάρχει μια θεωρία ότι υπάρχει ένα αόρατο συμβούλιο διαπλοκής που συνεδριάζει και αποφασίζει τι θα γίνει. Αυτά είναι παπάρες, προφανώς δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να τα αναπαράγουν.

Μα μιλάτε για ένα σύστημα που..
Κοιτάξτε, παντού υπάρχει προφανώς ένα σύστημα. Του ασκούσαν πιέσεις οι τράπεζες, ακόμη και η οικογένειά του όπως λέει ο ίδιος ο Σαμαράς.

Αναφερόμενος στην επίθεση στο Mega και στην επίκληση του «φταίει το σύστημα» εκείνη την εποχή, γράφετε ότι κάποιοι από τους υποκινητές της επίθεσης χρεοκόπησαν και έκλεισαν άλλοι εξαφανίστηκαν... Αναφέρεστε στο Alter;
Και από το Alter είχε δεχθεί μια μεγάλη ιδιοτελή επίθεση το Μega. Κοιτάξτε, εμένα δεν με νοιάζουν οι επιθέσεις καθόλου. Ξέρω να αμύνομαι και να επιτίθεμαι. Το Μega όμως είχε δεχθεί μια ιδιοτελή επίθεση, η οποία στο όνομα της πολιτικής κριτικής υπηρετούσε μια εμπορική και επαγγελματική σκοπιμότητα. Αυτό δεν το συγχώρεσα. Λειτούργησε η λογική του να είμαστε το αντίπαλο δελτίο. Λειτούργησε αυτό το δίπολο και ήταν σκόπιμο. Δεν έκρυβε κάποια ιδεολογία, μην τρελαθούμε κιόλας. Οι ιδιοτέλειες και οι σκοπιμότητες με βγάζουν από τα ρούχα μου. Κάνε μου όση κριτική θες, πες ότι θες, αλλά το να το κάνεις από επαγγελματική και εμπορική ιδιοτέλεια το βρίσκω υπερβολικό. Του επιτέθηκαν του Mega όχι επειδή συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν, αλλά για να δημιουργήσουν τηλεοπτικό ανταγωνισμό. Αλλά όπως γράφω και στο βιβλίο: άλλοι χρεοκόπησαν , άλλοι έκλεισαν.....

Τώρα το Μega δέχεται πάλι επίθεση, αυτή τη φορά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΔ έχει επιλέξει τη δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ τη δαιμονοποίηση όσων θεωρεί αντιπάλους του. Απλώς έχει επιλέξει ότι μέρος αυτών δεν είναι μόνο ΝΔ και Βενιζέλος, αλλά και κάποια μέσα ενημέρωσης. Αυτό είναι πολιτική τους επιλογή, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Είναι μια πολιτική επιδίωξη να ενοχοποιεί όποιον διαφωνεί μαζί του. Με στεναχωρεί, αλλά ούτε εκβιαζόμαστε, ούτε φοβόμαστε. Δεν παίρνουμε χαμπάρι από απειλές. Αν αυτοί νομίζουν ότι επειδή έχουν το 27% θα πάρουμε χαμπάρι τότε να τους πω: δεν πήραμε με τόσους και τόσους πριν, θα πάρουμε τώρα; Είναι και ηλίθιοι...

«Η λογική των απειλών του διαδικτύου δεν θα περάσει»

Έχετε βάλει το όνομά σας στο google να δείτε τι γράφουν για εσάς;
Όχι ποτέ. Δεν με ενδιαφέρει. Η Ελλάδα κατοικείται από 11,5 εκατομμύρια Έλληνες, μπορεί να υπάρχουν μερικές χιλιάδες που με μισούν. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά με μισούν. Δικαίωμά τους. Εγώ εκτίθεμαι, δεν καταλαβαίνω μια. Δεν πληρώνομαι για να είμαι αρεστός στον κόσμο αλλά για να λέω αυτά που νομίζω, αυτό που πιστεύω ότι είναι η αλήθεια. Ασκήσεις δημοφιλίας δεν κάνω, αν και η δημοφιλία μου είναι μια χαρά.

Έχετε μετρήσεις;
Έχουμε, μια χαρά είναι. Λέτε να μετράω για όλα τα κόμματα και να μην μετράω για μένα;

Θέλετε να μου πείτε κάτι πιο συγκεκριμένο;
Όχι (γελώντας). Υπάρχουν προφανώς νησίδες ανθρώπων που σε βρίζουν, αλλά τι να κάνεις; Ο αείμνηστος Λαμπράκης όταν μου επιτέθηκαν για πρώτη φορά πριν από χρόνια μου είπε «Γιάννη, όταν μια νοικοκυρά σου πετάξει βρομόνερα στο δρόμο, δεν κάθεσαι να τσακωθείς. Πας σπίτι να πλυθείς.»

Αυτό μου θυμίζει το περιστατικό με το γιαούρτι στην Αντίπαρο.
Αυτό έγινε από έναν μεθυσμένο στις 3 το πρωί. Τι να πεις σε αυτόν τον άνθρωπο.

Φοβάστε;
Εγώ δεν φοβάμαι. Η οικογένειά μου μερικές φορές φοβάται. Δεν ξέρω αν θα πάω για καφέ στην πλατεία Εξαρχείων, δεν θα το κάνω μάλλον...

Έχετε προστασία, ασφάλεια;
Μερικές φορές έχω, δεν την παίρνω πάντα όμως μαζί μου. Πάω ελεύθερα σινεμά, για φαγητό. Δεν το βάζω στο μυαλό μου, δεν σκέφτομαι το φόβο. Η λογική του διαδικτύου, των απειλών, δεν θα περάσει.

Έχετε βρεθεί σε κίνδυνο;
Υπήρξαν μια δυο φορές που μου επιτέθηκε κάποιος φραστικά. Εκεί τους επιτέθηκα και εγώ. Πρέπει να είσαι πολύ βαρεμένος και ηλίθιος να την πέσεις σε κάποιον που βλέπεις στην τηλεόραση. Μα ο μισθός και η εργασία τους εξαρτάται από εμένα ή την Τρέμη ή τον Τσίμα;

«Η επιστροφή του Καραμανλή»

Πως σας έχει επηρεάσει προσωπικά η κρίση;
Με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Ψυχολογικά. Μας άλλαξε η ζωή, άλλαξε η χώρα, άλλαξαν οι φίλοι μου, τα πάντα. Γι' αυτό έγραψα και το βιβλίο. Ο καθένας αντιδρά με αυτό που ξέρει να κάνει. Δεν πήγα στις πλατείες να φωνάζω, προσπάθησα να το ερμηνεύσω να επιμερίσω ευθύνες.

Στο βιβλίο παρουσιάζεται τον Καραμανλή σχεδόν ως σοφό που δίνει χρησμούς.
Είναι πολύ καλός πολιτικός, αλλά υπήρξε πολύ μέτριος πρωθυπουργός. Συμπαθής άνθρωπος με καλή πολιτική και εκλογική αίσθηση. Πάντα μιλάω μαζί του. Οφείλω να πω, πάντως, πως αν κάποτε καταγράψουν τους δέκα καλύτερους Έλληνες πρωθυπουργούς δεν θα είναι μέσα.

