Πολλά έχουν γραφτεί για την Ναόμι Κλαίν και ακόμα περισσότερα έχουν γραφτεί για όσα υποστηρίζει. Καλό είναι να βγάζουμε τα συμπεράσματα μας αφού έχουμε διαβάσει με λεπτομέρεια όσα υποστηρίζει κάποιος και όχι να μένουμε σε τίτλους και χαρακτηρισμούς. Το απόσταγμα των όσων θα σας παραθέσουμε παρακάτω είναι αυτό εδώ.
"Εδώ αντιμετωπίζουμε μια κρίση δημοκρατίας. Τεχνικές και εργαλεία αντίστασης που θα έπρεπε να φέρουν αποτελέσματα δεν το κατάφεραν. Γι’ αυτό το λόγο ο λαός βρίσκεται σε απόγνωση, διότι δεν είναι σίγουροι ότι θα επηρεάσουν την εξουσία ή πώς θα την επηρεάσουν στο εξής.Δεν είναι λοιπόν ακριβώς δίκαιο να πει κανείς στον κόσμο να βγει στο δρόμο και να επαναλάβει ό,τι έκανε μέχρι τώρα. Οι πολιτικοί οργανωτές και θεωρητικοί πρέπει διαρκώς να ανακαλύπτουν νέες μεθόδους αντίστασης. Να διαμορφώνουν αντιδομές εξουσίας, καθώς και νέα επιστημονικά επιχειρήματα που θα εμπνεύσουν τον κόσμο. Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που ο λαός είναι κατανοητά κουρασμένος."
Όταν, και εάν, γίνει κατανοητό το παραπάνω κείμενο, τότε ίσως τα "κινήματα" που ξεπήδησαν από το Σύνταγμα το καλοκαίρι του '11, επιφέρουμε το καίριο πλήγμα που χρειάζεται το ολιγαρχικό καθεστώς που διοικεί την χώρα μας εδώ και δεκαετίες. Με λίγα λόγια, δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο ... έξυπνο τρόπο και δράσεις.
Ο δρόμος έχει την δική του ιστορία, ας τον διαβούμε με το κεφάλι ψιλά όπως έκαναν τόσοι πριν από εμάς και ας γράψουμε την δική μας ιστορία.
http://irakleios-oionos.blogspot.gr/
+++
Ναόμι Κλάιν: Ο μεγαλύτερος φόβος του συστήματος είναι η αντίσταση
H Ναόμι Κλάιν, ακτιβίστρια και συγγραφέας του διάσημου «Δόγματος του Σοκ» στο πλαίσιο επίσκεψής της στην Αθήνα παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Στέλιο Κούλογλου. Η συγγραφέας και δημοσιογράφος ανέφερε ότι υπό την επήρεια του σοκ οι χώρες που το βιώνουν χάνουν την εθνική τους κυριαρχία, κάτι που όπως σχολιάζει συνέβη και στην Ελλάδα. Επεσήμανε ότι στις μέρες μας οι κυβερνήσεις έχουν γίνει οι λομπίστες των πολυεθνικών, ενώ χαρακτήρισε παράλογη την πρόθεση της κυβέρνησης να πουλήσει κάθε επικερδή επιχείρηση σε περίοδο ύφεσης, όταν είναι βέβαιο ότι οι συμφωνίες θα είναι οι χειρότερες που θα μπορούσε κάθε χώρα να πετύχει. Υπογράμμισε τέλος ότι ο ευρωπαϊκός νότος θα πρέπει να συγκροτήσει κοινό μέτωπο απέναντι στους δανειστές.
Σ.Κ.: Αν ξαναγράφετε το Δόγμα του Σοκ, θα είχατε ειδικό κεφάλαιο για την ελληνική περίπτωση;
Ν.Κ.: Θα υπήρχε ένα ειδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, ίσως όλο για τον ευρωπαϊκό νότο. Αλλά ο στόχος μου δεν ήταν το βιβλίο απλώς να καταγράψει την ιστορία αλλά να γίνει ένα εργαλείο ώστε να μπορέσουμε να προβλέψουμε το επόμενο σοκ. Έτσι άλλωστε τελειώνει και το βιβλίο : «Πότε θα δούμε το επόμενο σοκ;». Έχουμε ένα οικονομικό μοντέλο που δημιουργεί από μόνο του κρίσεις . Εάν έγραφα λοιπόν ένα βιβλίο τώρα θα ήταν για την Ελλάδα. Η κρίση εδώ χρησιμοποιήθηκε για να λεηλατήσουν την χώρα και να καταστρέψουν τα κοινωνικά κινήματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις.
