Thursday, June 28, 2012

Φίλε μου Γιάννη

του Γιάνη Βαρουφάκη

Από την μία μεριά θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια. Από την άλλη, λόγω της ειλικρινούς φιλίας μας, νιώθω την ανάγκη να πω ότι άξιζες κάτι καλύτερο από το τιμόνι της οικονομίας αφού το πλοίο προσέκρουσε στα βράχια.

Ξέρω ότι, με τον έμφυτο ενθουσιασμό σου, το εννοείς όταν λες ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες να βγει η χώρα από την Κρίση. Είναι ο ίδιος ενθουσιασμός που σε έκανε τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, να πιστέψεις (όταν όλοι σε κορόιδευαν) πως η Ελλάδα μπορεί να μπει στην ευρωζώνη – μια πίστη που σχέδον μόνος σου μετέτρεψες (από την θέση του Προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, και βασικού διαπραγματευτή με τους ευρωπαίους) σε πραγματικότητα.

Όμως, Γιάννη, αυτή την φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τότε, στα 1995, η Ευρώπη δημιουργούσε κάτι το νέο και συναρπαστικό. Το ερώτημα τότε ήταν αν μπορεί η μικρή και σαθρή Ελλάδα να γίνει αποδεκτή σε αυτό το νέο δημιούργημα, στο ευρωσύστημα, με μια άμβλυνση και κάπως δημιουργική ερμηνεία των όρων που ίσχυαν. Σήμερα η Ευρώπη αποδομείται. Μια άμβλυνση και κάπως δημιουργική ερμηνεία των όρων του τωρινού «παιγνίου» δεν θα βοηθήσει. Και δεν θα βοηθήσει ούτε εμάς, την Ελλάδα, αλλά ούτε και εκείνους, τον «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης.

Αποδεχόμενος την θέση του υπουργού Oικονομικών αποδέχθηκες δύο γιγάντιαιες προκλήσεις. Η πρώτη αφορά, προφανώς, στις διαπραγματεύσεις για το Μνημόνιο 3. Η δεύτερη σχετίζεται με τις εσωτερικές «μεταρρυθμίσεις» για τις οποίες τόσο πολύ έχεις δουλέψει κι έχεις επιχειρηματολογήσει από την θέση του Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ.

Ως προς το δεύτερο, όλοι θα καραδοκούν περιμένοντας να δουν πώς θα υλοποιήσεις τις μεταρρυθμίσεις που πρότεινες όλον αυτόν τον καιρό, καθώς και το αν τελικά θα οδηγήσουν (σε περίπτωση που εισαχθούν) στην ώθηση της οικονομίας που προέβλεπε το ΙΟΒΕ (π.χ. θεαματική αύξηση του ΑΕΠ). Γνωρίζεις ότι διαφωνούσα με εκείνες τις προβλέψεις σας. Πολύ φοβάμαι όμως, όχι ότι θα διαψευτείς από τα πράγματα, αλλά ότι δεν θα «προκάνεις» (πού ’λεγε κι ο Χαρίλαος) καν να εισάγεις τις μεταρρυθμίσεις σου καθώς ο εκτροχιασμός του τραίνου της Ευρώπης θα δημιουργήσει τέτοια πενία και τόσους κραδασμούς που η χώρα θα αποδειχθεί μη μεταρρυθμίσιμη για πολλά έτη μετά το τέλος της υπουργικής σου θητείας. Με απλά λόγια, η πρώτη σου πρόκληση, η ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, θα προσδιορίσει το αν θα σου δοθεί η ευκαιρία να έρθεις αντιμέτωπος με την δεύτερη. Είναι κάτι που ξέρω ότι γνωρίζεις αλλά απλά το καταγράφω επειδή δεν πρέπει να κριθείς από την μη εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στις οποίες πιστεύεις βαθειά όταν για αυτήν (την μη εφαρμογή) θα φταίει η αποδόμηση της Ευρώπης.

Ας έρθουμε όμως τώρα στην πρώτη και βασική σου πρόκληση, σε αυτά που θα βρεις μπροστά σου στην Εσπερία. Γιάννη, δεν υπάρχει χρόνος πια για επιμήκυνση του προβλήματος. Τα Μνημόνια 1&2, σε τελική ανάλυση, είχαν την λογική του να κερδίσουμε χρόνο μπας και ορθοποδήσουμε. Διαφωνήσαμε, εσύ κι εγώ, ως προς την σοφία αυτής της «στρατηγικής». Όμως, αυτή μας η διαφωνία έχει γίνει πλέον «ακαδημαϊκή». Κι αυτό επειδή ένα τρίτο Μνημόνιο δεν θα μας εξασφαλίσει χρόνο καθώς η άμμος στην κλεψύδρα του ευρώ τείνει να σωθεί. Όσο ρέει ακόμα, κι όσο σου δίνεται η δυνατότητα να πεις δυο ή τρία πράγματα στο Ecofin, πρέπει να την χρησιμοποιήσεις όχι για να πετύχεις μια καλή «παράταση» για την Ελλάδα αλλά για να αλλάξεις τους όρους της συζήτησης. Για να το πω απλά, αν επιστρέψεις από την επόμενη Σύνοδο με καλύτερους όρους του Μνημονίου 2, τότε το φθινόπωρο η ιστορία θα σου επιφυλάσσει την πιο άδικη τιμωρία έλληνα υπουργού: του να αναγκαστεί ο άνθρωπος που προσέφερε τα μέγιστα για να είναι η Ελλάδα στο ευρώ να παρακολουθεί από την Πλατεία Συντάγματος την έξοδο της χώρας από ένα ευρώ υπό συνολική κατάρρευση.

Μπορείς μόνος σου να σταματήσεις την επερχόμενη λαίλαπα; Δεν γνωρίζω. Αλλά θα μοιραστώ την έμφυτη αισιοδοξία σου και θα καταθέσω περιληπτικά μερικές σκέψεις αναφορικά με το βασικό ζητούμενο: Πρέπει να δεσμεύσεις του ευρωπαίους σε μια-δυο κινήσεις που θα τους αποτρέψουν να μας αποβάλουν από το ευρώ (σε μερικούς μήνες) και οι οποίες, παράλληλα, θα αλλάξουν την ημερήσια διάταξη στην Ευρώπη προς μια κατεύθυνση που μπορεί να σώσει το καταρρέον ευρωσύστημα. Ποιες είναι αυτές;

Κίνηση 1: Να μην ζητήσεις νέα δάνεια, παρά το γεγονός ότι ξέρεις καλά πως το χρονοδιάγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, δεν βγαίνει με τα συμφωνημένα ποσά. Αντί για νέα δανεικά, να προτείνεις στο Ecofin τα κεφάλαια που πηγαίνουν στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίησή τους να μην καταγράφονται στο ελληνικό δημόσιο χρέος (και να μην χρειάζεται η αποπληρωμή τους από το ελληνικό δημόσιο). Αντίθετα, να πηγαίνουν κατ’ ευθείαν από το EFSF-ESM στις τράπεζες με το πρώτο να λαμβάνει ως αντάλλαγμα κοινές μετοχές τους, και, σε συνεργασία με την ΕΚΤ και την EBA (European Banking Authority), να επιβλέπει την εξυγείανση των τραπεζών. Όταν οι τράπεζες ορθοποδήσουν, το EFSF-ESM να πουλήσει αυτές τις μετοχές αυτές και τα δάνεια αποπληρώνονται χωρίς την ανάμειξη του ελληνικού δημοσίου.

Το πλεονέκτημα αυτής της κίνησης (σε σχέση με την «επιτυχία» μιας επιμήκυνσης και νέων δανείων) είναι τριπλό: Πρώτον, απελευθερώνεις 30 δις από τα κονδύλια του 2ου Μνημονίου. Δεύτερον, βάζεις στο παιχνίδι, στο πλευρό της Ελλάδας, τους Rajoy και Monti. Τρίτον, και σημαντικότερο, καθιστάς την υπόλοιπη Ευρώπη συνέταιρους του ελληνικού τραπεζικού συστήματος καταργώντας ουσιαστικά την απειλή αποπομπής της Ελλάδας από το ευρώ.

Κίνηση 2: Να επικαλεστείς πάμπολλα παραδείγματα (π.χ. τα χρέη της Βρετανίας προς τις ΗΠΑ μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) ζητώντας moratorium των αποπληρωμών προς την τρόικα για ένα έτος και για όσο καιρό ο ρυθμός μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας είναι κάτω του 1%. Όταν ο ρυθμός αυτός ξεπεράσει το 1%, τότε οι αποπληρωμές να ξεκινούν και πάλι σταδιακά, και ως συνάρτηση της ανάπτυξης, για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται.

Το πλεονέκτημα εδώ είναι, και πρέπει να το πεις ευθαρσώς, ότι η Ευρώπη αποκτά έννομο συμφέρον να σταματήσει η ύφεση που κοντεύει να γκρεμίσει ό,τι έχει μείνει όρθιο στην χώρα. Επiπλέον, δίνει στους Γάλλους του Hollande το πάτημα που χρειάζονται για να ενεργοποιηθεί σωστά η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων. 

Εν κατακλείδι, στόχος σου είναι να δεσμεύσεις τους εταίρους στην μη αποπομπή της Ελλάδας και σε κινήσεις διάσωσης του ευρώ. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Δεν γνωρίζω αν είναι πλέον εφικτό. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι, διαφορετικά, αν απλώς πάρουμε μια επιμήκυνση ή περισσότερα δάνεια και παρατάσεις, η αποπομπή μας από ένα καταρρέον ευρώ θα είναι απολύτως σίγουρη. Ήδη εργάζονται για αυτή «παλιόφιλοί» σου (με τον Hans-Werner Sinn να είναι ο πιο εμφανής).

Γιάννη, πριν 15 χρόνια περίπου χρόνια κατάφερες να δεσμεύσεις τους ευρωπαίους να βάλουν την Ελλάδα στους κόλπους του ευρώ. Όταν θα τους ξαναδείς υπό την νέα ιδιότητά σου οι μισοί δεν θα θυμούνται τον ρόλο σου εκείνο κι οι άλλοι μισοί δεν θα σε έχουν συγχωρέσει για αυτόν (καθώς, εν τη ανοησία τους θεωρούν την Ελλάδα ως την αρχή του ευρω-προβλήματος). Τις επόμενες εβδομάδες θα πρέπει να τους ξαναδεσμεύσεις. Αυτή την φορά, δεν μπορείς να πετύχεις την απαραίτητη δέσμευσή τους μέσα από smooth-talking, φιλοφρονήσεις, δημιουργική μακρο-λογιστική και επίδειξη εξυπνάδας. Αυτή την φορά πρέπει να τους δεσμεύσεις σε πράγματα τα οποία δεν θέλουν επ’ ουδενί να δεσμευτούν. Εκείνοι θέλουν το πολύ-πολύ να σου δώσουν περισσότερο σχοινί να κρεμαστείς (την λεγόμενη επιμήκυνση και χαλάρωση των όρων του Μνημονίου 2). Εσύ πρέπει να μην το δεχθείς αλλά να απαιτήσεις μια σκάλα στην οποία να ανέβουν κι εκείνοι.