Μπορεί να επανέλθει στην πολιτική;
Αν η εμπειρία του τον έκανε σοφότερο μπορεί να επανέλθει. Αν έχει καταλάβει τα λάθη που έκανε, γιατί έκανε λάθη, μπορεί να επιστρέψει. Έχει υπόσταση, δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην επιστροφή, ακόμη και ο Παπανδρέου. Στο ορατό μέλλον δύσκολα θα επιστρέψουν και οι δύο. Από την άλλη, δεν είμαι και καφετζού, όπως λέω και στο βιβλίο.

«Έχω κατανόηση για τον Βενιζέλο- είναι στριμωγμένος»

Πρωταγωνιστής της περιόδου που περιγράφετε στο βιβλίο είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Βρεθήκατε προ μηνών και στο δικό του στόχαστρο όμως.
Ο Βενιζέλος είναι ένας άνθρωπος που τον τελευταίο χρόνο δεν είναι στην καλύτερη του κατάσταση. Μου αρέσει να δείχνω κατανόηση όταν ένας άνθρωπος είναι στριμωγμένος. Ακόμη και στις υπερβολικές αντιδράσεις του δείχνω κατανόηση. Βρίσκω ότι είναι πολύ στριμωγμένος. Βρίσκω ότι κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο για το οποίο έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης - άλλα όχι όλο- και μερικές φορές του συμβαίνει να αντιδρά υπερβολικά.

Χτύπημα κάτω από τη μέση έχετε δεχθεί;
Είναι μέρος της δουλειάς. Και είναι μέρος της αντιπαράθεσης στην Ελλάδα. Έχω παρατηρήσει πολλές φορές – και αυτό είναι η δύναμή μου, μου αρέσει- ότι όταν κάποιος θέλει να αντιπαρατεθεί μαζί μου δεν διαμαρτύρεται για αυτό που λέω, αλλά για αυτό που είμαι, ή σε αυτό που νομίζει ότι είμαι. Τι σε νοιάζει ποιος είμαι, σε αυτό που λέω έχεις να απαντήσεις κάτι; Στην Ελλάδα η αντιπαράθεση προσωποποιείται. Και ο Βενιζέλος προσωποποίησε μια αντίθεση που είχε με μένα για κάποιο θέμα. Δεν είχε λόγο να το προσωποποιήσει. Αυτή είναι η μεγάλη βλακεία που επικρατεί στη χώρα μας.

Πώς σας φαίνεται η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ;
Με το ΣΥΡΙΖΑ έχω σταθερό πρόβλημα. Δυσκολεύομαι να καταλάβω αν αυτό που λέγεται εκφράζει άλλους ανθρώπους πέραν απ΄ αυτόν που το λέει. Ο Τσίπρας πάει να κάνει μια πολιτική επαναπροσδιορισμού του. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλές ενέργειες που πηγαίνει στο Βερολίνο και στις ΗΠΑ. Αυτό όμως δεν έχει καμία επίπτωση στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ. Την ίδια στιγμή που ο Τσίπρας μιλάει στο State Department και στο Brooking Institute, βγαίνει ο Διαμαντόπουλος και μιλάει για ανομία και βία και σύστημα. Και λες στο ίδιο κόμμα είναι; Και για πόσο καιρό θα είναι στο ίδιο κόμμα;

Αναφέρεστε στο βιβλίο σε μιμητές του Βελουχιώτη, του Αθανασίου Διάκου του Ανδρέα Παπανδρέου...
Καλά ο Τσίπρας μιμήθηκε κατά κόρον τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το μάζεψε το τελευταίο τρίμηνο νομίζω, του το είπαν και καλά κάνει. Είναι ένας νέος άνθρωπος δεν χρειάζεται να μιμείται κανέναν.

«Οι ολιγάρχες και η ελευθερία του Τύπου»

Γιατί δεν είστε διευθυντής στο Βήμα;
Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Δεν μπορείς να είσαι διευθυντής στο ΒΗΜΑ και να είσαι και στην τηλεόραση. Ο διευθυντής πρέπει να είναι 24 ώρες εδώ. Από τη στιγμή που επέλεξα να ακολουθήσω διπλή καριέρα, είναι προφανές ότι θα έπρεπε είτε να διαλέξω μια βάρκα (που είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει να το κάνω αυτή τη στιγμή), είτε να είμαι και στις δυο. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορώ να γίνω διευθυντής στο MEGA.

Γράφτηκε κάποια στιγμή πριν το καλοκαίρι ότι υπάρχει αυτό σενάριο για το Mega.
Ο διευθυντής πρέπει να είναι αφοσιωμένος σε ένα πράγμα. Ότι ισχύει για το Βήμα ισχύει για το Mega.

O Φρίντμαν έγραψε ότι στα ελληνικά μέσα υπάρχει πλουραλισμός αλλά δεν υπάρχει ελευθερία. Πόσο ελεύθερος αισθάνεστε εσείς;
Εγώ και γράφω και λέω ότι θέλω. Ουδείς ποτέ με έχει περιορίσει πλην των ορίων του ποινικού νόμου, των ορίων που βάζω εγώ στον εαυτό μου (π.χ. αυτό για την αναδιάρθρωση του χρέους που λέγαμε νωρίτερα) και πέραν των καλοπροαίρετων σχολίων και συζητήσεων με τους διευθυντές μου που συχνά είναι και φίλοι μου. Καμία παρέμβαση δεν έχω δεχθεί. Η στήλη μου στα Νέα και πριν στο Βήμα δεν έχει αλλάξει ποτέ. Ο Σταύρος Ψυχάρης μου λέει «προτιμώ να το διαβάζω το πρωί με τον καφέ μου δεν έχω λόγο να το διαβάσω πριν».

Και ο ΔΟΛ και ο ΠΗΓΑΣΟΣ θεωρούνται οι κυρίαρχοι της ολιγαρχίας και στην Ελλάδα, μια έκφραση-αντίληψη που νομιμοποίησαν και διεθνή μέσα ενημέρωσης κύρους. Πόσο ελεύθερος είστε να γράψετε κάτι για την Motor Oil ή την Αττική οδό λοιπόν;
Αυτό ίσως να αφορά κάποιον που γράφει για τα οικονομικά. Για τον Παναθηναϊκό επί Βαρδινογιάννη έχω γράψει πολλές φορές... Ούτε μου έχει ζητηθεί, ούτε μου έχει απαγορευτεί να ασχοληθώ με οτιδήποτε, αλλά αυτά είναι θέματα με τα οποία δεν ασχολούμαι ούτως ή άλλως.


«Πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κάποιος για να με πει χούλιγκαν;»

Τι φιλοδοξίες έχετε;
Στη δημοσιογραφία έχω κάνει ότι μπορούσα να κάνω. Τι παραπάνω να κάνω, τι να γίνω; Δεν θέλω κάτι τώρα. Με την πολιτική δεν θέλω να εμπλακώ. Κάποια στιγμή νομίζω ότι ενδεχομένως να κάνω κάτι διαφορετικό: ούτε πολιτικό, ούτε επιχειρηματικό, ούτε δημοσιογραφικό. Έχω και άλλες πλευρές, λιγότερο γνωστές. Για παράδειγμα αγαπώ πολύ τις τέχνες.

Πείτε μου κάτι: πόσο σας κυνηγά η εικόνα με το πέταγμα του μπουκαλιού στον ποδοσφαιρικό αγώνα;
Θα πρέπει να κάτσω να σας το διηγηθώ και είναι μακρύ και παλιό. Δεν με ενδιαφέρει να την κουβεντιάσω... Στην αρχή είχα στεναχωρηθεί. Δεν με αφορά πια. Όπως είπε ένας φίλος «μόνο ένας ηλίθιος μπορεί να σε βλέπει και να λέει αυτός είναι ο χούλιγκαν». Αν μπεις στη λογική ότι σε αφορούν αυτά που λέγονται θα πρέπει να μπεις στη λογική να απαντάς.

Πηγή: http://www.iefimerida.gr/

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς δικαιολογούσε την αυτοδικία (βίντεο)

Πηγή http://www.periodista.gr/

Φωνή απόγνωσης από το φουρτουνιασμένο Αιγαίο

Προς:

κ. Υπουργό Υγείας
κ. Πρόεδρο ΕΟΠΥΥ
κ. Πρόεδρο ΗΔΙΚΑ
…
Κοιν:

Βουλευτές Ν. Εύβοιας
Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο
Ιατρικό Σύλλογο Εύβοιας
Λοιπούς Ιατρικούς Συλλόγους
Μ.Μ.Ε.

Θέμα: Φωνή απόγνωσης για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση από το φουρτουνιασμένο Αιγαίο.

Κύριε Υπουργέ Υγείας, κύριοι Πρόεδροι, κύριοι υπεύθυνοι για την νομοθεσία στο χώρο της υγείας, σας συγχαίρω για τη μεγάλη σας ανακάλυψη και καινοτομία: ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ.

Ονομάζομαι Ελένη Γεωργιάδου, είμαι ειδικός παθολόγος στη νήσο Σκύρο. Πρόκειται για νησί 4000 κατοίκων που το καλοκαίρι υποδέχεται πάνω από 30000. Υπάρχει ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο (όχι Κέντρο Υγείας). Το κλιμάκιο ιατρών της Πολεμικής Αεροπορίας από το 251 ΓΝΑ που ερχόταν για μια εβδομάδα το χρόνο στο νησί, σταμάτησε προ 2ετίας την πολύτιμη προσφορά του (πιθανώς λόγω οικονομικών περικοπών).

Το σύστημα που όπως έλεγε ο Κος Λοβέρδος θα βάλει τάξη στην υπερσυνταγογράφηση και στη σπατάλη του ΕΟΠΥΥ και θα βοηθήσει ασφαλισμένους, ιατρούς, φαρμακοποιούς, ήταν η μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ που έγινε ποτέ στο χώρο της υγείας και ο υπέρτατος εξευτελισμός τόσο των ασθενών, όσο και του ιατρικού κλάδου.

Βάλατε μία από τις μεγαλύτερες επιστήμες, την Ιατρική, σ’ένα απύθμενο καζάνι γραφειοκρατίας και αποσυντονίσατε τον εγκέφαλό μας από τον αληθινό σκοπό του: τη σωτηρία του ανθρώπινου σώματος, την εμψύχωση και την συμπαράσταση στον ψυχικό πόνο του συνανθρώπου μας.

Μετατρέψατε μία 5λεπτη απασχόληση (ιατρού – ασθενούς) σε πολύωρη, πολυήμερη ταλαιπωρία, πολλές φορές άκαρπη.

Από τα ξημερώματα μαζεύεται ο κόσμος έξω από τα ιατρεία για να πάρει σειρά για τα φάρμακά του (ιδίως μετά τις λήξεις των επαναλαμβανόμενων απεργιών των φαρμακοποιών). Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να τους εξυπηρετήσουμε, διότι μόλις το σύστημα ανοίγει, πέφτει από υπερφόρτιση. Οι ασθενείς γίνονται έξαλλοι, οι γιατροί χάνουν την υπομονή τους και μέχρι το μεσημέρι εγκαθιστούμε ξανά και ξανά κωδικούς και μπες – βγες σε μια ταλαιπωρία ανείπωτη πέρα από κάθε όριο και τρόπο περιγραφής.

Πώς να εξετάσουμε τον ασθενή και να είμαστε ευγενείς, υπομονετικοί, θεραπευτές και συμπαραστάτες, όταν η συνταγογράφηση έχει μετατραπεί σε επείγον και οι ασθενείς μας χτυπούν τις πόρτες και μας απειλούν με απίστευτες λεκτικές εκφράσεις, νομίζοντας ότι εμείς δεν θέλουμε να τους εξυπηρετήσουμε. Οι ίδιοι ασθενείς επί 3-4 ημέρες επανέρχονται με ΤΑΧΙ, καρότσες αγροτικών, λεωφορεία και συνοδεία μπαστουνιών και να τους εξηγείς ότι: Λυπάμαι! Δεν δουλεύει πάλι το σύστημα, ή κάτσε μέχρι τις 6 το απόγευμα (διότι ίσως το μεσημέρι αποφορτιστεί).

Σας υπενθυμίζω ότι στο νησί υπάρχουν δύο υπολογιστές, ο δικός μου και ένας του περιφερειακού ιατρείου. Κι αν τύχει και δουλέψει αυτή η απάτη, χρειάζεται 30 – 40 λεπτά, σε περίπτωση 2 ή 3 συνταγών, με συνοδά παραπεμπτικά εργαστηριακών εξετάσεων, μετά την αναγραφή τους, όπως παλιά, και στο βιβλιάριο, την καταχώρηση στο βιβλίο εισερχομένων και χειρόγραφη απόδειξη για εισόδημα από 5 έως 10 ευρώ. Διότι εμείς οι μη συμβεβλημένοι αλλά πιστοποιημένοι ιατροί στο e-syntgografisi απλήρωτοι από το 2010, από το αναξιόπιστο κράτος παίρνουμε από 5 έως 10 ευρώ για συνταγές – παραπεμπτικά. Αλλά ακόμα και αυτά τα λίγα χρήματα δεν μας αφήνετε να τα εισπράξουμε εφόσον διώχνουμε τον κόσμο, ο οποίος έρχεται τις περισσότερες φορές για συνταγογράφηση και όχι για εξέταση. Είναι εξαθλιωμένος και φτωχός.

