Ένα βίντεο που θα δουν όλοι

Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο τάχθηκε κατά της προβολής από την τηλεόραση του τηλεοπτικού σποτ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων που γυρίστηκε στο πλαίσιο της διεθνούς καμπάνιας του για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

(σ.σ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το βίντεο είναι σπουδαίο και απόλυτα εύστοχο. Βέβαια, είναι πολύ καλό για την ελληνική τηλεόραση.)


Επιστολή της κυρίας Δέσποινας Κουτσούμπα, προέδρου του ΣΕΑ:

Σας έχει τύχει ποτέ να αισθάνεστε ότι ζείτε μια εξωπραγματική στιγμή, μια στιγμή που ενώ είστε εκεί είναι σαν να μη βρίσκεστε στη θέση σας, αλλά να πετάτε σαν ένα πουλί και να βλέπετε τον εαυτό σας από ψηλά και να πιστεύετε ότι όσα διαδραματίζονται υπάρχουν σε ένα παράλληλο σύμπαν; Έτσι ακριβώς αισθάνθηκα καθισμένη στα πρώτα έδρανα πίσω από το τραπέζι του ΚΑΣ, καθώς υποβλήθηκα σε ένα νέου τύπου μαρτύριο, το μαρτύριο μην πεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις, δείξε την καλή σου διαγωγή όσο κι αν εδώ μέσα ποδοπατούν τη λογική. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Εν αρχή ην η διεθνής καμπάνια του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς από τις περικοπές σε κονδύλια και προσωπικό. Η καμπάνια ξεκίνησε μετά το χτύπημα στο παλαιό Μουσείο της αρχαίας Ολυμπίας, τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υποβάθμισης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της μη αναγνώρισης του αναντικατάστατου της πολιτιστικής κληρονομιάς, της άγνοιας κινδύνου που οδηγούσε τον πρώην Υπουργό ΥΠΠΟΤ κο Γερουλάνο να επαίρεται (σε εγχώρια και διεθνή μίντια) ότι το Υπουργείο του λειτουργεί με τον μισό προϋπολογισμό. Επειδή οι αρχαιολόγου που εργαζόμαστε στο Υπουργείο Πολιτισμού αναγνωρίζουμε ότι η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν γίνεται για μας, αλλά για το σύνολο της κοινωνίας, θελήσαμε να γυρίσουμε ένα τηλεοπτικό σποτ με το απλό μήνυμα ότι η ίδια η κοινωνία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, της ίδιας της ιστορίας της, κόντρα στις σειρήνες «τώρα κρίση έχουμε, λεφτά για μάρμαρα θα δίνουμε»;

Το σενάριο πάει κάπως έτσι: ένα κοριτσάκι επισκέπτεται με τη μητέρα του το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, απομακρύνεται από κοντά της, περιφέρεται στις αίθουσες του Μουσείου, βρίσκεται μπροστά στην Κόρη Φρασίκλεια, υπάρχει μια κρυφή συνομιλία μεταξύ τους, το κοριτσάκι χαμογελά. Ένα χέρι απότομα τραβά το κορίτσι σαν να το απαγάγει. Πέφτει καρτέλα: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ. Στην επόμενη σκηνή, το κορίτσι είναι στη θέση του, λείπει όμως από τη βάση της η Φρασίκλεια, που τελικά έχει «απαχθεί». Επόμενη καρτέλα: ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Και καταλήγει: Τα μνημεία δεν έχουν φωνή, εσύ έχεις. Ο συμβολισμός εύληπτος: το κοριτσάκι συμβολίζει το μέλλον, το άγαλμα συμβολίζει το παρελθόν, την ιστορική μνήμη. Αν σου στερήσουν το παρελθόν, θα πρέπει να πονέσεις σαν να σου στερούν το μέλλον. Οι φιλόξενες αίθουσες του Μουσείου (στην πρώτη σκηνή) έχουν γίνει απόκοσμες (στην τελευταία σκηνή) για να είναι προφανές ότι η σκηνή απαγωγής του κοριτσιού και του αγάλματος είναι συμβολική.

Η προβολή του σποτ στην τηλεόραση απαγορεύτηκε χτες από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (κατά πλειοψηφία). Δεν ξέρουμε ακόμη την επίσημη αιτιολογία ή το τελικό «σκορ» υπέρ-κατά, άλλωστε ήταν αργά και οι δημοσιογράφοι είχαν ήδη εγκαταλείψει την αίθουσα. Αυτά που γνωρίζουμε όμως είναι οι ερωτήσεις που έγιναν στα μέλη του ΔΣ που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση για να παρουσιάσουν το σποτ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ τα μέλη του ΚΑΣ που πήραν το λόγο είχαν «διαβάσει» μόνο την κυριολεξία της εικόνας (βία στο παιδί, εξαφάνιση αγάλματος, δεν υπάρχουν φύλακες στην αίθουσα -sic!…) και είχαν «δει» το ανάποδο μήνυμα. Τον διασυρμό της χώρας, το μήνυμα ότι στα ελληνικά μουσεία ο καθένας μπορεί ανενόχλητος να κλέψει ένα άγαλμα ή να απαγάγει ένα παιδί (θυμήθηκα το μπαμπά μου, που πίστευε ότι οι δίσκοι του heavy metal αν παιχτούν ανάποδα μεταδίδουν σατανιστικά μηνύματα, αλλά ο μπαμπάς μου τουλάχιστον δεν μυρίζει μούχλα και καμαρίλα, αφήστε που μου μαθε να λέω την αλήθεια κι αυτό με κυνηγάει σε όλη μου τη ζωή…). Αιώνες συμβολισμού στην τέχνη έχουν πάει περίπατο, τα πάντα είναι «κυριολεκτικά». Επίσης, αλγεινή εντύπωση τους προξένησε το γεγονός ότι το μήνυμα είναι σοκαριστικό, μιας και η κοινωνία που ζούμε είναι αγγελικά πλασμένη κι όταν με απειλή όπλων έδεσαν τη φύλακα και άδειασαν το παλαιό Μουσείο της Ολυμπίας, δεν αισθανθήκαμε όλοι σοκαρισμένοι αλλά απολύτως ψύχραιμοι συνεχίσαμε να πίνουμε το τσάι μας. Ούτε είναι ευρέως διαδεδομένο στην κινηματογραφική παιδεία (και στην τηλεοπτική μας εποχή) το εύρημα μιας δυνατής εικόνας που τραβάει την προσοχή προκαλώντας ένα έντονο συναίσθημα για να μπορέσει να περάσει το μήνυμα που θέλει. Όλα αυτά διανθισμένα με πολλή ξινίλα για το ότι δεν είναι μόνο ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων που ενδιαφέρεται για την πολιτιστική κληρονομιά –μα δεν απαγόρευσε ο ΣΕΑ σε όλους τους υπόλοιπους να βγάλουν άλλα 10 σποτ και 200 αφίσες για το ίδιο θέμα, το ΚΑΣ απαγόρευσε στον Σύλλογο να προβάλλει το μήνυμά του!

Πράγματι, το συγκεκριμένο μήνυμα και τηλεοπτικό σποτ θα μπορούσε και θα έπρεπε να ήταν παραγωγή του ίδιου του Υπουργείου Πολιτισμού (νυν Γραμματείας), που γνωρίζει πολύ καλά την αύξηση των λαθρανασκαφών σε όλη τη χώρα, που έχει ευθύνη για την προστασία της κληρονομιάς, που θα ‘πρεπε να έχει ως πρώτο μέλημα να διατηρεί ζωντανή την ιστορική μνήμη σε αυτή την παράξενη (να το πω κομψά) εποχή. Σε μια άλλη χώρα, όχι πολύ διαφορετική από τη δική μας, το Ιταλικό Υπουργείο Πολιτισμού ανέλαβε το ίδιο καμπάνια ευαισθητοποίησης του κοινού ενάντια στην αρχαιοκαπηλία, παρουσιάζοντας σημαντικά αγάλματα από Μουσεία της Ιταλίας με κάποια μέλη τους να έχουν εξαφανιστεί (παραποίηση αρχαιοτήτων και ασέβεια στα μνημεία, άραγε;). Ακόμη και στη δική μας χώρα, η εξαίρετη περιοδική έκθεση «Αρχαιοκαπηλία ΤΕΛΟΣ» που παρουσιάζεται και αυτές τις μέρες στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, δεν διστάζει να δείξει αγάλματα με καλυμμένα μάτια, ή μέσα σε σακιά, δείχνοντας τη βία που συνιστά η αρχαιοκαπηλία (ευτυχώς πήρε έγκριση από το Κεντρικό Συμβούλιο Μουσείων, χωρίς να θεωρηθεί σοκαριστική).

Αν δεν θεωρήσουμε λοιπόν ότι άνθρωποι εγγράμματοι δεν γνωρίζουν την έννοια της καλλιτεχνικής σύμβασης ή του συμβολισμού, τι μένει; Η «κατηγορία» ότι το τηλεοπτικό μήνυμα του ΣΕΑ ήταν «πολιτικό» -και ως γνωστόν δεν επιτρέπεται να μπλέκονται οι αρχαιότητες με πολιτικά παιχνίδια (εξαιρούνται οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες μάλλον). Ωχ, μας πιάσανε! Πράγματι, το μήνυμα ήταν πολιτικό: Χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον. Όχι κομματικό, όχι συνδικαλιστικό, αλλά βαθιά πολιτικό. Γιατί είναι όντως πολιτικό θέμα το αν προστατεύεις και πώς την πολιτιστική κληρονομιά, το αν θεωρείς ότι η κοινωνία είναι κοινωνός αυτής της προστασίας, ή το αν κλείνεσαι στο καβούκι σου, διεκπεραιώνεις τα έγγραφα που σου ζητάνε για αν είσαι «παραγωγικός» υπάλληλος και δεν ανακατεύεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουνε, περιμένοντας ότι όσο πιο λίγο ενοχλείς τόσο λιγότερο θα σε ενοχλήσουν. Είναι πολιτικό θέμα εντέλει, αν έχεις άποψη για το αντικείμενο της εργασίας σου όντας δημόσιος υπάλληλος, αν πιστεύεις ότι η παραγω γή πολιτισμού σε αυτή τη χώρα δεν είναι κάτι που τέλειωσε το 1830, αν πιστεύεις (και το κάνεις πράξη) ότι ο πολιτισμός χρειάζεται στην ολότητά του πνοή και ορμή και μπορεί να αλλάξει την κοινωνία, την οικονομία, τον κόσμο ολόκληρο. Πράγματι, πρόκειται για μια βαθιά πολιτική διαφωνία. Κι αυτή είναι που ενοχλεί.