Κλείνοντας πιο προσωπικά, γνωρίζεις τα συναισθήματά μου για σένα. Θεωρώ σκανδαλώδες, παρόλο που δυο χρόνια τώρα διαφωνούμε έντονα, ότι έπρεπε τα πράγματα να έρθουν εδώ που έφτασαν για να σε χρησιμοποιήσει η φαύλη πολιτική σκηνή. Δίπλα σου, στην ίδια κυβέρνηση, έχεις τους εκπρόσωπους του καθεστώτος που μας οδήγησε στον γκρεμό. Θα έχεις πολύ λίγη υποστήριξη από αυτούς – κι είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις, όπως ξέρεις ότι σε περιμένουν στην γωνία για να σου φορτώσουν την όποια αποτυχία (είναι βλέπεις τόσο επιθετικά βλάκες που θεωρούν ότι θα υπάρξει «μετά»!). Σου εύχομαι να πετύχεις. Την μόνη βοήθεια που μπορώ να σου προσφέρω αυτή την στιγμή είναι η αγάπη μου και η έντονη προειδοποίηση ότι το ευρωσύστημα καταρρέει, κάτι που σου αφαιρεί την προοπτική μιας νέας παράτασης, επιμήκυνσης ή εξαγοράς χρόνου.

Πηγή http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=16436

Wednesday, June 27, 2012

Greece Debt Free


Η απάντηση σε όσους δικαίως επισημαίνουν την απουσία του ελληνικού εφοπλιστικού- επιχειρηματικού λόμπι στην κρίση χρέους που έχει πέσει βαριά πάνω από την Ελλάδα ήρθε εμμέσως (και δραματικά καθυστερημένα μάλλον) με τη σύσταση μιας μη-κυβερνητικής, μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, της «Greece Debt Free».
 
Φιλοδοξία του συγκεκριμένου φορέα, ο οποίος ιδρύθηκε μόλις τον προηγούμενο μήνα από τον 33χρονο Πέτρο Νομικό, γόνο της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας από τη Σαντορίνη, είναι η αγορά ελληνικών ομολόγων μέσα από χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τις δωρεές ιδιωτών αλλά και την πώληση ελληνικών προϊόντων.

Η ιδέα είναι απλή. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της οργάνωσης greecedebtfree.org, το ποσό εθνικού χρέους που αντιστοιχεί σε κάθε Ελληνα ανέρχεται σήμερα στις 24.800 ευρώ. Η αγοροπωλησία του ελληνικού χρέους ωστόσο στη διεθνή αγορά αποτιμάται πολύ λιγότερο, με αποτέλεσμα να μην ξεπερνά τις 3.000 ευρώ ανά έλληνα πολίτη. Στόχος της συγκεκριμένης οργάνωσης είναι να αγοράσει τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στη διεθνή αγορά, σε τιμές πολύ χαμηλότερες από το ποσό που χρωστά το ελληνικό κράτος, και μετά να προχωρήσει στην ακύρωσή τους, «σβήνοντας» ουσιαστικά το χρέος.

Οσο για τη συγκέντρωση των χρημάτων αυτή θα γίνει με δύο τρόπους: είτε μέσα από τις δωρεές  που θα προσφέρουν ιδιώτες, είτε μέσα από τα έσοδα προϊόντων με «σφραγίδα ελληνική», τα οποία θα σπονσοράρει η συγεκριμένη οργάνωση. Ηδη από την ιστοσελίδα της GDF στο facebook διεξάγεται ηλεκτρονική ψηφοφορία μέσω της οποίας το κοινό μπορεί να επιλέξει ποια θα είναι αυτά τα ελληνικά προϊόντα που θα φέρουν το λογότυπό της. Το 50% των πωλήσεων από τα προϊόντα που τελικώς θα επιλεγούν θα δοθεί στην οργάνωση για την αγορά των ομολόγων.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία παίζει η ΠΑΕ Ολυμπιακός και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, οικογενειακός φίλος του κ. Νομικού, ο οποίος προχώρησε στη δωρεά 168.590 ευρώ εκ μέρους της ομάδας του. Σύμφωνα με την εφημερίδα Wall street Journal, η οποία φιλοξένησε το θέμα με εκτενές ρεπορτάζ, το συγκεκριμένο ποσό μεταφράζεται σε αγορά ομολόγων και την απόσβεση ελληνικού χρέους ύψους 1,4 εκατ.ευρώ. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός δήλωσε χαρακτηριστικά: «θέλω να δώσω το παράδειγμα και ελπίζω και ότι και άλλοι Ελληνες θα βάλουν το χέρι στην τσέπη και θα λύσουν όλοι μαζί το πρόβλημα».

Αραγε αυτή η απλή όσο και σημαντική πρωτοβουλία (η οποία μάλιστα χαρακτηρίζεται σκωπτικά «ηράκλειος άθλος, αν όχι σισύφειο έργο» από την WSJ) θα στεφθεί από επιτυχία; Ο κ. Νομικός, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πρίνστον και «δημιουργός» της μπύρας Volcan, με προέλευση τη Σαντορίνη (η οποία είναι και το πρώτο προϊόν που εντάχθηκε στην εν λόγω λίστα) είναι αισιόδοξος. Γιατί, όπως δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα, «οι Ελληνες μπορεί να είναι φρικτοί πολίτες, είναι όμως φοβεροί πατριώτες».

Monday, June 25, 2012

Η σύγκρουση των αγορών με την δημοκρατία ...




Πτωχευμένες κυβερνήσεις...
Της Ζέζας Ζήκου

Κατά βάθος, οι λαοί γνωρίζουν ότι όλο αυτό που γίνεται είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα θέατρο, δυστυχώς, δε, του παραλόγου. Και περισσότερο από ποτέ ισχύει η ρήση του Τσόρτσιλ, που ήταν κάπως έτσι: Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι πολλούς για πολύ καιρό.

Στον πυρήνα της ελληνικής κρίσης βρίσκεται η ευρωπαϊκή κρίση. Κρίση ταυτότητας, κρίση συνείδησης, κρίση αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, κρίση ηγεσίας και οράματος, κρίση από σύγκρουση συμφερόντων. Συγκρούονται τα έθνη–κράτη με τους «κεντρικούς σχεδιαστές» του σημερινού νεοφιλελεύθερου κόσμου των Βρυξελλών και του ΔΝΤ καθώς και με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, παγκοσμιοποιημένο, επιθετικό και αχαλίνωτο. Και οι ηγέτες των δημοκρατιών αποδεικνύονται υποδεέστεροι των περιστάσεων, αφιλοσόφητοι, ανιστόρητοι, αναίσθητοι, ανίσχυροι, υποτελείς σε προσωπικές δεσμεύσεις και νοητικά στερεότυπα.

Φαίνεται, επίσης, ότι είναι πεδίο δοκιμασίας για τη δημοκρατία και την πολιτική κουλτούρα, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Η καταγραφόμενη δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης, το έλλειμμα νομιμοποίησης, η αποτυχία των τεχνοκρατών, η κρίση αντιπροσώπευσης, η ανάδυση νέων επιθετικών εθνικισμών, η επέλαση των στερεοτύπων μίσους δεν αφορούν πια μόνο στην εξασθενημένη και πολλαπλώς βαλλόμενη Ελλάδα – αφορούν στο σύνολο της Ευρώπης.

Στη σημερινή Ευρώπη, που η δομή της κοινής εξουσίας έχει γίνει τόσο έμμεση και περίπλοκη και που οι πιο σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται πρακτικά ερήμην των λαών, δυστυχώς για τους αδύναμους της Ευρώπης η διάλυση της Ενωσης θα είναι καταστροφική. Ο καθένας θα γυρίσει στο νόμισμά του και η Γερμανία με τους «δορυφόρους» της θα δημιουργήσουν τη μικρή Ευρώπη, όπου θα κάνουν ό,τι θέλουν καταδυναστεύοντας τις άλλες φτωχές χώρες. Το τι θα συμβεί αν η Ελλάδα γυρίσει στη δραχμή, υποτιμημένη κατά 60% ή 80%, το καταλαβαίνει κανείς και μόνος του.

Κορυφαίοι οικονομολόγοι, όπως ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, εκτιμούν ότι, αν η Γερμανία παραμείνει αδιάλλακτη, τότε η δραχμή, το ισπανικό πέσο και η ιταλική λιρέτα μπορεί να αποδειχθούν αναπόφευκτη λύση. Πρέπει να την αποφύγουμε, γιατί η δραχμή θα είναι πολύ πικρή, αλλά δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε πως είναι εύκολο αυτό απλώς και μόνο επειδή την έξοδο από την Ευρωζώνη την προβάλλουν ως φόβητρο οι πολιτικοί μας...

Η αύξουσα ενσωμάτωση και αλληλεξάρτηση των επιμέρους εθνικών οικονομιών στη νομισματική ένωση, η θεσμοποίηση δεσμευτικών υπερεθνικών κανόνων και κανονισμών όχι μόνο σε ευρωπαϊκή αλλά και σε υπερεθνική κλίμακα, η συνακόλουθη βαθμιαία αποψίλωση της εθνικής οικονομικής κυριαρχίας έχουν συρρικνώσει δραματικά την πολιτική ευχέρεια των κρατών να επιλέξουν εθνικές στρατηγικές εξόδου από την κρίση.

Και είναι ειρωνεία της Ιστορίας που τρεις χώρες, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, είχαν δει την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση σαν ένα μέσον για να σταθεροποιήσουν τη δημοκρατία, ύστερα από κατάπτυστες δικτατορίες. Σήμερα τα κράτη κάνουν εκλογές, οι λαοί ψηφίζουν, οι αντιπρόσωποί τους ορκίζονται στη Βουλή. Ολο το τελετουργικό της δημοκρατίας τηρείται απαρέγκλιτα. Ομως, η επικράτεια εντός της οποίας μπορεί να υλοποιηθεί η δημοκρατία, το εθνικό κράτος, έχει αλωθεί από την υποταγή της εθνικής πολιτικής σε εταίρους δανειστές–δυνάστες. Πολύ περισσότερο όταν μία χώρα και οι κυβερνήσεις της έχει τεράστιο έλλειμμα οικονομικής διπλωματίας.

Πηγή http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/06/2012_448625

Thursday, June 21, 2012

Ουφ, σωθήκαμε! Του Κώστα Βαξεβάνη


Υπήρχαν χιλιάδες Έλληνες που πριν από τις εκλογές πίστευαν πως η Ελλάδα καταστρέφεται. Υπάρχει κάποιος τώρα που πιστεύει πως σώθηκε; Πως όλο αυτό το σύστημα των πολιτικών που διαβουλεύεται για να κυβερνήσει το κάνει για τη σωτηρία; Όταν κάποιος βλέπει στον ύπνο του ότι πέφτει στο κενό, ο τρόμος του είναι πραγματικός. Δεν έχει σημασία το ότι αυτό που ζει είναι ένας εφιάλτης.

Την αξιολόγηση μπορεί να την κάνει όταν ξυπνήσει. Μεγάλο κομμάτι τουεκλογικού σώματος έζησε τον τρόμο ενός εφιάλτη. Της Ελλάδας και του ίδιου, φυσικά, που πέφτει στο κενό.

Με βάση αυτό το κακό όνειρο η Ελλάδα οδηγήθηκε στις κάλπες. Είναι η πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’60 που η Ελλάδα οδηγήθηκε στις κάλπες όχι με το ζητούμενο κάποιου προσωπικού βολέματος αλλά με αυτό της ίδιας της επιβίωσης. Τη δεκαετία του ’60 το δίλημμα της επιβίωσης ήταν και πάλι έναντι της «Αριστεράς και των συνοδοιπόρων της» που θα οδηγούσαν την Ελλάδα στην πλήρη κομμουνιστοποίηση. Οι κομμουνιστές, σε περίπτωση επικράτησης, θα μας έπαιρναν τα χωράφια, ακόμη και τις γυναίκες.