Και ρωτάει:
- Γιατρέ θα μου πάρεις την πίεση;
- Ευχαρίστως.
- Θα μου πάρεις και ένα σάκχαρο;
- Ευχαρίστως.
- Να κάνω και μια ερώτηση;
- Ευχαρίστως
- Τι είναι ο πόνος που νιώθω στο στήθος και με χτυπάει στην πλάτη;

Ο γιατρός χλωμιάζει. Κάνει πλήρη εξέταση με καρδιογράφημα και διαπιστώνει οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου και πασχίζει για την διακομιδή του με 10 μποφόρ στο Αιγαίο. Και φυσικά δεν θα ζητήσουμε το αρχικό 5ευρω σε τέτοιες επείγουσες καταστάσεις. Και ο κόσμος το αναγνωρίζει και επανέρχεται με 5 αυγά, λίγο λάδι ή λίγα χόρτα που μάζεψε ο εμφραγματίας για να ευχαριστήσει τον γιατρό του, ή κάποιος άλλος για να εξεταστεί άνευ χρημάτων. Εσείς όμως ζητάτε λεπτομερή καταγραφή εισοδημάτων. Άρα εμείς πρέπει να καταγράφουμε στις αποδείξεις 5 αυγά, λίγα χόρτα ή 1kg ντομάτες;

Πολλοί συνάδελφοι δεν έχουνε καλή σχέση με τους υπολογιστές και την τεχνολογία. Την Ιατρική τη διδαχτήκαμε στα Πανεπιστήμια, στα επείγοντα των νοσοκομείων, στις εντατικές, στα αμφιθέατρα και στα ανατομεία. Το βάρος έκαστου βιβλίου ισοδυναμεί με το βάρος ενός τούβλου και συρρικνώνεται στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας, όχι σε κάποιου υπολογιστή.

Πολλοί από εμάς προσλάβαμε άτομα για γραμματειακή υποστήριξη, ώστε να ασχοληθούμε με τον ίδιο τον ασθενή και όχι με την γραφειοκρατία. Δυστυχώς όμως βρέθηκαν άνευ αντικειμένου αφού είναι αδύνατο να γνωρίζουν δραστικές ουσίες για να μπορούν να βοηθήσουν στη διαδικασία της συνταγογράφησης κι έτσι σύντομα θα απολυθούν.

Πριν το εφαρμόσετε…..

1. Μήπως σκεφτήκατε να μας εκπαιδεύσετε; Αλλά εσείς ξέρατε τι κάνατε. Διότι κάθε εβδομάδα ή μήνα θα αλλάζατε πάλι τις οδηγίες, την επιφάνεια εργασίας, τα ποσοστά συμμετοχής των φαρμάκων και θα αναιρούσατε τις προηγούμενες αποφάσεις και η εκπαίδευση θα πήγαινε χαμένη.

2. Πριν επιβληθεί, γιατί δεν το δοκιμάσατε για 10.000.000 ανθρώπους και αφού λειτουργήσει και πάρετε τις τελικές σας αποφάσεις να το εφαρμόσετε τελειοποιημένο, άνευ προβλημάτων;

3. Μήπως σκεφτήκατε ποτέ όλους εμάς, τις φωνές του Αιγαίου, του Ιονίου, των ακριτικών και ορεινών περιοχών, τη δυσχέρεια μετάβασης των ασθενών μας στα κοντινότερα νοσοκομεία; Σας ενημερώνω λοιπόν ότι λόγω της πρόσφατης κακοκαιρίας, άλλοι μείναμε χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, άλλοι χωρίς νερό, άλλοι χωρίς τηλέφωνο και εσείς καμαρώνετε για το επίτευγμά σας. Την ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Οι γιατροί της ακριτικής Ελλάδας δεν μπορούμε να έχουμε εύκολες προσβάσεις στο internet ακόμη κι αν το σύστημα δούλευε. Δεν κουβαλιέται υπολογιστής – εκτυπωτής στον ορεινό βοσκότοπο της Νότιας Σκύρου, στους υπερήλικες κατάκοιτους ανθρώπους αυτού του ιερού βράχου, στα στενά ανηφορικά σοκάκια ενός μέτρου φάρδους ή στις πλαγιές του Πηλίου, του Μετσόβου, του Έβρου κλπ. Γιατί εσείς ζητάτε φυσική παρουσία του ασφαλισμένου κατά τη διάρκεια της συνταγογράφησης γεγονός που όπως αντιλαμβάνεται ο κοινός νους είναι πολλές φορές αδύνατο.

4. Σκεφτήκατε ότι ζητάτε γνωμάτευση από ιατρούς άλλης ειδικότητας για να τους συνταγογραφήσουμε τα φάρμακα οι παθολόγοι, οι γενικοί ιατροί κλπ, ότι στα νοσοκομεία οι ιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσουν το επόμενο νούμερο αναμονής; Ποια γνωμάτευση να του ζητηθεί στις 5 τα ξημερώματα; (Έξω από την πόρτα γίνεται «πόλεμος»). Κι αν ο ασθενής χρειαστεί φάρμακα, αρχίζει ο Γολγοθάς του.

5. Προ τριμήνου χρειάστηκε να συνταγογραφήσω σε τέκνο, (έμμεσο ασφαλισμένο σε κυρία 39 ετών). Το ΑΜΚΑ του παιδιού δεν ήταν σωστό απ ‘ότι διαπίστωσα. Ήταν το ΑΜΚΑ του 40χρονου πατέρα που είχε αυτοκτονήσει και στο παιδί είχε περαστεί κατά λάθος το ΑΜΚΑ του συγχωρεμένου. Γιατί στο e-syntagografisi υπάρχουν αναρτημένοι οι πεθαμένοι άνθρωποι από 7ετίας; Γιατί δεν ενημερώθηκαν από τα ιατρικά πιστοποιητικά των Ληξιαρχίων ότι ο ασθενής απεβίωσε; Εμείς πώς να το γνωρίζουμε; Στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση δεν έχει φωτογραφίες. Ποιων τα λάθη πληρώνουμε οι γιατροί;

6. Μας υποχρεώσατε (μέσω ΦΕΚ) να ελέγχουμε τις ασφάλειες των ασθενών για να συνταγογραφήσουμε ή να εξετάσουμε. Που ζείτε; Τουλάχιστον το 30% των ασθενών μας είναι με ληγμένες ημερομηνίες – απλήρωτες ασφάλειες ΟΑΕΕ, ΙΚΑ, ΟΓΑ. Δεν δικαιούνται ούτε εμβόλια για τα παιδιά τους. Κι αν είσαι για νοσηλεία τότε στην διακομιδή σου τραγούδα: «Αν ήμουν πλούσιος». Διότι εξερχόμενος από τη νοσηλεία για χολοκυστεκτομή ο μόλις απολυμένος υπάλληλος ή κατεστραμμένος ελευθεροεπαγγελματίας θα πληρώσει τιμολόγιο στο γραφείο κίνησης και πιθανώς θα χρειαστεί έρανο για να πάρει εξιτήριο. Τόσα χρόνια πλήρωνε κανονικά τις εισφορές του. Τώρα που περνάει δύσκολες ώρες δεν του δώσατε ούτε καν περίοδο χάριτος ώστε να μπορεί να δικαιούται έστω για ένα εύλογο διάστημα τα φάρμακά του. Εμείς οι ιατροί υποκύψαμε και γίναμε ελεγκτές του κράτους. ΚΑΚΩΣ. Είμαστε υπεύθυνοι για την υγεία και τη ζωή του. Εσείς είστε όμως υπεύθυνοι του θανάτου του (αν συμβεί) διότι βάση νόμου δεν επιτρέπεται να συνταγογραφήσουμε στο βιβλιάριο τα φάρμακα που χρειάζεται.

