Από την πολιτική διαθήκη του Έλληνα πατριώτη που επέλεξε την γεμάτη εθνικούς συμβολισμούς πλατεία Συντάγματος για να θυσιαστεί με την ελπίδα ότι θα ξυπνήσει τους Έλληνες, κράτησα τρία σημεία:
Πρώτον: Αποκαλεί τους σημερινούς κυβερνήτες «Τσολάκογλου», δηλαδή προδότες.
Δεύτερον: Τόσο αυτούς όσο και τους συνεργάτες τους επιθυμεί να τους δει κρεμασμένους στο Σύνταγμα όπως έκαναν οι Ιταλοί με τον Μουσολίνι.
Τρίτον: Περίμενε, αν και 77 ετών, να δει έναν νέο Έλληνα να πάρει στα χέρια του ένα καλάσνικωφ για να τον ακολουθήσει.
Στα τελευταία δύο χρόνια, κάθε μέρα, δύο συμπατριώτες μας απελπισμένοι από τα έργα της Κυβέρνησης και της Τρόικα, δίνουν τέλος στη ζωή τους. Μπορεί να μην αφήνουν γραπτές διαθήκες, όμως τα αίτια που τους οδηγούν σ' αυτή την απεγνωσμένη πράξη είναι ακριβώς τα ίδια. Και είναι βέβαιο ότι αν μιλούσαν πριν δώσουν τέλος στη ζωή τους, θα μας άφηναν παρόμοιες υποθήκες.
Πρόκειται για ένα συνεχώς ογκούμενο φαινόμενο παθητικής αντιμετώπισης της σημερινής εθνικής μας τραγωδίας από συνανθρώπους μας, που οι συνθήκες τους οδήγησαν πέρα από τα όρια της αντοχής τους.
Ενώ ως φαίνεται, από την άλλη πλευρά των αντιτιθεμένων στα σχέδια και τις ενέργειες της κυβέρνησης, δεν βλέπω φως. Αλλά και όταν προσπαθεί να ανάψει κανείς έστω και μία σπίθα, πέφτουν επάνω τους εχθροί και «φίλοι», για να τη σβήσουν.
Έτσι καταντήσαμε στη χώρα μας οι μοναδικές «ηρωικές» πράξεις και λάμψεις πυροβόλων να προέρχονται από τους πλέον απελπισμένους συμπολίτες μας, που με αυτές τις κορυφαίες τους ενέργειες (που είναι στην ουσία μεγάλα «κατηγορώ» με τη σφραγίδα της αυτοθυσίας και του θανάτου), μπορεί να απευθύνονται άμεσα στους θύτες, αλλά έμμεσα πλην σαφώς απευθύνονται εξ ίσου και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, τα θύματα, που περιοριζόμαστε στο ρόλο του θεατή και του παθητικού σχολιαστή των δικών μας παθών.
Γι' αυτό αξιοθαύμαστε φίλε, Πολίτη Έλληνα που διάλεξες το εμβληματικό «Σύνταγμα» με την πρόθεση να θυσιάσεις τη ζωή σου, μήπως η αστραπή της θυσίας σου ξεστραβώσει τους τυφλούς, πολύ φοβάμαι ότι η διαθήκη σου γρήγορα θα αναστραφεί.
Φοβάμαι δηλαδή μήπως οι Κουίσλινγκ-προδότες αναδειχθούν όπως πάλαι ποτέ σε υπερ-πατριώτες. Μήπως τα καλάσνικωφ αποτελειώσουν τα θύματα, καθώς αυτά θα παραμένουν διάσπαρτα και άβουλα.
Και τέλος με τον θρίαμβο του «δίκαιου του ισχυρότερου», μήπως τιμωρήσουν όσους και όποιους πατριώτες βρεθούν στο δρόμο τους κρεμώντας τους ανάποδα πάνω από αίμα σου.
Τα γράφω αυτά με πόνο ψυχής, που γίνεται ακόμα πιο μεγάλος γιατί βγαίνουν μέσα από την προσωπική μου πείρα, ύστερα από προσπάθειες δύο και πλέον χρόνων που ήρθα σε απ' ευθείας επαφή με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, που με κάθε τρόπο έδειχναν πως θέλουν να περάσουν μέσα από την θύελλα όρθιοι και να νικήσουν και όμως τους νίκησαν για άλλη μια φορά εχθροί και «φίλοι» πουλώντας τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όπως έκαναν πάντα...
Αθήνα, 6.4.2012
Μίκης Θεοδωράκης