Στην πρόσφατη, βέβαια, αναμέτρηση, κανένας δεν απειλούσε πως θα μας πάρουν τις γυναίκες, αλλά θα έπρεπε να ζήσουν όλοι την απαξίωση της δραχμής. Αντί της κομμουνιστοποίησης, η δραχμοποίηση. Με βάση αυτό και άλλα διλήμματα, καθόλου ασυνήθιστα στο παιχνίδι της πολιτικής, η χώρα υποτίθεται πως έσωσε το ευρώ και την ευρωπαϊκή της προοπτική.

Παρά την απουσία της Φώφης Γεννηματά, του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, του Δημήτρη Ρέππα και άλλων πολλών, η χώρα θα καταφέρει να σωθεί. Το πλατύ χαμόγελο σύγχυσης της Ντόρας Μπακογιάννη θα ξαναλάμψει στην ελληνική Βουλή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα προσφέρει τη ρητορεία του στα νέα μέτρα, ο Σαμαράς θα περιγράψει την αναγκαιότητά τους και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα περιγράψει ένα νέο πλαίσιο, προφανώς μετά από διάβασμα. Σωθήκαμε, λοιπόν. Μπορούμε να πάμε για μπάνιο.

Τώρα που σώσαμε το ευρώ πρέπει και να το βρούμε για να πληρώσουμε τους φόρους. Τώρα που έληξε η περίοδος της τρομοκρατίας και η χρησιμότητά της ως πολιτικού εργαλείου, αρχίζει η περίοδος της αντίστροφης τρομοκρατίας. Αυτή που θα ζήσει ο κόσμος. Πού θα βρεθεί το ευρώ, λοιπόν, αγαπητοί αρθρογράφοι, σε μια πολιτική που έχει αυτοπροσδιοριστεί ως τηρητής των υπογραφών της με τους Ευρωπαίους για ένα χρέος που δεν αποπληρώνεται και μια λιτότητα που δεν τελειώνει;

Πετυχημένα όλα εκείνα τα λεκτικά σχήματα και τα λογοτεχνικά τέρατα για τη δραχμή που θύμιζε Κατοχή και την ηλεκτρική κουζίνα που θα γινόταν καμινέτο ασετυλίνης, αν δεν έβγαιναν οι «ευρωπαϊστές». Οι τόσο ευρωπαϊστές που μοιράζουν όπως πάντα υπουργεία και περιοχές επιρροής συμφερόντων.

Σε λίγες μέρες, όταν θα χαμογελάσουν και στις τελευταίες φωτογραφίες ορκωμοσίας, θα στείλουν τα μπιλιέτα με τα χρέη. Μέτρα 11,5 δισ. ευρώ. Ούτε μια φράση για την πραγματική ανάπτυξη. Μόνο για το ΕΣΠΑ που βαφτίζουν «ανάπτυξη» για να το ξεκοκαλίσουν με άνεση και ασφάλεια. Πού θα βρεθούν, λοιπόν, τα ευρώ, που ευτυχώς δεν έγιναν δραχμές; Σε αυτήν τη φάση δεν θα υπάρξει καν η δημοσιοποίηση των παλιών σκανδάλων, όπως συνέβαινε πάντα με την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Όλα θα εξελιχθούν ομαλά. Στον Σαμαρά θ’ ανήκει η εξουσία, ο Βενιζέλος θα την νταντεύει ελπίζοντας πως αφού επιβιώσει, θα καταφέρει να τη βιάσει, και ο Κουβέλης θα της κρατά ρομαντικά το χέρι, δηλώνοντας συνεχώς έναν πλατωνικό και καθόλου αμαρτωλό έρωτα.

Έγραψα πριν από μέρες, κι έγινε αντικείμενο κριτικής, πως η κυβέρνηση θα έχει μια ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση, αλλά θ' ακροβατεί πάνω στην κοινωνική. Όχι γιατί οι εκλογές δεν ήταν δημοκρατικές αλλά γιατί είναι δεδομένο πως η κυβερνητική πλειοψηφία σχηματίστηκε και πάνω στον φόβο για την έξοδο από το ευρώ και την ευρωζώνη. Από ψήφους που προέρχονται από ανθρώπους που δεν θέλουν το Μνημόνιο. Εν ολίγοις, μια μνημονιακή κυβέρνηση καλείται να κυβερνήσει μια αντιμνημονιακή χώρα. Όταν, λοιπόν, τώρα που τέλειωσε η τηλεπώληση του προϊόντος, έρθει και ο λογαριασμός, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Ναι, δεν θα υπάρχουν δραχμές, αλλά θα πρέπει να πληρώσουμε σε ευρώ. Και τότε;


Ο σοφός λα(γ)ός… Ντροπή !!!



Φροντίζει μόνο για τον εαυτό του. Επιλέγει τους αντιπροσώπους του , με βασικό κριτήριο το συμφέρον του. Πείθεται εύκολα, παθιάζεται εύκολα και ξεχνάει ακόμη ευκολότερα. Μισεί τον ξένο χωρίς να καταλαβαίνει ότι γίνεται ο ίδιος ξένος. Σε γενικές γραμμές είναι ακαλλιέργητος, απαίδευτος, πλαστελίνη στα χέρια επιτήδειων της εγχώριας και διεθνούς πολιτικής σκηνής. Τελευταίως μοναδικό του κριτήριο είναι ο φόβος για να μην χάσει κεκτημένα, που όμως τα έχει χάσει… και προσπαθώντας να διατηρήσει ορισμένα τα χάνει όλα… Είμαστε όλοι εμείς, όλοι εσείς. Ο Σοφός ελληνικός λαός.

Βεβαίως η παραπάνω γενίκευση έχει ευτυχώς εξαιρέσεις, θέλω να πιστεύω πολλές. Σε γενικές γραμμές όμως νομίζω σε αυτό το πλαίσιο κινείται ο τρόπος σκέψης και δράσης των πολλών. Έτσι κινήθηκαν και στις εκλογές, αποδεικνύοντας ότι η κατηφόρα και ο ξεπεσμός, δεν έχει πάτο.

Διότι, είναι κατηφόρα και ξεπεσμός, να δίνεις στα δύο μνημονιακά υποτελή κόμματα 42%. Δύο κόμματα, υπάκουα κατοικίδια της Μέρκελ και του Σόιμπλε που σε κατέστρεψαν, σε εξαθλίωσαν, σε εξόντωσαν, με τα απανωτά μέτρα που έλαβαν. Δύο κόμματα που όχι μόνο δεν απάντησαν αλλά δεν ψέλλισαν καν έναν εθνικό αντίλογο, όταν οι «σύμμαχοι», μας έβριζαν, μας λοιδορούσαν, μας εκβίαζαν, μας απειλούσαν, μας τρομοκρατούσαν. Είναι ξεπεσμός να επιλέγεις δύο κόμματα τα οποία εκτός όλων των άλλων είναι και αναποτελεσματικά, είναι ξεπουλημένα, είναι κόμματα αχρήστων, ματαιόδοξων κομπλεξικών προσωπικοτήτων. Είναι ξεπεσμός την 6η Μαίου να τα καταψηφίζεις και να καμαρώνεις και μόλις μέσα σε ένα μήνα, να τους ξαναζωντανεύεις, εγκρίνοντας τα μέτρα που πήραν, τους κανιβαλισμούς και την απανθρωπιά που επέδειξαν. Είναι ξεπεσμός με την επιλογή σου να χαίρονται μόνο οι ξένοι ηγέτες και οι μέτοχοι τραπεζών.

Η ψήφος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είναι επιβράβευση της περικοπής στη σύνταξη του συνταξιούχου πατέρα σου, των 500 ευρώ. Είναι επιβράβευση του επιδόματος ανεργίας του φίλου ή αδελφού σου, στα 360 ευρώ. Είναι επιβράβευση των χαρατσιών, των φόρων, των έκτακτων εισφορών. Είναι επιβράβευση της αύξησης του ΦΠΑ. Είναι επιβράβευση στην περικοπή των επιδομάτων των αναπήρων… Είναι επιβράβευση για την δολοφονία της χώρας, για το ξεπούλημά της. Αυτός που ψήφισε αυτά τα δύο κόμματα, είναι συνένοχος στην καταστροφή των άλλων και αυτό είναι ανήθικο. Το μόνο ελαφρυντικό είναι ότι αργά ή γρήγορα η καταστροφή θα φτάσει και στον ίδιο…

Ο λαός μας, είναι πια αρκετά ώριμος. Μετά από δυο χρόνια μνημόνιο, μετά από δύο κυβερνήσεις (Καραμανλή, Παπανδρέου), έχει πρόσφατη την εμπειρία και δεν δικαιολογείται η άγνοια, ή το λάθος. Πόσο μάλλον η επανάληψή τους.

Μέχρι πριν μερικές μέρες, το ξεπούλημα της χώρας, η καταστροφή της καθημερινότητάς μας, η ανασφάλειά μας και η κατάργηση των ονείρων μας, γίνονταν από ξεπουλημένους ηγέτες. Από προχτές τα «προνόμια» αυτά τα έχετε και όλοι εσείς που τους ψηφίσατε.

Βάψατε και τα δικά σας χέρια στο αίμα. Κάνατε κάτι που στην ιστορία θα μείνει με την λέξη Ντροπή.

Ξέρω τον αντίλογο. Φοβηθήκαμε τον Τσίπρα(!!!), έχουμε μάθει στην συνήθεια, δεν λειτουργούμε με καθαρό μυαλό λόγω κρίσης, δεν καταλάβαμε, είπαμε να δώσουμε άλλη μια ευκαιρία… Τρίχες κατσαρές.

Έχετε μάθει να δικαιολογείτε και να ανέχεστε τα πάντα. Δεν σας ενοχλεί και δεν σας προσβάλει τίποτε. Έχετε ξεπουληθεί και ζητάτε πάντα κάποιον να σας εξαγοράσει. Δεν νιώθετε ντροπή αρκεί η τιμή να είναι καλή. Παραδοθήκατε και γουστάρετε την απάτη. Γίνατε επαγγελματίες θύματα, επαγγελματίες ψηφοφόροι, επαγγελματίες κακόμοιροι. Κρίμα όχι για εσάς. Κρίμα για όλους μας.

Κάνατε κάτι κακό. Δεν καθορίσατε το μέλλον σας. Δεν θέλατε ούτε μπορούσατε. Κάντε κάτι χειρότερο. Καθορίσατε το μέλλον μας.

Ντροπή.


(ΥΓ. Για να προλάβω σχόλια, του τύπου «βοηθήσατε και εσείς με τις απόψεις σας κατά Τσίπρα να βγει ο Σαμαράς». Είχα και έχω άποψη για τις κωλοτούμπες Τσίπρα, τον αντιφατικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και τους ευρολιγούρηδες. Τα είπα και θα τα λέω πάντα. Δεν θα σταματήσει η λογική, ούτε η κριτική, ούτε οι επιφυλάξεις. Το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει. Ο πραγματικός αριστερός επιδιώκει την άλλη άποψη, την αντίθετη γνώμη. Οι πολλές διαφορετικές φωνές ΜΟΝΟ καλό κάνουν)

Πηγή http://logioshermes.blogspot.com/2012/06/blog-post_2518.html

Tuesday, June 19, 2012

O φόβος νίκησε την οργή ...


Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα





Πηγή στίχων http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1130

Thursday, June 14, 2012

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά)

Πως ένας άνθρωπος έσωσε μια κοινωνία – «Το πείραμα του Wörgl»



Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932.

Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Δημοσιευμένη Εικόνα

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Δημοσιευμένη ΕικόναΟ Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία.

Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.

Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως “Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας”, κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.

   
Τα χρήματα του Wörgl
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί.

Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα: Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.

Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού.

Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.

Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:

«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».

Η επιτυχία του Wörgl
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.

Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το “θαύμα του Wörgl”. Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.

Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:

«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: “Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933″. Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο.

Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»


Το τέλος
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση “νομίσματος έκτακτης ανάγκης”. Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.


O Κόσμος είναι μια επιχείρηση. Το νέο βίντεο της Κατερίνας Μουτσάτσου

Ψιτ εσύ, ναι εσύ που θα ψηφίσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ





 
Ναι σε εσένα μιλάω.  Εσένα που θα ρίξεις την ψήφο σου σε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ.

Να σου θυμίσω λοιπόν κάποια πραγματάκια που ξέχασες

- Τα παιδιά σου όταν πήγαν πέρσι σχολείο δεν είχαν βιβλία και μερικά δεν είχαν καν καθηγητές.

- Το κόστος για το πετρέλαιο θέρμανσης αυξήθηκε κατά 30% και αυτό τον Οκτώβριο θέλουν να το αυξήσουν 40% επιπλέον.  Εάν κρύωσες  μια φορά πέρσι, φέτος θα κρυώσεις δύο.

- Τα νοσοκομεία αναγκάζονται να κλείνουν γιατί δεν έχουν φαρμακευτικό υλικό ή ακόμα και προσωπικόΧειρουργεία αναβάλλονται γιατί οι ιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό δεν έχουν γάντια (!), τα φαρμακεία των νοσοκομείων αδυνατούν να παράσχουν τα φάρμακα που πρέπει στους ασθενείς.

- Τα φάρμακα σου πλέον αναγκάζεσαι να τα πληρώνεις κατά κύριο λόγο από την τσέπη σου και ας πλήρωνες μια ολόκληρη ζωή το ασφαλιστικό σου ταμείο.

- Σου μείωσαν τον μισθό και την σύνταξη.

- Σου έβαλαν χαράτσι στον λογαριασμό της ΔΕΗ και εάν δεν μπορείς να το πληρώσεις σου κόβουν το ρεύμα!

- Η άμεση φορολογία και η δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου σημαίνει ότι θα πληρώσεις φόρους, ενώ μέχρι πέρσι μπορεί να έπαιρνες και επιστροφή φόρου.  Ήδη οι πρώτοι 450,000 φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν κατά μέσο όρο 1425 ευρώ ο καθένας (επιπλέον των φόρων που έχουν ήδη πληρώσει)!  Οι υπόλοιποι θα λάβουμε τα ραβασάκια αμέσως μετά τις εκλογές.

- Η μία μετά την άλλη επιχείρηση και κατάστημα κλείνουν.

- Η επίσημη ανεργία είναι στο 22%, η πραγματική … ένας Θεός ξέρει.  Πόσους φίλους όμως έχεις και συγγενείς έχασαν την δουλειά τους?  

- Πόσοι φίλου σου και γνωστοί έχουν φύγει μετανάστες?

- Τα παιδιά των γειτόνων σου υποσιτίζονται και κάποια από αυτά λιποθυμούν στο σχολείο γιατί οι γείτονες σου δεν έχουν να τα ταΐσουν.


Αυτά όλα τα ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ … δεν χρειάζεται κάποιος να σου πει ότι ΘΑ έρθουν.  Τα ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ …

Τώρα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να σε τρομάξουν και να σε πείσουν να τους ψηφίσεις γιατί αλλιώς θα καταστραφείς.

Επέδειξε τους λοιπόν ότι ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται.

Την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τους γνωρίζεις καλά, ξέρεις το τι έχουν κάνει αλλά και το ότι μας έφτασαν μέχρι εδώ.  Μην πέφτεις στην παγίδα τους.  Όταν κάποιος έχει διοικήσει τον τόπο για πάνω από 30 χρόνια και έχει καταστρέψει την χώρα, δεν γίνεται να σου δίνει και  τις σωστές λύσεις.

Απεγκλωβίσου λοιπόν και διάλεξε κάτι διαφορετικό, για να αποκτήσεις ΕΛΠΙΔΑ.

Μην εγκλωβίζεσαι στα ψευτοδιλήμματα τους!

Απαίτησε και πάλι να σε σέβονται.

Δώσε τους ένα μάθημα!

Γιατί μετά την απομάκρυνση σου από την κάλπη, πιθανό λάθος σου δεν θα μπορέσεις να το διορθώσεις για ΠΟΛΥ καιρό.





Tuesday, June 12, 2012

Ο Ιρλανδός, ο Ισπανός και ο Έλληνας


Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ευρέως ένα βίντεο από την συνέντευξη τύπου του γνώριμού μας, εκπροσώπου της ΕΚΤ στην ιρλανδική τρόικα, Κλάους Μαζούχ: είναι η στιγμή που ένας Ιρλανδός δημοσιογράφος, ο Βίνσεντ Μπράουν, τινάζει την τελετή στον αέρα, επαναλαμβάνοντας μια απλή ερώτηση την οποία ο Μαζούχ δεν μπορεί να απαντήσει.

Η σκηνή σχολιάζεται με θαυμασμό για την στάση του δημοσιογράφου. Δικαίως. Τυχαίνει να γνωρίζω προσωπικά τον Βίνσεντ Μπράουν. Τον έχω φιλοξενήσει πολλές φορές στην εκπομπή μου κι εκείνος εμένα, στην δική του. Δεν είναι ούτε τηλε-ευαγγελιστής ούτε τηλε-εισαγγελέας, σαν αυτούς που ενδημούν στην δική μας τηλεόραση. Είναι απλώς ένα τυπικό δείγμα του ανεξάρτητου αγγλοσαξωνικού στιλ, πιστός στην αρχή πως η δημοσιογραφία έχει ως προορισμό «to comfort the afflicted and afflict the comfortable», με ένα μοναδικό χάρισμα να θέτει με αφοπλιστικό τρόπο τις πιο δολοφονικές ερωτήσεις. Αξιοθαύμαστος από πολλές απόψεις.

Αλλά, πέραν του θαυμασμού για τον δημοσιογράφο, καλό θα ήταν να δίναμε λίγη προσοχή και στην ερώτησή του την ίδια. Ο Μπράουν ρωτά: «Εξηγήστε γιατί ο Ιρλανδός φορολογούμενος πληρώνει τα χρέη μιας τράπεζας που δεν υπάρχει πια, έχει πτωχεύσει, προς τους κατόχους μη εγγυημένων μετοχών της»;

Για να γίνει κατανοητό το ερώτημα (και η δυσκολία του Μαζούχ να το απαντήσει) πρέπει να θυμηθούμε τα βασικά στοιχεία του ιρλανδικού προβλήματος. Η Ιρλανδία, λοιπόν, μέχρι την κρίση του 2008, ήταν υπόδειγμα δημοσιονομικά ενάρετης χώρας. Το δημόσιο χρέος ήταν μόλις 25% του ΑΕΠ το 2007, από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, και το δημόσιο έλλειμμα, την ίδια χρονιά, ήταν 1,6%! Μπροστά στους Ιρλανδούς, οι Γερμανοί έμοιαζαν σπάταλοι και δημοσιονομικά ανεύθυνοι.

Κι έπειτα, τον Σεπτέμβριο του 2008 η Λίμαν καταρρέει, το κραχ απλώνεται σε όλον τον κόσμο και οι Ιρλανδικές τράπεζες (που κάθονταν πάνω σε μια γιγάντια φούσκα φτηνού χρήματος) βρέθηκαν στο κόκκινο. Η Ιρλανδική κυβέρνηση, τότε, ανέλαβε όλες τις υποχρεώσεις των πτωχευμένων ιρλανδικών τραπεζών. Δεν περιορίστηκε να εγγυηθεί τις καταθέσεις των πολιτών. Εγγυήθηκε κάθε υποχρέωση, προς κάθε δικαιούχο. Γιατί; Γιατί, απλούστατα, υπέκυψε στην πίεση των Ευρωπαίων, οι τράπεζες των οποίων ήταν τόσο εκτεθειμένες στην ιρλανδική φούσκα, είχαν τόσο μολυνθεί από την ιρλανδική απληστία, ώστε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θα τίναζε τα πέταλα, αν οι ιρλανδικές τράπεζες αφήνονταν να πτωχεύσουν. Αποτέλεσμα; Τα βάρη των τραπεζών μεταφέρθηκαν στον δημόσιο προϋπολογισμό, το έλλειμμα της Ιρλανδίας από 1,6% έφθασε το 25% και το χρέος από 25% εκτινάχθηκε στο 96% το 2010 και, μετά την υπαγωγή στην τρόικα, αναμένεται να φθάσει το 120% το 2013!

Τον Νοέμβριο του 2010, έξι μήνες μετά την Ελλάδα, η Ιρλανδία, ανήμπορη πια να δανειστεί, προσέφυγε στον μηχανισμό της τρόικας.  Και η Ευρώπη επέβαλε στην Ιρλανδία την ίδια συνταγή λιτότητας με την Ελλάδα, επέβαλε, δηλαδή, στον Ιρλανδό φορολογούμενο να πληρώσει για τα κρίματα των τραπεζών- κάποιες από τις οποίες ήδη δεν βρίσκονταν πια εν ζωή. Προκύπτει, λοιπόν, ένα απλό ερώτημα- το ερώτημα ακριβώς που θέτει ο Μπράουν: γιατί αφού η Ιρλανδία δεν είχε δημοσιονομικό αλλά τραπεζικό πρόβλημα, η θεραπεία που της επιβάλλεται είναι δημοσιονομική- λιτότητα; Γιατί αντί να μπει τρόικα και μνημόνιο στις πτωχο-τράπεζες, μπήκε στο ιρλανδικό δημόσιο, το μόνο αμάρτημα του οποίου ήταν ότι υπέκυψε στην πίεση των Ευρωπαίων και έσωσε τις τράπεζές του;

Το ερώτημα θέτει δύο προβλήματα. Ένα ηθικής τάξης: γιατί επιβάλλονται περικοπές και φόροι στους πολίτες για τα χρέη των τραπεζών; Και ένα πολιτικής φύσης: Αν χορηγείς δημοσιονομικό φάρμακο σε μια οικονομία που δεν έπασχε από δημοσιονομική ασθένεια, δεν την οδηγείς σε αποτυχία και αχρείαστη καταστροφή;

Τι εξηγεί τον παραλογισμό αυτό; Εδώ εμφανίζεται επί σκηνής η Ελλάδα. Η οποία, τον Οκτώβριο του 2009, άνευ λόγου και αιτίας και ενώ η Ιρλανδία έπαιζε άμυνα, κέρδιζε χρόνο, ώστε να αναβάλει το μοιραίο, βγήκε μπροστά, ανακοίνωσε πρόωρα μια εκτίμηση για το δημόσιο έλλειμμα τετραπλάσια της αρχικής εκτίμησης και έβαλε πρόθυμα τον εαυτό της στον ρόλο του θύματος.