Σ.Κ.: Δυο παράγοντες θεωρώ ότι έχουν καθοριστικό ρόλο. Ο ένας είναι ο παράγων του φόβου. Αυτό δεν έγινε και στην Λατινική Αμερική;
Ν.Κ.: Ακριβώς. Είναι ο φόβος του τι θα γίνει εάν δεν πάρεις το «φάρμακο». Για αυτό χρησιμοποιούνται πάντα μεταφορές από την ιατρική. Λένε ότι διέγνωσαν στην τάδε χώρα καρκίνο. Οπότε δημιουργείται ο φόβος του τι θα γίνει, εάν ο ασθενής δεν πάρει την χημειοθεραπεία του. Η μεταφορά, ο συμβολισμός που επιλέγεται έχει τεράστια σημασία.
Σημαντικό ρόλο, όμως, έχουν και τα ΜΜΕ. Οι πολιτικοί λένε ότι έχουν να πουν. Τα μίντια όμως διογκώνουν τον φόβο για να σωθεί υποτίθεται αυτό που είπαν ότι είναι «άρρωστο». Αυτή είναι και η μεγάλη ειρωνεία αυτής της κρίσης. Δημιουργήθηκε από τις ελίτ που τζογάραν ανεξέλεγκτα κερδοσκοπώντας, αλλά είμαστε εμείς που πρέπει να ζήσουμε πιο ανασφαλείς ζωές.
Το βλέπουμε αυτό και στην περίπτωση της Ελλάδας: οι άνθρωποι έχουν χάσει την ασφάλειά τους, είτε είναι η εργασιακή είτε είναι η οικονομική είτε είναι η υγειονομική. Εσείς οι Έλληνες έχετε αναλάβει τις ζημιές για τα ρίσκα που πήραν κάποιοι άλλοι.Εκείνοι είναι υπεύθυνοι αλλά εμείς εμφανιζόμαστε ως ένοχοι. Και τα χειρότερα δεν έχουν περάσει.
Σ.Κ.: Υπήρξε η περίφημη φράση του Θ. Πάγκαλου: «Μαζί τα φάγαμε». Η συλλογική ενοχοποίηση επηρέασε πολύ την ψυχολογία των ανθρώπων.
Ν.Κ.: Αυτή ήταν σίγουρα η πρακτική σε αυτή την κρίση. Γιατί ο κόσμος κατάλαβε ότι για τα όσα συμβαίνουν έφταιγαν οι τραπεζίτες που ζούσαν πλουσιοπάροχες ζωές και συνεχίζουν να ζουν. Αλλαξαν το τροπάριο και είπαν ότι έφταιγαν οι φτωχοί που ήθελαν να ζήσουν πλουσιοπάροχα. Όχι εκείνοι που κερδοσκοπούσαν στις ΗΠΑ με τα στεγαστικά δάνεια δημιουργώντας φούσκες και έφεραν την καταστροφή. Αλλά μια οικογένεια Αφροαμερικάνων που ζούσε με 50.000 δολάρια τον χρόνο και τόλμησε να θέλει ένα σπιτάκι.
Είμαστε σε πόλεμο. Και σε κάθε πόλεμο υπάρχει οργή. Δικαιολογημένη οργή αφού ο κόσμος είδε να λεηλατείται ο τόπος του μπροστά στα μάτια του. Το ερώτημα είναι που θα εκφραστεί αυτή η οργή, όχι με εκδικητικό τρόπο ή σε προσωπικό επίπεδο. Αλλά απέναντι σε εκείνο το σύστημα που καθιέρωσε την απληστία.