Και μια βαθιά υποκρισία, όμως. Για όλους αυτούς που κατηγορούν όποιον έχει αιτήματα που αφορούν το μισθό του ως «συνδικαλιστική συντεχνία», όταν όμως ένας Σύλλογος πάει να μιλήσει για το περιεχόμενο της δουλειάς του, τότε του το απαγορεύουν. Γιατί αυτό, είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Γιατί αν μαθευτεί ότι τα αρχαία κινδυνεύουν (από το σποτ του ΣΕΑ θα μαθευτεί, γιατί δεν το ‘μαθε ο κόσμος όλος όταν κλέψανε την Πινακοθήκη μες στη μέση της Αθήνας…), πώς θα προχωρήσουμε στις επόμενες εφεδρείες, απολύσεις, εξωθήσεις; Οι αρχαιολόγοι είναι «καλοί» όταν μπορούν να γίνονται εύκολος στόχος: οι κολλημένοι, οι άρρωστοι, οι παρωχημένοι, που βάζουν εμπόδια στην «ανάπτυξη» του τόπου (λέγε με: τσιμέντο να γίνει και το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον). Τότε, όποτε θέλουμε τους βγάζουμε μπροστά (άμα χρειάζεται μια εργολαβία να καθυστερήσει τάχα μου για να ζητήσει παραπάνω λεφτά από το δημόσιο: φταίνε οι αρχαιολόγοι) κι όταν δεν χρειάζεται τους κάνουμε πέρα (όταν εγκαθιστούμε ξενοδοχεία, λιμάνια, δρόμους, ανεμογεννήτριες, Ολυμπιακά έργα μέσα ή δίπλα σε αρχαιολογικούς χώρους, τότε είναι περιττοί). Ποιος ο λόγος λοιπόν να χαλάσουμε στην κοινωνία την εικόνα των «χρήσιμων ηλίθιων» που έχουμε εντέχνως καλλιεργήσει επί χρόνια;

Δεν αξίζει, παρά μόνο για την ιστορία, να αναφερθούμε σε παρατηρήσεις περί εικόνων άσκησης βίας σε παιδιά και της σχετικής νομοθεσίας, μιας και το αρμόδιο ΕΣΡ είχε ήδη εγκρίνει το σποτ από τη σκοπιά της νομοθεσίας αυτής (όπως έχει εγκρίνει και πολύ πιο «βίαια» σποτ της UNICEF, της Διεθνούς Αμνηστίας κ.λπ.) και είχε κατανοήσει το νόημά του, αφού έδινε άδεια να προβληθεί δωρεάν ως τηλεοπτικό μήνυμα που «ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς». Όπου όμως δεν φτάνει η λογοκρισία του ΕΣΡ, φτάνει η υποκρισία του ΚΑΣ…

Κα Πρόεδρε του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και ΓΓ Πολιτισμού κα Μενδώνη, κάντε κάτι καλό για το κύρος του Συμβουλίου. Τουλάχιστον γράψτε στην αιτιολογία απόρριψης στου σποτ το ότι «εμπεριέχει πολιτικό μήνυμα». Έτσι τουλάχιστον θα γλιτώσετε τα παρόντα μέλη του ΚΑΣ από το να πρέπει να υπερασπιστούν την έλλειψη καλλιτεχνικής παιδείας που επιμελώς εμφάνισαν για τις ανάγκες αυτής της απόφασης.

Ζητώ δημόσια συγνώμη από όλους τους συντελεστές του σποτ, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, μέλη και φίλους του ΣΕΑ, που δούλεψαν αφιλοκερδώς και με όλη τους την καρδιά για να δημιουργηθεί ένα τόσο άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα χωρίς λεφτά και χωρίς ανταλλάγματα. Για τη χαρά της δουλειάς και γιατί πίστεψαν ότι με αυτόν τον τρόπο βοηθούσαν σε έναν κοινό σκοπό. Κοινό για ποιους; αναρωτιέμαι πλέον…

Δέσποινα Κουτσούμπα
 μέλος του ΣΕΑ και Πρόεδρος του ΔΣ

ΥΓ. Όλα τα παραπάνω απηχούν προσωπικές απόψεις (γι΄ αυτό άλλωστε και είναι ενυπόγραφα) και όχι τις απόψεις κάθε μέλους του ΔΣ του Συλλόγου, μέλη που και εγγράμματα είναι και τις απόψεις τους μπορούν να διακινήσουν προφορικά ή γραπτά.

Πηγή http://pitsirikos.net/

Η απάντηση στο αίνιγμα της κρίσης ... (μια ομιλία του Σεφέρη)

Έπεσε στα χέρια μου μια ομιλία του μεγάλου εθνικού μας ποιητή, Γιώργου Σεφέρη, και με έκανε να αναλογιστώ ποια είναι η απάντηση στην κρίση που βιώνουμε.  Αυτή την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο ποιητής στο τέλος της ομιλίας του.

Ηράκλειος Οιωνός




+++

Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963

“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.
Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.
Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσµα.Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.
Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.
Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦ κόσµου.
Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα, γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …».
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του.  Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.
Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο.
Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.
Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε;
Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ στὴ λογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ ’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν  ἀνθρώπων τῆς γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία.
Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ, τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς καρδιᾶς του.
Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε.  Ἂς συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»

Ήρθε η ώρα για διακοπές

Ακόμα και ο Ηράκλειος Οιωνός έχει ανάγκη από διακοπές ... τα λέμε σε 10 μέρες.

Κύπρος 1974 - Οι μάχες στη 2η εισβολή και οι πολεμιστές του 361 Τ.Π

Με δάκρυα στα μάτια, στρατιωτες του 361 ταγματος πεζικου θυμουνται τις μαχες που εδωσαν κατα του Αττίλα, τις θηριωδιες των τουρκων που δεν σεβονταν εκεχειρεια και την αιχμαλωσια και μιλούν στην κάμερα του ΑΝΤ1.


Μάρτυρες στην τραγική ιστορία. 38 χρόνια πέρασαν από τότε που οι Τούρκοι όλοκλήρωσαν τα αιματηρά τους σχέδια κατά της Κύπρου. Από την δεύτερη εισβολή του Αττίλα.

Κι ακόμη δακρύζουν αντικρίζοντας τον Πενταδάκτυλο, να ματώνει, κάτω από την σημαία του Αττίλα.

Η πρώτη φάση της εισβολής ολοκληρώθηκε, στις 22 Ιουλίου, οπότε και κηρύχθηκε εκεχειρία. Μία εκεχειρία που, όπως μαρτυρούν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, από το Τάγμα Πεζικού 361, μιλώντας στην κάμερα του ΑΝΤ1 , η τουρκική πλευρά δεν σεβάστηκε ποτέ. 

14 Ιουλίου, αρχισε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολης Βοήθεια από πουθενά. Το Τάγμα Πεζικού 361, δεν σταμάτησε ούτε μέρα, να πολεμά. Θάνατος. Προσφυγιά. Αιχμαλωσία. 

Λευκωσία. Καρπασία. Μόρφου. Αμμόχωστος. 200.000 άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες. 1619 αγνοουμενοι. 613 από αυτούς δεν είχαν καν στρατιωτική ιδιότητα. Περισσότεροι από 5 χιλιάδες άνθρωποι, στρατιώτες και πολίτες, κείτονται νεκροί. Κι εκείνοι που έμειναν πίσω. 38 χρόνια τώρα ψάχνουν να μάθουν κάτι. Έστω κάτι. Για εκείνους που έχασαν. 

Και η Κύπρος, 38 χρόνια μετά, παραμένει αιχμάλωτη, του Αττίλα. Γεύση πικρή.  Με την κατάπαυση του πυρός, στις 16 Αυγούστου 1974 και μέχρι σήμερα, ο Κυπριακός Ελληνισμός μετρά τις πληγές του. Και δεν ξεχνά. 

Πηγή http://www.ant1iwo.com/

Αυτοί που τρώνε αστακούς...

Αυτοί που τρώνε αστακούς και αυτοί που πατούν στους αχινούς...

Πρόκειται για πραγματική πολεμική επιχείρηση.

Τύπου «σοκ και δέος»!

Πρώτα η έκπληξη. Και μετά ο τρόμος.

Πρόκειται για μπαράζ πυροβολικού. Για στρατηγικού τύπου αεροπορικό βομβαρδισμό-τάπητα.

Μόνον στρατιωτικοί όροι μπορούν να αποδώσουν αυτόν τον Αρμαγεδδώνα των μέτρων που έχει επιπέσει στο σώμα της χώρας εν είδη σμηνών και σμηνών από βιβλικές ακρίδες.

Εντρομοι οι άνθρωποι παρακολουθούν τη διαρκή εξαγγελία μέτρων απ’ τις οθόνες τους. Μέτρα επί μέτρων. Αλλα αποτυγχάνουν κι επέρχεται το μοιραίον, άλλα επιτυγχάνουν (κι επιτυγχάνουν ακριβώς το ίδιο: το μοιραίον).

Η χώρα ζει (δεν ζει) με την ψυχή στο στόμα και, κάθε λίγο και λιγάκι, νέα μέτρα ανακοινώνονται και εξαπολύονται επί δικαίους (οι άδικοι είναι ασφαλείς στα μπούνκερ τους) σωρηδόν, όπως οι βόμβες απ’ τα Στούκας με τη συνοδεία των σειρήνων της προπαγάνδας

να σπέρνουν τον ίδιον τρόμο με τον όλεθρο των εκρήξεων.

Πρόκειται για πραγματικό ψυχολογικό πόλεμο.

Τα μέτρα, για παράδειγμα το τελευταίο «πακέτο» που αφορά στα 11,7 δισ. ευρώ, εν πρώτοις εξαγγέλλονται ως δέσμη, «ικανή, αναγκαία και απαραίτητη», μετά την προηγούμενη ανάλογη δέσμη, η οποία έχει ήδη κάψει αδιακρίτως όσους έχει βρει στο ξάγναντο να πηγαίνουν με τον σταυρό στο χέρι.

Αμέσως μετά και έως την «οριστικοποίηση» των μέτρων αρχίζει ένα παιχνίδι «σκέψεων», «προτάσεων για ισοδύναμα», «δεύτερων σκέψεων», «αντιρρήσεων», «αντιπροτάσεων», «επιφυλάξεων» και άλλων συναφών.

Στο μεταξύ, η δέσμη των εν λόγω μέτρων, το «πακέτο» είναι τόσον παράλογο και ατελέσφορο, που αφήνει άφωνους τους πάντες (πλην φοροφυγάδων, «πολιτικών ταγών» και άλλων λαμογίων) και απόπληκτους όσους θα τα υποστούν.

Τίποτα καλύτερο για την προπαγάνδα (τη σειρήνα των Στούκας)! Οσον πιο παράλογο είναι ένα μέτρο, τόσο πιο «δυσάρεστο αλλά αναγκαίο» θα το εμφανίσει η προπαγάνδα.

Αίφνης, ένα «μέτρο» δραπετεύει απ’ το πακέτο. Είναι μέτρο-«λαγός». Ή αυτό θα αποσυρθεί και θα περάσουν όλα τα άλλα, ή ούτε αυτό θα αποσυρθεί, αλλά θα περάσει και αυτό μαζί με τα άλλα,

αφού όμως πρώτα θα μας έχει εξοικειώσει με όλα.

Πώς; το μέτρο αυτό «αποσύρεται», ή «αλλάζει πακέτο», ή επανέρχεται μόνο του (παρ’ ότι είχε «εγκαταλειφθεί»), ή μας το «επιβάλλουν» εκ νέου - ένα ατελείωτο πινγκ πονγκ, ώσπου γίνεται το μπαλάκι μπούμερανγκ και μας βρίσκει κατακέφαλα.

Και βέβαια, όσον εξελίσσεται αυτή η διαδικασία, σκάνε οι αντιπερισπασμοί (φέρ’ ειπείν «τρεις χιλιάδες ανάπηροι μαϊμού», που εν τέλει απεδείχθησαν... 16!!!).