«Η Ελλάδα ήταν το τέλειο θύμα», εξηγεί στο βιβλίο του «Η αφύπνιση των δαιμόνων» (μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά και είναι υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όποιον επιχειρεί να καταλάβει) ο Ζαν Πιζανί-Φερύ. Αντί για την Ιρλανδία, που όλοι περίμεναν ότι θα σκάσει πρώτη και που θα έθετε την Ευρώπη μπροστά στο αληθινό πρόβλημά τους- την τραπεζική κρίση- έσκασε μύτη, απρόσκλητη, η Ελλάδα. Η οποία ήταν μια χώρα-υπόδειγμα κακοδιοίκησης, δημοσιονομικής κραιπάλης, πελατειακής ασωτίας και, επιπλέον, ψευδούς καταγραφής των στοιχείων της. Μια χώρα μια αυθεντικό δημοσιονομικό πρόβλημα. Η Ελλάδα ήταν το τέλειο θύμα, γιατί επέτρεψε στις ευρωπαϊκές ηγεσίες να κρύψουν το αληθινό πρόβλημα της ευρωζώνης και τους έδωσε την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν το κυρίαρχο ιδεολογικό τους δόγμα- πως η ιδιωτική οικονομία είναι αλάνθαστη, η αγορά δεν χρειάζεται ρύθμιση, βρίσκει μόνη της το σημείο ισορροπίας, αν αφεθεί ελεύθερη. Αντίθετα το κράτος είναι το πρόβλημα, αυτό πρέπει να περιορίζεται με κανόνες. Η Ελλάδα μπήκε στο στόμα του λύκου, ώστε ο λύκος να επιβεβαιώσει την ιδεολογία των λύκων: Ιδού που είχαμε δίκιο, φώναξαν οι λύκοι. Να' την η χώρα που αποδεικνύει ότι το κράτος, η δημόσια δαπάνη είναι το πρόβλημα. Ας την τιμωρήσουμε, με μια γερή δίαιτα λιτότητας.

Κι έπειτα η ίδια δίαιτα επιβλήθηκε και στην Ιρλανδία (η οποία δεν είχε πρόβλημα ελλείμματος, είχε πρόβλημα τραπεζών) και στην Πορτογαλία (η οποία επίσης δεν είχε πρόβλημα ελλείμματος, είχε πρόβλημα απώλειας ανταγωνιστικότητας).

Τα καλά νέα, λοιπόν, είναι ότι η συνταγή φαίνεται να μας τελειώνει. Δειλά-δειλά εγκαταλείπεται. Η Ισπανία διεκδίκησε (και εν μέρει πέτυχε) να αναγνωρίσει η Ευρώπη ότι η χώρα δεν είχε δημοσιονομικό, αλλά τραπεζικό πρόβλημα. Και ότι τα μέτρα έπρεπε να ληφθούν για τις (πτωχευμένες) τράπεζές της, επ αυτών να μπει μνημόνιο και αυτές να ελέγχει η τρόικα. Το Ισπανικό πρόγραμμα είναι, λοιπόν, μια πρώτη, μετά από δύο χρόνια, ήττα των δογματικών της ιδεολογίας της αγοράς. Η συνταγή της «διάσωσής» της (που δεν συντελέστηκε ακόμη, έχει πολλά επεισόδια ακόμη αυτό το έργο) είναι αυτή που θα έπρεπε να είχε εφαρμοστεί και για την Ιρλανδία, αν δεν είχε παρεμβληθεί το βολικό θύμα- η Ελλάδα.

Η οποία ετοιμάζεται να γίνει για δεύτερη φορά ένα βολικό θύμα. Να επιτρέψει στο Βερολίνο να δοκιμάσει για δεύτερη φορά, το ίδιο κόλπο: με την έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη να δικαιολογήσει στην γερμανική κοινή γνώμη την στροφή που ετοιμάζεται να κάνει στην ευρωπαϊκή του πολιτική, την υιοθέτηση του ευρωομολόγου, την μετατροπή της ΕΚΤ σε δανειστή τελευταίας καταφυγής και ούτω καθ' εξής. Αλλά το δις εξαμαρτείν ουκ έθνους σοφού...

Πηγή http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=16047

Monday, June 11, 2012

Max Keiser: Η Ελλάδα είναι θύμα μιάς αισχρής μεθοδευμένης ληστείας




Ο ανταποκριτής του διαδικτυακού καναλιού Infowars, Patrick Henningsen, συνάντησε στο Λονδίνο τον κορυφαίο οικονομικό αναλυτή, Max Keiser, και συζήτησε μαζί του, με αφορμή την φετινή σύνοδο της Λέσχης Βilderberg, τους παράγοντες που εμπλέκονται στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, τη θέση της Ελλάδας και τη σημερινή απειλή μιας παγκόσμιας οικονομικής ανάφλεξης….


Patrick Henningsen (Infowars): Κυκλοφορεί η φήμη ότι η Bilderberg είναι ήδη σε πανικό για το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με το σκεπτικό ότι μια τέτοια κίνηση θα εμπνεύσει και άλλες προβληματικές οικονομίες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, για παράδειγμα, να κάνουν το ίδιο. Από την άλλη πλευρά, έχουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας, η οποία έχει σημειώσει ανάκαμψη μερικά μόλις χρόνια μετά από μια μεγάλη κρίση χρέους, που την βύθισε σε τέλμα.

Μax Keiser: Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη. Η Γερμανία δεν το επιθυμεί αυτό, και επιπλέον υπάρχει το γεγονός ότι η Ελλάδα υπέγραψε αυτά τα μνημόνια στα οποία έχουμε πολλές φορές αναφερθεί, με την «τρόικα», όπως την λένε οι Έλληνες, με αποτέλεσμα να έχουν οι πολιτικοί εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας σε αυτές τις εξωτερικές δυνάμεις. Όλα, επομένως, εξαρτώνται από τη Γερμανία και η Γερμανία δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας. Δεν εξαρτάται από τον ελληνικό λαό αυτή τη στιγμή. Οι Έλληνες έχουν χάσει την εθνική κυριαρχία τους. Δεν είναι στα χέρια τους η υπόθεση, αφού τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα του λόγου.

Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, θέλει την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, αφού έτσι διατηρείται το ευρώ σχετικά «φθηνό». Αν στην ευρωζώνη υπήρχαν μόνο η Γαλλία και η Γερμανία, το ευρώ θα ήταν 20-30% ακριβότερο και το μοντέλο εξαγωγών αυτών των δύο χωρών θα κατέρρεε. Επομένως, οι Γερμανοί παίζουν ένα υποκριτικό παιχνίδι και το παίζουν θαυμάσια, η οικονομία τους αναπτύσσεται, τα ποσοστά απασχόλησής τους αυξάνονται, τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας έχουν πλεόνασμα, και απλά κάνουν πλιάτσικο στους υπόλοιπους.

Αν δούμε λίγο την ιστορία, πώς έγινε η επανένωση των δύο Γερμανιών, αυτό απαγορευόταν κανονικά μετά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά στην Γερμανία επετράπηκε να το κάνει λόγω του όλου σεναρίου με την ίδρυση της ευρωζώνης. Με την επανένωση αυτή, η Γερμανία έχει αναχθεί στην υπερδύναμη της Ευρώπης. Αυτό είναι ενδιαφέρον, το λιγότερο, καθώς βλέπουμε το κινέζικο σενάριο να περνάει στο περιθώριο, το αμερικάνικο σενάριο να περνάει στο περιθώριο, το βρετανικό σενάριο να περνάει στο περιθώριο, αλλά το γερμανικό σενάριο γίνεται όλο και πιο κεντρικό. Τέλειο σενάριο για τη Γερμανία.

Η θέση της Ελλάδας σε αυτό το «Matrix» είναι εξαιρετικά επισφαλής. Πρόκειται για μια μικρή οικονομία, της οποίας όλα τα «ασημικά» αγοράζονται από ξένους. Είναι κρίμα γιατί η Ελλάδα διαθέτει πολύτιμα και πολύ προσοδοφόρα «ασημικά»: ισχυρή εμπορική ναυτιλία, τουριστική βιομηχανία…

Patrick Henningsen (Infowars): …και χρυσό. Τα χρυσωρυχεία της ιδιωτικοποιήθηκαν και ξεπουλιούνται.

Μax Keiser: Ακριβώς. Η ανακοίνωση μιλάει για 111 τόνους χρυσού. Και όλα αυτά έχουν δοθεί σαν ενέχυρο στην «τρόικα» μέσω των μνημονίων. Οι Έλληνες διαθέτουν σημαντικούς και προσοδοφόρους πόρους, αλλά θα περάσουν στην κατοχή ξένων.

Αυτό το κατάφεραν οι δανειστές επειδή η Ελλάδα είναι σχετικά μικρή χώρα. Το μοντέλο είναι το γνωστό μοντέλο εξαγοράς της Wall Street. To ίδιο το ΔΤΝ έχει χρεοκοπήσει. Υποτίθεται ότι διαθέτει τα κεφάλαια και δανείζει ποσά σε διάφορες χώρες, αλλά πρέπει πρώτα να τα δανειστεί από τις αγορές και στη συνέχεια να τα δανείσει σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το ΔΝΤ ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας, δεν είχε λόγο ύπαρξης, αλλά τώρα με αυτή την ευρωπαϊκή «ιστορία» βρήκαν την αφορμή να πάνε και να δανειστούν τρισεκατομμύρια και στη συνέχεια να τα δανείσουν σε διάφορες χώρες, με σκοπό να τις γονατίσουν σε τέτοιο σημείο που να αναγκαστούν να ξεπουλούν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουν για να αποπληρώσουν το «χρέος», για το οποίο ούτε καν είναι υπεύθυνες. Τα πολύτιμα «ασημικά» καταλήγουν στα χέρια του ΔΝΤ, που τα πασάρει στους δανειστές. Την Christine Lagarde και τους υπόλοιπους του ΔΝΤ τους ενδιαφέρει το ρευστό.

Μιλάμε, λοιπόν, για λεηλασία. Και η Ελλάδα έχει στρατηγική σημασία γιατί αυτή τη στιγμή λειτουργεί σαν επενδυτικός όμιλος. Είναι σαν τις μικρές εταιρείες που είναι εξαιρετικά κερδοφόρες και τις λιμπίζονται άτομα όπως ο Mitt Romney στα νιάτα του, όταν ήταν επενδυτής και έμαθε πώς να κάνει επιθετικές εξαγορές, να χωρίζει μετά την κάθε εταιρεία σε κομμάτια…

Patrick Henningsen (Infowars): …όπως ο James Goldsmith, για παράδειγμα.

Μax Keiser: Όπως ο Goldsmith στην δεκαετία του ’80 και άλλοι τέτοιοι. Έγιναν άσοι στην «τέχνη». Η διαφορά με τη σημερινή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα εξαγοράζουν το δημόσιο των χωρών και την εθνική κυριαρχία τους. Έχουμε, λοιπόν, από τη μια πολιτικούς που βάζουν υποθήκη τα «ασημικά» της χώρας τους για να εξασφαλίσουν ένα δάνειο, μέσω του οποίου η χώρα παραδίδεται στα χέρια ξένων. Ξεπουλιούνται τα «ασημικά» φθηνά, πουλιούνται σε άλλους ακριβά και βγαίνει μεγάλο κέρδος. Αλλά ο λαός έχει χάσει την εθνική κυριαρχία της χώρας του και έχει χάσει τη δουλειά του. Είναι το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει με κάθε ξεπούλημα εταιρείας: ο κόσμος απολύεται. Ο δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα έχει αγγίξει τραγικά επίπεδα.

Ο ρόλος που παίζει η σύνοδος της Bilderberg είναι σημαντικός, αφού προσφέρει την ευκαιρία σε διάφορους «παίκτες» να συγκεντρωθούν σε ένα χώρο και να συζητήσουν, με άκρα μυστικότητα, πώς ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά τα πράγματα.