Όμως βλέπουμε ότι ακόμη και τώρα προσπαθεί το σύστημα να στρέψει την οργή στους πιο ευάλωτους. Στις ΗΠΑ είναι εκείνος που ήθελε το σπίτι. Εδώ στην Ελλάδα είναι ο μετανάστης που θέλει την δουλειά σου. Να διοχετεύσουν την οργή στους πιο ευάλωτους ώστε να την γλιτώσουν αυτοί που πραγματικά ευθύνονται. Η κρίση βοηθά τις ελίτ να την αξιοποιήσουν και να επωφεληθούν από αυτήν.
Σ.Κ.: Λέτε δηλαδή ότι η άνοδος του φασισμού ήταν αναμενόμενη;
Ν.Κ.: Όχι απλά αναμενόμενη. Την είχαν προβλέψει! Αυτή είναι η ιστορία της Ευρώπης. Είναι το μάθημα που θα έπρεπε να πάρουμε από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και την συνθήκη ειρήνης στις Βερσαλλίες. «Η εκδικητικότητα δεν θα κάνει καλό». Η ταπείνωση της Γερμανίας λειτούργησε σαν μπούμεραγκ, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αυτό με εκνευρίζει περισσότερο: Η σχολή του Σικάγου με τις μειώσεις και τις περικοπές ενισχύει τον φασισμό – κάτι που έγινε ολοφάνερα στην Ελλάδα.
Η ελεύθερη αγορά είναι από την φύση της υστερική γιατί ξέρει ότι στηρίζεται στην απληστία και στον φόβο. Για αυτό και για να επιβιώσουν προσπαθούν να τιμωρήσουν παραδειγματικά κάποιες χώρες. Το ότι η Ελλάδα είπε κάποια «όχι» δημιουργεί και ένα παράδειγμα ανταρσίας! Το ότι θα αντισταθεί στην λιτότητα η Ελλάδα δεν σημαίνει ότι δεν θα εξαπλωθεί και στην Πορτογαλία – όπως και έγινε. Ο μεγαλύτερος φόβος του συστήματος είναι η επιδημία της αντίστασης.
Σ.Κ.: Εχετε υπ όψιν σας και τα στερεότυπα εναντίον των Ελλήνων, όπως και όλων των ανθρώπων στην Νότια Ευρώπη, ότι είναι τεμπέληδες, έχουν πολλές διακοπές κλπ. Αν και στην πραγματικότητα όλα αυτά έχουν αποδειχθεί εσφαλμένα από στατιστικές μελέτες.
Ν.Κ.: Τα ακούσαμε και εμείς αυτά, εναντίον της Ελλάδας. Οι άνθρωποι γενικά είναι θλιμμένοι. Είναι στην κουλτούρα μας να γκρινιάζουμε γιατί δουλεύουμε πολύ χωρίς να παίρνουμε πίσω αυτά που θέλουμε. Ίσως είναι και λίγο σαδιστικό, μας άρεσε λίγο να βλέπουμε να τιμωρούνται οι χώρες της Μεσογείου με τον ήλιο τους, τις φυσικές τους ομορφιές και ένα διαφορετικό τρόπος ζωής!
Αλλά τα στερεότυπα που επικράτησαν στις γερμανικές εφημερίδες για την Ελλάδα και τις χώρες του Νότου ήταν ξεκάθαρα ρατσιστικά. Είναι ταπεινωτικό να μιλάνε για εσένα έτσι.
Σ.Κ.: Μαθαίνω ότι είστε κατά των ορυχείων στις Σκουριές;
Ν.Κ.: Ναι. Γράφω ένα νέο βιβλίο για το περιβάλλον και για την ανάγκη να το σώσουμε. Είναι δύσκολο να σκεφτείς για το περιβάλλον όταν έχεις άλλα οικονομικά προβλήματα τόσο σοβαρά. Στην Ευρώπη η περιβαλλοντική πολιτική δεν ήταν τέλεια αλλά ήταν πρωτοπόρα σε σχέση με την Κίνα ή τις ΗΠΑ μέχρι το 2009, που ξέσπασε η κρίση. Τώρα όμως έχουν αποφασίσει να θυσιάσουν την οικολογία στο όνομα της οικονομίας. Είναι παθογένεια να ξεχωρίζεις αυτές τις δυο έννοιες. Θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη κρίση ακόμη και οικονομική εάν πάψει να μας ενδιαφέρει το περιβάλλον. Δεν είναι μια πολυτέλεια την οποία μπορούμε να αναβάλλουμε για αργότερα.