7. Δημιουργήσατε τον ΕΟΠΥΥ, διαχωρίσατε φάρμακα υψηλού κόστους με απαραίτητη την μετάβαση μηνιαίως των ασθενών στην Αθήνα, στα κεντρικά του ΕΟΠΥΥ. Ποιας κατηγορίας ασθενών; Των ογκολογικών περιστατικών με οστικές μεταστάσεις, των νεφροπαθών, των αναπήρων από ρευματικά νοσήματα; Και σας περιφρόνησαν! Μην φοβάστε! Αποφάσισαν να πεθάνουν στη γη που γεννήθηκαν. Δεν μπορούν να πηγαινοέρχονται ανήμποροι σωματικά και ψυχικά στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ στην Αθήνα κι έτσι μπορείτε να περηφανεύεστε για την μείωση του φαρμακευτικού κόστους. «Φεύγουν» καρκινοπαθείς στα χέρια μας ο ένας μετά τον άλλο αλλά τουλάχιστον περήφανοι διδάσκοντάς μας μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας.

8. Προ μηνών αναρτήσατε στον ΕΟΠΥΥ ότι οι μη συμβεβλημένοι ιατροί δεν μπορούν να γράφουν πάνω από δύο συνταγές τον μήνα ανά ασθενή. Συνοδεύεται μάλιστα και από ποινικές ρήτρες. Δηλαδή αν παίρνει 7 φάρμακα ή 8 θα γυρίζει την Αθήνα ή τα νησιά να βρεί τις αντίστοιχες ειδικότητες για συνταγογράφηση. Είναι ντροπή κύριοι, διότι ο οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι μας τιμωρείτε επειδή δεν δεχτήκαμε να συμβληθούμε με το υπέροχο δημιούργημά σας, τον ΕΟΠΥΥ. Γιατί οι συμβεβλημένοι μπορούν να γράφουν 10 συνταγές; Η ιατρική μας δεοντολογία δεν το επιτρέπει αυτό το βασανιστήριο στο συνάνθρωπό μας.

9. Και τέλος. Σταματήστε την ιστορία με τα γενόσημα που μπερδέψατε τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, τόσο των γιατρών αλλά κυρίως των ηλικιωμένων ασθενών μας. Έως τώρα γνώριζαν ότι το χάπι τους ήταν το κίτρινο χαπάκι με το ροζ κουτάκι κι εδώ και λίγο καιρό ένα μήνα είναι μπλε, τον άλλο κόκκινο και τον άλλο μαύρο. Διότι δεν λάβατε υπόψη σας ότι το 20% περίπου των ελλήνων είναι αναλφάβητοι. Κι αν τόσο πολύ σας ένοιαζε το φθηνότερο και καλύτερο φάρμακο ας επιβάλατε νόμο ώστε να έχουμε μόνο ελληνικά γενόσημα ώστε να αναπτυχθεί τουλάχιστον η ελληνική φαρμακοβιομηχανία και όχι το φθηνότερο πακιστανικό, μπαγκλαντέζικο, ινδικό που δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει εκεί αντίστοιχος ΕΟΦ και πως λειτουργεί. Διότι αν υπήρχε δεν θα βρισκόταν θραύσματα γυαλιού στα φάρμακα αυτών των χωρών όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από τα ΜΜΕ.

10. Αποφασίσατε να κάνετε την Ελλάδα ένα μεγάλο αυτοματοποιημένο Memorial. Συγνώμη κύριοι! Μιλάμε για την ίδια χώρα; Την Ελλάδα; Και κάτω από την επήρεια ποιου παράγοντα αποφασίσατε; Πανικού, πίεσης ή ουσιών; Αν έγινε από άγνοια ή αμέλεια σας κατανοούμε και σας συγχωρούμε. Διότι ανθρώπινος νους δεν χωράει αυτό που ζούμε εξαιτίας σας.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΣΑΣ!!!

Οι Έλληνες ιατροί θα σας είμαστε ευγνώμονες για την ευθανασία αυτής της επιστήμης και της εξαγωγής στο εξωτερικό ενός τόσο μορφωμένου εμπορεύματος. Ευχαριστούμε τους εκάστοτε Υπουργούς Υγείας και τους νομοθέτες. Όταν όμως αρρωστήσει κάποιος (που δεν το εύχομαι) θα πρέπει να κλείσουν ραντεβού στον ΕΟΠΥΥ, να εξεταστούν την ημερομηνία που θα βρεθεί το κενό, να περιμένουν υπομονετικά στα επείγοντα δημοσίου νοσοκομείου και όχι στα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα ξενοδοχειακής υποδομής. Ίσως το ράντζο ενός διαδρόμου, η αναμονή για χειρουργικό κρεβάτι, η έλλειψη φαρμάκων και υλικών, η λήψη αμφίβολης ποιότητας γενοσήμων τους βοηθήσει να βρουν τη σωστή λύση για το εθνικό μας σύστημα Υγείας και τη βελτίωση του.

Ζήστε λοιπόν μαζί μας κι ανάμεσά μας να μοιραστείτε λίγο τον κόσμο μας, διότι εμείς δεν φτάνουμε τον δικό σας.

Ευχαριστώ θερμά για την υπομονή σας.

Ελένη Γεωργιάδου


Πηγή http://www.isarkadias.gr/

Κίνηση ανάσας και η Μεγάλη Διόρθωση (του Γιάννη Βαρουφάκη)

Μια Κεντρική Τράπεζα χωρίς κυβέρνηση και κυβερνήσεις χωρίς Κεντρική Τράπεζα. Αυτή είναι η συντριπτική ανοησία της Ευρωζώνης και ο λόγος που επέβαλε στον εαυτό της, για δεύτερη φορά από το 2009, την Ύφεση.

Με δεδομένη την άρνηση της ΕΚΤ να αγοράσει ομόλογα αν πρώτα δεν ενισχυθεί περαιτέρω η Ύφεση (ενισχύοντας τις βάναυσες προσπάθειες να εξαφανιστούν τα δημόσια ελλείμματα σε περίοδο που τα εισοδήματα συρρικνώνονται), το χρέος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί, τουλάχιστον όχι όσο η Ευρωζώνη αποτυγχάνει να αυξάνει δραματικά τα εμπορικά της πλεονάσματα με τον υπόλοιπο πλανήτη (βλ. εδώ για τον λόγο που κάτι τέτοιο δεν συνάδει με την εξάλειψη των κρατικών ελλειμμάτων). Τώρα μάλιστα που η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, η Σκανδιναβία, η Βρετανία και η Βραζιλία επιδίδονται όλο και περισσότερο σε «νομισματική χαλαρότητα», ρίχνοντας τα νομίσματά τους και αυξάνοντας το ευρώ, το παιχνίδι αυτό έχει χαθεί.