Kαι δεν το θεωρώ τυχαίο ότι αυτή η κρίση πήγε από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και έπειτα στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Αυτή είναι ακριβώς η φάση κατά την οποία επεκτείνουν τα θησαυροφυλάκιά τους και δεν έχει να κάνει, φερ’ ειπείν, με το γεγονός ότι κάτι σοβαρό έτρεχε σε αυτές τις χώρες. Δεν άρχισε ξαφνικά να βαράει κάποιος συναγερμός στην οικονομία της Ισπανίας και μετά μπήκε η χώρα σε κρίση και μετά μια μικρότερη οικονομία άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, βάσει της λογικής των περιφερειακών οικονομιών. Οι συγκεκριμένες χώρες επιλέχθηκαν κατά σειρά με κριτήριο το πόσο ευάλωτες ήταν.

Patrick Henningsen (Infowars): …όπως σε μια σχεδιασμένη επίθεση κυνηγού εναντίον ενός θηράματος…

Μax Keiser: Σαν μια κυνηγετική επίθεση, ακριβώς. Έχουμε λοιπόν την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Είναι όλες τους χώρες της περιφέρειας της ΕΕ. Τις έβαλαν όλες στο τραίνο του χρέους και όσο αυξάνεται το χρέος τους, τις βλέπουμε να αυξάνουν και το ποσό των δανείων τους. Μιλάμε για ένα τρισεκατομμύριο ή δύο τρισεκατομμύρια σήμερα, στην περίπτωση της Ισπανίας.
Το θέμα είναι τι θα κάνουν στην επόμενη φάση. Ποιά χώρα θα χτυπήσουν; Τη Γαλλία; Είναι μια πιθανότητα. Και η Βρετανία είναι ενδιαφέρουσα επιλογή για το ίδιο είδος «δραστηριότητας».

Patrick Henningsen (Infowars): Τι συμβαίνει λοιπόν; Αν δούμε τις παλιότερες δραστηριότητες του ΔΝΤ, στις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80 έτρωγαν ζωντανή την Αφρική. Μετά έφαγαν τη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια τη νοτιοανατολική Ασία. Τι γίνεται λοιπόν; Έφαγαν όλους που μπορούσαν να φάνε και τώρα επιστρέφει το τραπεζικό καρτέλ και προσπαθεί να φάει και από τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, την Ευρώπη και μετά τις ΗΠΑ και τον Καναδά; Αυτό βλέπουμε να γίνεται τώρα;

Μax Keiser: Είναι μεγάλο θέμα αυτό. Η Νότια και Κεντρική Αμερική άρχισαν να τρώγονται ζωντανές καθώς οι επεκτατιστές εισέβαλαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Και οι δημοκρατίες που αναδύθηκαν στην περιοχή συνέπεσαν με την εμμονή των ΗΠΑ με το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Στην Αφρική τους προέκυψε ξαφνικά ένας μεγάλος ανταγωνιστής στην περιοχή: η Κίνα, μια χώρα που μπήκε στο παιχνίδι με ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο. Δεν βομβάρδιζε τους λαούς για να τους αρπάξει τα «ασημικά». Οι Κινέζοι ξοδεύουν πολύ χρήμα για να αναπτύξουν μια περιοχή. Η Κίνα, λοιπόν, αναπτύσσεται σε αυτές τις περιοχές και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εμπλακούν εκεί και να της κόψουν τη φόρα, αφού η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος δανειστής τους. Οι ΗΠΑ χρωστούν τρισεκατομμύρια δολάρια στην Κίνα. Δεν τους έμεινε άλλη επιλογή, λοιπόν, εκτός από τους λαούς της Ευρώπης και τον ίδιο τον αμερικανικό λαό.

Αυτά τα αιμοβόρα κυκλώματα καταστρέφουν τις ίδιες τις ΗΠΑ, καταστρέφοντας την οικονομία της. Πιστεύω ότι ο αμερικανικός λαός δεν έχει πλήρως αντιληφθεί το γεγονός ότι ο ίδιος έχει γίνει θύμα αυτού του ληστρικού μοντέλου των τραπεζών. Το βλέπουμε αυτό σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Φυσικά, έχει δημιουργηθεί το κίνημα «Occupy Wall Street», αλλά είναι ανεπαίσθητη και ακίνδυνη η αντίδραση αυτή. Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος με ένα μαχαίρι να αντιμετωπίσει σε μια μονομαχία έναν αντίπαλο που είναι οπλισμένος σαν αστακός.

Patrick Henningsen (Infowars): Ας πούμε τώρα ότι εσύ είσαι η Γερμανία κι εγώ είμαι η Ελλάδα…. (προς τον οπερατέρ) Την κάμερα εδώ αν μπορείς. Κάνε μας ένα πλάνο να φαίνεται το τραπέζι γιατί θα το πούμε παραστατικά αυτό… Εσύ, λοιπόν, είσαι η ΕΚΤ κι εγώ η Ελλάδα. Θα μου δώσεις δωρεάν εγγυήσεις και θα σου τις επιστρέψω με έντοκες δόσεις; Πώς γίνεται η όλη δουλειά; Μοιάζει με επικίνδυνο παιχνίδι.

Μax Keiser: Τα ποσά δεν πηγαίνουν στην Ελλάδα. Κάνουν κύκλο και καταλήγουν πάλι στην ΕΚΤ και τους δανειστές. Δέκα λεπτά μόνο από κάθε ευρώ καταλήγουν στην Ελλάδα.

Patrick Henningsen (Infowars): Εσύ λοιπόν θα μου δώσεις ένα από αυτά τα πορτοκάλια, που είναι ένα δάνειο 100 δισ. ευρώ. Εγώ είμαι η Ελλάδα και σ’ ευχαριστώ θερμά για το πακέτο διάσωσης και για το κούρεμα, αλλά προτού το καταλάβω, το πορτοκάλι γυρνάει σ’ εσένα.

Μax Keiser: Για να καταλάβουμε το συγκεκριμένο λογιστικό μοντέλο, θα σκεφτούμε μια χολλυγουντιανή ταινία. Οι παραγωγοί πληρώνονται βάσει του μεγέθους του προϋπολογισμού και όχι βάσει του πόσα εισιτήρια θα κόψει στα ταμεία η ταινία. Η τάση, λοιπόν, είναι να κάνουν τους προϋπολογισμούς όλο και μεγαλύτερους. Από τα 100 εκατομμύρια που στοίχιζε μια ακριβή ταινία, πήγαμε στα 200, μετά στα 250. Προσλαμβάνουν τους μεγαλύτερους σταρς, τους πληρώνουν όλο και περισσότερα, και το μπορούν αυτό, αφού πληρώνονται ανάλογα με τον προϋπολογισμό της ταινίας.

Αφού γυριστεί η ταινία και αρχίσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους, και πατάτα να είναι δεν τους νοιάζει αφού ήδη πληρώθηκαν τα λεφτά. Αλλά στο «θέατρο» της παγκόσμιας οικονομίας, όταν ο μεγάλος χάνει, αυτός που την πληρώνει είναι ο ανυπεράσπιστος λαός, μέσω των μέτρων λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι παρανοϊκές καταστάσεις που δεν φανταζόμασταν ούτε κατά διάνοια πριν.

Τον 18ο αιώνα στη Γαλλία έκλεβε το κράτος την περιουσία της Εκκλησίας, γίνονταν καπνός τα χρήματα από τους επιτήδειους, ενώ οι φτωχοί πεινούσαν μέχρι που ξαφνικά ξέσπασε η Επανάσταση.
Σήμερα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Οι αναταράξεις είναι παγκόσμιες. Όταν μια οικονομία σωριάζεται, όπως είδαμε να συμβαίνει στην Αίγυπτο, αλλά και στην Τυνησία, προκαλείται ένα ωστικό κύμα που κάνει τον γύρο του κόσμου. Και στην περίπτωση της Ευρώπης, δεν έχει σημασία αν θα είναι η Ελλάδα πρώτη ή η Ιρλανδία. Έχουμε απλά μια διαίσθηση ότι αυτό που επιδιώκεται τελικά είναι η αλλαγή καθεστώτος.

Patrick Henningsen (Infowars): Τώρα έτσι που μας το έθεσες, … «αλλαγή καθεστώτος»…

Μax Keiser: Αλλαγή καθεστώτος, ναι.

Patrick Henningsen (Infowars): …σε αυτό εμπλέκονται και άλλα ιδρύματα και οργανισμοί, όχι μόνο τραπεζοπιστωτικοί, αλλά και πολιτικοί. Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαξ Κάιζερ.

Μax Keiser: (σηκώνοντας ένα πορτοκάλι) Την Ισπανία μπορώ να την πάρω μαζί μου;

Patrick Henningsen (Infowars): Και την Ισπανία μπορείς να πάρεις και το Λιχτενστάιν και το Λουξεμβούργο.

Μax Keiser: (ζυγίζοντας το μεγαλύτερο πορτοκάλι στα χέρια του) Να και η Γερμανία. Μόνο που μυρίζει απαίσια.

Patrick Henningsen (Infowars): Είδες τι κάνει η λιτότητα; Σου ‘χα πει ότι θα σε κερνούσα μεσημεριανό και ήρθα με πορτοκάλια.

Μax Keiser: Να ‘σαι καλά.

Patrick Henningsen (Infowars): Σ’ ευχαριστώ κι εγώ.



Πηγή http://marketbeast.gr/?p=27828

Proton Bank - Aποκαλυπτική 129σέλιδη Απόρρητη Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας



Εδώ θα διαβάσετε όλη την απόρρητη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για το σκάνδαλο της Protonbank. Διαβάστε για το πλιάτσικο που έκαναν κάποιοι στην συγκεκριμένη τράπεζα.

Άραγε με τις υπόλοιπες τι γίνεται?

 irakleios-oionos.blogspot.com

Πηγή εγγράφου http://eleytheriahthanatos.blogspot.gr/ΣΚΑΝΔΑΛΟ PROTON BANK αποκαλυπτική 129σέλιδη Απόρρητη Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας - ΤτΕ αναφορικά με τη...

Αυτή η Νέα Δημοκρατία απαιτεί την ψήφο μας ...


Σας μεταφέρουμε 2 ειδήσεις και ένα διαφημιστικό σπότ της Νέας Δημοκρατίας.  Τα συμπεράσματα δικά σας.

http://irakleios-oionos.blogspot.gr/


+++

Δεν βάζουν μυαλό-ΝΔ:"Σας βολέψαμε, ψηφίστε μας"!

Ενδεικτική για το πώς αντιμετωπίζουν ακόμα και σήμερα τα κόμματα εξουσίας τους ψηφοφόρους, είναι η συγκέντρωση στελεχών της ΝΔ στο Κιλκίς παρουσία μάλιστα του έκπτωτου Περιφερειάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη.

Όπως αναφέρει το news247.gr, στη συγκέντρωση, ο ομιλητής αφού προχωρά σε ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, δίνει εντολές ώστε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου να διασφαλιστεί η επιτυχία της Νέας Δημοκρατίας.

