Η Ελλάδα του 2012, μοιάζει με ένα καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Κάτω από την επιφανειακά ήρεμη κατάσταση, ο κόσμος βράζει, και αυτή η ησυχία δεν προμηνύει τίποτα το καλό.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο κόσμος έχει πέσει σε αδράνεια. Αυτό είναι λάθος. Ο κόσμος είναι σε κατάσταση αναμονής και η αντοχή του, όπως και η υπομονή του τελειώνει.Τα προμηνύματα της επερχόμενης θύελλας είναι πολλά. Αυτή την στιγμή, ενώ η γενική εικόνα είναι ότι έχουν πάει όλοι στις παραλίες, μέσα στο μυαλό τους, η σκέψη είναι «τι θα κάνουμε το χειμώνα;».
Σε συνδυασμό με το τι γίνεται στην Ισπανία, η κατάσταση μοιάζει σαν να παίζεις με σπίρτα πάνω από βενζίνη και χυμένο μπαρούτι. Ήδη σημαντικό τμήμα του πληθυσμού είναι σε κατάσταση εξαθλίωσης και μέρα με την μέρα, ολοένα και περισσότερος κόσμος διαβαίνει το λεπτό όριο μεταξύ της στοιχειωδώς αξιοπρεπούς επιβίωσης προς την εξαθλίωση.
Κατά την προσωπική μου άποψη, αρκεί ακόμα και ένα τυχαίο γεγονός να προκαλέσει κοινωνική έκρηξη. Οι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί στην χώρα μας, και που βασίζονται στο σκεπτικό της ικανοποίησης των δανειστών μας αγνοώντας τις ανάγκες επιβίωσης των ανθρώπων και της κοινωνίας , οδηγούν σε δυσοίωνες προβλέψεις.
Αν δεν ανακουφιστεί άμεσα ο κόσμος από τους φόρους και τα χαράτσια, αν δεν αρχίσει να λύνεται το θέμα της ανεργίας, αν δεν σταματήσει τώρα η εφαρμογή των Μνημονίων και δεν δοθεί ελπίδα, τότε η συνέχεια μόνο ευχάριστη δεν θα είναι.
Οι παρανοϊκές ψευδαισθήσεις των κυβερνώντων και της Τρόικας , ότι θα ελέγξουν μια τέτοια εξέλιξη και ότι στο τέλος θα περάσουν ότι θέλουν, είναι εκτός τόπου χρόνου και λογικής.
Να το πω απλά : το άδειο στομάχι, η επιεικώς απαράδεκτη κατάσταση στην παροχή βασικών κοινωνικών παροχών, και η απελπισία δεν δικαιολογούνται με τίποτα από αυτούς που υποφέρουν, και που στο κάτω κάτω της γραφής, δεν τα έχουν προκαλέσει.
Οι κατάφορες αδικίες που έχει υποστεί ο λαός, ο εξευτελισμός μέσω της φτωχοποίησης, οι συνεχόμενες απειλές, απαιτούν απάντηση, και αυτή δεν είναι η υποταγή στα κέφια και τα καπρίτσια τους.
Στην γη αυτή γεννήθηκε η Δημοκρατία, η φιλοσοφία, η τέχνη, οι επιστήμες, η ελευθερία και η έννοια του πολίτη. Δεν είναι λοιπόν σωστό , εδώ σε αυτή την γη, να εφαρμόζονται πολιτικές που καταστρέφουν αυτή την παράδοση. Δεν το σηκώνει αυτός ο τόπος.
Ως πολίτες οφείλουμε να θυμίσουμε ότι αυτοί που κυβερνούν δεν είναι αφεντικά , αλλά υπηρέτες μας, που είναι ορισμένοι και ορκισμένοι να δρουν εξ ονόματος μας βάζοντας πάνω από όλα το συμφέρον του λαού.
Ας τους το θυμίσουμε…
Πηγή http://www.environment.gr/