Κι όσον τα μέτρα (εξακολουθούν να) σκάνε γύρω μας σαν χειροβομβίδες, οβίδες και βόμβες διότι αλλιώς «δεν βγαίνει ο λογαριασμός», χάνουν τα θύματα τον λογαριασμό γενικώς, δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν, παραδίδονται, αν έχουν λίγα λεφτά πληρώνουν, αν δεν έχουν ταπεινώνονται, απελπίζονται, παραιτούνται και κάποιοι αυτοκτονούν - «τι να κάνουμε; “παράπλευρες απώλειες”...», θα έλεγε ένας γιάπης - «τι να κάνουμε; πολλοί έχουν την προδιάθεση για κάτι τέτοιο...», θα έλεγε ένα ζόμπι...

Κι έτσι μοιάζουν τα μέτρα που πέφτουν σαν όξινη βροχή πάνω στους πολίτες (εν προκειμένω υπηκόους της Τρόικας) σαν τον καρκίνο.

Στην αρχή το σοκ, η έκπληξη. Μετά ο τρόμος. Μετά η άρνηση - ώσπου λέγε λέγε τα φερέφωνα - έρχεται η αποδοχή, η παραίτηση, η παράδοση.

Αλλά τι είδους εξουσία είναι αυτή και από ποιους ταγούς μπορεί να εκπροσωπείται, ώστε να είναι ικανή να φέρεται στον λαό της ως να επρόκειτο για άμαχο ου μην κι «εχθρικόν» πληθυσμό βαλλόμενο εν καιρώ πολέμου;

Η απάντηση, δική σας... 


Πηγή http://www.enikos.gr/

Η νομιμοποίηση της ανηθικότητας

Του Γιώργου Καισάριου 

Ορθώς υπάρχει αναβρασμός για τον διορισμό της κόρης του κυρίου Πολύδωρα στη βουλή, έχοντας διατελέσει μια και μόνο μέρα πρόεδρος του σώματος. Πότε πρόλαβε άραγε και διετέλεσε τις διαδικασίες διορισμού; Ή μήπως μόνο με αυτό ασχολήθηκε, την μια μέρα που ήταν πρόεδρος;

Στο ερώτημα αν το νόμιμο είναι και ηθικό, η απάντηση είναι ναι είναι, με την προϋπόθεση ο νόμος να είναι ηθικός.

Το νόμιμο όμως δεν απαιτεί την ηθική νομιμοποίηση, διότι το τι είναι ηθικό είναι διαφορετικό για τον κάθε έναν.

Για παράδειγμα, είναι ηθικό να παντρεύονται ομοφυλοφιλικά ζευγάρια; Η απάντηση εξαρτάται από την κοινωνία που αποφασίζει αν είναι ηθικό ή όχι. Στην Ολλανδία ή στην Ελλάδα μπορεί να είναι, αλλά σε άλλες χώρες δεν είναι. Ακόμα όμως και για τις χώρες που επιτρέπονται οι ομοφυλοφιλικοί γάμοι, δεν συμμεριζόταν όλοι την ηθικότητα αυτού. Το ίδιο και η πολυγαμία. Υπάρχουν κοινωνίες που επιτρέπεται, αλλά σε εμάς στη δύση είναι ανήθικο.

Είναι πολύ επικίνδυνο να προσπαθήσουμε σαν κοινωνία να πορευτούμε με την ηθική, διότι δεν θα βγάλουμε άκρη του τι είναι ηθικό και τι όχι. Για αυτό σε όλες τις δυτικές κοινωνίες, δεν υφίσταται το ηθικό, αλλά το νόμιμο.

Το πρόβλημα στην περίπτωση του κυρίου Πολύδωρα, δεν είναι η νομιμότητα, αλλά η εκμετάλλευση του νόμου και αφετέρου, η ανηθικότητα του ίδιου του νόμου.

Διότι όταν ο ίδιος ο νόμος είναι ανήθικος, σαφώς θα είναι ανήθικη και η εκτέλεση του.

Εδώ τώρα είναι το πρόβλημα. Στην Ελλάδα, έχουμε επινοήσει ανήθικους νόμους, που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ανήθικοι (όπως για παράδειγμα τον νόμο περί ευθύνης υπουργών), αλλά μας σηκώνεται η τρίχα, όταν γίνεται μια παραγραφή αδικημάτων, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό προστάζει ο ίδιος ο νόμος.

Γιατί όμως έχουμε ανήθικους νόμους; Διότι αυτοί που τους έχουν ψηφίσει (το νομοθετικό σώμα, πάντα με πρωτοβουλία των κομμάτων) είναι αναξιοκρατικοί (για να μην πω κάτι άλλο).

Και γιατί έχουμε ένα αναξιοκρατικό νομοθετικό σώμα; Διότι απλά το σύνολο του πολιτικού σώματος, δεν είναι προϊόν μιας ανταγωνιστικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα να έχει καταντήσει μια λέσχη κλειστού κυκλώματος, που προασπίζει τα συμφέροντα του, πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζει, πάνω από τα συμφέροντα του συνόλου.

Αρχίζοντας από το ίδιο το σύνταγμα, έως τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων και ότι περιλαμβάνεται ενδιάμεσα, το όλο σύστημα είναι αναξιοκρατικό και είναι φτιαγμένο να προάγει την συντήρηση.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, σε ορισμένα κόμματα, περίπου το 50% των εκλεγμένων βουλευτών έχουν κάποια συγγενική σχέση μεταξύ τους.

Πριν λίγο καιρό με ρώτησε κάποιος αν είναι ηθικό εσωτερικό πρόσωπο σε μια εισηγμένη να πουλάει ένα περιουσιακό στοιχείο στην εταιρεία του, πάνω από την πραγματική του αξία, κλέβοντας ουσιαστικά τους μετόχους. Του απάντησα ότι είναι νόμιμο και ότι θα πρέπει οι μέτοχοι να αποφασίσουν αν έχουν αδικηθεί ή όχι.

Το πρόβλημα όμως είναι πως γίνεται να υπερασπίσουν οι μέτοχοι τα δικαιώματα τους όταν δεν μπορούν; Όταν δεν επιτρέπονται οι ομαδικές αγωγές στην Ελλάδα (με εξαίρεση ενώσεις καταναλωτών) πως μπορούν οι μέτοχοι να αμυνθούν; Πως να δικαιωθούν και που να βρουν το δίκαιο τους, όταν μια υπόθεση θέλει τουλάχιστον 5 χρόνια να εκδικαστεί; Πως να αντιδράσουν, όταν στον υπόλοιπο κόσμο στις γενικές συνελεύσεις ψηφίζουν με ηλεκτρονικά μέσα, ενώ στην Ελλάδα επιμένουμε στις διαδικασίες του 1920;

Επίσης, πως να αντιδράσουν οι μέτοχοι όταν δεν αντιδρούν οι αρχές; Όταν εσωτερικό πρόσωπο δίνει στον εαυτό του το 10% της θυγατρικής της εισηγμένης και κανένας κανείς δεν αντιδρά, τι να κάνουν οι μέτοχοι;

Το όλο σύστημα δηλαδή είναι ανήθικο, διότι στα χαρτιά θεωρητικά έχεις την δυνατότητα να αντιδράσεις, αλλά πρακτικά σου έχουν δέσει τα χέρια και τα πόδια.

Η περίπτωση του κυρίου Πολύδωρα δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Απλά έτυχε να δει το φως της δημοσιότητας διότι έβγαζε μάτι. Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν ξέρουμε και ακόμα πιο πολλά που δεν θα μάθουμε ποτέ.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι μεταξύ νόμιμου και ηθικού, αλλά το ότι πολλοί νόμοι, θεσμοί και διαδικασίες στη χώρα μας είναι οι ίδιοι ανήθικοι, με αποτελέσματά να έχει νομιμοποιηθεί η ανηθικότητα.

Αν οι διαδικασίες, θεσμοί και νόμοι είναι αναξιοκρατικοί, το αποτέλεσμα εξ ορισμού θα είναι ανήθικο.

Και δυστυχώς δεν βλέπω κανένα από τα πολιτικά κόμματα να θέλουν να αλλάξουν το οτιδήποτε. Διότι παρόλο που οι σημερινοί πολιτικοί παράγοντες (οι περισσότεροι όχι όλοι) δεν είναι υπεύθυνοι για το σημερινό πολιτικό οργανόγραμμα, δεν το αλλάζουν επειδή τους βολεύει, προτιμώντας απλά να ρίξουν την ευθύνη για το σημερινό μπάχαλο στους προγενέστερους.

Για μένα, οτιδήποτε λιγότερο από την πλήρη αλλαγή του συντάγματος και την καθιέρωση προεδρικής δημοκρατίας, με τον πλήρη διαχωρισμό των εξουσιών, δεν θα αλλάξει την ανήθικη πορεία που έχουμε επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια.

Δυστυχώς οι κομματικές κλίκες και το όλο σύστημα δεν θέλουν μια τέτοια αλλαγή διότι θα τους δέσει τα χέρια και τα πόδια και δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα συγκριτικά με αυτά που κάνουν σήμερα.

Είμαι της άποψης ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν με σκοπό να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, λέγοντας του ότι δεν φταίει το πολιτικό οργανόγραμμα για την κατάντια μας (το σύνταγμά μας δηλαδή), αλλά ορισμένα χαλασμένα μήλα στο καλάθι.

Δυστυχώς μέχρι να αλλάξει το σύνταγμα και το πολιτικό μας σύστημα, η αναξιοκρατία θα είναι αυτή που θα διέπει την καθημερινότητα. Αναξιοκρατία όμως, που συνεπάγεται ανηθικότητα.

 Πηγή http://www.capital.gr/

Πηγή:www.capital.gr

Ελλάδα ... ο τόπος του εγκλήματος

Μία συνέντευξη με τεράστιο ενδιαφέρον έδωσε ο γνωστός Αμερικανός δημοσιογράφος και πολυγραφότατος (αντι-νεοταξικός) συγγραφέας Greg Palast στον παρουσιαστή Dylan Ratigan του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου MSNBC.
 
H συζήτηση αφορούσε την κρίση στην Ελλάδα και τα πραγματικά αίτιά της, όπως αναφέρει σχετικά το newsbomb.gr. Κάποιες από τις έρευνες που έχει κάνει ο Palast έχουν συζητηθεί ευρέως. Ενδεικτικά, το 1991, ο οικονομολόγος Joseph Stiglitz, πρώην διοικητικό στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Greg Palast και την βρετανική εφημερίδα The Observer, περιέγραψε το σχέδιο με τα 4 προβλέψιμα στάδια που το ΔΝΤ εφαρμόζει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με τις οποίες υπογράφει συμβόλαια δανεισμού.
 
Η εισαγωγή του Greg Palast: «Μία πραγματικά αποτρόπαια και μεγάλης κλίμακας απάτη έστησαν από κοινού η τράπεζα Goldman Sachs και μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, απάτη για την οποία ο ελληνικός λαός θα πληρώσει με το χαμένο μέλλον του. Η πολιτική τάξη της Ε.Ε. γνώριζε εκείνη την εποχή ότι τα ελληνικά λογιστικά βιβλία είχαν πειραχθεί, αλλά παρ' όλα αυτά επέτρεψαν στη χώρα να μπει στην ευρωζώνη. Όλα δείχνουν ότι η Goldman Sachs έστησε ένα δικό της είδος Περλ Χάρμπορ, το οποίο επέτρεψε στην τωρινή ηγεσία της Ε.Ε. να εκμεταλλευθεί κατάλληλα την περίσταση με σκοπό να τρομοκρατήσει, μέσω της εξαθλίωσης, οποιαδήποτε χώρα θα της στεκόταν εμπόδιο στο να δημιουργήσει ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος ολοκληρωτισμού». 