"Επίσης καθοριστικός θα είναι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην πίεση ή στην υπενθύμιση σε ανθρώπους που ωφελήθηκαν από την ΝΔ, σε ανθρώπους που βόλεψαν επί ΝΔ, σε ανθρώπους που πήρανε συμβάσεις από τη ΝΔ, εννοώ συμβάσεις έργου, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, άλλοι που πήγανε στα stage...", αναφέρει ο ομιλητής και συνεχίζει:

"Σε αυτούς να τους θυμίσουμε ότι πρέπει να προσφέρουν κάποια υπηρεσία, πρέπει να πάνε εκλογικοί αντιπρόσωποι, πρέπει να φέρουν την μάνα τους και τον πατέρα τους να ψηφίσει, ξέρουμε όλοι ποιοι είναι αυτοί, αυτοί που τα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ ωφελήθηκαν από τη ΝΔ, σε αυτούς μπορούμε να υπενθυμίσουμε λίγο πιο φωναχτά ότι έχουν υποχρέωση να πάνε να ψηφίσουν".


Η... εκπληκτική αυτή ομιλία καταλήγει στο ότι αν ο καθένας φέρει έναν ακόμα που δεν πήγε να ψηφίσει την προηγούμενη φορά, την Κυριακή το βράδυ τα στελέχη της ΝΔ, θα τρίβουν τα μάτια τους από το αποτέλεσμα.

Προς το παρόν, όσοι πολίτες δεν βολεύθηκαν και δεν συνηθίζουν να τραβάνε τη μάνα και τον πατέρα τους να ψηφίσει για χάρη του κάθε βολεμένου κομματάρχη, μπορούν να τρίψουν τα μάτια τους βλέποντας το βίντεο...



Το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει από allthewebnews

Πηγή http://www.defencenet.gr/


+++

Απολογείται σήμερα ο Β.Παπαγεωργόπουλος για την υπεξαίρεση-μαμούθ στο δήμο Θεσ-κης

Αντιμέτωποι με την ανακρίτρια, που χειρίζεται την υπόθεση που αφορά το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος με την υπεξαίρεση -«μαμούθ» από τα ταμεία του δήμου Θεσσαλονίκης, θα βρεθούν σήμερα ο πρώην δήμαρχος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος και ο στενότερος συνεργάτης του και επί 11 χρόνια γενικός γραμματέας του δήμου Μιχάλης Λεμούσιας, ο οποίος παραμένει προφυλακισμένος εδώ και ένα χρόνο.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του «Αγγελιοφόρου της Κυριακής» προσωρινά κρατούμενος παραμένει από το Μάιο του 2010 και ο πρώην υπάλληλος της Ταμειακής Υπηρεσίας Παναγιώτης Σαξώνης, ο οποίος φέρεται ως πρωταγωνιστής στην υπόθεση, καθώς έχει ήδη παραδεχτεί μέρος των παράνομων πράξεων που του αποδίδονται.
Με την ίδια κατηγορία, δηλαδή τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, στις 13 Ιουνίου θα εμφανιστούν και ο πρώην αντιδήμαρχος Οικονομικών του δήμου Μιχάλης Ζορπίδης, πρόεδρος σήμερα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, καθώς και ο πρώην προϊστάμενος των Οικονομικών Υπηρεσιών του δήμου.

Τα κατηγορητήρια, που συνέταξε η ανακρίτρια Ανθία Τσαφίτσα, η οποία χειρίζεται την υπόθεση, βασίζονται στην έκθεση της οικονομικής επιθεωρήτριας Αναστασίας Τσεμπερά, που ανέλαβε τη διενέργεια της έρευνας. Η επιθεωρήτρια, στηριζόμενη στον έλεγχο που έγινε στους τραπεζικούς λογαριασμούς των φερομένων ως εμπλεκομένων στην υπόθεση, στο πόρισμά της αναφέρει ότι βρέθηκαν πλεονασματικές καταθέσεις που δε δικαιολογούνται με τα χρηματικά ποσά και τα εισοδήματα που είχαν δηλωθεί στις αρμόδιες φορολογικές αρχές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη έχει διαταχθεί δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών, ενώ με εντολή του εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, Αχιλλέα Ζήση, η έρευνα έχει επεκταθεί και στους τραπεζικούς λογαριασμούς στενών συγγενικών προσώπων των κατηγορουμένων.

«Δε δικαιολογούνται οι καταθέσεις»

Όπως έγινε γνωστό, στο κατηγορητήριο που έχει συντάξει η ανακρίτρια για τον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι δε δικαιολογούνται καταθέσεις ύψους 1.087.589,95 ευρώ. Ο ίδιος έχει υποστηρίξει κατ' επανάληψη ότι όλα τα χρήματα που εμφανίζονται στους λογαριασμούς του προέρχονται από απολύτως νόμιμες δραστηριότητες, τονίζοντας ότι ο υπολογισμός που έγινε είναι τουλάχιστον λανθασμένος, αν όχι σκόπιμος. 

Ο ίδιος από την πρώτη στιγμή αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή στην υπεξαίρεση, καθώς αναφέρει ότι αυτός ήταν που αποκάλυψε την υπόθεση και ζήτησε από τις δικαστικές αρχές την καταδίκη των ενόχων. Στον πρώην γενικό γραμματέα Μιχάλη Λεμούσια, το ύψος των αδικαιολόγητων καταθέσεων υπολογίστηκε στο ποσό των 794.890,21 ευρώ, ενώ σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα, ο Μιχάλης Ζορπίδης κατηγορείται για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, ποσού που φτάνει στα 6.805.916,78 ευρώ. Ο Μιχάλης Ζορπίδης από την πρώτη στιγμή σημειώνει ότι όλα τα χρήματα προέρχονται από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ενώ αρνείται κατηγορηματικά ότι έχει την οποιαδήποτε ευθύνη για το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης, που έχει προσδιοριστεί στα 51,4 εκατομμύρια ευρώ.

Επίσης, στον πρώην προϊστάμενο των Οικονομικών Υπηρεσιών καταλογίζονται αδικαιολόγητες καταθέσεις, ύψους 160.000 ευρώ.

Πηγή http://www.defencenet.gr/


+++



Friday, June 8, 2012

Γ. Βαρουφάκης: Οποιος έχει οικονομική κατάρτιση συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ


Την πεποίθησή του ότι το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος λιτότητας το συμμερτίζεται κάθε οικονομικά καταρτισμένος άνθρωπος και ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να λυθεί με αλλαγή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής εκφράζει ο γνωστός οικονομολόγος κ. Γιάννης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Zeit.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

Ερώτηση«Κύριε Βαρουφάκη, οι Έλληνες θέλουν κατά πλειοψηφία να διατηρήσουν το ευρώ, αλλά ψηφίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον επικεφαλής του Αλέξη Τσίπρα ένα κόμμα, τα σχέδια του οποίου θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έξοδο από τη νομισματική ένωση. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο;»

ΑπάντησηΚαι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Αλλά ταυτόχρονα θέλουν να επαναδιαπραγματευτούν το πρόγραμμα λιτότητας, επειδή δεν λειτουργεί. Αυτό το γνωρίζει στο μεταξύ κάθε οικονομικά καταρτισμένος άνθρωπος. Πριν από δύο εβδομάδες, το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να δανειστεί από τον μηχανισμό διάσωσης EFSF 4,2 δις ευρώ με επιτόκιο περίπου 4%. Η κυβέρνηση ενέβασε το ποσό αμέσως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για να αγοράσει ληξιπρόθεσμα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Επομένως, η Ελλάδα δανείζεται χρήματα από μια Αρχή της ΕΕ, για να τα δώσει αμέσως σε μια άλλη ευρωπαϊκή Αρχή. Ταυτόχρονα επιβάλλονται στη χώρα μέτρα λιτότητας, τα οποία την οδηγούν στην καταστροφή. Πώς θα μπορέσει λοιπόν να απαλλαγεί κάποτε η Ελλάδα από το χρέος της;

Ερώτηση: Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να σταματήσει την εξυπηρέτηση του χρέους.

Απάντηση
Η Ελλάδα θα φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο, όπου υπό τις υπάρχουσες συνθήκες δεν θα μπορεί πλέον να αποτελεί μέλος της Ευρωζώνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει: Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, αν θέλουμε να διατηρήσουμε το ευρώ. Δεν μπορούμε να παίρνουμε τα χρήματά σας υπό όρους, με του οποίους δεν θα μπορέσουμε να σας εξοφλήσουμε ποτέ. Το κόμμα ενεργεί με υπευθυνότητα, όταν το δηλώνει τόσο ξεκάθαρα στην Ευρώπη. Θα περίμενα να το εκτιμήσει αυτό ο γερμανός φορολογούμενος.

Ερώτηση: Ακόμα κι αν ο Τσίπρας γινόταν Πρωθυπουργός, θα έπρεπε να συνεχίσει τα μέτρα λιτότητας, επειδή το ελληνικό κράτος δαπανά περισσότερα απ’ όσα εισπράττει. Δεν εξαπατά έτσι τους ψηφοφόρους του;


ΑπάντησηΦυσικά και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς με την ανάγκη και την ταλαιπωρία. Αυτό το ξέρουν και οι Έλληνες. Αλλά για να μιλήσω καθαρά: Η ταλαιπωρία είναι κάτι διαφορετικό από μια πολιτική λιτότητας, η οποία στηρίζεται στη θεωρία ότι μπορεί κανείς να περιορίσει το δημόσιο χρέος, μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες και ταυτόχρονα αυξάνοντας τους φόρους. Η Ελλάδα, αλλά και η Πορτογαλία και η Ισπανία απέδειξαν ότι αυτό το πρόγραμμα δεν λειτουργεί.

Ερώτηση: Πολλοί κατηγορούν τους Έλληνες ότι κάνουν πολύ λίγα. Στην πραγματικότητα δεν προωθούνται οι μεταρρυθμίσεις με πολύ αργούς ρυθμούς;


Απάντηση: Είναι παράλογο να κατηγορούνται οι Έλληνες ότι είναι τεμπέληδες ή απρόθυμοι. Η Ευρώπη δεν έχει καταλάβει καθόλου τι γίνεται στην Ελλάδα. Η χώρα δεν βρίσκεται μόνο σε μια απλή ύφεση. Ακόμα και υγιείς επιχειρήσεις χρεοκοπούν, επειδή έχει καταρρεύσει η κυκλοφορία του χρήματος. Τα δάνεια δίνουν ζωή στην οικονομία, αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον ούτε δάνεια ούτε εμπιστοσύνη. Ένας φίλος μου έχει εδώ και δεκαετίες μια επικερδή επιχείρηση. Το βιβλίο παραγγελιών του είναι γεμάτο, το 95% τω προϊόντων εξάγεται. Παρ’ όλα αυτά η επιχείρηση βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, επειδή δεν μπορεί να πάρει πλέον πρώτες ύλες και ανταλλακτικά. Αν στη Γερμανία μια επικερδής επιχείρηση δεν είχε πρόσβαση σε δάνεια, κι αυτή θα χρεοκοπούσε.

Ερώτηση: Ποια θα ήταν λοιπόν η λύση, η οποία θα βελτίωνε την κατάσταση στην Ελλάδα και θα ήταν πολιτικά αποδεκτή τόσο στην ίδια τη χώρα όσο και στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης;


Απάντηση: Θα πρέπει να αλλάξουμε τη βασική δομή της Ευρωζώνης. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα πρέπει να ρυθμίζονται κεντρικά και να ανακεφαλαιοποιούνται από τον EFSF ή τον ΕΜΣ. Έπειτα τα δημόσια χρέη θα πρέπει εν μέρει να κοινοτικοποιηθούν. Ένας κοινός ευρωπαϊκός χώρος με χωριστά δημόσια χρέη δεν λειτουργεί. Με αυτόν τον τρόπο προσκαλούμε τους κερδοσκόπουςνα στοιχηματίσουν κατά της μίας ή της άλλης χώρας. Εκτός αυτού χρειαζόμαστε μια επενδυτική πολιτική. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων θα ήταν ο κατάλληλος οργανισμός γι’ αυτό.