Το ερώτημα για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα είναι: Πώς μπορεί να μειώσει το πλήγμα στην κοινωνική της οικονομία έως ότου η Ευρωζώνη αναγκαστεί από την πραγματικότητα να αλλάξει πορεία; Τρία χρόνια επιχειρηματολογώ ότι η μικρή Ελλάδα, λόγω του τεράστιου χρέους της, είχε τη διαπραγματευτική δύναμη να ωθήσει την Ευρώπη σε διαφορετική πορεία. Με κάθε όμως υπογραφή που βάζαμε στις επεκτάσεις, επικαιροποιήσεις και νέες εκφάνσεις του Μνημονίου, στερούσαμε από τον εαυτό μας βαθμούς ελευθερίας, βυθιζόμενοι όλο και περισσότερο στην απόλυτη εξάρτηση από την τρόικα. Τέλος πάντων, εδώ που φτάσαμε, υπάρχουν κάποιες κινήσεις που μπορεί να κάνει η σημερινή κυβέρνηση ώστε να αποκτήσει κάποιους, έστω και λίγους, βαθμούς ελευθερίας (χωρίς να ασπαστεί τη ριζοζοσπαστική μου πρόταση για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση); Νομίζω ότι έχει. Θα αναφερθώ σε μια τέτοια κίνηση (την οποία έχω ξανα-αναφέρει περιληπτικά).

Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η νομισματική στενότητα, η έλλειψη ρευστότητας και η απόλυτη δέσμευσή της από τις επόμενες δόσεις για να «κινείται» το κράτος. Χωρίς μια Κεντρική Τράπεζα που να αγοράζει το χρέος της κόβοντας χρήμα, και εκτός των αγορών χρήματος, η κυβέρνηση ασφυκτιά. Όμως, είναι λάθος να θεωρούμε δεδομένο ότι μόνο μια Κεντρική Τράπεζα «δημιουργεί» χρήμα. Όπως όλοι γνωρίζουν, το 80% του χρήματος σε μια «φυσιολογική» οικονομία δημιουργείται από τις εμπορικές τράπεζες: Κάθε φορά που δανείζουν ένα ποσοστό των καταθέσεων (που τους εμπιστεύτηκαν οι καταθέτες) σε πελάτη, είναι σαν να έχουν δημιουργήσει χρήμα.

Το δικό μας σημερινό πρόβλημα είναι ότι στην κατάσταση που βρίσκονται οι τράπεζες σήμερα, αδυνατώντας τόσο να δανειστούν όσο και να δανείσουν, βρισκόμαστε στη ζοφερή θέση να μην μπορεί να δημιουργηθεί χρήμα ούτε από την Κεντρική Τράπεζα της χώρας (ελέω εκχώρισης της νομισματικής πολιτικής στη Φραγκφούρτη) ούτε και από τις εμπορικές τράπεζες που λειτουργούν στην επικράτεια. Μπορεί να γίνει κάτι επ’ αυτού εντός της Ευρωζώνης και χωρίς να καταστρατηγήσουμε ούτε μία λέξη των κανόνων της νομισματικής ένωσης; Θεωρώ πως ναι, μπορεί.

Έστω ότι το Υπουργείο Οικονομικών εκδίδει ανώνυμες φορο-επιταγές. Τι είναι αυτές; Χαρτάκια που μοιάζουν με τα κλασικά παράβολα των εφοριών (αν και προτείνω να είναι αισθητικά πιο σαγηνευτικά). Με τη διαφορά ότι δεν εκδίδονται για κάποια συγκεκριμένη χρήση, δεν αναγράφεται το όνομα του αγοραστή πάνω τους, δεν λήγουν κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Το μόνο που αναγράφεται είναι δύο αριθμοί. Ο ένας είναι το ποσό σε ευρώ που δαπανήθηκε για να αγοραστεί η εν λόγω φορο-επιταγή. Ο άλλος είναι η ημερομηνία έκδοσης, π.χ. Ιανουάριος 2013.

Γιατί να αγοράσει κάποιος μια τέτοια φορο-επιταγή; Για ένα απλούστατο λόγο: Η φοροεπιταγή αυτή συνοδεύεται από ένα συμβόλαιο (το οποίο απλώς δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, χωρίς να χρειάζεται να συνοδεύει σε χάρτινη μορφή την φορο-επιταγή) που:

(α) δεσμεύει το δημόσιο να αποδέχεται σε όλες τις ΔΟΥ της χώρας την κάθε φοροεπιταγή ως ρευστό χρήμα, με το οποίο ο πολίτης ή η επιχείρηση που την καταθέτει πληρώνει όλων των ειδών τις υποχρεώσεις τους στο Δημόσιο (π.χ. ΔΠΑ, τέλη κυκλοφορίας, φόρο εισοδήματος, ΦΑΠ κ.λπ.), και
(β) προσδιορίζει, για κάθε σειρά έκδοσης, το ποσοστό έκπτωσης που δεσμεύεται το κράτος να προσφέρει στον πολίτη. Το (β) μπορεί μάλιστα να διατυπωθεί με τρόπο που να δίνει κίνητρο στον κάτοχο μιας φοροεπιταγής να την κρατήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, π.χ. δεσμεύοντας το κράτος να αυξάνει το ποσοστό φορο-απαλλαγής ανάλογα με το πόσο καιρό έχει διακρατηθεί (δηλαδή δεν έχει χρησιμοποιηθεί) η φορο-επιταγή. Για παράδειγμα, μια φορο-επιταγή έκδοσης 2013 προσφέρει μείωση φόρου 8% αν χρησιμοποιηθεί το 2014, 20% αν χρησιμοποιηθεί το 2015 και 25% για μετά το 2016.

Με τα παραπάνω, το κράτος επιτυγχάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα: Πρώτον, μεταφέρει από το μέλλον στο παρόν έσοδα χωρίς να χρειάζεται να δημιουργεί χρηματοοικονομικά παράγωγα εγγυούμενα από περιουσιακά στοιχεία του κράτους (και βέβαια χωρίς να πληρώνει προμήθειες σε καμία Goldman Sachs), δίνοντας έτσι στον εαυτό του τη δυνατότητα μιας πιο ήπιας προσαρμογής, και μειώνοντας την πίεση που το ίδιο υφίσταται για να μειώσει δαπάνες με υψηλό πολλαπλασιαστή, κάτι που περιορίζει τον υφεσιακό αντίκτυπο των «μέτρων».