Ολόκληρο το απομαγνητοφωνημένο περιεχόμενο της εκπομπής έχει ως εξής: 

 Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Τεμπέλικος λαός, μη εξυπηρετικές δημόσιες υπηρεσίες, ανεξέλεγκτος δανεισμός"... Με αυτό τον τρόπο περιγράφονται σήμερα οι Έλληνες. Η ελληνική οικονομία έχει μέγεθος κατά τι μικρότερο από αυτό της οικονομίας του Ντάλλας στην πολιτεία του Τέξας, αλλά το ελληνικό δημόσιο χρέος, δεδομένου του μεγέθους της οικονομίας της χώρας, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Αλλά όπως και στην Γουώλ Στρητ, οι δρόμοι της Αθήνας είναι σήμερα θέατρα επεισοδίων, αφού ο ελληνικός λαός είναι προφανώς το θύμα μιας συγκεκαλυμμένης απάτης. Ο σημερινός μας καλεσμένος, μάλιστα, ισχυρίζεται ότι η Goldman Sachs είναι αυτή που προκάλεσε όλη την κρίση που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται σήμερα. Τον γνωρίζετε όλοι. Είναι ο Greg Palast, ο γνωστός ρεπόρτερ και συγγραφέας του βιβλίου «Vultures' Picnic» (To πικ νικ των όρνεων), στο οποίο περιγράφει πώς οι πετρελαιάδες, οι πειρατές της εξουσίας και άλλα «σαρκοβόρα», όπως τους ονομάζει, έχουν μετατρέψει τη ζωή στις κοινωνίες μας σε μυθιστορηματικό θρίλερ. Greg, πώς γίνεται μια τράπεζα να είναι σε θέση να δανείζει ποσά σε μια χώρα που έχει μια οικονομία λίγο μικρότερη από αυτή της πόλης του Ντάλλας, και μάλιστα ποσά αυτού του μεγέθους»;

Greg Palast: «Δεν μιλάμε για δάνειο στην περίπτωση της Ελλάδας. Μιλάμε για έγκλημα. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος εγκλήματος, Dylan. H αλήθεια της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν λαό που δεν κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να πίνει ούζο και να φτύνει κουκούτσια από ελιές, ή έναν λαό που βγαίνει στη σύνταξη από τότε που είναι στην εφηβεία, ή είναι τόσο τεμπέλης που δεν πατάει στη δουλειά του πάνω από μισή ώρα την ημέρα. Αυτά όλα είναι το παραμύθι που μας πουλάνε. Οι Έλληνες είναι τα θύματα αυτή τη στιγμή και θέλουν να τους τιμωρήσουν και να τους φορτώσουν το φταίξιμο. Είναι τα θύματα του εγκλήματος οι Έλληνες! Και το έγκλημα έγινε ως εξής: Η Goldman Sachs, ήδη από το 2001-2002 έκανε ένα «deal» με την άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Η συμφωνία ήταν να αρπάξει ευρώ από τα ταμεία του κράτους, να τα μετατρέψει σε γιεν, να τα ξαναμετατρέψει σε ευρώ και άλλα τέτοια κόλπα. Η Goldman υφίσταται απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, η ελληνική κυβέρνηση βγάζει κέρδος και δεν φαίνεται έλλειμμα στα ταμεία του κράτους παρά μόνο ένα 3%. Η ελληνική οικονομία φαίνεται να είναι μια χαρά. Αλλά στην πραγματικότητα η Goldman δεν υφίσταται απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είναι όλα μια απάτη! Υπήρχε ήδη μια μυστική συμφωνία ότι το ποσό αυτό θα το έπαιρνε πίσω στο ακέραιο και όχι μόνο. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η Goldman, μόνο για να οργανώσει την όλη απάτη, τους χρέωσε 300 - 400 εκατομμύρια δολάρια».

Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Θα σε διακόψω, Greg. Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει εδώ μαζί μας κάποιος από την Goldman για να εκπροσωπήσει την τράπεζα στον διάλογο αυτό. Αυτές τις κατηγορίες που μας αναφέρεις εδώ τις έχεις απευθύνει σε αυτούς άμεσα»; 

Greg Palast: «Aν έχω λέει... Μην ξεχνάς ότι εργάζομαι στο ρεπορτάζ έρευνας του τηλεοπτικού σταθμού του BBC. Ο τομέας του ρεπορτάζ έρευνας είναι καθ' όλα νόμιμος στη Βρετανία, αλλά το άρθρο 4 του νομοσχεδίου «Patriot Act» που ψηφίστηκε επί γιού Μπους ποινικοποίησε το είδος αυτό ρεπορτάζ στις ΗΠΑ και δεν επιτρέπονται πια τέτοιου είδους δημοσιογραφικές έρευνες. Αλλά όταν κάποιος απευθυνθεί στην ίδια την Goldman Sachs, η εταιρεία έχει δικαίωμα να απαντήσει. Επικοινώνησα μαζί τους τηλεφωνικά και πήγα μέχρι το κατώφλι της κεντρικής εισόδου τους με την ελπίδα ότι κάποιον θα πετύχαινα. Αρνούνται να απαντήσουν σε αυτές τις κατηγορίες. Μου έδωσαν μια δήλωση γεμάτη με ανακρίβειες. Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έκαναν ανταλλαγές συναλλάγματος για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης. 

Οι ανταλλαγές συναλλάγματος εμπίπτουν στα οικονομικά εγκλήματα απάτης και στο παρελθόν έχουν ήδη γίνει τέτοιες ανταλλαγές για λογαριασμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Το ζήτημα είναι ότι όταν έβγαιναν στις αγορές κρατούσαν αυτές τις συναλλαγές μυστικές και έφτιαξαν ένα σκηνικό τέτοιο ώστε να φαίνεται ότι η ελληνική οικονομία δεν αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Αυτό συνιστά απάτη. 

Παλιότερα, θα θυμάσαι, ότι όταν ανακαλύπταμε ένα παρόμοιο σενάριο που είχε παιχτεί εδώ στις ΗΠΑ, οι υπεύθυνοι συλλαμβάνονταν αμέσως, τους βγάζαμε από το κτίριο της τράπεζάς τους και τους προφυλακίζαμε. Σήμερα τι βλέπουμε να γίνεται; Σήμερα οι τύποι αυτοί δεν θεωρούνται πια «όρνεα». 

Σήμερα η Goldman το παίζει θεός και δεν την αγγίζει κανείς.Και όμως αυτό που έγινε είναι έγκλημα. 

Είναι μια τεράστια απάτη, η οποία όταν αποκαλύφθηκε, ήταν φυσικό να τιναχθεί η ελληνική οικονομία στον αέρα, αφού κανείς δεν δάνειζε χρήματα στους Έλληνες λόγω της απάτης που είχε διαπραχθεί. Σήμερα, λοιπόν, αντί να πληρώνει η Ελλάδα 3% επιτόκιο για ένα δάνειο, πληρώνει 9, 12, 15%. Είναι σκέτη παράνοια αν το σκεφτείς. Η μέση ελληνική οικογένεια σήμερα καλείται να πληρώσει 14.000 δολάρια το χρόνο μόνο για τους τόκους αυτού του χρέους. Και όλα αυτά έγιναν μόλις αποκαλύφθηκε η απάτη»! 

Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Συγνώμη. Να σας διακόψω μια στιγμή. Παρουσιάζετε το γεγονός αυτό με τέτοιο τρόπο που θα νόμιζε κανείς ότι οι Έλληνες δεν έχουν καμιά απολύτως ευθύνη στην υπόθεση. Αν κατηγορείτε την Goldman, δεν έχω λόγους να διαφωνήσω, αλλά θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι Έλληνες έχουν κάποιο μέρος της ευθύνης και μόνοι τους αναμίχθηκαν σε αυτή την υπόθεση». 
 
Greg Palast: «Τι εννοείτε με το «μόνοι ΤΟΥΣ»; Ποιοί είναι αυτοί; Τον λαό που διαδηλώνει σήμερα στους δρόμους εννοείτε; Τους Έλληνες οδηγούς τρόλεϊ; Τους δασκάλους»;
 

Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, είναι επίσης υπεύθυνη για ό,τι έγινε». 

Greg Palast: «Διαπράχθηκε ένα έγκλημα! Όταν διαπράττεται ένα έγκλημα εναντίον ενός λαού…»

Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Μα τι λέτε…» 
 
Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Αυτό που εννοούσε η Susan είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν και αυτή συνεργός στο έγκλημα. Πράγμα που σημαίνει ότι η Goldman Sachs δεν θα μπορούσε να μπει στην Ελλάδα και να αναμιχθεί στα οικονομικά της χώρας αν δεν υπήρχε η συνέργεια της συμμετοχής της ελληνικής ηγεσίας, η οποία ήθελε να δείξει ότι επιτελεί το έργο της θαυμάσια για το συμφέρον του ελληνικού λαού, σε σημείο που συνήργησε με τις τράπεζες για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι παρήχθηκε έργο υπέρ του λαού. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μιας κυρίαρχης χώρας συνεργούν με τους τραπεζίτες και οργανώνουν μια οικονομική απάτη, έτσι ώστε και οι τράπεζες να βγάζουν κέρδος, και οι κυβερνήσεις να διατηρούνται στην εξουσία, ενώ ο λαός πληρώνει όλο τον λογαριασμό στο τέλος».
 
Greg Palast: «Αντίθετα, στην Ισλανδία είδαμε να συλλαμβάνεται ο πρωθυπουργός μόλις αποκαλύφθηκε ένα παρόμοιο colpo grosso της κυβέρνησης με τις τράπεζες. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να συλλαμβάνονται οι εγκληματίες και όχι να καταγγέλλονται τα θύματα. Στην Ελλάδα σήμερα χρεοκοπούν τα θύματα και επιτρέπουν στους εγκληματίες να διαφεύγουν. Η Goldman έχει ακόμα στις τσέπες της μισό εκατομμύριο από όσα χρέωσε για αυτή την απάτη στην Ελλάδα. Άρα ενοχοποιούνται τα θύματα. Διαφωνώ μαζί σας. Αυτοί που θα πρέπει να κατηγορούνται σήμερα είναι οι δράστες, τα όρνεα». 
 
Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Συμφωνώ μαζί σου σ' αυτό. Ενδιαφέρουσα η «παρτίδα πινγκ πονγκ» που είχαμε σήμερα εδώ ανάμεσα στην πλευρά που λέει «φταίνε οι τράπεζες» και την άλλη που λέει «φταίει η κυβέρνηση», αλλά όπως βλέπουμε και εδώ στις ΗΠΑ, αυτές οι δύο πλευρές υπάρχουν πάντα. Και η ουσία είναι ότι φταίνε και οι δύο». 
 
Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Δεν νοείται διαφορετικά…»
 
Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Τόσο οι τραπεζίτες όσο και το πολιτικό σύστημα βρίσκονται πάντα πίσω από κάθε τέτοια υπόθεση». 
 