Τώρα για τον εθνικό πλούτο της Ελλάδας, έχουν συνηθίσει στην ιδιωτικοποίηση των πάντων και βλέπουν εδώ προοπτικές κέδρους. Είναι μια ευκαιρία για εύκολο πλουτισμό. Πλέον οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν ως λομπίστες τους τις εθνικές κυβερνήσεις.
Σ.Κ.: Η ελληνική κυβέρνηση λέει ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις θα έρθουν νέοι επενδυτές.
Ν.Κ.: Δεν κάνεις ιδιωτικοποιήσεις σε περίοδο ύφεσης. Είναι κανόνας αυτός. Δεν θα πετύχεις ποτέ την καλύτερη συμφωνία αλλά την χειρότερη. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για την ελληνική οικονομία. Θα βγείτε χαμένοι. Όσοι έρθουν θα επιβάλλουν τους όρους τους γιατί απλά δεν έχει η ελληνική κυβέρνηση την δυνατότητα να θέσει τους δικούς της.
Σ.Κ.: Οι λαοί βρίσκονται σε σύγχυση όμως...
Ν.Κ.: Τι συμβαίνει σε ένα σοκ; Χάνεις αυτά που είχες και δεν ξέρεις που βαδίζεις. Σου αλλάζει τον αδόξαστο. Σε βγάζει από την γραμμή πλεύσης και τον προγραμματισμό σου. Όταν δημιουργηθεί αυτό το κενό έρχεται κάποιος και σου λέει ότι αυτό πρέπει να γίνει. Και το ακούς γιατί δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τι είναι σωστό και τι όχι.
Στις ΗΠΑ για παράδειγμα είχαμε το σοκ με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Το βασικότερο πρόβλημα δεν ήταν οι υλικές καταστροφές, αλλά ότι ο κόσμος βρέθηκε σε πλήρη σύγχιση. Και ήρθε ο Τζωρτζ Μπους και είπε ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο με την τρομοκρατία. Σε ένα πόλεμο μεταξύ του καλού και του κακού». Ο κόσμος το αποδέχθηκε γιατί ειχε χάσει τον προσανατολισμό του. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό που συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Η μεγαλύτερη επίπτωση ενός σοκ είναι η παραχώρηση της κυριαρχίας. Η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας. Παλέψατε για αυτή. Σκοτωθήκατε για αυτή. Και ξαφνικά ξυπνάτε και βλέπετε ότι δεν είστε εσείς αυτοί που έχετε τον έλεγχο αλλά κάποιος άλλος. Αυτό δίνει τροφή και στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό, στον νεοφασισμό. Παραχωρήσατε την κυριαρχία σας και τον έλεγχο της εξουσίας. Δεν μπορείς να κάνεις αυτό που θες. Είναι επικίνδυνο και σοκαριστικό όταν το συνειδητοποιείς.
Σ.Κ.: Σε έναν συμβατικό πόλεμο υπάρχει πάντα η ελπίδα για το αύριο. Τώρα δεν βλέπει κανείς φως στην άκρη του τούνελ.
Ν.Κ.: 'Ολοι δουλεύουν και ζουν σε ανασφάλεια. Αυτό δεν σου επιτρέπει να έχεις εξουσία στον εαυτό σου. Έτσι είτε θα οδηγηθούμε στον φασισμό ή θα επιλέξουμε άλλες λύσεις, όπως η αλληλεγγύη ,η οργάνωση των ευάλωτων στρωμάτων του πληθυσμού, των ανέργων, των εγκαταλελειμμένων γειτονιών, της ενέργειας, του νερού, της τροφής. Έτσι θα μπορούμε να ξαναγίνουμε κύριοι των εαυτών μας, να ξεπεράσουμε τον φόβο.