Δεύτερον, αυξάνει τη νομισματική ρευστότητα στην αγορά, αντικαθιστώντας την ποσότητα χρήματος που εξαφανίστηκε λόγω (α) της σφυκτής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ και (β) της αδυναμίας του τραπεζικού συστήματος να δημιουργεί πίστη (και συνεπώς χρήμα). Το γεγονός ότι οι φορο-επιταγές αυτές θα είναι ανώνυμες σημαίνει ότι θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από τους πολίτες ως μέσο συναλλαγών. Η ανταλλακτική τους αξία, δηλαδή η ισοτιμία μια φορο-επιταγής των 100 ευρώ με 100 «κανονικά» ευρώ, θα προσδιορίζεται από την ίδια την αγορά και μάλιστα θα αυξάνεται με τον καιρό (καθώς οι παλαιότερης έκδοσης φορο-επιταγές αποδίδουν μεγαλύτερες εκπτώσεις φόρων). Συνολικά, η ρευστότητα των αγορών θα αυξηθεί δραματικά και, παράλληλα, (1) τα ταμεία του κράτους θα ανακουφιστούν ενώ (2) πολλοί πολίτες θα επωφεληθούν από αυτή την ευκαιρία για να μειώσουν τους μελλοντικούς τους συντελεστές φόρων.

Πολλοί θα πουν: «Μα πού θα βρει ο κοσμάκης χρήματα για να επενδύσει σε φοροεπιταγές όταν δεν έχει να φάει;» Ή θα αναρωτηθούν: «Αν είχα μερικά χρήματα στην άκρη, γιατί να αγοράσω φορο-επιταγές και να μην τα τοποθετήσω κάπου αλλού;»

Απαντώ ως εξής: Πρώτον, είναι αλήθεια ότι πολύς κόσμος δεν έχει χρήματα να διαθέσει για τέτοιες αγορές. Όμως, την ίδια στιγμή, υπάρχουν ακόμα πολλοί συμπολίτες μας με:

(i) αρκετά ακίνητα (τα οποία φορολογούνται, και θα συνεχίσουν να φορολογούνται αγρίως), αυτοκίνητο (για το οποίο θα πληρώνουν τέλη για χρόνια αρκετά), δελτίο παροχής υπηρεσιών κ.λπ. (για τα οποία όσο ζουν θα πληρώνουν) και
(ii) κάποιες καταθέσεις στην Ελβετία, στη Γερμανία, στο Λονδίνο, στην Ελλάδα ακόμα, που κάθονται εκεί με σχεδόν μηδενικά επιτόκια.
Δεδομένων των (i) και (ii), αν η έκπτωση που μπορεί να έχεις από τον φόρο που θα καταβάλεις σε, π.χ., δύο χρόνια από σήμερα είναι 20% αγοράζοντας φορο-επιταγές τώρα, ποια άλλη τοποθέτηση (στον καιρό της Κρίσης) μπορεί να ανταγωνιστεί αυτή την εκπληκτική απόδοση;

Το μόνο επιχείρημα εναντίον των φορο-επιταγών το οποίο μπορεί να απωθήσει τους πολίτες από το να τις αγοράσουν μαζικά είναι το γνωστό πρόβλημα με την αναξιοπιστία του κράτους μας. Θα πουν πολλοί: «Θέλεις να δανείσω ένα κράτος που μόλις πέρυσι κούρεψε τα ομόλογά μου κατά 50%;» Ναι, είναι  απάντηση. Ο λόγος είναι διττός: Πρώτον, έχει μεγάλη διαφορά να δανείσεις κάποιον (είτε είναι κράτος είτε ιδιώτης) και να ζεις με την αγωνία για το αν θα πάρεις τα χρήματά σου πίσω από το να ξέρεις ότι του χρόνου πάλι θα δώσεις χρήματα στο κράτος, μόνο που το κράτος σήμερα σου δίνει μια υπόσχεση ότι θα σου πάρει λιγότερα στο μέλλον. Δεύτερον, σήμερα το κράτος είναι αυτοκαταστροφικά αναξιόπιστο (αρμέγοντας όλο και πιο πολύ τους μη έχοντες πολίτες) επειδή δεν έχει καμία πρόσβαση στη ρευστότητα. Αν αποκτήσει μια κάποια πρόσβαση σε αυτήν τη ρευστότητα θα έχει λιγότερο κίνητρο να φανεί αναξιόπιστο καθώς οι φοροεπιταγές θα αποτελέσουν σωτήρια πηγή ρευστότητας. Σε κάθε περίπτωση, αν το κράτος είναι «να μας τη φέρει» θα το κάνει χωρίς να αθετήσει τον λόγο του ως προς τις εκπτώσεις για τους έχοντες φορο-επιταγές. Θα το κάνει, απλώς, αυξάνοντας τη φορολογία! Όμως και σε αυτή την τρισάθλια περίπτωση οι φορο-επιταγές αποτελούν ένα ανάχωμα για τον πολίτη.

Συμπερασματικά, ζούμε σε μια νομισματική ένωση χωρίς ειρμό, σε μια Ευρωζώνη που οδεύει ολοταχώς προς μια Μεγάλη Διόρθωση. Ανεξάρτητα από το εάν η τελευταία συμβεί επειδή οι ηγέτες των πλεονασματικών χωρών έβαλαν μυαλό εκούσια ή επειδή η Κρίση φουντώσει και πάλι με καταστροφικά αποτελέσματα, το ζητούμενο για τη χειμαζόμενη Ελλάδα είναι να πάρει μερικές ανάσες τώρα, μέχρι να έρθει η στιγμή της Μεγάλης Διόρθωσης. Η έκδοση φορο-επιταγών από το ελληνικό δημόσιο και δεν καταστρατηγεί οποιαδήποτε από τις συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα και προσφέρει έναν τρόπο ενίσχυσης της ρευστότητας τόσο του κράτους όσο και των αγορών. Έτσι είναι: οι απελπιστικές στιγμές απαιτούν δημιουργικότητα. Γιατί πρέπει μόνο οι μεγαλο-τραπεζίτες να εφευρίσκουν χρηματοοικονομικά τερτίπια ώστε να δημιουργούν χρήμα; Καιρός να προβούν σε τέτοιες, καθόλα νόμιμες, δημιουργικές κινήσεις και τα ασφυκτιούντα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.

Πηγή http://www.protagon.gr/

Οι κουκούλες και οι ικέτες

Επειδή πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία περί κουκούλας και βίας, ανεβάζουμε 2 πολύ καλές αναρτήσεις του "πιτσιρίκου" ... απολαύστε τις.

http://irakleios-oionos.blogspot.gr/


+++

Κουκούλες, βία και ανομία

Διαβάζω για τον τρόπο με τον οποίο θα διεξαχθεί η ψηφοφορία επί των προτάσεων για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ -και το πόσες κάλπες θα στηθούν τελικά-, και σκέφτομαι πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει αυτή η ψηφοφορία. Είναι περιττή. Χάσιμο χρόνου.


Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ είναι μια ακόμα υπόθεση που θα κουκουλωθεί. Είναι μια υπόθεση ανομίας που οδηγεί σε βία.

Από τη στιγμή που η ελληνική Βουλή κατάφερε να κουκουλώσει το σκάνδαλο της Siemens και να μην υπάρξει καμία παραπομπή υπουργού, αυτές οι ψηφοφορίες δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Το σκάνδαλο της Siemens ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο με συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, οπότε κουκουλώθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

Το σκάνδαλο της Siemens -το απόλυτο σκάνδαλο του δικομματισμού- «ένωσε» το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία για πάντα. Μέχρι τον θάνατό τους.