Greg Palast: «Ναι, αλλά στην Ελλάδα ασκείται δίωξη εναντίον των θυμάτων»! 
 
Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Φυσικά, αφού οι τράπεζες και η κυβέρνηση έχουν το επάνω χέρι». 
 
Greg Palast: «Τώρα μίλησες»! 
 
Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Τουλάχιστον βρήκαμε μια άκρη... Ανυπομονώ να διαβάσω το βιβλίο σου.


Πηγή http://www.defencenet.gr/

Επιστολή-κόλαφος για διορισμούς των στενών συνεργατών Παπανδρέου

Μία επιστολή-καταπέλτη απέστειλε ο Νίκος Νικολόπουλος στον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο κατηγορεί για αδράνεια όσον αφορά την έρευνα για το Μνημόνιο, ενώ παράλληλα καταγγέλει τους μαζικούς διορισμούς στελεχών και συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου-Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε ανώτατα αξιώματα και επί διακυβέρνησης της ΝΔ.

Σας την παραθέτουμε:

"Γίνομαι καθημερινά αποδέκτης επιμόνων ερωτημάτων Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι, μάλιστα, ανήκουν σε διαφορετικά πολιτικά κόμματα, αναφορικά με την προεκλογική πολιτική δέσμευση του Πρωθυπουργού ότι η παρούσα Βουλή θα διενεργήσει έρευνα, μέσω της σύστασης εξεταστικής και προανακριτικής επιτροπής, για το πως φτάσαμε στο 1ο Μνημόνιο του 2010 και για το ποιοι επωφελήθηκαν από την είσοδο της χώρας σε αυτό.

Σας υπενθυμίζω ότι, όπως έχει καταγγείλει και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το καταστροφικό και μοιραίο για τη χώρα δίδυμο της συμφοράς Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου και τους συνεργάτες του, από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Μάϊο του 2010, μετέτρεψαν την δημοσιονομική κρίση σε κρίση εξωτερικού δανεισμού και κρίση χρέους με εγκληματικές πράξεις τους (πχ δυσφήμηση και διασυρμό της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ, δηλώσεις περί τιτανικού, αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, άρνηση εφαρμογής εισπρακτικών μέτρων της προηγούμενης Κυβέρνησης, μεταφορά εσόδων της Κυβέρνησης στο έτος 2010 και δαπανών της στο 2009, ώστε να διογκωθεί το έλλειμμα κλπ) αλλά και παραλείψεις τους (επίμονη άρνηση λήψης οικονομικών μέτρων για ένα εξάμηνο, μη αποδοχή δανείων, όσο μας προσφέρονταν ακόμη από τις αγορές κλπ) και προκάλεσαν στην πατρίδα μας μία πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική συμφορά:

- με εκτίναξη των spread και υποδούλωση της χώρας στο ΔΝΤ και τους πιστωτές της (1ο Μνημόνιο),
-με καταστρεπτικά για την οικονομία της χώρας και τραγικά για τους πολίτες αποτελέσματά,
- με διακινδύνευση της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη, η οποία κατέστησε αναγκαία την ψήφιση του 2ου Μνημονίου αλλά και
- με ανοιχτές ακόμη και διερευνώμενες από τη Δικαιοσύνη υποθέσεις κερδοσκοπίας σε βάρος της πατρίδας, από συγγενικά πρόσωπα των θλιβερών πρωταγωνιστών.

Εξακολουθώ και σήμερα να πιστεύω ότι η παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα τηρήσει την δέσμευσή αυτή και ότι η σχετική πρόταση για σύσταση εξεταστικής και προανακριτικής επιτροπής θα έλθει με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης Α. Σαμαρά στη Βουλή άμεσα, και πάντως όχι πριν από την παραγραφή των αδικημάτων των υπαιτίων.

Νιώθω, όμως, πραγματικά απόλυτη αμηχανία και πραγματική απορία τις τελευταίες ημέρες, για το τι πρέπει να απαντώ, όταν πολίτες, με πολύ επιθετικό τρόπο και πραγματικά καθόλου κόσμιο και κολακευτικό εκστομίζουν για εσάς προσωπικά χαρακτηρισμούς, όταν με οργή και αγανάκτηση με ρωτούν «γιατί επιλέγετε τους ανθρώπους του Παπακωνσταντίνου;», «μας κοροϊδέψατε», όταν μας λέγατε «πως η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θα ζητήσει την διερεύνηση ποινικών ευθυνών των Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, όταν σήμερα χρησιμοποιεί όλους τους άμεσους και πλέον στενούς συνεργάτες τους σε κορυφαίες και ακριβοπληρωμένες κρατικές θέσεις;», «αν τους πάτε στο δικαστήριο δεν είναι σαν να τους έχετε οι ίδιοι από πριν αθωώσει, αφού τους δικούς τους ανθρώπους χρησιμοποιείτε;», ή «πως θα παραπέμψετε τους αρχιτέκτονες της καταστροφής όταν και σεις έχετε τους ίδιους πρωτομάστορες;» και τέλος φτάνουν στην βαρύτατη ύβρη «είστε το πλυντήριο του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρέου», αναφέροντάς μου ως πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις εκείνες:

- του πρώην προέδρου του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων,
-του πρώην Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών,
-του πρώην Νομικού Συμβούλου του Υπουργού Οικονομικών και
-του πρώην γενικού διευθυντή του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, δηλαδή των πιο γνωστών, ως αμέσων και στενών συνεργατών του διδύμου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, στη διαχείριση του 1ου Μνημονίου.

Από την έρευνα που πραγματοποίησα, διαπίστωσα ότι οι αιτιάσεις των πολιτών είναι, δυστυχώς, απολύτως βάσιμες, αφού:

- ο πρώην πρόεδρος του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της περιόδου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου Γεώργιος Ζαννιάς, εξ απορρήτων του διδύμου, ο οποίος ως εκ της θέσεώς του διαπραγματεύθηκε το 1ο Μνημόνιο, με απόφαση της ελεγχόμενης από την Κυβέρνηση, Γενικής Συνέλευσης και του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας, (μέσω του Υπ. Οικονομικών, των ασφαλιστικών Ταμείων κλπ), διορίστηκε στις 9.7.2012 στη θέση του Προέδρου της Εθνικής Τράπεζας.

- ο πρώην ΓΓ του Υπουργείου Οικονομικών της περιόδου Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου, Ηλίας Πλασκοβίτης, εξ απορρήτων και προσωπική επιλογή Παπακωνσταντίνου, ο οποίος επίσης διαπραγματεύθηκε το 1ο Μνημόνιο, με το υπ αριθμ. 356/26.7.2012 προεδρικό διάταγμα, το οποίο υπογράφεται από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και όλα τα Μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, διορίστηκε από 20.7.2012 μέλος του Συμβουλίου Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας με εξαετή θητεία, με απολαβές 12.000 το μήνα, για μια υπηρεσία η οποία είναι διακοσμητική, αφού η Ελλάδα δεν ασκεί από της εισόδου της στην ΟΝΕ νομισματική πολιτική, γιατί δεν έχει δικό της νόμισμα.

- ο Νομικός Σύμβουλος του Υπουργού Οικονομικών Αναστάσιος Μπάνος, ο πλέον έμπιστος συνεργάτης του Γ. Παπακωνσταντίνου, συντάκτης του Μνημονίου αλλά και όλων των νομοθετημάτων της περιόδου Υπουργίας Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι ακόμη και σήμερα Νομικός Σύμβουλος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, θα λαμβάνει από 12.7.2012 αποζημίωση ύψους 200 ανά συνεδρίαση, για τα επόμενα 5 έτη, με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων, για κάθε συμμετοχή του στις συνεδριάσεις της. (Σας επισημαίνω, εάν δεν το γνωρίζετε, ότι ο ανωτέρω Νομικός Σύμβουλος έχει υπάρξει και Νομικός Σύμβουλος Υπουργών του ΠΑΣΟΚ της περιόδου Σημίτη, στα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Ανάπτυξης, τα οποία κατεξοχήν υπογράφουν δημόσιες συμβάσεις. Δηλαδή ως εκ της θέσεώς του στα Υπουργεία κατάρτιζε ο ίδιος δημόσιες συμβάσεις, ενώ τώρα, από τη νέα αμειβόμενη θέση του, τις ελέγχει!!).

- ο πρώην Γενικός Διευθυντή στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, της περιόδου Υπουργίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου, κ. Πέτρος Χριστοδούλου, τοποθετήθηκε, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της περιόδου Παπαδήμου και έκτοτε, ακόμη και μετά τον διορισμό νέας διοίκησης, ασκεί καθήκοντα Γενικού Διευθυντή Δραστηριοτήτων Εξωτερικού της Εθνικής Τράπεζας, αν και, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Monde, διεξάγεται έρευνα σχετικά με τον ρόλο του σαν υπευθύνου αγορών της Εθνικής Τράπεζας στην απόκρυψη του ελλείμματος το 2001, επί κυβερνήσεως Σημίτη, με τη βοήθεια της Goldman Sachs, (η οποία έλαβε για τις «υπηρεσίες» της το ποσό των 300 εκατομμυρίων Ευρώ), ενώ μάλιστα ο ίδιος έως το 1998 ήταν στέλεχος της Goldman Sachs.

Επειδή έχω δεσμευθεί στους πολίτες, οι οποίοι με ερωτούν, να προωθήσω τα ερωτήματά τους περί διορισμού των συνεργατών του διδύμου της συμφοράς Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου από την νυν Κυβέρνηση αλλά και να τους γνωστοποιήσω, ευθύς μόλις μου τεθεί υπ όψιν, την επίσημη απάντηση της Κυβέρνησης.

Επειδή μου είναι αδιανόητο ότι ο διορισμός των παραπάνω προσώπων, τα οποία, στην καλύτερη για αυτά περίπτωση, έχουν ταυτίσει την δημόσια παρουσία τους με την τόσο σκοτεινή για τη χώρα περίοδο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου και την καταβύθισή της στην ανυποληψία, έγινε κατά απαίτηση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς η κυβέρνηση να προβάλει καμία ένσταση, τόσο για λόγους συμβολικούς όσο κυρίως για λόγους ουσιαστικούς, που έχουν να κάνουν με την πολιτική νομιμοποίηση της πλειοψηφίας της Βουλής να αναζητήσει ποινικές ευθύνες του θλιβερού διδύμου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, όταν επιβραβεύονται οι άμεσοι συνεργάτες τους.