Υπάρχει επίσης στρατηγική για να μείνουν οι χώρες του νότου μακριά η μία από την άλλη. Γιατί, ξέρετε, οι δανειστές είναι ευάλωτοι. Εάν μαζευτούν οι οφειλέτες και παλέψουν μαζί θα κερδίσουν. Εάν οι οφειλέτες πουν ότι «δεν σας πληρώνουμε» εκείνοι έχουν πια την κρίση όχι αυτοί που χρωστάνε. Αυτό λέγεται «το καρτέλ των οφειλετών» και ήταν ο μεγαλύτερος φόβος του ΔΝΤ στην Λατινική Αμερική την δεκαετία του 1980. Μου κάνει τρομερή εντύπωση πως αυτό δεν έχει γίνει ακόμη στην Ε.Ε. Γιατί καθίσατε σε ένα τραπέζι μαζί τους και δεν συνεργάστηκαν οι χώρες του Νότου;
Θα πρέπει να γίνει αυτό και θα πρέπει να το απαιτήσουν και οι κοινωνίες. Ξέρω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει σε αυτή την κατεύθυνση. Μπορεί να ξεκινήσει και από την βάση – από τα κινήματα και τις συλλογικότητες σε κάθε μια χώρα του νότου.
Σ.Κ.: Γράφατε κατά τις ημέρες του Occupy Wall Street ότι ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που συνέβαινε τότε στον κόσμο. 'Ομως σήμερα το Κόμμα του τσαγιού έχει μεγαλύτερη επιρροή στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ από ότι αυτά τα κινήματα. Ποια θα ήταν η σωστή πορεία για το κίνημα ώστε να καταφέρει τους στόχους του;
Ν.Κ.: Δεν νομίζω ότι μπορούμε να συγκρίνουμε το Occupy με το Κόμμα του Τσαγιου, που υποστηρίζεται από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Η ελπίδα μου είναι ότι θα υπάρξει ένα κίνημα τόσο μεγάλο που θα χτυπήσει την αρρώστια στην καρδιά του συστήματος των ΗΠΑ το οποίο διάβρωσαν οι εταιρίες.
Θα πρέπει οι πολίτες να απαιτήσουν διαρθρωτικές αλλαγές ουσίας. Αλλά το σύμπτωμα της εποχής μας είναι ότι είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας και δεν έχουμε χώρους να βρεθούμε συλλογικά.
Αυτό συνέβη και με το κίνημα occupy, όταν το έδιωξαν από τις πλατείες. Οι ιδέες θέλουν και ένα “σπίτι”, ένα χώρο για να ζήσουν.
Πηγή http://tvxs.gr/
+++
Η «συναγωνίστρια» Ναόμι Κλάιν, η περιβαλλοντική ατζέντα κι εμείς
Είναι …στην κοσμάρα της ή είναι μπροστά;
Η διεθνούς φήμης καναδοαμερικανή συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν ήρθε με περιβαλλοντική ατζέντα στην Ελλάδα της κρίσης, με το Δόγμα του Σοκ σε πλήρη εξέλιξη!
Και μπορεί να στάθηκε μερικές μέρες στο «τελωνείο» των Αθηνών για συνεντεύξεις, συναντήσεις και την εκδήλωση του αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ της εφημερίδας Βαβυλωνία( B-fest) το Σάββατο το βράδυ, όμως ο βασικός της προορισμός είναι οι Σκουριές και το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται εκεί εξαιτίας της εξόρυξης Χρυσού από την καναδική εταιρεία Eldorado Gold και την «Ελληνικός Χρυσός».
Η «συναγωνίστρια Ναόμι» όπως την αποκάλεσε ο Μάκης Αναγνώστου, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ -το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης στο οποίο ήταν αφιερωμένη η βραδιά του B-fest και για το οποίο η Κλάιν έδειξε ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή (σήμερα θα μιλήσει σε εκδήλωση στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου)- επιχειρεί να βγει λίγο πιο μπροστά, από τη σκοπιά που η ίδια θεωρεί πλέον πιο κρίσιμη.