Ερώτηση: Η Ελλάδα χρειάζεται ένα λειτουργικό κράτος, λειτουργικές δομές στο Δημόσιο. Λείπει για παράδειγμα, μια αποτελεσματική υπηρεσία είσπραξης των φόρων. Ποια πρόοδο βλέπετε σ’ αυτόν τον τομέα;



Απάντηση: Απολύτως καμία. Και πώς να αναδιοργανώσει ο Υπουργός Οικονομικών τις υπηρεσίες, όταν για να το κάνει δεν διαθέτει στην πραγματικότητα ούτε ένα ευρώ; Αντ’ αυτού, αναγκάζεται να περικόψει και τους μισθούς των εργαζόμενων που απέμειναν – ο τέλειος τρόπος για να ενισχυθεί κι άλλο η διαφθορά. Η ανεργία έχει αυξηθεί υπερβολικά, οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν η μία μετά την άλλη. Από πού να προέλθουν τα φορολογικά έσοδα; Είναι παιδαριώδες να ισχυριζόμαστε σε μια τέτοια περίπτωση ότι χρειάζεται απλώς αναδιοργάνωση των φορολογικών υπηρεσιών.

Ερώτηση: Ορισμένοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε κανείς να αφήσει την Ελλάδα ακόμα και τώρα να αποχωρήσει χωρίς προβλήματα, επειδή η Ευρωζώνη έχει θωρακιστεί για ενδεχόμενη έξοδο της χώρας. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;


Απάντηση: Όχι, αμφιβάλλω ότι τα προστατευτικά τείχη είναι αρκετά ψηλά και θα επιβιώσει η υπόλοιπη Ευρωζώνη, αν φύγει από αυτήν έστω κι ένα μικρό κομμάτι της. Αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, το κοινό νόμισμα θα εκλείψει. Η Γερμανία θα επιστρέψει τότε στο γερμανικό μάρκο και θα χάσει μεγάλο μέρος της ανταγωνιστικότητάς της, κυρίως έναντι της Κίνας. Η ανεργία στη χώρα σας θα διπλασιαστεί ή θα τριπλασιαστεί και η φτώχια θα αυξηθεί. Για το λόγο αυτό λέω ότι πρέπει να σώσουμε το ευρώ και να επιδιορθώσουμε την Ευρωζώνη.

Ερώτηση: Ωστόσο, πολλοί Γερμανοί θεωρούν άδικο να εξακολουθούν να βοηθούν τους Έλληνες, αν εκείνοι προφανώς είναι απρόθυμοι για μεταρρυθμίσεις. Ανησυχούν υπερβολικά οι Γερμανοί περί δικαιοσύνης εν όψει εκείνου που – και γι’ αυτούς του ίδιους – διακυβεύεται;


ΑπάντησηΦυσικά και είναι σωστό να συζητάμε για δικαιοσύνη. Αλλά ο τρόπος που βλέπουν πολλοί Γερμανοί την κρίση είναι λάθος. Μεταξύ του 1993 και του 2009, στις δήθεν εξαιρετικές εποχές, η ποιότητα ζωής του 65% των Ελλήνων υποβαθμίστηκε. Στο μεταξύ επίσημες στατιστικές αποδεικνύουν ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα αυξήθηκε έντονα εκείνη την εποχή. Γιατί; Επειδή μια μικρή μειοψηφία, η οποία συνδεόταν στενά με τον χρηματοπιστωτικό τομέα της Γερμανίας και της Γαλλίας, κέρδισε τελείως άδικα απίστευτα πολλά χρήματα. Μία μικρή ομάδα έκανε πάρτι και όταν η φούσκα έσκασε, έστειλαν τον λογαριασμό στη μεγάλη πλειοψηφία. Εκείνοι λοιπόν πρέπει να πληρώσουν τους σκληρά εργαζόμενους Έλληνες και Γερμανούς. Γι’ αυτό και είναι άδικο να βάλλουν τώρα οι Γερμανοί κατά των μέσων Ελλήνων.

Ερώτηση: Μπορεί οι Έλληνες – από φόβο για τα πιθανά ρίσκα – στα μέσα Ιουνίου να μην ψηφίσουν τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να μείνουν πιστοί ξανά στη Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ;



Απάντηση: Η ερώτησή σας υπονοεί ότι η εκλογή της ΝΔ και του ΠαΣοΚ θα ήταν λιγότερο επικίνδυνη. Στην πραγματικότητα όμως ούτε αυτό αποτελεί λύση. Αν κερδίσουν αυτά τα δύο κόμματα, η κατάσταση θα συνεχιστεί όπως τα δύο προηγούμενα χρόνια. Η Ελλάδα θα προσπαθεί να εκπληρώσει τους όρους για τα πακέτα βοήθειας και θα σύρεται όλο και περισσότερο στον γκρεμό, μέχρις ότου επέλθει η κατάρρευση και η Ελλάδα χρεοκοπήσει.

Ερώτηση: Αυτό όμως θα μπορούσε να συμβεί και με νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σε τελική ανάλυση αδιάφορο το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές;


Απάντηση: Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, επειδή η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Η λύση της κρίσης δεν μπορεί να προέλθει από την ίδια την Ελλάδα. Μετά από δύο χρόνια πλέον, η Ευρώπη πρέπει να έλθει στα συγκαλά της και να δεχτεί επιτέλους ότι δεν πρόκειται μόνο για κρίση της Ελλάδας, αλλά ότι η Ευρωζώνη έχει δομικό πρόβλημα. Και η Ευρώπη πρέπει να λύσει αυτό το πρόβλημα.


Πηγή http://www.koutipandoras.gr/?p=21433

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

του Μίκη Θεοδωράκη



Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να δηλώσει ότι η πρώτη πράξη της νέας Κυβέρνησης θα είναι η ρητή καταγγελία του Μνημονίου από τη νέα ελληνική Βουλή.

Ποια όμως υπήρξαν τα αντίπαλα καταιγιστικά σχόλια που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, τα οποία εστιάστηκαν αποκλειστικά στο οικονομικό μέρος που φυσικά συνίσταται σε επαχθείς αποικιακούς και εξευτελιστικούς όρους, που όχι μόνο μας εξοντώνουν οικονομικά και κοινωνικά αλλά συγχρόνως μας προσβάλλουν βαθύτατα ως λαό και μας περιφρονούν ως ελεύθερο και κυρίαρχο έθνος.

Παρέλειψε όμως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τον κύριο, τον μέγιστο, τον βασικό λόγο για τον οποίο θα πρέπει να καταγγελθεί αυτό το επαίσχυντο Μνημόνιο. Και αυτός είναι η επανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας!

Και διερωτώμαι: πώς είναι δυνατόν να ξέχασαν ομαδικά όλοι οι σημαίνοντες Έλληνες (κόμματα, τύπος, συνδικάτα, ενώσεις), ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε στους δανειστές μας το δικαίωμα να μη μας θεωρούν ανεξάρτητους και επομένως απολύτως εξαρτημένους από τα συμφέροντα και τις εντολές τους, εξ ου και οι εξευτελιστικές επιθέσεις που δέχεται η χώρα μας εκ μέρους των Λαγκάρντ, Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο κλπ. κλπ., που δικαιωματικά μας θεωρούν κτήματά τους Γι' αυτό και ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε προ ημερών: «Εμείς δεν παραχωρήσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία όπως οι Έλληνες».

Ομολογώ ότι με προβληματίζει αυτή η «εθνική τύφλωση» μπροστά σε πιθανές και εντελώς ρεαλιστικές λύσεις που δεν μπορεί να είναι τυχαία αλλά κρύβει στο βάθος κάποιο αόρατο φόβο για τις λέξεις «Εθνική Ανεξαρτησία», «Ρωσία», «Κίνα», «Ελευθερία οικονομικών σχέσεων με χώρες εκτός των ΗΠΑ και της Ευρώπης». Φόβο για ποιο λόγο και έναντι ποιων;

Για όσο καιρό ισχύει ο Μνημόνιο, πρέπει όλοι οι Έλληνες να ντρέπονται, γιατί εγώ τουλάχιστον δεν γνωρίζω στην ιστορία άλλο λαό που να παρέδωσε την Εθνική του Ανεξαρτησία και να δέσμευσε ολόκληρη την εθνική περιουσία για λίγα αργύρια. Με άλλα λόγια μας πούλησαν και γι' αυτό το λόγο είναι υποκριτικό να διαμαρτυρόμαστε όταν μας υβρίζουν, αφού εμείς οι ίδιοι βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.

Χαιρετίζω λοιπόν για άλλη μια φορά την απόφαση του Τσίπρα που με την καταγγελία του Μνημονίου μας απαλλάσσει και από μια άλλη σημαντική και δουλική παραχώρηση στους ξένους: το VERBOTEN! Δηλαδή την απαγόρευση που μας επιβάλλουν με το Μνημόνιο να συναλλασσόμεθα ελεύθερα με άλλες χώρες!

Τότε αυτομάτως, εφ' όσον απαλλαγούμε από το Μνημόνιο, είναι απολύτως εφικτό να δανειστούμε άμεσα από μια ξένη χώρα ή τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο τα ποσά που θα χρειαστεί η νέα κυβέρνηση, σε περίπτωση που οι δανειστές μας κλείσουν τις στρόφιγγες.

Επίσης θα μας είναι δυνατό να ενεργοποιήσουμε το έργο Μπουργκάς και να ικανοποιήσουμε το αίτημα της Ρωσίας για τη μίσθωση των Ναυπηγείων της Ερμούπολης. Και τέλος να επανεξετάσουμε τις προτάσεις που μας έγιναν από την Κίνα για οικονομική συνεργασία.

Αυτές οι ενέργειες που γίνονται από όλα τα ελεύθερα κράτη της Ευρώπης και από την Κύπρο, δεν μας φέρνουν σε αντίθεση με την Ευρώπη, με την οποία θα μας χωρίζει μόνο το ζήτημα του Χρέους για το οποίο η διεθνής εμπειρία προσφέρει και στις δύο πλευρές δυνατότητες επίλυσης με βάση το Διεθνές, το Ευρωπαϊκό και το Ελληνικό Δίκαιο.

Μια παρόμοια διαφορά λ.χ. λύθηκε με τον καλλίτερο τρόπο από την Κοινωνία των Εθνών την εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ι. Μεταξά. Από τότε έχει εφαρμοστεί πολλές φορές μέχρι τις μέρες μας η στάση πληρωμών με επαναδιαπραγμάτευση από μηδενική βάση για το νόμιμο ύψος του χρέους ενός κράτους.

Με την παρέμβασή μου αυτή επιζητώ να ενημερώσω την κοινή γνώμη ότι με την καταγγελία του Μνημονίου: Πρώτον αποκαθίσταται η Εθνική μας Ανεξαρτησία, Δεύτερον διανοίγει ο δρόμος για άμεσο και συμφέροντα δανεισμό και Τρίτον δεν θίγονται οι σχέσεις μας με την Ευρώπη ως Κράτους κυρίαρχου συνδεδεμένου με τους γνωστούς όρους, που εγγυώνται την κυρίαρχη παρουσία μας ελεύθερη και ισότιμη με τους υπόλοιπους Λαούς.

Αθήνα, 3.VI.2012

Μίκης Θεοδωράκης


Πηγή http://www.spitha-kap.gr/el/articles/?nid=2579