Επειδή έχει γραφεί ότι ακόμη και για υψίστης εθνικής και πολιτικής σημασίας ζητήματα, που αποτελούν την κορωνίδα των προγραμματικών δεσμεύσεων της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, όπως πχ η ολοκληρωτική κατάργηση του νόμου Ραγκούση για το μεταναστευτικό και την ιθαγένεια, η κυβέρνηση δέχθηκε «να βάλει νερό στο κρασί της», πως είναι δυνατό την ίδια στιγμή να μην διαπραγματεύεται ούτε τα στοιχειώδη, όπως είναι ο διορισμός των υπηρεσιακών στυλοβατών του θλιβερού διδύμου και να αποτελεί και αυτό το μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα

Κατόπιν όλων ερωτάσθε:

1. Έχει μεταβάλει η κυβέρνηση την άποψή της αναφορικά με την διερεύνηση ποινικών ευθυνών μέσω της σύστασης εξεταστικής και προανακριτικής επιτροπής του διδύμου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, για το πως φτάσαμε στην οικονομική υποδούλωση και για το ποιοι έχουν επωφελήθηκαν;
2. Τι απαντά η Κυβέρνηση στο ερώτημα του, πως συμβιβάζεται η πλειοψηφία της Βουλής να έχει ως προγραμματική δέσμευση να διερευνήσει, κατά τη διάρκεια της θητείας της, τις ποινικές ευθύνες των «αρχιτεκτόνων» της διάλυσης και της καταστροφής, Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, ενώ ταυτόχρονα τα «πρωτοπαλίκαρά» τους, τους πρωτομάστορες τους, στην πορεία της οικονομικής υποδούλωσης της χώρας, τους έχει η ίδια πολιτικά αμνηστεύσει, επιβραβεύοντάς τους με υψίστης πολιτικής σημασίας και ακριβοπληρωμένες κρατικές θέσεις;
3. Δεν συνιστά αυτό αντίφαση;
4. Δεν δίνει αυτό έναυσμα για την απαλλαγή όλων τους, αλλά κυρίως των τότε πολιτικών τους προϊσταμένων, Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, από κάθε ευθύνη;
5. Δεν είναι πρόκληση προς κάθε υγιή και σκεπτόμενο Έλληνα, και ιδίως σε όσους έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους συμπολίτες μας, από τις οικονομικές πολιτικές του διδύμου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, να διορίζετε τα παραπάνω πρόσωπα;
6. Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό εκατοντάδες διαπρεπείς νέοι Έλληνες επιστήμονες, με ακαδημαϊκές περγαμηνές και αξιοζήλευτα προσόντα, προσοντούχα και καταρτισμένα πρόσωπα, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, για να προσφέρουν αντίστοιχη υπηρεσία;
7. Ποια προσόντα των πρώην συνεργατών Παπακωνσταντίνου αξιολόγησε η Κυβέρνηση, ώστε να τους διορίσει στις παραπάνω θέσεις;
8.Ποιες θα είναι οι απολαβές τους από τις θέσεις αυτές;
9. Αληθεύει ότι τα πρόσωπα αυτά κατέχουν και άλλες θέσεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και σε επιχειρήσεις με μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο, για τις οποίες επίσης αμείβονται και ότι οι συνολικές τους απολαβές ανέρχονται για τον καθένα τους από 8.000-20.000 ευρώ μηνιαίως;
10. Ποιες είναι οι θέσεις αυτές;
11. Ελήφθη αυτό υπ όψη όταν διορίστηκαν;
12. Ποιες είναι οι συνολικές απολαβές τις οποίες έλαβαν από τις πάσης φύσεως θέσεις που κατέχουν στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, από επιχειρήσεις με μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο και από κάθε άλλη αιτία τα παραπάνω πρόσωπα κατά τη χρονική περίοδο από 1.1.-31.12.2011;
13. Ποιες είναι οι συνολικές μηνιαίες απολαβές των παραπάνω προσώπων κατά τη χρονική περίοδο από 1.1.-31.8.20112 από τις θέσεις που κατέχουν στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και από θέσεις σε επιχειρήσεις με μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο ή κρατικές τράπεζες;
14. Προβληματιστήκατε πριν υπογράψετε το Π.Δ. διορισμού Πλασκοβίτη, ως μέλους του Συμβουλίου Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας, εάν θα έπρεπε να το καταργήσετε ή τουλάχιστον να μειώσετε τα μέλη του και να μη υπογράψετε τον διορισμό του, αφού η χώρα, ως γνωστόν, δεν ασκεί εδώ και πολλά χρόνια νομισματική πολιτική, αφού δεν έχει νόμισμα;
Δεν αποτελεί αυτό σπατάλη; Αν η ειδικότητα του κου Πλασκοβίτη, όπως γράφει το ΒΗΜΑ, αφορά την αγροτική οικονομία και όχι νομισματικά θέματα, τι θα κάνει στην Τράπεζα της Ελλάδας;
15. Δεν αποτελεί κοινωνική πρόκληση ότι ο διορισθείς με την υπογραφή σας στην Τράπεζα της Ελλάδας, ο πρώην ΓΓ του κ. Παπακωνσταντίνου θα λάβει, μόνο από την θέση του αυτή, 864.000 ευρώ την επόμενη εξαετία, ενώ οι λοιποί Έλληνες υφίστανται τις συνέπειες των επιλογών του;
16.Ποιοί έχουν διατελέσει μέλη του Συμβουλίου Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας, από 1.1.2011 έως σήμερα;
17.Πότε διορίστηκε καθένας τους;
18. Ποιες οι μηνιαίες απολαβές τους και ποια τα ακριβή καθήκοντά καθενός;

Ο ερωτών Βουλευτής Αχαίας
Εκλεγείς με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ"

Πηγή http://www.zougla.gr/

Που πάει αυτή η χώρα;

Αναρωτιέμαι που πάει αυτή η χώρα!?

 Εάν έγραφαν τα μπλουζάκια ΣΥΡΙΖΑ και έκαναν ντου έτσι στην αστυνομία/λιμενικό ... θα είχε γκρεμιστεί σήμερα η βουλή και φυσικά θα είχαν γίνει (σωστά) και συλλήψεις ... Δεν μπαίνω καν στην συζήτηση εάν αξίζει στον Πακιστανό να φάει ξύλο ή όχι ... γιατί το ίδιο θα ένοιωθα εάν ήταν και Έλληνας. Το έγκλημα είναι έγκλημα από οπουδήποτε και εάν προέρχεται και πρέπει να τιμωρείται ανάλογα (και σκληρά κατά την άποψη μου) ... τα ντου και το ξύλο όμως σε μια - δήθεν - οργανωμένη κοινωνία δεν έχουν ΚΑΜΙΑ θέση.

Όσο αφήνουμε ομάδες πολιτών (δεξιών/αριστερών/αναρχικών δεν με ενδιαφέρει) να προσπαθούν – και καλά - να λύσουν τα προβλήματα μας με την βία ... τόσο θα μπαίνουμε πιο βαθιά στην λάσπη και στην δυσωδία, η κοινωνία θα αποσυντίθεται και o εφιάλτης του εμφυλίου θα προβάλει ως η μοναδική λύση.

http://irakleios-oionos.blogspot.gr/

Τα θύματα της κρίσης και των τραπεζών

Τα μελανά χρώματα της Ελληνικής πραγματικότητας, σκιαγραφεί με μια ανακοίνωση – σοκ ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών. Έγκυες που γεννούν στο δρόμο γιατί δεν μπορούν να πάνε σε μαιευτήριο, καρκινοπαθείς που φεύγουν από τα νοσοκομεία και περιμένουν απλά να πεθάνουν... Αυτή είναι η Ελλάδα του 2012, σε μια κατάσταση που καθημερινά χειροτερεύει

Η ανακοίνωση του ΙΣΑ, έχει ως εξής:

“Δεκάδες Καρκινοπαθείς: Φεύγουν από το Ιατρείο περιμένοντας να πεθάνουν ενώ μπορούν να ζήσουν γιατί δεν έχουν λεφτά για να νοσηλευτούν σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσοκομεία

Δεκάδες Έγκυοι: μένουν να γεννήσουν στο δρόμο με το ρίσκο να ζήσουν ή να πεθάνουν ή να έχουν μία ζωή ένα ανάπηρο παιδί επειδή δεν έχουν τα 800 ευρώ για να γεννήσουν σε νοσοκομείο ή μαιευτήριο

2 στους 10 ασθενείς από αυτούς που επισκέπτονται το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και του Φιλανθρωπικού Οργανισμού ΑΠΟΣΤΟΛΗ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, χρήζουν νοσηλείας για χειρουργική επέμβαση.

Θεατές στην ανακοίνωση της διάγνωσης, πρόθυμοι αλλά ανήμποροι να βοηθήσουν, όλοι οι εθελοντές γιατροί μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών που υπηρετούν με ζέση την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής, βρίσκονται μπροστά σε ένα τεράστιο αδιέξοδο ηθικό, επιστημονικό και κοινωνικό.

Οι ανασφάλιστοι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με προβλήματα που χρήζουν άμεσης χειρουργικής επέμβασης, τι θα απογίνουν στο επόμενο βήμα αφού δεν έχουν τα χρήματα να χειρουργηθούν;

Καρκινοπαθείς ασθενείς στους οποίους διαγνώστηκαν αντιμετωπίσιμοι χειρουργικά όγκοι σε πρώιμο στάδιο, δε χειρουργήθηκαν ποτέ διότι δεν είχαν χρήματα.

Κάναμε έκκληση στον Υπουργό Υγείας, κο Λοβέρδο και παράλληλα στις διοικήσεις των νοσοκομείων για να αναλάβουν κάποια ζωτικής σημασίας περιστατικά και να τα χειρουργήσουν. Η απάντηση ενός υπαλλήλου του ΥΥΚΑ ήταν, ότι η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη: «οι ανασφάλιστοι πληρώνουν…. ας βγάλουν βιβλιάριο απορίας…!!!» όταν όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πολίτες που δεν έχουν πληρώσει τις οφειλές τους στα ταμεία τους και στην εφορία, δε μπορούν να βγάλουν φορολογική ενημερότητα και βιβλιάριο απορίας!!!

Ελπίζουμε ότι η νέα ηγεσία του Υπουργείου Υγείας θα αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική αυτή κρίση με άλλη ευαισθησία..

Τι ειρωνεία! Οι λειτουργοί υγείας να είναι θεατές σε όλα τα ογκολογικά περιστατικά που διαγιγνώσκουν: Σε ορισμένα δε περιστατικά πια, ο καρκίνος έγινε ανεγχείρητος και τώρα περιμένουμε όλοι μαζί απλά να πεθάνουν επειδή δεν είχαν λεφτά να χειρουργηθούν.

Καταρράκτης: το 30% των οφθαλμολογικών περιστατικών μας είναι ασθενείς με καταρράκτη που έχουν 1/10 όραση. Άνθρωποι ηλικιωμένοι που κινδινεύουν να τους χτυπήσει αυτοκίνητο δρόμο γιατί δε βλέπουν. Γιατί; επειδή δε μπορούν να κάνουν εγχείρηση καταρράκτη… ποιος θα πληρώσει το φακό και τα νοσήλια αφού είναι ανασφάλιστοι;…

Εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου: Έγκυο με δίδυμη κύηση υψηλού κινδύνου και ένα ανάπηρο έμβρυο δεν τη ανέλαβε κανένα τμήμα καμιάς κλινικής επειδή δεν είχε να πληρώσει. Η πιθανότητα να χαθεί η ζωή των δύο εμβρύων είναι 70% και η δική της 15%.

Καθημερινό δράμα οι έγκυοι που προσέρχονται γιατί πρέπει να γεννήσουν με καισαρική τομή και δεν έχουν τα χρήματα.

Η απόγνωση φαίνεται στα πρόσωπά τους.

Πρόκειται για περιστατικά που απαγορεύεται να γεννήσουν φυσιολογικά ή με επείγουσα καισαρική τομή που θα δικαιολογούσε τα νοσήλια της ανασφάλιστης.