Εμείς, τρία χρόνια μετά νιώθουμε γονατισμένοι ανακαλύπτοντας ότι όλοι οι παραδοσιακοί τρόποι αντίστασης που γνωρίζαμε δεν λειτουργούν, ότι παρά το μέγεθος της επίθεσης η μαζική απάντηση δεν είναι δεδομένη, ότι εν τέλει μάλλον δεν ξέρουμε την τύφλα μας για το τι πρέπει να κάνουμε για να αποτινάξουμε από πάνω μας αυτή την ιστορία κι εκείνη έρχεται και μας λέει ότι η αντίσταση (που εμείς ακόμη την ψάχνουμε) δεν αρκεί!
Χρειάζεται, μας λέει, πρόταση, ένα νέο όραμα για ένα νέο οικονομικό μοντέλο που θα έχει στο επίκεντρό του το περιβάλλον και τον άνθρωπο, ασυμβίβαστο προφανώς με τον καπιταλισμό – «η κλιματική αλλαγή είναι το καλύτερο επιχείρημα που έχουμε εναντίον του καπιταλισμού» σημειώνει.
Εναλλακτική πρόταση, διατείνεται η ίδια, ουσιαστικά σήμερα ΔΕΝ υπάρχει, ούτε από την αριστερά.
Μιλώντας σε διάφορα εναλλακτικά ΜΜΕ τις προηγούμενες μέρες υποστήριξε ότι οικονομία και περιβάλλον είναι λάθος να διαχωρίζονται και πώς η έγνοια για το περιβάλλον εν μέσω κρίσης δεν είναι πολυτέλεια. Την καταστροφή του θα τη βρούμε μπροστά μας, εξηγεί, καθώς, θα τροφοδοτήσει νέες οικονομικές κρίσεις και θα πλήξει εκ νέου τους πληθυσμούς της γης: την ώρα που οι καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης θα χτυπούν με μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα (τυφώνες, καιρικά φαινόμενα, πετρελαϊκή ρύπανση, άνοδος της στάθμης των θαλασσών, πυρκαγιές, ξηρασία, κ.λπ) οι δημόσιες υποδομές που θα απαιτούνταν για να προσφέρουν ένα δίχτυ προστασίας στους ανθρώπους θα έχουν υποχωρήσει τρομακτικά λόγω της παγκόσμιας εφαρμογής του ΣΟΚ.
Την ίδια ώρα η κλιματική αλλαγή χρησιμοποιείται τονίζει « σαν την τελική ευκαιρία του καταστροφικού καπιταλισμού», μετατρέπεται «σε μια ευκαιρία παραγωγής κέρδους» χωρίς να αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση - «με το εμπόριο εκπομπής αερίων άνθρακα, με αρπαγές γης, σε όλη την λατινική Αμερική, την Αφρική, την Ασία όπου τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις καταλήγουν να χρησιμοποιούνται για την τροφή των πλουσιότερων κρατών, την παραγωγή βιοκαυσίμων, και για ανταλλακτικές μονάδες εκπομπής καυσαερίων με διάφορες απάτες».
Στο βιβλίο που ετοιμάζει για την κλιματική αλλαγή και την οικολογική κρίση επιχειρεί μια συνολική προσέγγιση, όπως είπε η ίδια στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στο διαδικτυακό ραδιόφωνο radiobubble: «Το επιχείρημα που αναπτύσσω στο νέο μου βιβλίο είναι πως οι λύσεις στην οικολογική κρίση, και ειδικά στην κλιματική κρίση, είναι επίσης οι λύσεις στην οικονομική κρίση». Και το οικονομικό – ενεργειακό μοντέλο που σκέφτεται η Ναόμι Κλάιν φαίνεται να βασίζεται στην τοπική, κοινοτική διάσταση, τα αυτοδιαχειριζόμενα, κολεκτιβίστικα εγχειρήματα, που απαιτούν συμμετοχή των πολιτών σε ένα γενικότερο πλαίσιο υποχώρησης της κατανάλωσης και της κατασπατάλησης φυσικών πόρων στο βωμό της ανάπτυξης.