Βέβαια, στη συνέχεια, οι Έλληνες έκαναν πάλι κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αν και γνώριζαν πολύ καλά τα δεκάδες σκάνδαλα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας.

Οι Έλληνες έκαναν ξανά κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αν και γνώριζαν πως ψηφίζουν καμένα χαρτιά, αφού οι Γερμανοί –από τους οποίους έπαιρναν μίζες οι πολιτικοί αυτών των δυο κομμάτων- τους κρατούσαν πια από τα αρχίδια.

Η σημερινή κυβέρνηση αναφέρεται σε κουκούλες, σε πάταξη της ανομίας και καταδίκη της βίας, και στην ανάγκη να διαλυθούν οι καταλήψεις .

Είναι ακριβώς αυτοί οι πολιτικοί της κυβέρνησης Σαμαρά που κουκουλώνουν τους υπεύθυνους για τα σκάνδαλα. Αυτές οι κουκούλες δεν θα βγουν ποτέ.

Είναι ακριβώς αυτοί οι πολιτικοί της κυβέρνησης Σαμαρά που επιδίδονται καθημερινά σε ανομία.

Είναι ακριβώς αυτοί οι πολιτικοί της κυβέρνησης Σαμαρά που σπρώχνουν την κοινωνία στην ανεξέλεγκτη βία.

Είναι ακριβώς αυτοί οι πολιτικοί της κυβέρνησης Σαμαρά που έχουν κάνει κατάληψη στις ζωές μας.

Συνένοχοί τους και συνεργοί τους είναι όλοι αυτοί που τους ψήφισαν.

Την ώρα που θα φωνάζουν «βοήθεια», ας το θυμηθούν.

Αθώοι δεν υπάρχουν.

+++

Ικέτες

«Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε» - Ζ.Π. Σαρτρ

Κοσμοϊστορικά τα γεγονότα που διαδραματίζονται αυτό τον καιρό στην χώρα μας. Το Σύνταγμα γίνεται κουρέλι, τα προεδρικά διατάγματα της κατοχής υπογράφονται στο Βερολίνο και τυπικά πια, κι ο κόσμος βουβός κι ασάλευτος παρακολουθεί μη μπορώντας να φέρει βόλτα την πείνα του και την ανέχεια του. Προσπαθεί να προστατευτεί από την ομοβροντία, των φόρων και των χαρατσιών καθώς βλέπει για άλλη μια φορά τα νιάτα του να παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς.


Το πολιτικό σύστημα γελοιοποιείται συναγωνιζόμενο για το σκήπτρο της βασίλισσας του κακοστημένου καρναβαλιού. Θα βάλει ίσως μέσα κάποιους για ξεκάρφωμα αλλά ούτε κουβέντα για επιστροφή των κλεμμένων.

Η φορολόγηση του πλούτου εξαντλείται στην μικρή ιδιοκτησία, στα χωράφια και στα αυτοκίνητα των 2000 cc που οι κρατούντες παρακίνησαν την μέση οικογένεια να αγοράσει στο πρόσφατο παρελθόν.

Οι συνεταίροι της συγκυβέρνησης αναιρώντας μέχρι κεραίας τις υποσχέσεις της θερινής εκλογικής αναμέτρησης ολοκληρώνουν το έργο της καταστροφής και της υποδούλωσης που ξεκίνησε το ελληνόπουλο της διασποράς από την Minnesota.

Η αντιπολίτευση αρκείται στο να τα πει βερμπαλιστικά και να περιμένει στωικά να γίνει αργά ή γρήγορα κυβέρνηση σε μια νέα καμένη γη.

Σ’ αυτή την χώρα, πρώτα εξασφαλίζεις το άλλοθι της αναίρεσης των υπεσχημένων κι ύστερα αναλαμβάνεις την διακυβέρνηση της.

Σ’ αυτό τον ζόφο ο Καμένος ελπίζει σε μέτωπο μ’ αδιευκρίνιστο εταίρο, το ΚΚΕ σε επανάσταση κατά τας γραφάς, η Χρυσή Αυγή μπας και δείρει καμιά γκόμενα ή μετανάστη κι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το «αυτοί είναι οι στόχοι πιάσε τους με όποια πολιτική θέλεις» του Schäuble, ευελπιστεί, μετέωρος μεταξύ του προπατορικού τραύματος του 4% και της πιθανής μελλοντικής διακυβέρνησης του, να φορολογήσει αλλά Hollande τον ημεδαπό πλούτο της «εθνικής ελίτ».

Αγνοεί, βέβαια, ότι τα ντόπια παλικάρια κι οι οπλαρχηγοί του πλούτου δεν είναι παρά μικροί κι ανίσχυροι dealers και φιλιππινέζες των πολυεθνικών κολοσσών των εταίρων μας όπως η Siemens, η Hochtief, η Deutsche Bank, η Ferrostaal κ.ά. που, έτσι και τολμήσεις να απλώσεις το χέρι πάνω τους ή στους προστατευόμενους συνεργούς τους, ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς κι ασήκωτος όπως έγινε και σε προηγούμενο πολιτικό θρεφτάρι με τον βασικό μέτοχο.

Γνωρίζουν βέβαια, σ’ αυτήν την χρεοκοπημένη δημοκρατία μας, όλοι αυτοί οι ταγοί και οι πατέρες του έθνους ότι με δικολαβικούς και τεχνητούς ανταγωνισμούς το σάπιο σύστημα δεν διορθώνεται, απλά παρατείνουν την σήψη του.

Γνωρίζουν ότι αν κάποιοι απ’ αυτούς, ομάδα, κόμματα ή πρόσωπα ήθελαν πραγματικά την αλλαγή, επιθυμούσαν πραγματικά την σωτηρία θα έβγαιναν έξω από το πρώην ανάκτορο του Όθωνα σαν νέοι Μακρυγιάννηδες, και θα καλούσαν τον καθένα από μας κι όλους μαζί, να φυσήξουμε με την εσχατιά των πνευμόνων μας για να φύγει αυτή η καταχνιά, για να διαλυθεί αυτή η μαυρίλα.
Κι εμείς, τι κάνουμε εμείς, ο λαός, οι πολίτες, οι πολλοί;

Ικέτες, δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως κάποιο θάμα…. από τον άλλο, για να φορέσουμε εκ των υστέρων και επί του ασφαλούς την τήβεννο του αντιστασιακού, του αντάρτη, του τιμητή και να δρέψουμε άκοπες δάφνες.

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, διάβασα το post σου «Κουκούλες, βία και ανομία» και συνηγορώντας σκάρωσα αυτές τις γραμμές που γυρόφερναν καιρό στο μυαλό μου και στις στέλνω Φιλικά Α.Λ.

(Αγαπητέ φίλε, σας ευχαριστώ.)


Πηγή αναρτήσεων http://pitsirikos.net/2013/01/%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%B5%CF%82/

http://pitsirikos.net/2013/01/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/