Πρόκειται για περιστατικά που κινδυνεύει το έμβρυο να βγει ανάπηρο και κινδυνεύει και η ζωή της εγκύου από μαζική αιμορραγία αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα ιατρικά μέτρα σε τμήματα τοκετών υψηλού κινδύνου.

Αυτές οι γυναίκες μένουν να γεννήσουν στο δρόμο με το ρίσκο να ζήσουν ή να πεθάνουν ή να έχουν μία ζωή ένα ανάπηρο παιδί…επειδή δεν έχουν τα 800 ευρώ για να γεννήσουν

 

Το Παράδοξο της Ελληνικής Νομοθεσίας

 

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι η ολιγωρία στην ελληνική νομοθεσία που δικαιολογεί τα νοσήλια ανασφάλιστων πολιτών σε κατεπείγουσες καταστάσεις!!!

Δηλαδή, ένας ασθενής που πάσχει από χολολιθίαση και πρέπει να χειρουργήσει τη χοληδόχο κύστη, δε μπορεί αν δεν έχει χρήματα: πρέπει να πληρώσει για να νοσηλευτεί. Αν ο αθσενής αυτός μείνει ανεγχείρητος, κάποια στιγμή η χοληδόχο κύστη με τις πέτρες θα σπάσει και θα προσκαλέσει επείγουσες επιπλοκές στον άρρωστο, οι οποίες απειλούν σαφώς τη ζωή του. Σε εκείνο το στάδιο της κατεπείγουσας αντιμετώπισης, αναλαμβάνει η Ελληνική Πολιτεία τα έξοδα του ανασφάλιστου πολίτη, που σε αυτό όμως πια το ύστατο σημείο 1) μπορεί να χαθεί η ζωή του ασθενή και 2) τα νοσήλια είναι πολύ περισσότερα λόγω της αυξημένης ιατρικής φροντίδας σε μονάδες εντατικής.

Έτσι, με το υπάρχον σύστημα και η Ελληνική Πολιτεία πληρώνει και ο Ασθενής τις περισσότερες φορές χάνει τη ζωή του, ενώ ένα στάδιο πριν και η ζωή του θα είχε κερδηθεί και η δαπάνη του ελληνικού κράτους θα ήταν μικρότερη.

Λύση μπορούν να δώσουν όλες οι κλινικές αν ακολουθήσουν το πρότυπο της Ογκολογικής Κλινικής του κου Συρίγου, στο Νοσοκομείο «ΣΩΤΗΡΙΑ» που αναλαμβάνει ορισμένες τις χημειοθεραπευτικές αγωγές καρκινοπαθών ανασφάλιστων πολιτών κάθε εβδομάδα."

Και η ανακοίνωση καταλήγει:

"Απέναντι σε αυτό το θέαμα της ανθρωπιστικής κρίσης, κάνουμε κάλεσμα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης προς όλα τα νοσοκομεία να αναλάβουν τα έξοδα των χειρουργικών αυτών επεμβάσεων και της νοσηλείας των ανασφάλιστων ασθενών, προκειμένου να σωθούν κάποιες ανθρώπινες ζωές.

Γιατί κάθε ανθρώπινη ζωή για μας έχει αξία..."

 Πηγή http://www.iatropedia.com/

Τώρα μας μιλάνε για Παγκόσμια Διακυβέρνηση οι Βενιζέλος και ... Πέρες

Πολλά και ενδιαφέροντα είπε ο κ. Πέρες, τόσο κατά την προηγηθείσα συνέντευξή του στο “Mega”, όσο και στις συναντήσεις του με τους Έλληνες πολιτικούς. Μόνο που πέρασαν απαρατήρητα ή καλύτερα ασχολίαστα, όπως συμβαίνει πάντα όταν τίθεται θέμα Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Κι αυτό είναι τουλάχιστον περίεργο, διότι με την απουσία σχολιασμού περνά το μήνυμα πως είναι κάτι πολύ φυσικό.

Η αρχή είχε γίνει με την κα. Μπενάκη, που ως πρόεδρος της Βουλής είχε αναγγείλει στον κ. Παπούλια την εκλογή του ως προέδρου της Δημοκρατίας. Ούτε καν ρωτήθηκε η κα. Μπενάκη τι εννοούσε ότι τα κράτη θα χάσουν την εθνική τους κυριαρχία και θα υπάρξουν και συνοριακές μεταβολές. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι υπήρξε σιωπή στα Μέσα, την ώρα που στην Ελλάδα «κάνουν την τρίχα τριχιά», όπως λέγεται.

Ούτε έγινε ποτέ σχολιασμός όσων κατά διαστήματα περί ανάγκης ύπαρξης μιας Παγκόσμιας Διακυβέρνησης λέγει ο κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και αξιωματούχοι της Ε.Ε., μη εξαιρουμένου του κ. Ρομπάι. Θεωρείται δηλαδή τόσο φυσιολογικό, να χάσουν οι λαοί τη δυνατότητα να αποφασίζουν αυτοί για το παρόν και το μέλλον τους, και να τα αναθέτουν σε μια αφανή Αρχή, μη εκλεγείσα και με απροσδιόριστους σκοπούς;

Το κακό είναι ότι ο κ. Πέρες ως προς τις διαπιστώσεις του δικαιώνει την στήλη, μόνο που εδώ εκφράζονται ανησυχίες γι’ αυτό το ενδεχόμενο, ενώ ο κ. Πέρες εμφανίστηκε συμπαραστάτης της επιδίωξης. Είπε ο κ. Πέρες ξεκάθαρα στη συνέντευξή του, πως «οι εθνικές κυβερνήσεις δεν ελέγχουν την παγκοσμιοποιημένη οικονομία και πως αυτό θα πρέπει να το σεβαστούν όσες χώρες επιθυμούν να συμμετάσχουν στη νέα κατάσταση».

Και ποια είναι αυτή η νέα κατάσταση που υπερισχύει των εθνικών κυβερνήσεων; Αυτοί που ελέγχουν την οικονομία, είπε ο κ. Πέρες. Να υπενθυμίσουμε εδώ στους φίλους που μας διαβάζουν, ότι επιμένουμε φορτικά γράφοντας πως «δεν είναι οι Η.Π.Α. ο πλανητάρχης, αλλ’ απλώς στο έδαφος των Η.Π.Α. έχει την έδρα του ο πραγματικός πλανητάρχης. Που δεν είναι άλλος από τους μετρημένους στα δάχτυλα χρηματοπιστωτικούς οίκους, που αν ψάξει κάποιος στο βάθος, θα διαπιστώσει πως έχουν τους ίδιους ιδιοκτήτες.

Και ο κ. Πέρες, αρκετά αποκαλυπτικός, τόνισε πως «είτε δέχεται κάποιος να συμμετάσχει εκεί με τους όρους τους, είτε πεθαίνει φτωχός και ασήμαντος»! Φαίνεται ότι το θέμα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης ήταν μέρος των συζητήσεων και με τους Έλληνες πολιτικούς.

Μετά την συνάντησή του με τον πρόεδρο του Ισραήλ, ο κ. Βενιζέλος μεταξύ των άλλων δήλωσε:
«Συζητήσαμε τα διμερή θέματα, την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως την παγκόσμια κατάσταση, γιατί ο κ. Πέρες αντιλαμβάνεται πάρα πολύ καλά ότι η ανακύκλωση της διεθνούς οικονομικής κρίσης μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα από μεγάλες θεσμικές και πολιτικές αλλαγές. Μέσα από ένα νέο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, οικονομικής και πολιτικής».

Μετά τον κ. Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται και ο κ. Βενιζέλος θιασώτης της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Μόνο που και οι δυο τους δεν είναι σαφείς όσο η κα. Μπενάκη που μίλησε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Η οποία απώλεια δεν θα έρθει εκούσια, όπως συμβαίνει με την ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, Ε.Ε. κ.ά.) αλλά ως Κατοχή των ισχυρών του χρήματος.
Επιβεβαιώνεται επίσης η στήλη, όταν πολλές φορές υποστηρίζει πως οι δανειστές μας δεν θέλουν τα χρήματά μας, αλλά την εξουσία. Όχι μόνον επί της Ελλάδας, αλλά επί όλων των χωρών. Κι έχουμε γράψει επανειλημμένα, πως στην Αφρική και Ασία θα πέφτουν οι βόμβες, στην Ευρώπη το έργο αυτό το ανέλαβαν οι Τράπεζες.

Ο Μακεδών

Υ.Γ. Ως προς την άλλη δήλωση του κ. Πέρες ότι «τα γεγονότα στην Συρία και τις άλλες αραβικές χώρες μακροπρόθεσμα θα ευνοήσουν το Ισραήλ», έχουμε πάλι γράψει επ’ αυτού, αλλά θα επανέλθουμε. Να πούμε μόνον ότι διαφοροποιούμαστε ως προς το συμπέρασμα, επειδή έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι «δεν ταυτίζονται πάντα τα συμφέροντα των Ισραηλιτών με τα συμφέροντα των Ισραηλινών». Η περίπτωση του κ. Χένρυ Κίσιγκερ είναι ενδεικτική.

Πηγή http://voria.gr/


Υ.Γ. Για όποιον θέλει να δει/ακούσει με τα ίδια του τα μάτια/αυτιά τις δηλώσεις Παπανδρέου/Μπενάκη/Βενιζέλου, ας κάνει κλίκ εδώ -> http://irakleios-oionos.blogspot.gr/2011/11/blog-post_09.html

… και τα λαμόγια συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητα

Η Τράπεζα της Ελλάδος, η Bundesbank και το Πέπλο της Σιωπής

του Γιάνη Βαρουφάκη 

Όταν πριν δυο εβδομάδες έγραφα για το «Πέπλο της Σιωπής», κάποιοι μου απάντησαν ότι τα παραλέω. Ότι τίποτα το μεμπτό δεν έκανε ο κ. Σάλλας δανειζόμενος από την Marfin του κ. Βγενόπουλου μέσω offshore της οικογένειάς του για να αγοράσει μετοχές στην Τράπεζα Πειραιώς, στο πλαίσιο αύξησης μετοχικού κεφαλαίου που αποφάσισε το ΔΣ της τράπεζας υπό την προεδρία του.

Πράγματι, η Τράπεζα της Ελλάδος, ερωτηθείσα από το Reuters για το κατά πόσον τέτοια δάνεια προς τραπεζίτη από άλλη τράπεζα είναι θεμιτά ή όχι, απάντησε ως εξής (σε δική μου μετάφραση από το αγγλικό κείμενο που μου παρείχε το Reuters): «Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαγορεύει την δανειοδότηση νομικού ή φυσικού προσώπου με στόχο την συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ενός άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.» Όταν η Τράπεζα της Ελλάδος ρωτήθηκε τι ποσοστό των 13 δις «νέων» κεφαλαίων που έχουν εισέλθει στις ελληνικές τράπεζες από το 2008 οφείλονται σε δανεισμό της μίας ελληνικής τράπεζας από μια άλλη ελληνική τράπεζα (δάνεια δηλαδή που μόνο εικονικά επανακεφαλαιοποιούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα), η Τράπεζα της Ελλάδος αρνήθηκε να απαντήσει.