Κάπως έτσι επιχειρεί λοιπόν να συνδέσει το Δόγμα του Σοκ με την κλιματική κρίση, ελπίζοντας να κάμψει την έκπληξη για τον προβληματισμό αναφορικά με το πόσους βαθμούς Κελσίου πρέπει να μειωθεί η θερμοκρασία του πλανήτη για να σωθούμε. Εδώ μπορεί να μην είμαστε καθόλου εξοικειωμένοι με αυτό τον προβληματισμό στην Βόρεια Αμερική όμως τροφοδοτεί ολόκληρα κινήματα (π.χ. 350.org).
Όσον αφορά τις Σκουριές λοιπόν το Δόγμα του ΣΟΚ έχει εφαρμογή με θύματα όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και το φυσικό περιβάλλον (επίπτωση που φυσικά «επιστρέφει» στους κατοίκους).
Η παρακάτω τοποθέτηση συνοψίζει το ενδιαφέρον της Ναόμι Κλάιν για τις Σκουριές:
«Παρακολουθώ την διαμάχη στις Σκουριές, ξέρετε πως εκεί δραστηριοποιείται μια Καναδική Εταιρεία εξόρυξης χρυσού, και προσπαθούμε να παρακολουθήσουμε την καταστολή που ακολουθεί τις καναδικές εταιρίες εξορύξεων ανά τον κόσμο, κι όχι μόνο τις εταιρίες που εξορύσσουν χρυσό, αλλά και χαλκό, κάθε είδους εξορύξεις. Αυτή άλλωστε είναι η μεγαλύτερη εξαγωγική βιομηχανία του Καναδά αλλά και η βιομηχανία με τη μεγαλύτερη επενδυτική δραστηριότητα στο εξωτερικό. Και στη συνέχεια άρχισα να συνειδητοποιώ πως δεν ήταν μόνο ταμεταλλεία, ήταν επίσης το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το νερό και στην πραγματικότητα είμαστε μάρτυρες ενός αγώνα δρόμου για την εξόρυξη και ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων της Ελλάδας, με ένα τρόπο που είναι πολύ καταστροφικός για το περιβάλλον αλλά και τη κλιματική αλλαγή. Γιατί μιλάμε για ορυκτά καύσιμα, μιλάμε για λιγνίτη, κάρβουνο, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, τα χειρότερα δηλαδή, αλλά και την αποψίλωση των δασών που έρχεται μαζί με τη διαδικασία εξορύξεων. Και ξέρω πως αυτό δεν είναι το σημείο που επικεντρώνεται η ελληνική συζήτηση αυτή τη στιγμή, όπως ξέρω και πως οι άνθρωποι περιμένουν από μένα να μιλάω κυρίως για την οικονομική πολιτική, αλλά πραγματικά νομίζω πως πρέπει να δούμε όλες αυτές τις συνδέσεις από πολύ πιο κοντά. Αυτό λοιπόν κάνω εδώ, κάνω έρευνα για το επόμενό μου βιβλίο, και παρατηρώ τις επιθέσεις στο περιβάλλον εδώ υπό το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης».
Μπορεί για μας κάποια από τα παραπάνω, όπως ελλιπώς παρατίθενται εδώ, να μοιάζουν «προβληματικά», ή ακόμη «εκτός τόπου και χρόνου», πάντως μάλλον αξίζουν μια πιο προσεκτική ματιά.
Για το ΣΟΚ
Μοιραία, βέβαια δεν θα μπορούσε να αποφύγει τον σχολιασμό της ελληνικής πραγματικότητας.
Σταχυολογούμε κάποια βασικά.
Ιδιωτικοποιήσεις
Μιλώντας στον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου για την ιστοσελίδα tvxs.gr αναφερόμενη στις ιδιωτικοποιήσεις, σημείωσε:
«Δεν κάνεις ιδιωτικοποιήσεις σε περίοδο ύφεσης. Είναι κανόνας αυτός. Δεν θα πετύχεις ποτέ την καλύτερη συμφωνία αλλά την χειρότερη. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για την ελληνική οικονομία. Θα βγείτε χαμένοι. Όσοι έρθουν θα επιβάλλουν τους όρους τους γιατί απλά δεν έχει η ελληνική κυβέρνηση την δυνατότητα να θέσει τους δικούς της».