Το ερώτημα που τίθεται, δεδομένης αυτής της στάσης της Τραπέζης της Ελλάδος, είναι το εξής: Σε τι βαθμό συνάδει η στάση της Κεντρικής μας Τράπεζας με εκείνη, επ’ αυτών των τόσο σημαντικών ζητημάτων, των Κεντρικών Τραπεζών των εταίρων μας; Η απάντηση είναι ότι η στάση της Τράπεζας της Ελλάδος έρχεται σε σύγκρουση με την άποψη τουλάχιστον της Bundesbank (της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας) καθώς και των Κεντρικών Τραπεζών της  Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας.

Αυτό προκύπτει μετά από ερώτημα που έθεσε τις περασμένες ημέρες το ίδιο το Reuters (το οποίο αποκάλυψε τα επίμαχα δάνεια του κ. Σάλλα) στις Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης. Το ερώτημα ήταν το εξής: Έστω ότι η τράπεζα Α δανείζει είτε σε άτομο, είτε σε επιχείρηση, είτε σε offshore ονόματι Χ ένα ποσό Δ με τον σκοπό ο/η Χ να αγοράσει μετοχές στο πλαίσιο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας Β. Σύμφωνα με τους κανόνες της Κεντρικής σας Τράπεζας, ρώτησε το Reuters, επιτρέπονται τέτοια δάνεια; Και αν ναι, θα επιβάλατε στην Τράπεζα Α να αφαιρέσει το ποσό Δ από την δική της κεφαλαιοποίηση (όπως αυτή ορίζεται από την Συμφωνία της Βασιλείας);

Όπως είδαμε πιο πάνω, η Τράπεζα της Ελλάδος ουσιαστικά υπεραμύνεται της αδράνειάς της ως προς την περίπτωση του δανείου της Marfin προς τις offshore της οικογένειας Σάλλα, απαντώντας ότι δεν είχε λόγο ούτε να εμποδίσει αυτόν τον δανεισμό ούτε και να επιβάλει βέβαια στην Marfin του κ. Βγενόπουλου να δηλώσει πως η δική του κεφαλαιοποίηση μειώθηκε κατά ένα ποσό ίδιο με το δάνειο που παρείχε στις εν λόγω offshore.

Αντίθετα όμως με την Τράπεζα της Ελλάδος, οι Κεντρικές Τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας θεωρούν απολύτως απαραίτητη την αφαίρεση αυτών των κεφαλαίων από την κεφαλαιοποίηση της τράπεζας που παρέχει τα δάνεια αυτά σε άλλους με στόχο την αγορά μετοχών σε άλλη τράπεζα. (*) Λογικό είναι: Ο στόχος των ρυθμιστικών αρχών (π.χ. Κεντρικών Τραπεζών, Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς) είναι να εξασφαλίσουν πως οι εμπορικές τράπεζες διαθέτουν ικανά κεφάλαια ώστε να αντέξουν σε μια ξαφνική επιδείνωση του επιχειρηματικού κλίματος, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό, χωρίς ανά πάσα στιγμή να τρέχουν στον φορολογούμενο για βοήθεια. Πρόκειται λοιπόν για κανόνες που προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον γενικά και τους φορολογούμενους ειδικότερα.

Στην περίπτωση των τραπεζών της Ευρωζώνης, όταν ξέσπασε η Κρίση του 2008 (και κατόπιν η κρίση χρέους του 2009/10), διαπιστώθηκε ότι τα διαθέσιμα κεφάλαιά τους ήταν τόσο λίγα που οι τράπεζες ουσιαστικά ήταν νεκροζώντανες. Έτσι, οι ρυθμιστικές αρχές απαίτησαν από τις τράπεζες να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους – αρχικά αντλώντας τα από τον ιδιωτικό τομέα (από επενδυτές) και, εφόσον αυτό αποδεικνυόταν αδύνατον, από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).

Βέβαια, οι καλοί τραπεζίτες σε καμία περίπτωση σε ήθελαν το δεύτερο, την άντληση δημοσίων κεφαλαίων από το EFSF, καθώς έτσι θα έπρεπε να αποδώσουν μετοχές, και έλεγχο, στο δημόσιο (που βάζει τα χρήματα). Φυσικό ήταν να προσπαθήσουν να αντλήσουν ιδιωτικά κεφάλαια ώστε να αποφευχθεί η ντε φάκτο δημοσιοποίησή τους.

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι κανείς σώφρων επενδυτής δεν βάζει τα χρήματά του σε ουσιαστικά πτωχευμένες τράπεζες σε μια οικονομία που φθίνει. Έστω ότι, εν μέσω ενός τόσο ζοφερού κλίματος, εμφανιζόταν κάποιος εξυπνάκιας και πρότεινε στους τραπεζίτες το εξής κόλπο: Η τράπεζα Α δανείζει στην τράπεζα Β 100 εκατομμύρια. Η τράπεζα Β προβαίνει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου κατά 100 εκατομμύρια, τα οποία αγοράζει με τα 100 εκατομμύρια που δανείστηκε από την τράπεζα Α.
 
Έτσι, αμέσως-αμέσως, εμφανίζεται ότι η τράπεζα Β αύξησε την κεφαλαιοποίησή της κατά 100 εκατομμύρια. «Και η κακόμοιρη η δική μας τράπεζα, τι έχει να κερδίσει;», αναρωτιέται ο εκπρόσωπος της τράπεζας Α. Τότε ο εξυπνάκιας του απαντά: «Μα είναι απλό: η τράπεζα Β τώρα θα δανείσει στην τράπεζα Α 100 εκατομμύρια με τα οποία η Α θα αγοράσει μετοχές της στο πλαίσιο μιας δικής της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου. Αυτό, μάλιστα, οι δύο τράπεζες μπορούν να το κάνουν συνέχεια, με  τα ίδια 100 εκατομμύρια να πηγαίνουν πέρα-δώθε, έως ότου τα «εικονικά» κεφάλαιά τους φτάσουν το όριο που απαιτούν οι ρυθμιστικές αρχές.» Τότε, οι τραπεζίτες θέτουν το τελευταίο τους ερώτημα στον εξυπνάκια: «Κι η Κεντρική Τράπεζα; Οι ρυθμιστικές αρχές, εν γένει, θα μας αφήσουν;»

Όπως είδαμε, η Τράπεζα της Ελλάδος, στην «φανταστική» αυτή ιστορία, θα επαναλάμβανε: «Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαγορεύει την δανειοδότηση νομικού ή φυσικού προσώπου με στόχο την συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ενός άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.» Με άλλα λόγια, θα υπονόμευε τον εαυτό της και το έργο της δίνοντας την δυνατότητα στον εξυπνάκια της ιστορίας μου να προτείνει τρόπο ακύρωσης της επιβολής από την Ευρωπαϊκή Ένωση των κανόνων ελάχιστης κεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος.

Αυτός είναι ο λόγος που οι Κεντρικές Τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας απάντησαν το ερώτημα του Reuters λέγοντας ότι, ναι μεν η δανειοδότηση της τράπεζας Β από την τράπεζα Α επιτρέπεται αλλά, σε μια τέτοια περίπτωση, θα επέβαλαν στην τράπεζα που παρέχει το δάνειο να το αφαιρεί από τα κεφάλαια που δηλώνει ότι έχει στο πλαίσιο της ρύθμισης της ελάχιστης κεφαλαιοποίησής της. Έτσι, το κίνητρο να κοροϊδέψουν οι τράπεζες Α και Β την πολιτεία (παρέχοντας εκ περιτροπής η μία δάνεια στην άλλη) αναιρείται και το μόνο κίνητρο παροχής δανείων που απομένει είναι η υγιής κερδοφορία (όταν δηλαδή δίνεται δάνειο επειδή το επιτόκιο δανεισμού είναι μεγαλύτερο από το επιτόκιο που πληρώνει η τράπεζα-χορηγός και η τράπεζα που δανείζεται είναι αρκετά φερέγγυα).

Συμπερασματικά, ενώ οι Κεντρικές Τράπεζες των σοβαρών εταίρων μας (δηλαδή των πλεονασματικών χωρών συν της Γαλλίας) δεν θα άφηναν να συναφτούν δάνεια που μόνο πλασματικά αυξάνουν την κεφαλαιοποίηση του εθνικού τραπεζικού τους συστήματος, η Τράπεζα της Ελλάδος είτε δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα είτε κάνει ότι δεν το κατανοεί. Σε μια χώρα που το τραπεζικό σύστημα κλυδωνίζεται, που η κεφαλαιοποίησή του είναι λεπτότερη από τον ιστό μιας αράχνης, που το πτωχευμένο δημόσιο δανείζεται 30 με 50 δις για να τα δώσει στις τράπεζες (ανακαλύπτοντας «καινοτόμες» μεθόδους ώστε οι τραπεζίτες να μην αναγκαστούν να αποδώσουν κοινές μετοχές στον φορολογούμενο ο οποίος βουλιάζει στα δάνεια εκ μέρους τους), η Κεντρική μας Τράπεζα παραμένει θεατής προσπαθειών να μπουν στο περιθώριο οι επιταγές των ρυθμιστικών κανόνων της Ευρώπης.

Επιβραβεύει μάλιστα τέτοιου είδους συμπεριφορές, από κοινού με την κυβέρνηση, παραδίδοντας στην τράπεζα που βρέθηκε να εφαρμόζει αυτές τις «πρακτικές» το καθαρισμένο από ζημίες, κερδοφόρο τμήμα, μιας τράπεζας όπως η Αγροτική.

Μήπως ήρθε η ώρα να επιληφθεί ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος; Τον παρακαλώ να σκεφτεί το εξής: Αν ο κ. Weideman της Bundesbank ήταν στην θέση του κ. Προβόπουλου, και ιδίως αν μία ιδιωτική τράπεζα της οποίας είχε διατελέσει ο ίδιος υψηλά ιστάμενο στέλεχος (θυμίζω ότι το τελευταλιο πόστο του κ. Προβόπουλου ήταν Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς) εμφανιζόταν να συμμετέχει σε τέτοιου είδους δανεισμό, νομίζω ο Πρόεδρος της Bundesbank θα κινείτο γρήγορα και αποφασιστικά ώστε να θέσει τέλος σε μια πρακτική που, αν μη τι άλλο, καθιστά αδύνατον στην πολιτεία να ζητά από τους πολίτες της να αγκαλιάσουν νέα, χρηστά ήθη.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο κ. Προβόπουλος θα αρνηθεί να διατάξει αλλαγή πλεύσης στους υφιστάμενούς του που αδρανούν τόσον καιρό.


(*) Η έρευνα αυτή του Reuters δημοσιεύτηκε νωρίς το πρωί σήμερα. Σε αυτήν συμπεριλαμβάνεται και η εξής δήλωσή μου: "These are loans from one bankrupt bank to another bankrupt bank… It is scandalous the troika stays silent about this form of corruption while handing over billions of taxpayers' money to these banks." [Πρόκειται για δάνεια της μίας πτωχευμένης τράπεζας στην άλλη.. Αποτελεί σκάνδαλο ότι η τρόικα παραμένει βουβή μπροστά σε αυτή την μορφή διαφθοράς την στιγμή που παραδίδονται δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογούμενων σε αυτές τις τράπεζες.]
(**) Από όλες τις Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης, μόνο εκείνες της Ισπανίας, του Λουξεμβούργου και της Σλοβακίας είπαν ότι δεν θα επέβαλαν αυτή την μείωση των δηλωμένων κεφαλαίων της τράπεζας Α.

 Πηγή http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=17293