Παραχώρηση της κυριαρχίας
Ταυτόχρονα σημειώνει πως «η μεγαλύτερη επίπτωση ενός σοκ είναι η παραχώρηση της κυριαρχίας. Η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας. Παλέψατε για αυτή. Σκοτωθήκατε για αυτή. Και ξαφνικά ξυπνάτε και βλέπετε ότι δεν είστε εσείς αυτοί που έχετε τον έλεγχο αλλά κάποιος άλλος. Αυτό δίνει τροφή και στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό, στον νεοφασισμό. Παραχωρήσατε την κυριαρχία σας και τον έλεγχο της εξουσίας».
Ευρώ
Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Κυριακή αποκλειστικά σε εναλλακτικά ΜΜΕ (οι αναφορές που παρατίθενται είναι από την ιστοσελίδα mao.gr έθιξε και το καυτό ζήτημα του ευρώ:
«Δεν ξέρω αν πρέπει η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη, αλλά οπωσδήποτε πιστεύω ότι το θέμα αυτό πρέπει να βρίσκεται πάνω στο τραπέζι αν προσπαθήσει κανείς να διαπραγματευτεί. Δεν ξεκινάς μια διαπραγμάτευση λέγοντας «δεν φεύγουμε». Χρειάζεται πραγματικά να έχεις τη θέληση να φύγεις. Και για να έχεις τέτοια θέληση, χρειάζεται να οικοδομείς σχέσεις με άλλες χώρες που επίσης έχουν ένα όπλο στον κρόταφο και να χτίζεις ένα καρτέλ των οφειλετών». Και κατέληξε: «Δεν θα έχεις πρόοδο, εκτός αν έχεις πρόθεση να φανταστείς τη ζωή μετά την ευρωζώνη».
Αντίσταση και … «κατανοητή κούραση»
Όσο για το ότι οι έλληνες πια δείχνουν παραδομένοι εκείνη πήρε το μέρος του λαού αλλά εξήγησε ότι η αντίσταση χωρίς πρόταση διεξόδου δεν αρκεί.
«Μου φαίνεται ότι ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε σε απίστευτο βαθμό και με φοβερό θάρρος και επιμονή». «Ο κόσμος δεν πήγε απλώς σε μια διαμαρτυρία αλλά έμεινε εβδομάδες στους δρόμους διαδηλώνοντας, κάτι που θα πρέπει να μνημονεύεται και να τιμάται. Η αλήθεια είναι όμως ότι κι αυτοί που επιβάλουν αυτό το οικονομικό πρόγραμμα επίσης επιδεικνύουν απίστευτη επιμονή», σημείωσε.
Στο ερώτημα «από εδώ και πέρα τι;» απάντησε ως εξής:
«Για μένα το ζήτημα δεν είναι πώς θα γίνει άλλη μια διαδήλωση. Εδώ αντιμετωπίζουμε μια κρίση δημοκρατίας. Τεχνικές και εργαλεία αντίστασης που θα έπρεπε να φέρουν αποτελέσματα δεν το κατάφεραν. Γι’ αυτό το λόγο ο λαός βρίσκεται σε απόγνωση, διότι δεν είναι σίγουροι ότι θα επηρεάσουν την εξουσία ή πώς θα την επηρεάσουν στο εξής.Δεν είναι λοιπόν ακριβώς δίκαιο να πει κανείς στον κόσμο να βγει στο δρόμο και να επαναλάβει ό,τι έκανε μέχρι τώρα. Οι πολιτικοί οργανωτές και θεωρητικοί πρέπει διαρκώς να ανακαλύπτουν νέες μεθόδους αντίστασης. Να διαμορφώνουν αντιδομές εξουσίας, καθώς και νέα επιστημονικά επιχειρήματα που θα εμπνεύσουν τον κόσμο. Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που ο λαός είναι κατανοητά κουρασμένος».
Πηγή http://topontiki.gr/
